หลิน : ทำไมหรือ?
ฮุ่ย : ก็มันจะอะไรเสียอีกละ จุ๊ จุ๊ จุ๊ .....อย่าเอ็ดไป เดี๋ยวก็คนที่ชื่นชมเราก็รู้ความจริงหมดว่า....
ฉันกลัวเลือด กลัวเข็ม...แล้วก็กลัวผีเป็นที่สู๊ดเลย..............
หลิน : โถ่เอ๋ยสร้างภาพ นักบาสของจังหวัดที่อายุน้อยที่สุด เด็กเรียน เด็กดี ตัวอย่างของ....
ฮุ่ย : เอ็นสะท้านขาดสนิทเย็บไม่ติดตั้ง 2 ปี แต่โชคดีที่สุดในชีวิต พ่อลูกคู่ซี้ได้ทำข้อตกลงเป็นความ
ลับ กู้ชื่อเสียงให้ตัวเองปีนั้นเอ็นเย็บติดทุกที่ไปสอบ ( 4แห่ง พยาบาลศิริราช พยาบาลจุฬา
พยาบาลมหิดล ติดลำดับหนึ่งถึงสาม แล้วก็มหาวิทยาลัยเชียงใหม่)แถมติวน้องสาวสอบติด
วชิรพยาบาลด้วย กองเชียร์ที่เงียบไปกลับมาตั้งกองกันใหม่ ในที่สุดฉันได้ไปพบโลกใบ
ใหม่ ที่แสนจะสดใสสวยงาม ที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่............
หลิน : เสียดายอาหารมื้อเที่ยง แล้วทำไมจึงมาเป็นครูละ
ฮุ่ย : คงจะเป็นบุญวาสนามาตั้งแต่ชาติปางก่อนมั้ง ถูกจองตัวเป็นอาจารย์ตั้งแต่เรียนแล้ว ทั้งสอง
คณะเชียวละ ก็เป็นเด็กแนวสมัยนั้นเล่นเป็นเรียน เรียนเป็นเล่น5555555555
หลิน : อย่ามาโม้ โอ้อวด ไม่อยากฟัง แต่ถ้าเธออยากเล่าก็ไม่ขัดข้องหรอกจะบอก......
ฮุ่ย : ทางคณะต้นสังกัดที่เอ็นสะท้านติดไม่ยอมให้ย้ายไปคณะวิทยาศาสตร์ เหตุผลก็เพราะคณะ
สังคมศาสตร์ที่เรียนให้ ปริญญาวิทยาศาสตร์(ภูมิศาสตร์แผนที่)ซึ่งปัจจุบันปิดไปแล้วเพราะไม่มี
คนเรียน ก็เรียนหนักและยากออกแนว Geodetic Survey, Geodesy หลักสูตรต่างประเทศ
lecture และข้อสอบเป็น ภาษาอังกฤษ ต้องเรียนคำนวณขั้นสูง เฝ้ากล้องดูดาวมองท้องฟ้าเป็น
คืนๆ เพื่อการคำนวณหาต่ำแหน่งที่เราอยู่จากเคลื่อนที่ของโลกรอบตัวเองและรอบดวงอาทิตย์....
โอ้ยหิวข้าวแล้วจะมาเล่าต่อพรุ่งนี้นะจ๊ะเจ้า หลิน 5555555555555
ขอมอบภาพดอกมังกรคาบแก้วฝากท่านผู้อ่านทุกท่านค่ะ
คำว่า เป็นครูใครๆๆ ก็เป็นได้ แต่เป็น ครูดี นี้ซีครับ เป็นยากจริงๆๆ
สวัสดีค่ะ
สวัสดีคะ แวะมาติดตามอ่าน
แค่เริ่มต้นก็สนุกแล้วคะ อยากอ่านต่อไวๆ จังเลยคะ
อ๋อ รบกวนเพิ่มคำสำคัญ ครูเพื่อศิษย์ ด้วยนะคะ
สวัสดีครับ อาจารย์ Lin Hui
ขอบคุณครับ อาจารย์ :)
แวะมายิ้มหวาน เป็นกำลังใจให้อาจารย์อีกรอบคะ :)
เรื่องความหลัง เป็นความทรงจำที่น่าประทับใจ จะลืมก็ลืมไม่ได้ แถมถ้าไม่ได้เล่าก็เศร้าเหลือเกิน
เล่าออกมาให้หมดเลยนะคะ ท่าทางจะสนุกซะแล้ว .... ขอบคุณคะ
มาติดตามเรื่องราวค่ะ ^ ^
กำลังอ่านเพลินก็..อ้าว! ว๊า รีบๆ เขียนตอนต่อไปนะคะ
ธุค่า ^^
สวัสดีค่ะอ.หลินฮุ่ย
กำลังสนุก อยากทราบตอนต่อไปค่ะ
ทำไมตอนนี้สั้นจังคะ เอ้ารอตอนต่อไปดีก่า....
อาจารย์ขา
บรรยากาศมอชอ ดี๊..ดี ใช่ไหมคะ อิอิ ลูกช้างตามกัน
แอบไปอ่านตอน 2 มาแล้วด้วย...อิอิ ของหนิงไม่เคยหลับในห้องเรียนค่ะ แต่เคยหลับในlab Gross สัปหงกลงไปเกือบดมก้นอาจารย์ใหญ่ค่ะ ฮือฮาล้อเลียนกันสนั่น
สวัสดีค่ะ
* เข้ามาอ่านเบื้องหลังการเป็นครูค่ะ
* อ่านตอนแรก...ขอยืนยันว่าจะอ่านทุกตอนค่ะ...