“เรื่องระบบการศึกษา เป็นเรื่องใหญ่ ยุ่ง และยาก จะรออภิมหาโครงการครอบจักรวาล ชาติหน้าตอนบ่ายๆก็ไม่ได้ทำ แต่ถ้าช่วยกันคนละไม้ละมือ ปรับปรุงงาน ยกระดับงานให้ดีขึ้นตามศักยภาพแห่งคนและพื้นที่ ทุกฝ่ายขานรับ เข้าใจตรงกัน จะช่วยให้เกิดการขยับวิธีเรียนรู้อย่างมีสีสัน “
“ถ้าแต่ละมหาวิทยาลัย มีนโยบายเอื้อเฟื้อการฝึกอบรมประสบการณ์ให้แก่นิสิตมีทางเลือกกว้างขวาง หรือมีระยะเวลาไม่น้อยกว่า6-12เดือน สิ่งนี้เสมือนช่องทางแก้ไขปัญหานักศึกษาเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ อีกแนวทางหนึ่ง”
“เปลี่ยนบัณฑิตโหล เป็นบัณฑิตโชว์ผลงานชิ้นโบว์แดง”
ที่สวนป่ามีนักศึกษามาค้นหาประสบการณ์ที่มหาชีวาลัย มีตั้งแต่อ่านออกเขียนได้ ไปจนถึงทำวิทยานิพนธ์ปริญญาเอก ทุกคนทุกรุ่นล้วนมีกิจปฏิบัติแตกต่างกัน คนที่ปรับตัวปรับใจได้ ดูมีความสุขแม้งานจะหนักจะเหนื่อย เพื่อแลกกับการเรียนรู้ในชีวิตจริงจึงคุ้มค่ากับการเติมเต็มความแกร่งของชีวิต นี่แหละการเผชิญสภาพความรู้จริง ใครหัวไวใจสู้ ก็ดูดีมีอนาคต มั่นใจในประสบการณ์และศักยภาพแห่งตน
โต้ง กับ เทพ เป็นนิสิตคณะเกษตร ลูกศิษย์อาจารย์แป๋ว อาสามาฝึกงาน เหมือนสวรรค์จัดตารางกิจกรรมให้ มีตั้งแต่ร้อน-แล้งสุดๆ จะขุดหลุมปลูกผักดินแข็งกระโด๊ก ช่วยงานอบรมเกษตรกร ดูแลสัตว์เลี้ยงทั้งหมด และยังแว๊บศาสตร์วันละหลายเรื่อง ทำอาหาร บันทึกกิจวัตรประจำวัน
เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว แม่วัวพันธุ์ซิฮิวาล ชื่อแม่หายาก ได้คลอดลูกในทุ่งนา เสียงโทรศัพท์รายงานจากคนเลี้ยงว่า..ตัวแม่ตกเลือดรุนแรงและลูกก็ออกมาในสภาพที่แปลก เด็กช่วยกันไปขนจากท้องทุ่งมาดูแลในสวน เห็นสภาพแล้วคิดว่ายากที่ลูกวัวจะรอดชีวิตได้ ..นอนแม๊ะคอพับคออ่อน กินไม่ได้ ยืนไม่ได้ แผลเต็มตัว ลิ้นลำคอเป็นแผล ขาทั้ง4ข้างแดงเถือก ไม่มีขนหุ้มหนัง ไม่มีเล็บเท้า สภาพอ่อนแอทั้งแม่และลูก
แม่วัวตัวนี้นิสัยแย่มาก นอกจากไม่เชื่องแล้วยังลีลาสะบัด วันแรกที่เดินทางมาถึง กระโจนลงรถวิ่งหายเข้าป่า1เดือน ต้องวางแผนทำบ่วงล่ายังกับวัวกระทิง เราจึงตั้งชื่อว่าวัวพันธุ์หายากไงครับ
2 คนไม่ละความพยายาม ช่วยกันจับแม่วัวเข้าซองรีดน้ำนมมาป้อนเจ้าแดง แซ่เฮ ตัวนี้อย่างอดทน เช้า-เย็นหายาทาแผล ประคบประหงมจนกระทั้งลูกวัวค่อยๆแข็งแรง ฝึกให้เดินกระย่องกระแย่ง แม่วัวดูแลเลียลูกแล้ว แต่ยังไม่แข็งแรงพอที่จะเจ้าแดงจะดูดนมได้เอง
มาวันนี้เรามั่นใจแล้วว่า
เจ้าแดง แซ่เฮ รอดตายแน่ !!
ชีวิต ต่อ ชีวิต
ยังจะมีอะไรมีค่าเท่าชีวิตหรือ
เมื่อกอบกู้ชีวิตหนึ่งชีวิตใดได้
จะเรียกว่างานอะไร
ถ้าไม่ใช่ผลชิ้นโบว์แดง
การศึกษาเล่าเรียนอย่างนี้ละครับ
ที่ลูกหลานเราจะแกร่งทั้งวิชาการและวิชาชีพ
ไม่สำออยศรี เหมือนพวกที่เรียนแบบกะล่อนศาสตร์
ข้อมูลประกอบเรื่อง จากบางทราย
http://gotoknow.org/blog/dongluang/172532
http://gotoknow.org/blog/dongluang/171970
ข้อมูลประกอบเรื่อง จากครูเมษา มงคลวิทยา ลำพูน
http://gotoknow.org/blog/aprilsnow/172896
http://gotoknow.org/blog/aprilsnow/172182
http://gotoknow.org/blog/aprilsnow/171981
http://gotoknow.org/blog/naree01/170561
ข้อมูลประกอบจาก
naree suwan
พ่อช่อมะม่วง...พ่อพวงมาลัย
พัฒนาบัณฑิต..ความคิดก้าวไกล
ให้เก่งให้แกร่ง..บวกมีวินัย
เส้นทางชีวิต...ลิขิตสดใส
น้องจิส่งใจ....ให้พ่อครูเอย
*สวัสดีเจ้าค่ะ พ่อครูบา หนูแวะมาร้องเพลงให้ฟัง 555++ รักษาสุขภาพด้วยนะเจ้าค่ะ
เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ ----> น้องจิ ^_^
พ่อช่อมะม่วง...พ่อพวงมาลัย
สอนนิสิตอย่างไร
ให้ไร้ปัญญา....
ถ้าสอนให้ทำ...คงล้ำก้าวหน้า
แม่ดอกมะขวิด...พ่อดอกมะไฟ
ขอลาไปก่อนเอย....
อิอิๆๆ ไม่รู้จะเป็นเพลงพวงมาลัยแถวสุพรรณบุรี กาญจนบุรีได้หรือเปล่า น้องจิมาเริ่มก่อนเลยแต่งดู
อิอิๆๆๆ
ครูบาคะ
คนไม่มีรากมารายงานตัวค่ะ ตามคำสั่งแกมชักชวนของ คุณครูขจิต ครูคนแรกในโลก G2K
ความจริงเคยเข้ามารายงานตัวแล้ว แต่ยังโก๊ะ ๆ ไม่รู้ว่าจะตามไปอ่านต่อที่ไหน บัณฑิตที่ถุกผลิตมาจากระบบเดียวกัน ก็ โหล อย่างนี้แหละค่ะ คิดเอง ทำเอง ไม่ค่อยเป็น ต้องมีครูคอยจับมือ ทำให้ดู ติชม
กลัวโดนครูบาดุ ว่า เป็น บัณฑิตโหล เพราะเพิ่งไปเรียนหนังสือที่จุฬา ฯ อีกครั้งค่ะ อยากพ้นจากวงจรเดิมของข้าราชการพันธุ์เก่า ที่ต้อง โง่(ห้ามคิด) จน(ปัญญา) เจ็บ(สมองและจิตใจ)
ครูบาช่วยใส่ยาให้ทีสิคะ จะได้หายโง่ จน เจ็บ เสียที
บ่มีราก มีใจพอไหวนะ จะกะการณ์สิ่งใดใจต้องนิ่ง ช่องทางที่เรียนย้ำควรทำจริง สู้ทุกสิ่งไม่อิ่งอ้อยปล่อยเวลา
แม่ช่อมะเขือ แม่เรืออีแซว
เป็นพวกเด็กแนว มาแจวเรือเพลง
มารับน้ำมนต์ครับ ครูฯ
ขอบคุณค่ะครูบา
รับไว้เป็นคาถาท่องให้เรียนจบโดยเร็ว....
คนไม่มีราก (เหง้า) เฝ้าเวียนถาม
จะมาตามหาครูบาว่าไฉน
เรียนเรียนไปสักพักชักหนักใจ
อยากกลับไปหาที่เรียนใกล้ครูบา
ขอบพระคุณครับท่านครูบาครับ
เห็นด้วยครับว่า การมีใจก็เหลือหลายแล้วที่จะเรียนรู้ และเชื่อว่า ใจจะสามารถผลักดันทุกอย่างก้าวต่อไปได้
ยินดีที่รู้จักคนไม่มีรากครับ คงมีโอกาสแลกเปลี่ยนกันครับ
ถ้าเล็กมาทำปริญญาในป่านี้
ใช้ชีวีแบบแม่ชีจะดีไหม
อดทนค้นหาศาสตร์สุดขาดใจ
เรียนรู้ให้ทะลุวิชาครู
กราบงามงามสามทีลงที่ตัก
แสนสุดจักหนักใจไปไม่ไหว
ใช้ชีวีแบบแม่ชีดีสุดใจ
อยู่อยู่ไปคงถูกไล่ออกจากงาน