วิจารณ์สามก๊ก : ขงเบ้งกับอุยเอี้ยน
โทรทัศน์ช่วงนี้ มีสามก๊กให้ชม คืนนี้นึกสนุกก็ถือโอกาสวิจารณ์เล่นๆ โดยมุ่งเฉพาะพฤติกรรมของขงเบ้งกับอุยเอี้ยน...
เหตุการณ์ ๒-๓ คืนหลังมานี้ เิริ่มเข้าสู่บั้นปลายของขงเบ้ง... ขณะที่เล่าปี กวนอู เตียวหุย จูล่ง และขุนพลอาวุโสอื่นๆ ค่อยๆ ล้มหายตายจากไปตามกฎธรรมดา... ยังคงเหลือยู่แต่ อุยเอี้ยน ซึ่งบัดนี้มีความอาวุโสสูงในกองทัพ และจัดอยู่ในฐานะทหารเอก... แต่ขงเบ้งก็ไม่ค่อยใช้อุยเอี้ียนในงานสำคัญๆ ขณะที่อุยเอี้ยนก็กล้าแสดงความเห็นแย้งกับขงเบ้งอยู่เสมอ... และนี้คือประเด็นที่น่าวิจารณ์
ตามประวัติ อุยเอี้ยนเคยทรยศต่อเจ้านายสองครั้ง แรกที่มาเข้าด้วยกับเล่าปีนั้น ขงเบ้งรู้สึกไม่ถูกชะตาแล้ว ต้องการจะประหาร... แต่เล่าปีขอไว้เพราะไม่อย่างนั้นแล้ว จะไม่มีใครเข้ามาอยู่ด้วย... เมื่อยังมีเล่าปีอยู่นั้น อุยเอี้ยนก็เจริญก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว เป็นรองเพียงไม่กิ่คนเท่านั้น เมื่อคนอื่นๆ ตายไป จึงจัดได้ว่า อุยเอี้ยนเข้าขั้นอาวุโสระดับต้น... แต่เมื่อสิ้นบุญเล่าปี ขงเบ้งไม่ไว้ใจ ไม่ใช้งานสำคัญสมกับความสามารถและตำแหน่ง...
เมื่อพิจารณาเหตุการณ์สามก๊กช่วง ๒-๓ คืนมานี้ อาจกล่าวได้ว่า ขงเบ้งคือผู้นำสูงสุด ส่วนอาวุโสรองลงมาก็น่าจะเป็นอุยเอี้ยน... แต่อุยเอี้ยนไม่มีอำนาจเบ็ดเสร็จ เมื่อมีความเห็นแย้งกับผู้นำ และผู้นำไม่ใช้งานสมตามความสามารถ... สถานการณ์ทำนองนี้ มีปรากฎทั่วไปในโลกของประวัติศาสตร์หรือโลกแห่งจินตนาการ จะป่วยกล่าวไปใยถึงโลกแห่งความเป็นจริง
..............
ในโลกแห่งประวัติศาสตร์นั้น นึกไปถึงพระเจ้าอเลกซานเดอร์... เมื่อยกทัพกรีฑาพลมาเรื่อยๆ นั้น ขุนพลอาวุโสที่ยังหลงเหลืออยู่ก็เริ่มมีความเห็นแย้งกับพระองค์... เนื่องจากพระองค์เริ่มหลงอำนาจและยังคงต้องการบุกไปข้างหน้าเรื่อยๆ และมุ่งแต่สนองตอบความพอใจของถิ่นฐานใหม่ที่ยึดได้มา... ขณะที่ขุุนพลเก่าๆ หวังเพียงสนองตอบความต้องการของบรรดาทหารระดับล่าง และต้องการจะกลับบ้านเท่านั้น... เหตุการณ์สำคัญตอนนี้ ก็คือ พระเจ้าอเลกซานเดอร์ได้พลาดพลั้งฆ่าขุนพลระดับเพื่อนรักไปในวงเหล้า เนื่องเพราะมีความเห็นแย้งกันอย่างรุนแรง
ในโลกแห่งจินตนาการด้านโหราศาสตร์บอกว่า อาทิตย์คือดาวผู้นำ ส่วนอังคารคือดาวทหารเอก... อาทิตย์ผิดใจกับอังคาร นั่นก็คือตำราบอกไว้ว่า อาทิตย์กับอังคารเป็นดาวคู่ศตรู เมื่อดาวคู่นี้มาประจวบกันในมุมที่ไม่เหมาะสมก็ให้ระวังปัญหาที่เกิดขึ้น... ความขัดแย้งระหว่างอาทิตย์กับอังคาร น่าจะจำลองมาจากกรณีของขงเบ้งกับอุยเอี้ยน และพระเจ้าอเลกซานเดอร์กับขุนพลเพื่อนรักที่ถูกฆ่าไป
ในโลกแห่งความเป็นจริงในวัด เมื่อก่อนผู้เขียนก็สงสัยว่า ทำไมเจ้าอาวาสกับท่านรองฯ หรือผู้อาวุโสสูงในวัดบางท่าน มักจะไม่ไม่ถูกชะตากันและมีความเห็นแย้งกันเสมอ... แต่เมื่อประสบการณ์อยู่วัดนานยิ่งๆ ขึ้น และตนเองก็มีฐานะอาวุโสภายในวัด ก็เริ่มซึมซับความขัดแย้งทำนองนี้... เจ้าอาวาสกับท่านรองฯ หรือผู้อาวุโสสูง ก็อาจเทียบได้ทำนองเดียวกับปัญหาระหว่างขงเบ้งกับอุยเอี้ยน...
.........
สาเหตุที่ผู้นำสูงสุด (ขงเบ้ง) มักมีความเห็นแย้งกับผู้อาวุโสสูงสุดในองค์กร (อุยเอี้ยน) อาจวิเคราะห์ได้หลายนัย กล่าวคือ
ผู้นำสูงสุดมีปัญญาเฉลียวฉลาด เข้าใจการงานต่างๆ เพื่อนำองค์กรไปสู่จุดหมายที่คาดหวังไว้... ขณะที่ผู้อาวุโสสูงค่อนข้างโง่หรือมีวิสัยทัศน์ต่ำ แต่อาศัยความอาวุโสทัดทานหรือเสนอความเห็นในประเด็นต่างๆ อยู่เสมอ... ทำให้ผู้นำรู้สึกเบื่อหน่ายในการต้องคอยปรามผู้อาวุโสสูงอยู่เสมอ
ผู้นำมักหลงในอำนาจและค่อนข้างชอบใจกับผู้ที่ตนสั่งซ้ายหันขวาหันได้ พออกพอใจจากการยกยอปอปั้นจากบรรดาลูกน้องมากกว่าผู้ที่ซักถามโต้แย้งก่อนที่จะหันซ้ายหันขวาตามคำสั่ง... ซึ่งผู้ที่กล้าขัดแย้งทัดทานก็คือผู้ที่อาวุโสในองค์กรนั่นเอง
ผู้อาวุโสบางท่านในองค์กรมีปัญญาเฉลียวฉลาด เมื่อแสดงความคิดเห็นไปแล้ว เหตุการณ์เป็นไปตามความเห็นนั้นๆ เสมอ ก็มักจะเริ่มค่อยๆ เป็นที่ยอมรับขององค์กรมากยิ่งๆ ขึ้น... ซึ่งนัยนี้ คล้ายๆ กับว่าค่อยๆ เปล่งแสงในตัวเองขึ้นมา และแสงนี้ค่อยๆ ไปทาบหรือบดบังรัสมีผู้นำยิ่งขึ้นๆ... เปรียบเทียบได้เมื่อคืนก่อน ที่โจจิ่นแม่ทัพใหญ่ชายแดนไม่พอใจ เมื่อสุมาอี้คาดการณ์ได้ถูกต้อง แม้จะอยู่ไกลไปถึงเมืองหลวงก็ตาม...
...........
อีกอย่างหนึ่ง สำหรับผู้อาวุโสในองค์กร มักถือว่า่ ความสำเร็จขององค์กรเกิดขึ้นมาได้เพราะตนเองด้วย มิใช่เฉพาะผู้นำเท่านั้น... ดังนั้น เมื่อคาดเดาว่าเรื่องนี้จะเป็นปัญหา... หรือเรื่องนั้นจะก่อให้เกิดความเจริญมั่นคง... ต่อองค์กรแล้ว ผู้อาวุโสมักจะกล้าทักท้วง หรือเสนอความเห็น เพื่อประโยชน์ขององค์กรมากกว่าประโยชน์ของตน... แต่เมื่อการทักท้วงหรือเสนอความเห็นนี้ ไม่ได้ดังใจผู้นำ ความหมางเมินระหว่างผู้นำกับผู้อาวุโส จึงค่อยๆ เกิดขึ้น เป็นรอยแตกร้าวภายในองค์กร
อุยเอี้ยนก็เช่นเดียวกัน เป็นขุนพลคนหนึ่งที่เดินทัพบุกมายึดเสฉวน ร่วมกับเล่าปี ขงเบ้ง และคนอื่นๆ ในครั้งก่อนโน้น ย่อมมีความรู้สึกว่า จกก๊กปัจจุบันก็เป็นของตนเหมือนกับที่เป็นของขงเบ้ง เพราะตนก็เป็นส่วนหนึ่งที่ได้ริ่เริ่มสร้างมาตั้งแต่ครั้งกระโน้น...
ก็วิจารณ์เล่นๆ... และพักข้อวิจารณ์ไว้เพียงแค่นี้ ใครพอมีความเห็นก็ิช่วยวิจารณ์เพิ่มเติมบ้าง ทำนองดูละครย้อนดูโลกความเป็นจริง....
ความเห็น (22)
ยังมีอีกมุมหนึ่งครับ
คือผู้ที่มีข้อมูลในวงกว้าง (หัวหน้า) มักจะเห็นสิ่งที่ผู้ชำนาญการที่มีความรู้ลึกแต่เฉพาะแนว (ลูกน้อง) มองไม่เห็น
ลูกน้องก็คิดว่างานนี้ตัวทำอยู่กับมือ คนอยู่บนหอคอยงาช้างจะมารู้อะไรดีกว่าตน แล้วก็เริ่มประมาท
งานจะสำเร็จ น่าจะต้องมีทั้งกว้างและลึก
ถ้ากว้างอย่างเดียว ก็ไม่สามารถเดินเข้าประตูได้ ส่วนถ้าลึกอย่างเดียว ก็เอาน้ำมาใช้ไม่ได้ครับ
ความเห็นคุณโยม นึกถึงเพื่อนสหธัมมิกรูปหนึ่งเคยวิจารณ์พระเถระหลายรูปว่า เมื่อก่อนที่ไม่ได้เป็นเจ้าอาวาสนั้น คิดจะทำโน้นทำนี้ พอเป็นเจ้าอาวาสก็เงียบ (กลับไปทำเรื่องที่ไม่เคยพูด)... เพราะมีปัจจัยอื่นๆ เข้ามามากมาย เช่น เกรงจะไม่เป็นที่พอใจของบรรดาญาติโยม เกรงจะเข้ากับกรรมการวัดไม่ได้...
อาตมาก็ทำงานมาหลากหลายแล้ว ยกเว้นตำแหน่งผู้นำองค์กร (เจ้าอาวาส) จึงคุยกับเพื่อนสหธัมมิกเล่นๆ ว่า ต่อไปถ้าพวกเราเป็นเจ้าอาวาส อาจเข้าใจอะไรยิ่งขึ้นในตำแหน่งนี้ก็ได้...
ไม่รู้ว่าประเด็นเดียวกันหรือไม่ ?
เจริญพร
ผมเห็นว่ายิ่งมีตำแหน่ง ก็ยิ่งไม่เป็นตัวของตัวเอง ยิ่งปล่อยวางได้ยากขึ้นครับ
นมัสการ .. พระคุณเจ้า
- ผมแวะมาอ่านคำวิจารณ์ของท่านที่มีต่อสามก๊กตอนในวันนี้ ผมเองก็นั่งดูอยู่ทุกวัน ดูทีไรก็ชอบมานั่งนึกถึงสภาพแวดล้อมของตัวเองเช่นกัน ครับท่าน
- น่าสงสารอุยเอี๋ยนอยู่เหมือนกันครับ ที่ขาดความไว้วางใจจากผู้นำสูงสุด ก็คือ ขงเบ้ง ... แต่อุยเอี๋ยนยังขาดความรอบคอบในเชิงกลยุทธ์แผนการ คงมีแต่ความกล้าหาญที่เด่นเหนือใครในช่วงนี้ อีกทั้งด้วยความอาวุโส จึงมักไม่ฟังใคร บางครั้งแม้แต่ผู้นำเช่นกัน ทำให้เกิดความขัดแย้งในที่สุด
- ซึ่งต่อไป เมื่อขงเบ้งสิ้นบุญแล้ว อุยเอี๋ยนจึงก่อกบฎ แต่ขงเบ้งวางแผนไว้รับมืออุยเอี๋ยนเรียบร้อยแล้ว
- ถือเป็นหลักการเลือกใช้คนของขงเบ้งที่ไม่เลือกใช้อุยเอี๋ยนในงานสำคัญ ๆ ที่น่ารับฟัง
- และการที่ขงเบ้งไม่ยอมรับในคุณธรรมของอุยเอี๋ยน น่าจะเป็นสาเหตุหนึ่งที่อุยเอี๋ยนก่อกบฎหลังขงเบ้งสิ้นบุญ อันด้วยสภาวะแวดล้อม
กราบลาพระคุณเจ้าเท่านี้ครับ :)
คุณโยมว่ามา... นึกถึงคำของเพื่อนรุ่นน้อง (ถึงแก่กรรมแล้ว) ชอบพูดสำนวน(ที่ได้มาจากใครก็ไม่ทราบ) ว่า...
- เกิดเป็นวัว ไม่ขอเทียมแอกให้เขาไถ เกิดเป็นคน จะเป็นไท ไม่ขอเป็นผู้นำ...
ตามความเห็นของเพื่อนคนนี้ เค้ามีความเห็นว่า ผู้นำก็คล้ายๆ กับวัวที่รับภาระแล้วต้องทำหน้าที่ให้สำเร็จ...
.........
มาว่าสามก๊กต่อ คืนก่อนตอนประหารม้าเจ๊ก (ซึ่งตอนนั้นก็คิดจะเขียนแต่ไม่ได้เขียน) ... ม้าเจ๊กทำหน้าที่เป็นที่ปรึกษาส่วนตัวขงเบ้ง มีผลงานไม่ปรากฎ จึงใคร่ที่จะเป็นผู้นำเองสักครั้ง ผลก็คือล้มเหลวจนถูกประหารตามเรื่อง...
อาตมาก็คิดว่า ม้าเจ๊กก็คล้ายๆ นักวิชาการกลุ่มหนึ่ง ซึ่งเรียนหนังสือมาบ้าง (แต่ความเห็นตัวเอง คิดว่ามากและรอบรู้) คนกลุ่มนี้ นอกจากทำงานไม่สำเร็จแล้วยังทิ้งปัญหาต่างๆ ไว้มากมาย...
เมืองไทยตอนนี้ อาจมีนักวิชาการแบบม้าเจ๊กเยอะ และบังเอิญมีโอกาสทำงานด้วย จึงทิ้งปัญหาต่างๆ ไว้มากมาย....
.........
และวันก่อนเพื่อนเก่า (ฆราวาส) มาเยี่ยม... ก็สนทนาปัญหาโลกและชีวิตกัน.. เค้าว่า คนแบบอาตมาหรือแบบเค้า ถ้าผู้ใหญ่ใช้ เค้าก็จะให้เป็นใหญ่เป็นหัวหน้าเลย ถ้าเค้าไม่ใช้ก็ไม่ใช้...
อาตมาก็บอกว่า นั่นก็จริง ! บางคนก็ไม่มีโอกาสทำงานเลยทั้งชีวิต... เพียงแต่นานๆ เค้าจะมาปรึกษาสักครั้ง นานๆ เค้าก็จะเชิญไปกินโต๊ะสักครั้ง... ยังไม่มีงานที่เหมาะสมให้ทำจนตายไปก่อน (5 5 5...)
........
เย็นนี้ พักผ่อนเต็มที่ ความคิดทำท่ากระฉูด (หรือฟุ้ง ?)... นึกไปถึงประวัติเชอร์ชิลของอังกฤษ หลังจากถูกปลดแล้ว แต่ก็ต้องการทำงาน จึงสมัครทหาร ต้องการเป็นพันเอก แต่เค้าให้เพียงพันตรีก็ยอมเป็น... ภายหลังจึงหัดมาเขียนบทความ เสนอความคิดเห็นของตน จนกระทั้งเสียงค่อยๆ ดัง แล้วก็ได้โอกาสกลับไปมีอำนาจอีกครั้ง (จำรายละเอียดไม่ค่อยได้แล้ว)
อันที่จริง ความเป็นไปแห่งชีวิต ขึ้นอยู่ที่ว่าเราเลือกจะเป็นอย่างไร บวกกับเหตุปัจจัยหรือสถานการณ์ที่เป็นไป... บางคนอาจฝืนบางอย่างที่เรียกว่า มโนธรรม ไม่ได้... แต่บ้างคนหน้าด้านพอที่จะทำได้ในบางเรื่องหรือในทุกๆ เรื่อง...
เจริญพร
- เห็นด้วยกับคุณโยม...
หนังสามารถสะท้อนสิ่งต่างๆ มาได้มากกว่าหนังสือ... อีกอย่างการที่เราดูคืนละไม่มากนัก ทำให้สามารถคิดวิเคราะห์ได้ค่อนข้างจะกว้างขว้างและลุ่มลึก...
ซึ่งถ้าอ่านหนังสือแบบตลุยอ่านให้จบ หรือดูหนังแบบรีบให้จบๆ ในช่วงเวลาพอจะว่างเพื่อจะไปทำงานอื่นต่อ (หนังชุดนี้ อาตมาเคยมี แต่ตอนนี้ยังสืบไม่ได้ว่าไปอยู่ที่ใคร)... การวิเคราะห์วิจารณ์ทำนองนี้ อาจไม่ค่อยปรากฎ
อาตมาก็ติดตามผู้วิจารณ์มาหลายท่านแล้ว ขยับจะเขียนบ้างก็หลายครั้งแล้ว แต่ชงักไว้ คืนนี้โอกาสดี...
เจริญพร
กราบพระอาจารย์ ด้วยดอกไม้นี้ครับ
- เสร็จนาฆ่าโคถึก เสร็จศึกฆ่าขุนพล
- นมัสการพระคุณเจ้าครับ
- นมัสการพระคุณเจ้าเจ้าค่ะ
- อ่านบันทึกนี้แล้วยิ่งต้องทบทวนตัวเองค่ะ อายุมากขึ้นทุกวัน พูดอะไรออกไปก็มีผลมากขึ้น แม้ว่าจะไม่มีตำแหน่งที่ใหญ่โต บางทีอายุก็กลายเป็นตำแหน่งไปชนิดหนึ่ง
- พยายามฝึกฝนให้พิจารณาอะไรต่ออะไรตามความเป็นจริงเจ้าค่ะ ฝึกละอัตตา ไม่เอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่ แต่ยังไม่สำเร็จค่ะ
- ไม่สำเร็จ และรู้ว่าไม่สำเร็จ จะพยายามต่อไป...
อาตมาว่า แค่นี้ก็พอแล้วสำหรับความเป็นคน ...
เจริญพร
นมัสการพระคุณเจ้าค่ะ
มากราบพระอาจารย์ก่อน และอ่านบันทึกนี้
ประเด็นที่ผู้นำสูงสุด (ขงเบ้ง) มักมีความเห็นแย้งกับผู้อาวุโสสูงสุดในองค์กร (อุยเอี้ยน)
มานึกถึงประสบการณ์ส่วนตัวค่ะ มีผู้ที่เป็นรองลงไป มีความเห็นขัดแย้งกับดิฉันแบบนี้ อยู่ 2 ครังค่ะ คนละองค์กรด้วย ทำให้ดิฉันต้องคิดหนัก และหาทางแก้ปัญหา ไม่ให้เกิดการขัดแย้งกันมากขึ้น
ธรรมดาคนที่เป็นรอง ก็อยากเป็นหนึ่ง บางครั้ง ยอมไม่ได้ และใช้วิธีไม่มอบหมายงานสำคัญ แต่บางครั้งกับบางคน ก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ทำเป็นไม่รู้ทัน เพราะเขาเองก็ช่วยเราได้มากในบางส่วน
เรื่องแบบนี้ ไม่เคยเขียนที่นี่ เพราะคิดว่า มันลึกซึ้งและซับซ้อนเกินไป
แต่คนอย่างอุยเอี๋ยนนั้น ไม่ซื่อแน่นอนค่ะ แต่ที่ต้องใช้ เพราะ ก็มีดีบางอย่างเท่านั้น
นมัสการพระอาจารย์
- ผมว่าแต่ละคนมีทั้งจุดแข็ง และจุดอ่อน แตกต่างกัน ไม่ว่าจะเป็นผู้นำ กุญซือ ขุนพล และนักรบ
- กรณีของท่านขงเบ้ง มีจุดอ่อนที่ไม่สร้างตัวตายตัวแทน
- ในช่วงท้าย ๆ ก็ชี้ให้เห็นว่า เมื่อให้กุญซือไปเป็นผู้นำเก่งแค่ไหนก็ยากที่จะประสบความสำเร็จได้
- จะใช้คำว่า เล่นเป็นหมู ดูเป็นเซียน ได้หรือไม่ครับ
นมัสการพระคุณเจ้าค่ะ
- อ่านบันทึกนี้ได้สนุกมากค่ะ มีแง่มุมที่ดีจากชีวิตจริงจากผู้มาคอมเม้นท์ด้วย ทำให้เห็นชัดเจนขึนไปอีก
- หันมาดูตัวค่ะ ในองค์กรทุกองค์กรก็คงมีความขัดแย้งเช่นนี้อยู่ในทุกที่ไป
- วันนี้เกิดปัญญาในปัญหาบางอย่างที่เคยประสบมาว่า..เพราะอะไรนะ เขาจึงไม่ให้เราทำงานที่เราก่อร่างสร้างมาตั้งแต่ต้น กลับเอาเราไปทำงานที่ไม่มีความรู้เลย...
- อ้อ...เรานี่ คงทำตัวแบบอุ้ยเอี๋ยนนี่เอง.
กราบ 3 ครั้ง สาธุค่ะ
นมัสการหลวงพี่ อากาศร้อนมากเลยครับววันนี้ มาโผล่ที่บันทึกนี้เพื่อคลายร้อนครับ
วงจรของความเป็นเจ้าของ คล้าย ๆ อย่างนี้ไหมครับ
(เริ่ม) ยังไม่มีใครรู้สึกเป็นจ้าของ --> รู้สึกเป็นเจ้าของบ้างในบางส่วน --> รู้สึกเป็นเจ้าของร่วม --> รู้สึกเป็นของเราและของคนอื่น --> รู้สึกเป็นของเราคนเดียว/ของเรามากกว่าคนอื่น --> ไม่เหลือเป็นของเรา (เพราะเราก็ไม่เหลืออยู่/ตายไป) (จบ)
- ไม่มอบหมายงานให้ในบางครั้ง
- บางครั้งก็ทำไม่รู้ไม่ชี้ หรือทำว่าไม่รู้เท่าทัน
ความเห็นคุณโยมตรงประเด็น และรู้สึกว่าเค้าจะใช้วิธีการนี้กันเยอะ...
..............
- เล่นเป็นหมู ดูเป็นเซียน
สำนวนนี้ใช้ได้... น่าจะคล้ายๆ กับสำนวนว่า..
- กษัตริย์ผู้ไร้บัลลังก์ พูดเหมือนผู้มองเห็นการไกล
................
เห็นด้วยว่าทุกองค์กรมักมีประเด็นนี้อยู่...
เพียงแต่ว่า ชีวิตจริงมีปัจจัยต่างๆ เข้ามาประกอบมากมาย ซึ่งในนิยายหรือเรื่องเล่าไม่สามารถเก็บรายละเอียดได้ครบถ้วน...
..............
สรุปว่าจาก....
ไม่มี - มีบางส่วนไม่มีบางส่วน - ไม่มีเพียงบางส่วนมีเกือบทุกส่วน - มีหรือไม่มีก็ไม่มี
.............ี
เจริญพร
ศิษย์สุมาเต๊กโช
อาจารย์สุมา ของข้าพเจ้ากล่าวว่าผู้ที่มีคุณสมบัติเปงกุนซือ
ต้องเจนจบสี่วิชาสามนิติ
วิชาที่สี่ ว่าด้วยความรู้เรื่อง ดาราศาสตร์ วิชาพยาการณ์
เช่นนั้นแล้ว เมื่อครั้งแรกพบอุ๋ยเอียน อุ๋ยเอียนทรยศเจ้านายตัว
แล้วยกเมืองให้เล่าปี่ ข้งเบ้งเมื่อเจอกะอุ๋ยเอียน จึงพิเคราะห์
ตามหลักนรลักษณ์ศาสตร์ เห็นว่าอุ๋ยเอียนมีน้ำใจไม่ซื่อตรง
จึงสั่งให้ประหารเสีย แต่เล่าปี่ห้ามปรามไว้
แต่ก้นั้นแหล่ะคับยังมีเหตุผลอีกหลายประกานที่ทำให้อุ๋ยเอียน
คิดกะบดในภายหลัง(ขี้เกียจพิมพ์คับ)ก่อนขงเบ้งตายก้ได้สั่งไว้
ว่าอุ๋ยเอียน ต้องทรยศแน่นอนให้ระวังให้ดี...555
นมัดสะการ
ศิษย์สุมาเต๊กโช
เจริญพร
นมัสการค่ะ
คือว่าหนูอยากได้เนื้อเรื่องย่อของ สามก๊ก ตอน ขงเบ้งค่ะ
แต่หนูหาไม่ได้เลยค่ะ
หนูจะหาจากไหนดีคะ
ช่วให้คำแนะนำหนูหน่อยนะคะ
ขอบพระคุณค่ะ
เบว
เข้าไปที่ google พิมพ์คำว่า ประวัติขงเบ้ง ก็เจอมากมาย... ลอง คลิกที่นี้ แล้วเลือกได้ตามสะดวก
- (จำไว้ คิดไม่ออกบอกกู้เกิล)
เจริญพร
คนที่พอรู้เรื่อง สามก๊ก
ที่จริงขงเบ้งก็รู้ตั้งแต่ อุยเอี้ยน ทรยศเจ้านายเก่าแล้วพอเล่าปี่ชุบเลี้ยงอุยเอี้ยนก็เริ่มมีอำนาจ แต่ ยังเกรง5ทหารเสืออยู่(จูลง) (กวนอู)
(เตียวหุย) (ม้าเฉียว) และโดยเฉพาะ(ฮองตง)ซึงอุยเอี้ยนเคยเป็นลูกน้องมาก่อนและเตียวหุยก็เคยร้วมศึกกันอุยเอี้ยนมาก่อนในศึกเตงกุนสัน แต่พอ5ทหารเสือตายลงไปอุยเอี้ยนก็เป็นคนที่เก่งที่สุดในตอนนั้นแต่ก็ไม่สามารถสู้เตียวคับได้ หลังจากที่ข้งเบ่งตายลงไป อุ้ยเอียนก็ได้เผ่าสะพานซึ่งเป็นทางกลับเสฉวนแต่ตอนก่อนที่ขงเบ้งตายก็ได้วางแผนเอาไวแล้วโดยให้ม้าใต้ติดตามอุยเอี้ยน
กบฎเหมื่ออุยเอี้ยนถึงด่านแรกเตียวหงีออกมาหน้าด่านแล้วให้อุยเอี้ยนตะโกนออกมาว่า ใครกล้าฆ่าข้า สามครั้งเมื่อครบครั้งที่สาม
ม้าต้ายก็หันไปตัดหัวอุยเอี้ยนตอนที่อุยเอี้ยนเผลอตัว เป็นไปตามที่ขงเบ้งสังเสียไว้ก่อนตาย
ถึงแม้อุยเอี้ยนว่าจะไม่ฟังสักเท่าไรแต่พอมีข้าศึกมาบุกค่ายใจที่แบ่งเป็นสองดวงก็ได้รวมเป็นหนึ่งและร่วมกันต้านข้าศึก