GotoKnow.org เป็นที่รวมของคนที่มีความสุข
สวัสดีคะ ได้อ่านบันทึกของหลายท่าน ให้ข้อคิดเห็น เกี่ยวกับ GotoKnow.org
ก็รู้สึกว่า ใจตรงกันก็เยอะ แล้วจะเขียนอะไรดี
ลองเริ่มจาก ความรู้สึกที่มีต่อ GotoKnow.org ดีกว่านะคะ
GotoKnow.org เป็นที่รวมของคนที่มีความสุขในการเขียน การอ่าน และแต่ละคนก็ได้พัฒนา
ศักยภาพในด้านนี้อยู่ทุกวัน อย่างเต็มที่ เรียนรู้จากการปฏิบัติ เรียนรู้ด้วยพลังจากตนเอง
GotoKnow.org เป็นที่รวมของมิตรภาพ ความห่วงใย ความเอื้ออาทร ที่ไม่ต้องการการตอบแทน
GotoKnow.org เป็นแหล่งรวมบุคคลที่มีศักยภาพที่หลากหลาย ความหลากหลายจึงเป็นสิ่งที่น่าสนใจ
แม้ว่า แต่ละคน จะได้เขียน ความคิด ความเชื่อ ของตน แต่ก็พร้อมที่จะแลกเปลี่ยน เรียนรู้ ซึ่งสิ่งนี้เป็น
เสน่ห์ของการเรียนรู้อย่างไม่รู้จบ
GotoKnow.org เป็นแหล่งสร้างเครือข่ายย่อยๆ และโยงใยไปมา สานความสัมพันธ์แบบครอบครัว คุณ
ประโยชน์ ของเครือข่ายแบบนี้ เป็นเครือข่ายที่เป็นจริง และพัฒนาไปได้นานเท่านาน
GotoKnow.org ยังเป็นที่ " ทำให้เห็นตน ของตน " และผ่านไปสู่การพัฒนา ตัวตน การยอมรับผู้อื่น
การฟังผู้อื่น การอ่อนน้อม
.............................................................
โดยส่วนตัวแล้ว เป็นคนชอบเขียน ชอบบันทึก ก็ทำให้เห็นว่า เวทีนี้ก็เป็นการพัฒนาตนเองรูปแบบหนึ่ง อีกทั้ง การอ่านบันทึก ต่างๆของสมาชิกที่หลากหลาย บางทีก็รู้สึกทึ่ง รู้สึกแปลก ใหม่ มีมุมมองอีกแบบที่เราไม่ได้มอง
ส่วนเรื่องเทคนิคต่างๆที่มี เสนอแนะไม่ค่อยได้ เพราะไม่ค่อยถนัดเท่าไหร่ เป็นเรื่องของการตามเรียนรู้มากกว่า
จบแค่นี้ก่อนนะคะ
ความเห็น (25)
ขอบพระคุณคะอาจารย์ประจักษ์
สวัสดีค่ะพี่หน่อย
เราเพิ่งพูดถึงพี่เมื่อสักชั่วโมงที่ผ่านมาค่ะ
...คิดถึง...ทุกคนในรูปเลยค่ะ (แมวเหมียวด้วย)
:)
ส่งรูปทีมที่มีความสุข มาให้น้องหน่อยค่ะ จาก Singapore
gotoknow เป็นอะไรที่มีเสน่ห์และเป็นสื่อกลางให้คนที่ทั้งชีวิตอาจจะไม่ได้เจอกัน มาพบกัน และสร้างมิตรภาพได้อย่างงดงามจริงๆค่ะ ^ ^
Gotoknow เชื่อมโยงสายใยมิตรภาพ สัมผัสจากข้างใน สู่ข้างนอก ยอมรับและให้เกียรติ
โชคดีที่มีโอกาสได้รู้จักพี่หน่อย
และยังนึกถึงวันที่พี่หน่อยโทรมาคุยกับผมในวันแรกได้ครับ...
จากคนที่ไม่คุ้นเคยแต่เชื่อมจิตด้วยใจ
ขอบคุณครับ
------
เอก-จตุพร
ครูกั๊ต เจอพี่หน่อยครั้งแรก ก็หอบความห่วงใยอย่างมากมายมาเยี่ยมไข้พี่หน่อยถึงบ้านกับพลขับที่สุดน่ารักของครูกั๊ต
และก็คุยกันแบบไม่รู้จบนะคะ ครูกั๊ต มีความรู้ความสามารถมากจริงๆ จนพี่หน่อยอยากไปเรียนรู้ด้วย
เห็นรอยยิ้ม ในรูปของทุกคน หน่อยก็ยิ้มดีใจอยู่หน้าคอมฯ นี่ล่ะคะ
ขอบคุณพี่แก้ว คุณอุ ที่ดูแลหน่อยนะคะ
ถ้าไม่อยู่ใน โกทูโน ก็ไม่รู้จักพี่แก้ว นะคะ
พี่หน่อยชอบงานบันทึกธรรมะของ น้องตุ๋ย เป็นเรื่องเล่า
มี ข้อสังเกต มีประเด็นง่ายๆ ตรงๆ เป็นสิ่งที่พบเห็นได้
ก็อยากเจอตัวนะคะ
พอเจอที่บ้านครูบาฯ ก็รีบหาเวลานั่งคุยนะคะ ไม่งั้นคนอื่นแย่ง
คุยหมด แหะๆ
คุยกับน้องตุ๋ยก็ประทับใจ ในความเป็นกันเอง และน้องตุ๋ย มีมุมมอง
ที่น่าสนใจมากเลยคะ
ขอบคุณน้องเอก ในมิตรภาพที่เป็นห่วงพี่หน่อยตอนไม่สบาย
และยังให้ น้องกะปุ๋ม มาเยี่ยม น้องกะปุ๋มก็น่ารักมากเลย เจอกันก็
คุยกันอยู่นานเรื่อง ธรรมะ พี่ล่ะชอบฟัง......
น้องเอก เขียนเล่าเรื่องได้ดี
ถ้าเป็นภาพวาด ก็จะเห็นความรู้สึกกระทบ ที่จะสื่อ
พี่คิดอย่างนั้นนะ และถ่ายรูปสวยมาก
ถ้ามีรางวัลนะ พี่ให้คะแนนภาพประกอบยอดเยี่ยมเลยแหละ
ขอบคุณหนังสือที่มอบให้ ความรู้สึกดีๆ แม้จะไม่ได้คุยกันมากนัก
แต่พี่ก็เห็น ความจริง ความตรง ความมุ่งมั่น ความถ่อมตน จาก
บันทึกของน้องเอก
โกทูโน ก็เป็นเครื่องมือสื่อมิตรภาพ
ที่ไม่เคยรู้จัก ไม่เคยเห็นหน้ากันนะคะ
สวัสดีครับ
จริงทีเดียวครับที่ G2K คือที่รวมคนที่มีความสุขในการเขียนและอ่าน
ถือเป็นการเรียนรู้นอกระบบที่ทำได้ตลอดชีวิตนะครับ
ยินดีด้วยครับที่มีความสุขใน G2K
เจริญสุขครับ
จำรูปใหม่พี่หน่อยไม่ได้ ฮ่าๆๆๆ สบายดีไหมครับ ได้กลับมาทำงานแล้ว ดีใจๆๆๆ
สวัสดีค่ะ พี่หน่อย
ขอบคุณมากนะคะ ที่ร่วม aar GotoKnow.org คะ
รู้สึกยินดีมากเลยคะ ที่พี่หน่อยมีความสุขจากการที่เข้ามาในชุทชนแห่งนี้
สำหรับการบันทึกเรื่องราวประจำวันนั้น ตอนนี้ GotoKnow.org มีระบบบันทึกเล็กๆ ที่ชื่อว่า อนุทินคะ สามารถดูได้ที่ http://gotoknow.org/journals หากมีเวลาน้อยๆ สามารถเขียนอะไรสั้นๆ ได้ที่อนุทินคะ
ลองดูนะคะ
ตามมาอ่านค่ะ...ตามมาอ่าน...
ชอบภาพใหม่ของพี่หน่อยค่ะ...สดใสจังเลย
คิดถึง...และติดตามข่าวคราวเสมอ...
แต่วันนี้...ตามอย่างเดียวไม่ได้แล้วล่ะ ต้องทิ้งร่องรอยให้พี่หน่อยทราบด้วยว่ามาเยี่ยม...อิอิ...
(^___^)
คิดถึง...คิดถึง...ขอกอดแน่นๆ นะคะ
กะปุ๋ม
จริงทีเดียวครับที่ G2K คือที่รวมคน
ที่มีความสุขในการเขียนและอ่าน
ถือเป็นการเรียนรู้นอกระบบที่ทำได้ตลอดชีวิตนะครับ
.....................................
ขอบคุณคะ
หน่อยเข้าไปอ่านกลอนที่คุณพลเดช เขียนไว้แล้วคะ แต่ไม่ได้เล่าให้ฟัง อ่านแล้วได้แง่คิดที่ดีมากจริงๆคะ
หน่อยว่า สุงสุดของ การวัดคุณภาพชีวิต คือ การที่คนเรามีความสุข นะคะ ....โกทูโน ...ได้ทำหน้าที่ ( เครื่องมือ ) ในการทำให้สมาชิก มีความสุขจากการเขียน การอ่าน ก็ถือเป็นงานที่เป็นบุญ
เป็นเป้าหมายที่สุดยอดแล้วนะคะ
และ คนที่ผ่านมาเข้าสู่ ความสุขระบบนี้ ก็เป็นคนพิเศษในสังคมนี้มากนะคะ
อันนี้ถือเป็นเรื่องจริงนะคะ
หน่อยเคยคุยเล่นกับ อาจารย์แป๋ว ( มข. ) ตอนเจอกันที่ รพ.ศรีนครินทร์ว่า เวลาเจอ Blogger แต่ละท่าน นี่ พิเศษจริงๆ เพราะว่า
ในชีวิตจริง ในระบบคนทำงาน ที่ทำงานทั้งวัน หน้างานตัวเองก็ยุ่งเหยิงอยู่แล้ว ยังมีเวลามาพิมพ์ มาเอารูปใส่ มาแต่งหน้าจอ
มาบันทึก อันนี้ ถือว่า เป็นคนที่มีใจรักจริงๆ และเป็นคนที่มีความสุข เพราะ คนอื่นๆ เขาไปทำกิจกรรมอื่นๆ หรือไม่สนใจงานบันทึก
หรือไม่รู้จะบันทึกอะไรก็มี
คนที่บันทึกงานแบบนี้ได้ ต้องมีความคิดที่สร้างสรรค์ และคิดงานได้เอง ต้องการการพัฒนา ต้องการการเปิดพื้นที่เพื่อการเปลี่ยนผ่านในระบบ นอกระบบ
หน่อยว่า ระบบการเรียนรู้แบบนี้ทำให้คนเติบโต ในแง่การเรียนรู้
เติบโตทางใจ
ทางใจ นี่ก็แปลกคะ เราสามารถมอบความรู้สึกทางใจ ดีๆของเรา
ได้ไม่จำกัด ให้ได้ทุกวัน และไม่เคยหมด
ขอโทษคะ เขียนยาว ...มีโอกาส คุยแลกเปลี่ยนกันอีกนะคะ
ไม่ได้ร่วมงานกับ อาจารย์.ขจิต นานแล้ว
ขอบคุณที่ผ่านมา เจอล่าสุด ที่ ศรีนครินทร์นะ
ยังจำได้ว่า อ.ขจิต กับ น้องสายลม มาเยี่ยม ที่ห้องคนไข้ และพา
พี่หัวเราะเสียงดังจนลืมเกรงใจ คนอื่น
ไม่รู้ว่าเป็นความผูกพันชนิดไหน แต่ว่า เราเหมือนญาติมิตร
ที่พร้อมจะให้กำลังใจกันเสมอ
ขอบคุณคะน้องมะปรางเปรี้ยว
เรื่องอนุทิน พี่เข้าไปอ่านบ้างแล้ว แต่ยังไม่รู้จะเขียนอะไรเลย
หวัดดีคะ กะปุ๋ม ดีใจ กะปุ๋มมาเยี่ยม
ครั้งที่ผ่านมาได้คุยกัน พี่ก็ทึ่ง มากเลยนะ
ตอนนี้พี่ก็ทดลองลดมื้ออาหารลงบ้าง อย่างตอนเย็น
แต่ยังไม่ได้ออกวิ่งอย่าง กะปุ๋มนะ
แหะๆ เดินเตาะแตะ ไปก่อนน่ะ
มาเยี่ยมค่ะ ตอนนี้ คงสบายดีแล้วนะคะ สดใสจังค่ะ
ขอบคุณคะ จริงๆ ตอนนี้ก็ยังมีร่องรอยอีสุกอีใสอยู่คะ แต่ก็จางลง
เรื่อยๆ เดินได้บ้างแล้วคะ รอบๆบ้าน แต่ก็ดีขึ้นเรื่อยๆคะ
ดีใจที่ได้มีโอกาสเจอคุณพี่ศศินันท์ ที่ห้องสมุดสานแสงอรุณ
ตอนงานเปิดตัวหนังสือปลายปีที่แล้วนะคะ หน่อยล่ะเป็นปลื้มคะ
วันสูบบุหรี่โลก
สวัสดีค่ะน้องหน่อย
G2K ทำให้เราได้รู้จัก และได้เรียนรู้แลกเปลี่ยนกัน ทำให้ได้เรียนรู้โลกและผู้คนที่กว้างออกไปจากบริบทเดิมๆของเรา...ดีใจที่ได้รู้จักและชื่นชมน้องหน่อยดอกแก้วค่ะ...
G2K ทำให้เราได้รู้จัก และได้เรียนรู้แลกเปลี่ยนกัน ทำให้ได้เรียนรู้โลกและผู้คนที่กว้างออกไปจากบริบทเดิมๆของเรา
.....................................
จริงๆเลยคะ พี่แป๋ว .....เครื่องมือสื่อสาร เมื่อถูกนำมาเป็นสื่อในการสร้างมิตรภาพ สร้างความเข้าใจระหว่างกัน ก็ดีที่สุดเลย
คิดถึง พี่แป๋วเสมอเลยคะ ประทับใจที่ตอนพบที่บ้าน ครูบาฯ นอกจากคุยแลกเปลี่ยนกันแล้ว พี่แป๋วก็คุยสนุก และเป็นกันเองมาก
ตอนมาเยี่ยมหน่อยที่ รพ. ก็ดีใจมากคะ พี่แป๋ว งานเยอะแต่ก็ปลีกเวลามา และยังนำหนังสือธรรมะน่ารักๆ มาฝากให้อ่านด้วย
ขอบพระคุณคะ
มาอ่านค่ะ เห็นด้วย คุณหน่อยเขียนตรงใจค่ะ