เรื่องเล่า ชาวใต้
น้องเสงี่ยม ศรีทวี หัวหน้าศูนย์สุขภาพชุมชนบ้านฝาละมี อำเภอปากพะยูน จังหวัดพัทลุงใด้มาชวนให้ไปคุย เรื่องการพัฒนายกระดับแกนนำสุขภาพ เพื่อให้บริการสุขภาพในชุมชน ด้วยเห็นว่าศูนย์สุขภาพชุมชนฝาละมี ใด้มีกิจกรรมร่วมกับชาว ศวพถ.มาก่อนและคุ้นชินกันกับการทำโครงการดูแลผู้ป่วยโรคเบาหวานมาแล้ว ก็ใด้รับคำชวนไว้
ถึงวันเวลาพูดคุยปรากฎว่ากลุ่มเป้าหมายหลายหลาก ทั้งอบต. ผู้นำท้องที่ ท้องถิ่น อสค. อาสาสมัครคุมประพฤติ และ อสม. อาสาสมัครหมู่บ้าน ครู เจ้าหน้าที่สาสูข เต็มห้องประชุมของโรงเรียน
โดยมีเป้าหมายต้องการให้หมู่ที่ 1 และ หมู่ 10 นำร่องในการดูแลสุขภาพตนเอง และพี่น้องในชุมชน
ก็ใด้เล่าเรื่องราวที่ใด้ไปเรียนรู้มาว่าชุมชนเข้มแข็งหลายแห่งที่พบเห็น ล้วนแต่ระดับแกนนำมีจิตรอาสา มีจิตรสาธารณะ ถึงตอนนี้ผู้เข้าร่วมพูดคุยก็ถามว่าจิตรอาสาเป็นอย่างไร กำลังนึกหาคำอธิบาย ก็นึกถึงนิทานของยาย ยายเป็นแม่ทาน (หมอตำแย)ผมก็บอกว่าก่อนตอบคำถาม ขอเล่านิทานให้ฟังสักเรื่อง หมีกับลูกหลุมพี (หลุมพีต้นคล้ายระกำ)
เรื่องมีอยู่ว่า พ่อหมีออกไปหาอาหารให้ลูกเมียขณะที่เดินอยู่ในป่า ไปพบหลุมพีต้นหนึ่งมีลูกดก หมีดีใจปลิดลูกหลุมพีทลายบนสุดมาชิมรสชาดออกเปรี้ยว หมีก็นึกว่าน้วยเปรี้ยวต้องเอาไปฝากหลาน แล้วก็ปลิดลูกหลุมพีทลายที่สองเอามาชิมอีก รสหวาน หมีก็นึกว่าน้วยหวานต้องเอาไปฝากลูก แล้วปลิดลูกทลายที่สามมาชิมสุกกำลังดี น้วยนี้สุกต้องเอาไปฝากเมีย พอทลายทีสี่ หมีปลิดมาชิมอีกสุกมากเนื้อโซระ (เสีย) น้วยนี้กินเองดีกว่า
หนวยเปรี้ยวฝากหลาน
หนวยหวานฝากลูก
หนวยสุกฝากเมีย
หนวยเสียกินเอง
แล้วนำคุยที่ประชุมว่าถ้าพวกเราทุกคนคิดใด้เหมือนหมี ก็ถือว่าสาธารณะแล้ว
ความเห็น (18)
สวัสดีค่ะ...บังหีม
บังหีมสบายดีมั๊ยคะ
นิทานของบังหีมนี่น่าสนใจมากเลยค่ะ
มีโอกาสนำมาเล่าสู่กันฟังอีกนะคะ น้องไก่คิดว่าการเปรียบเทียบให้เห้นเป็นนิทาน จะเข้าใจง่ายกว่าสอนให้จำนะคะ
ให้ข้อคิดดีค่ะ
/สวัสดี น้องไก่
/สบายดี ไปประชุมหลายวัน
/ไม่ใด้เข้ามาอ่าน
คุณบังหิม
ใช่เลยตอนนี้อยากให้หลายๆ ท่านได้ฝึกตนเองเป็นผู้มีจิตสาธารณะ
เอ..คุณหมีในเรื่องเล่า ก็ไม่ควรกินของเสียบ่อย เดี๋ยวสุขภาพไม่ดี ใช่เปล่า
55555555
สวัสดี คุณท้องฟ้า
คุณหมีมีสมุนไพรรอบตัว ท้องเสียขึ้นมา เด็ดยอดฝรั่ง (ชมพู่ย่าหมู)เคี้ยวสามคำ
รับรองหายครับ
voyafanclub
สวัสดีคร้า คุณ Voya - คุณหมีผู้เสียสละ (หรือ หมีผู้เสียลูกหลุมพี)
ช่วงนี้รีบปั่นงานส่งให้ทัน due เลยไม่ค่อยได้เข้ามาทักทาย แต่ยังงัยก้อยังคงเป็น fanclub ตัวจริงจ้า
เฮ้อ.. ช่วงนี้เหนื่อยฮะ งานมะรุมมะตุ้มสุมหัวไปหมด เหมือนคนเดินทางแบบมึนๆ
แปลกเนอะ บางoffice ยิ่งอยู่ยิ่งสบาย - แต่ดีหรือปล่าวหว่า?
แต่อย่างว่าแหละ คนว่ายน้ำเป็น ยิ่งว่ายยิ่งลึก มั้งเนอะ สู้สู้
แล้วคุณ Voya เปนจะได๋บ๊าง สะบายดี๋
หวังว่าคง สะบายดี๋ - จิงปะ
แล้วจะมาเม้นใหม่ ( comment-ข้อคิดเห็น)
บายคร้า O_O
/ สวัสดีคุณ วอญ่า แฟนคลับ หายหน้าไปหลายวันเพราะงานยุ่งหรือครับ
/นักเดินทาง พูดว่า "ยิ่งหยุดยิ่งไกล ยิ่งไปยิ่งไกล้"
/นักว่ายน้ำ พูดว่า "ยิ่งว่าย ยิ่งลึก "
/นักบริหาร พูดว่า "ยิ่งสูง ยิ่งหหนาว"(อันที่จริงน่าจะเป็นนักบินน่ะที่พูด)
/ส่วนนักจัดการชุมชน พูดว่า "ยิ่งให้ ชุมชนยิ่งจน (ออ่นแอ)"/
/และนักรักก็บอกว่า "แรกรักน้ำต้มผักก็หวาน พอรักนานน้ำหวานก็พาลเป็นขม"
จะเป็นนักอะไรก็ตามใจปราถนา มันก็เป็นสุข
หวัดดีคร้า
ขอบคุณฮะ สำหรับ "word" ดีดี บางครั้งชีวิตมันก้อ ยุ่งๆ เซงๆ นอยๆ ปิ๊วๆ เปนง้านปาย บ้างแหละเนอะ
วันหยุดไปดู movie มา -รักสามเศร้า. shopping-แก้เซงงง. กินๆๆๆๆ - หาไรเคี้ยวแปลกๆบ้าง. ตะโกนไล่รัฐบาล-ระบายข้างของแพง ก้อม่ายรู้จะโทษครายนิ ก้อ OK ละ ผ่านไปอีกระยะนึง
แล้วคุณ Voya ละ มีกิจกรรมอะรายแก้เซงงงปะ postมาเล่าบ้างดิ จะรอ post,idea เจ๋งๆๆๆ นะ
แล้วเม้นกานใหม่เนอะ - บาย
<(*_*)>
สวัสดี คุณกำบังกาย(ไม่แสดงตน)
/ขอบคุณที่แวะมาให้กำลังใจ
/ชิวิต มีอะไรตั้งเยอะแยะ
/กิจกรรมแก้เซ็ง ที่ทำเป็นประจำ คืออ่านหนังสือ หรือย้อนไปอ่านบันทึกตัวเอง/
/ภาพเก่า เพื่อนเก่าก็แก้เซ็งใด้
voyafanclub
ดีคร้า...คุณVoya
รู้ด้ายงัยว่า กำบังกาย เพราะกายมีสีดำอำพราง งุงิ งุงิ 555
กลับมาปั่นงานต่อ จ-ศ หลังจาก idea ตัน - งานก้อติดอืด
เริ่มมีidea สว่างไสว หลังจากเปิดสมอง ก้อใกล้ due date ทุกทีทุกที- สู้ตายฮะ - มันส์ดี เวลา idea คุกรุ่น ถึงเวลาละแลงระบายซะทีแล้วซิเรา
คงจะหายไปอีกสักระยะนะฮับ ช่วงส่งงานอะ -วงจรมนุษย์เงินเดือน(น้อยจัง)
หวังว่ากลับมา จะเห็นหัวข้อเก๋ไก๋ ใหม่ๆจาก คุณVoyaนะฮับ
ทิ้งท้าย link ดีดี คร้าบบบบบ
http://variety.teenee.com/foodforbrain/8856.html
http://variety.teenee.com/foodforbrain/8749.html
แถมมมมให้ เอาเหอะ
http://variety.teenee.com/foodforbrain/8904.html
งุงิ งุงิ อุอุ
อยากให้สังคมประกอบไปด้วยคนที่คิดแบบหมีตวที่บังหีมนำมาเล่าไม่ต้องเยอะนะค่ะ แต่ก็ขอให้มีบ้านเพราะเท่าที่เจอไม่ค่อยเห็นเลยจริง ๆ นะใครคิดว่าตัวเองเป็นหมีตัวนั้นช่วยเข้ามาบอกเล่าหน่อยดีไหม ผองเพื่อนผู้มีจิตสาธารณะทั้งหลาย
สวัสดีคุณ น้อง
ผมเชื่อว่าในสังคมทุกวันนี้ มีคุณหมีแบบที่ว่านี้อยู่ทุกแห่ง โดยธรรมชาติ
เพียงอาจไม่แสดงตน หรือไม่มีโอกาส หรือยังไม่ถึงเวลา/////
สวัสดีครับบังหีม
ดีจังหู...นิทานเรื่องนี้ เหมาะแล้วครับสำหรับตัวอย่างเรื่องจิตอาสา หรือจิตสาธารณะ
" หนวยเปรี้ยวฝากหลาน...หนวยหวานฝากลูก...หนวยโซระกินเอง...ผมขอต่อสักหีดครับ...หนวยที่เหลือฝากเพื่อน..."
ขอบคุณครับบัง
สวัสดีครับนายช่างใหญ่
ขอบคุณสำหรับความเห็น
เมื่อตอนเด็กอยู่ปอเหนาะ โต๊ะครูชอบเรียกใช้ ให้เหยียบมั่ง ให้นวดมั่ง แล้วเล่านิทานให้ฟัง มีอยู่ครั้งหนึ่งจำเป็นประสบการณืไม่เลือนลืม
"กำลังเตะบอลหนุกอยู่ แล้วโต๊ะครูเรียกให้เอาเปลือกหนุนไปทิ้ง เดินไปด่าครูในใจไป ว่าใช้เท่าแต่กูทุกที พอไปถึงครูบอกว่า ง้านหนุนยังอยู่ 3ยุม กินเสียกันแล้วเอาเปลือกไปทุ่ม" จึงได้ปัญญาว่าที่ครูเรียกใช้ เพราะครูเมตตา ถึงวันนี้จึงมีนิทานมาเล่ากันต่อ
สวัสดีครับบังหีม
มาอ่านนิทานแล้วไม่ต้องตอบคำถาม
อ่านแล้วพอจะเข้าใจจิตสาธารณะ
ขอบคุณมากครับ
บายดีม้าย
สวัสดี ครับคุณ วัชรา
//บายดีหม้าย มี 2 นัยยะ
/ นัยยะที่ 1 หมายเป็นห่วงเรื่งสุขภาพ
/นัยยะ ที่ 2 หมายถึงเริ่มไม่มั่นใจในอาการทางจิตหรือสมอง(บ้าหม้ายเลา)
//ขอบคุณ น้องบ่าว บายดีทั้ง 2 อย่าง
สวัสดี ครับ คุณ 
พ่อหมีออกไปหาอาหารให้ลูกเมียขณะที่เดินอยู่ในป่า ไปพบหลุมพีต้นหนึ่งมีลูกดก หมีดีใจปลิดลูกหลุมพีทลายบนสุดมาชิมรสชาดออกเปรี้ยว หมีก็นึกว่าน้วยเปรี้ยวต้องเอาไปฝากหลาน แล้วก็ปลิดลูกหลุมพีทลายที่สองเอามาชิมอีก รสหวาน หมีก็นึกว่าน้วยหวานต้องเอาไปฝากลูก แล้วปลิดลูกทลายที่สามมาชิมสุกกำลังดี น้วยนี้สุกต้องเอาไปฝากเมีย พอทลายทีสี่ หมีปลิดมาชิมอีกสุกมากเนื้อโซระ (เสีย) น้วยนี้กินเองดีกว่า
***********
ผมไม่เคยฟัง นิทานเรื่องนี้
นี่เป็นครั้งแรกในชีวิต
ผมชอบ ประโยคสุท้านมาก ครับ
.....พอทลายทีสี่ หมีปลิดมาชิมอีกสุกมากเนื้อโซระ (เสีย) น้วยนี้กินเองดีกว่า...
มีความหมายต่อตัวเองมากมาย ครับ
อธิบาย จิตอาสา....จิตสาธารณะ...ได้อย่างวิเศษสุด
มาส่งยิ้มให้ ครับ
ผมชอบ ประโยค สุท้าน สุดท้าย มาก ครับ
สวัสดีครับคุณ แสงแห่งความดี นิทานกับการทำงานชุมชน
บางครั้งอธิบายในเชิงวิชาการชาวบ้านมักไม่จำ
แต่เล่าเป็นนิทานประกอบการอธิบาย เขาจำได้
อสค. อาสาสมัครคุมประพฤติท่านหนึ่งไปเจอกันในวงประอีกที่หนึ่ง เขาจำชื่อผมไม่ได้ แต่เข้ามาทัก ว่า
"พ่อหมีวันนี้ไม่ไปหาลูกหลุมพีเหอ"
แสดงว่าเขาจำนิทานเราได้ สบายใจครับท่าน