เมื่อเช้านี้ มาถึงโรงเรียนแล้วตกใจค่ะ
เนื่องจากเมื่อวานนี้ตอนเย็น ที่ลำพูนมีลมพายุพัดกระหน่ำ
ใบไม้ใบหญ้าเลยปลิวว่อนไปทั่วโรงเรียน
รวมถึงกองบัญชาการค่ายของเรา นั่นก็คือหอประชุม
เต็มไปด้วยใบไม้อย่างที่เห็นนี่แหละค่ะ
แต่ก็เหลือบไปเห็น
เด็กๆชาวค่ายทั้งหลาย กำลังขมักเขม้น
ก้มหน้าก้มตา กวาดพื้นอยู่ค่ะ
เป็นที่น่าชื่นชมยินดี
เพราะเด็กๆเหล่านี้ลงมือทำกันเอง
โดยให้เหตุผลว่า "สงสารลุงหมี"
ลุงหมีคือนักการภารโรงอยู่ที่โรงเรียนของเรานั่นเองค่ะ
เด็กๆบอกว่า ลุงหมีคนเดียวกวาดใบไม้ตั้งเยอะ เห็นแล้วสงสาร
เลยช่วยกันคนละไม้คนละมือ กวาดในหอประชุมเสร็จ
ยังออกไปช่วยกวาดบริเวณลานข้างๆอีก
น่าประทับใจจริงๆค่ะ
กิจกรรมชาวค่ายของเราวันนี้
หลังจากที่เราไปเที่ยวสวนผักมาแล้วเมื่อวาน
วันนี้วิทยากรท่านเดิมคือคุณครูอาราม
ก็ได้มาให้ความรู้เกี่ยวกับดิน และการเตรียมปุ๋ยค่ะ
ต่อจากนั้นเด็กๆก็จะได้ไปเตรียมปุ๋ยค่ะ
คราวนี้วิทยากรของเรา ให้โจทย์ว่า
ทำอย่างไร ดินถึงจะอร่อยสำหรับต้นไม้ ?
คิดออกกันไหมคะว่าจะทำอย่างไรกันดี
คราวนี้เด็กๆจะได้ทดลองเตรียมปุ๋ยค่ะ
คงจะได้สูตรใหม่ๆมากันเยอะแยะ สำหรับปุ๋ย
เพราะเด็กๆแต่ละบ้านเดินหาวัตถุดิบเพื่อที่จะมาทำปุ๋ยรอบโรงเรียนเลยค่ะ
ดูซิคะ อุปกรณ์การบดดินของเด็กๆ หาได้ง่ายๆค่ะ ^_^
พรุ่งนี้เราจะได้ทำการปลูกต้นไม้กันต่อค่ะ
วันนี้เมื่อเตรียมปุ๋ยเรียบร้อยแล้ว
เด็กๆก็ไปทานข้าวกัน
อาหารกลางวันวันนี้คือ ข้าวซอยค่ะ
หลังจากพักผ่อนตามอัธยาสัยแล้ว
ก็ถึงเวลาเรียนเป่า ฮาร์โมนิก้าแล้วหล่ะค่ะ
เก็บตกชาวค่าย
สืบเนื่องมาจากน้องหนอนเมื่อวันก่อน
ที่น้องโบกี้ได้มา ปรากฏว่าเด็กๆสนใจค่ะ
ตอนนี้ที่ค่ายของเราเลยมีเทรนด์ใหม่ๆเกิดขึ้น
นั่นคือ การเลี้ยงหนอนค่ะ
โดยมีโบกี้เป็นพี่เลี้ยงคอยให้คำแนะนำ
นอกจากจะมีน้องหนอนตัวเขียวๆแล้ว
ยังมีน้องหนอนที่กำลังจะกลายร่างเป็นดักแด้ด้วยค่ะ
ใครสนใจจะเลี้ยงน้องหนอนบ้างไหมคะ
สนใจติดต่อได้ที่นี่เลยค่ะ
^_____^
กิจกรรมวันที่ 8 คลิ๊กที่นี่ เลยค่ะ
พรุ่งนี้เจอกันใหม่ค่ะ
เยี่ยม ขอขอบคุณ แล้วจะตามอ่าน ร่วมเรียนรู้ในโอกาสหน้าอีกครับ
แวะมาดูรูปครับ แว๊บไปทำงานต่อ
เด็กๆน่ารักกันทั้วนั้นเลยนะครับ
ครูครับตอน
ครูอารามมาสอนนุกมาก
น่าสนุกและเป็นที่ปลื้มใจของทุกคนตั้งแต่ลุงหมี คุณครู วิทยากรและคุณพ่อคุณแม่ของเด็กตัวน้อยเหล่านี้นะคะ ที่ได้เห็นลูกหลานตื่นเต้น มีชีวิตชีวาในการเรียนรู้
เด็กๆชาวค่ายนี้โชคดีที่ได้เรียนรู้จากหนอน โดยไม่กลัว ตัวเองไม่ได้มีโอกาสเรียนรู้แบบนี้เมื่อเป็นเด็ก ทำให้ความเกลียดหนอนฝังใจ เห็นแล้วขนลุก เดี๋ยวนี้ยังดีค่ะที่พอปฏิบัติธรรมแล้วเกิดจิตเมตตาแทนเกลียดกลัว แต่ก็ไม่กล้าจับอยู่ดีล่ะค่ะ
ตามพี่อึ่งมาค่ะ
มาช่วยทำปุ๋ยด้วยคน
"อีกติบห้าวัน มันจะกลายเป็นผีเตื้อ" ...อิ.อิ.
*จากนั้นน้องกี้สนใจเรื่องเหล่านี้อย่างจริงจัง ทั้งดูสารคดี ดูภาพ ให้แม่อ่านหนังสือให้ฟัง (น้องกี้อ่านหนังสือไม่ค่อยได้ เป็นเด็กพิเศษที่เรียนร่วมกับเด็กปกติ) แล้วเลี้ยงเองที่บ้าน บางครั้งแม่ก็ทึ่งในความพยายาม เพราะน้องต้องหาใบไม้ที่หนอนชอบกิน เลี้ยงหนอนจนอ้วนพี แล้วหนอนเปลี่ยนสี ลอกคราบ ชักใยเป็นดักแด้ ก่อนที่จะเป็นผีเสื้อหลังจากนั้นอีก 2 อาทิตย์ สิ่งเหล่านี้ทำให้น้องโบกี้มีความสุขและได้รับประสบการณ์ตรง จากการเรียนรู้ สังเกตุเอง