ความเหมือนที่แตกต่าง
ในท่ามกลางเปลวแดดที่ร้อนระอุ เหงื่อไหลชุ่มโชก เพียงสายลมฤดูร้อนพัดโชยผ่านมาระลอกหนึ่ง รู้สึกได้ถึงความเย็นชื่นใจ เหงื่อที่เหนียวตัวกลับช่วยให้รู้สึกเย็นยิ่งขึ้น
ยามอากาศหนาวเย็นยะเยือก ทำให้ไม่อยากแม้แต่จะขยับตัว แสงแดดมิใช่สิ่งน่ารังเกียจเช่นในฤดูร้อน ทว่ากลับช่วยเติมพลังชีวิตให้ผู้คนเดินหน้าทำภารกิจในชีวิตต่อไป
แม่บ้านผู้วุ่นวายอยู่กับภารกิจงานบ้าน ดูแลลูกและสามีจนแทบไม่มีเวลาได้แหงนหน้ามองท้องฟ้า เพียงมีโอกาสเดินออกไปรับไอแดด ชมวิวนอกบ้าน พบปะเพื่อนฝูง ช่วยเติมสีสันให้ชีวิตแม่บ้านที่น่าเบื่อสดใสขึ้น
ในท่ามกลางชีวิตคนเมืองที่ยุ่งเหยิง เร่งรีบไปกับทุกอย่างในชีวิต เพียงมีเวลาได้อยู่คนเดียว ปลอดจากการงาน ภาระทางครอบครัว มีโอกาสได้สูดลมหายใจยาว ๆ แทนที่การหายใจสั้น ๆ ที่เป็นอยู่ทั้งวันอย่างไม่รู้ตัว เป็นการผ่อนพักที่ล้ำค่ายิ่งนัก
เหล่านี้เป็นความต่างที่มีความเหมือนซ่อนอยู่..
ใช่หรือไม่ว่าเป็นการหาสมดุลให้แก่ชีวิต..
หรือเป็นเพราะคนเรามักไม่พอใจในสิ่งที่ตัวเองมีและเป็นอยู่..
ความเห็น (9)
- เมื่อร้อนก็พร่ำบ่น...ใยหนอร้อนเยี่ยงนี้
- เมื่อหนาวก็ โอ้กระไร...ช่างหนาวเหน็บจับใจ
- เมื่องานมากก็..ยุ่งจริงไม่มีเวลาเลย...
- เมื่อไม่มีงานก็...อ้า เบื่อนะไม่มีอะไรทำ...
- ลืมหาสมดุลให้ตัวเองอย่างคุณใบไม้ย้อนแสงว่าจริง ๆ ด้วย
พี่ไม่มีรากมาทิ้งร่องรอยไว้นานแล้ว
แจ๋วตามมาทีหลัง แต่ก็คิดว่าสาระในบันทึกยังคงคุณค่าอยู่ค่ะ
โอ้โห..คุณแจ๋วนอนดึกจังนะคะ
บันทึกนี้เป็นบันทึกแรก ๆ ของพี่ใบไม้ค่ะ
กลับมาอ่านอีกทีก็ได้ยังจำความรู้สึกตอนที่เกิดความคิดที่เขียนบันทึกนี้ได้ ความคิดนี้มันเกิดจากการจูงหมาไปอึท่ามกลางอากาศร้อนระอุ เหงื่อแตกชุ่มโชก จนนึกเชื่อมโยงไปถึงตอนที่อยู่ในที่อากาศเย็นจนต้องออกมาตากแดด และนึกถึงเสียงบ่นของเพื่อนผู้รับภาระแม่บ้านอันแสนยุ่งเหยิง อยากออกไปเปิดหูเปิดตานอกบ้าน จนท้ายสุดก็กลับมาที่ตัวเองอีก ยามยุ่งเหยิง แล้วได้ผ่อนพัก ทำอะไรสบาย ๆ หายใจยาว ๆ
ขอบคุณค่ะที่อุตส่าห์ตามมาอ่านบันทึกเก่า ๆ บันทึกนี้ ..^__^..
สวัสดีปีใหม่ค่ะพี่ใบไม้
...
ขออภัยช้าไปหน่อย แต่ยังไม่สายใช่ไหมคะ
อ่านแล้วนึกถึงกลอนหนึ่งที่เคยแต่ง แต่จำไม่ได้แล้วค่ะ อิ อิ
เอาใหม่แล้วกันนะคะ ...
...
แม้เราต่างคนต่างที่มาต่างความฝัน
แม้แตกต่างหากสร้างสรรค์แบ่งปันได้
แม้หลากหลายมุมมองปรับเปลี่ยนไป
แต่เป้าหมายยิ่งใหญ่เพื่อส่วนรวม
...
เป็นความแตกต่าง ที่ เติมเต็ม นะคะ
ยังระลึก และขอให้พี่ใบไม้สุข ดั่งใจปรารถนาทุกวันค่ะ
ขอบคุณค่ะ น้องปู ที่มาสวัสดีปีใหม่พี่ใบไม้ที่บันทึกเก่า ๆ ยังไม่สายเกินไปหรอกค่ะ เพราะทุกวันก็เป็นวันใหม่ของชีวิต
ชอบกลอนที่แต่งมาฝากค่ะ ภาพใบไม้ที่นำมาฝากก็สวย
ใช่แล้วค่ะ "เป็นความแตกต่างที่เติมเต็ม"
สรุปว่า ภาพก็งาม กลอนก็เพราะ คนส่งมาก็น่ารัก
ขอให้เบิกบานและงอกงามทางปัญญาในทุกวันนะคะ ..^__^..
คิดถึงจางงงง เลย ค่า.....
เขียนบันทึกในอารมณ์ใกล้ ๆ กันเลยนะคะ
เรื่อง หลีกหนีความวุ่นวายมานั่งลอยชายอยู่ปลายท่าน้ำ
เพียงแต่ครูปูม่ายได้ดูแลลูก ดูแลสามีอ่ะค่ะ
เพราะยังอยู่ในขั้นตอนการคัดสรรอยู่เลยค่ะ
กร๊ากกก...
(ไปบอกเค้าไมเนี่ยะ เรา :)
สวัสดีค่ะ ครูปู Supergirl
ตามไปนั่งลอยชายที่ปลายท่าน้ำมาแล้วนะคะ ดูสิ ..เท้ายังเปียกอยู่เลย..
ส่วนเรื่องการคัดสรรเนี่ย.. เอ่อ..จะคัดสรรอีกนานไหมค่ะ อิ..อิ..
รักษาสุขภาพกายและใจนะคะ ..^__^..
สวัสดีครับ คุณใบไม้ย้อนแสง
เป็นบันทึก ที่ใช้คำไม่กี่คำ....ไม่ฟุ่มเฟือย...
แต่รู้สึกได้ครับว่า....เป็นความเหมือนที่แตกต่างกัน ชัดเจน
จากรูป ทำให้สื่ออารมณ์ ได้ จากกิจกรรม และการนั่งอยู่เฉย ๆ
การออกรับไอแดด...เดียวกัน
สื่ออารมณ์ ได้ดีมาก...
ชอบบันทึกนี้ครับ
ขอบคุณ ครับ
สวัสดีค่ะ คุณ แสงแห่งความดี
ขอบคุณค่ะที่แวะมาเยี่ยมเยียน
บันทึกนี้เป็นบันทึกที่เขียนขึ้นจากคำรำพึงในใจค่ะ จึงใช้คำไม่มากนัก
ส่วนภาพประกอบเป็นบ้านของ Host Family ที่อินเดียค่ะ โดยมีหนุ่มญี่ปุ่นเป็นผู้บันทึกภาพให้ค่ะ
ตอนที่เลือกภาพนี้มาใช้ ไม่ได้คิดลึกซึ้งแบบที่คุณแสงแห่งความดีอธิบายเลย เพียงแค่คิดว่าเป็นภาพชีวิตประกอบบันทึกช่วงหนึ่งที่กล่าวถึงการรับไอแดด แต่คุณแสงแห่งความดีทำให้ใบไม้ย้อนแสงเห็นมิติที่ซ่อนอยู่ในภาพลึกซึ้งขึ้น ขอบคุณนะคะ ..^__^..
ขอให้เบิกบานในทุกย่างก้าวของชีวิตนะคะ ..^__^..