5 - 10 มีนาคม 2549 ผมได้เข้าร่วมการอบรมเชิงปฏิบัติการ หลักสูตร "การจัดทำแผนแบบบูรณาการเชิงปฏิบัติการ" สำหรับนักวิชาการส่งเสริมการเกษตรระดับจังหวัด ณ วังรีรีสอร์ท จังหวัดนครนายก ร่วมกับหัวหน้าฝ่ายยุทธศาสตร์และสารสนเทศ ซึ่งมีนักส่งเสริมการเกษตร ฝ่ายยุทธศาสตร์จากสำนักงานเกษตรจังหวัดทั่วประเทศ ประมาณ 200 กว่าคนเข้าร่วมในการอบรมดังกล่าว
-
บรรยากาศการอบรมในห้องประชุมใหญ่
-
การแบ่งกลุ่มเพื่อฝึกปฏิบัติการวิเคราะห์ และการนำเสนอแผนฯ
ผมมีข้อคิดเห็นส่วนตัวที่อยากจะบันทึกไว้ เพื่อเป็นการ ลปรร. ในฐานะผู้เข้าร่วม และในฐานะนักวิชาการส่งเสริมการเกษตร ที่ได้เข้าร่วมฯ ดังนี้ครับ
- เป็นหลักสูตรที่ดี แต่การอบรมเชิงปฏิบัติการดังกล่าว เพียงหลักสูตรเดียวแต่ใช้กับนักส่งเสริมทุกระดับทั่วประเทศ น่าจะเพิ่มรายละเอียดและความหลากหลายในบางระดับ เช่น ระดับผู้บริหาร นักวิชาการระดับจังหวัด/อำเภอ เพราะการทำงานจริงอยู่กันคนละบริบท (ผู้เรียนต้องเป็นศูนย์กลางการเรียนรู้)
-
ในรายละเอียด เช่น การคิด การวิเคราะห์ SWOT การวางกลยุทธ์ โดยการจับคู่ เป็นต้น น่าจะมีการให้รายละเอียดของศาสตร์ที่เกี่ยวข้องมากกว่านี้ เพื่อที่ทุกคนจะได้มีช่องทางในการพัฒนาความรู้เพิ่มเติมได้เอง (เพื่อไม่ให้มีการติดยึดในรูปแบบตายตัว)
-
ทีมวิทยากร มีการให้กำลังใจ และกระตุ้นให้ผู้เข้าอบรมพัฒนาตนเองเพื่อให้เกิดแรงจูงใจในการทำงาน ผมแปลกใจตรงที่ว่า กลับเป็น"คนนอก" ที่เป็นคนมากระตุกต่อมคิดของนักส่งเสริมฯ แทนที่จะเป็น"คนใน" ด้วยกัน
-
หากได้มีการนำการเรียนรู้ระหว่างการปฏิบัติ (AAR) มาปรับใช้ จะก่อให้เกิดการเรียนรู้ได้มากขึ้น
-
ผมมีหลายประเด็นที่อยาก ลปรร.แต่ไม่สามารถทำได้ .......
เป็นมุมมองส่วนตัวครับ แต่จะอย่างไรก็ตามผมก็ได้เรียนรู้ในหลายๆ ประเด็น เช่น
1) รู้ว่าทุนเดิมที่เกี่ยวกับ "คน" ขององค์กรกรมส่งเสริมการเกษตรนั้นมีมาก และหลากหลาย
2) ได้เรียนรู้และประเมินตนเองว่า สิ่งที่ทีมงานกำลังทำอยู่ทุกในวันนี้ ทำถูกต้องและไม่หลงทาง
3) หากจะพัฒนาองค์กรและงานของเรา เบื้องต้นเราจะต้องพัฒนา "คน" ทั้งตัวเราและทีมงาน
4) การพัฒนา "ทีมงาน" หรือ "เครือข่าย" ต้องไม่ยึดอยู่แต่ในบ้านของเราเท่านั้น เพื่อนบ้าน/หน่วยงาน/องค์กรอื่น ก็ไม่ควรมองข้าม เพราะว่าสามารถมาร่วมกันทำงานและสนับสนุนซึ่งกันและกันได้ (ข้ามองค์กร/ข้ามพื้นที่ ฯลฯ)
5) ศาสตร์และศิลป์ในทุกๆ เรื่อง สามารถเรียนรู้และเสริมหนุนการเรียนรู้ ความเข้าใจได้อย่างไม่หยุดยั้ง หากว่าเราไม่หยุดที่จะเรียนรู้ (ไม่เป็นแก้วที่มีน้ำเต็มแล้ว)
บันทึกมาเพื่อการ ลปรร. ครับ
วีรยุทธ สมป่าสัก
