๓๖...วันอาทิตย์....ร้อยเดียวก็ได้แค่นี้แหละ

 

                                                                             

 

เรื่องที่ ๑...บ้านพ้มเขาเรียก...***

 

                                                                       

     

        ควันหลงจากการถ่ายทำโฆษณา น้ำมันเชลล์ครับ ก็โฆษณา ปั๊มน้ำมันเชลล์ที่ว่าสะอาดนั่นแหละครับ

        ตอนที่คุณนายเข็นรถ คนขับรถก็ช่วยเข็นอยู่ข้าง ๆ แล้วอยู่ๆ ก็มีเสียง ปู๊ด ปี๊ด มาจากก้นคุณนาย คุณนายแกก็เลยเขิน หน้าแดง
พูดหน้าเหยๆ ยิ้มๆ ด้วยความเขินว่า "เหนื่อยเนาะ"

       คนขับรถก็พาซื่อ ตอบคุณนายไปว่า...คุณนายเรียก "เหนื่อยเนาะ" หรือครับ...บ้านพ้มเขาเรียก "ตด" ครับ....

          ...เรียกเหมือนบ้านผมเลยครับพี่....คิคิ...

  

เรื่องที่ ๒ ...ร้อยเดียวก็ได้แค่นี้แหละ...อิอิ

 

                                                                                                

 

 คุณสมชายพาภรรยาไปเที่ยวภูเก็ต บ่ายวันนั้น ให้บังเอิญ ภรรยาคุณสมชายเจอเพื่อนเก่า ก็เลยออกไปด้วยกัน ทิ้งคุณสมชายไว้คนเดียว พร้อมกับนัดกันว่า จะกินข้าวเย็นที่คาเฟ่ตอนสองทุ่ม

       ก็เข้าล็อกคุณสมชายซิครับ แกหาโอกาส ไปให้"ถึงภูเก็ต"อยู่แล้ว แกก็ตะเวนหาสาวงาม เจ้อะเจอสาวผมยาวนางหนึ่ง "800" หล่อนบอกราคา คุณสมชายไม่สู้ราคา ต่อ ร้อยเดียว ก็ไม่เป็นที่ตกลง

        คุณสมชาย ก็ตะเวนหาใหม่ เจอสาวผมป๊อบ "600 แล้วกัน ประเดิม" หล่อนบอกราคา คุณสมชายต่อ 100 เดียว ก็ไม่สมหวัง

        ก็ตะเวนหาต่อ คราวนี้ เจอสาวผมหยิก "400 แล้วกัน ยุคหาแขกยาก" แบบเดิมครับ คุณสมชายแกเล่นต่อร้อยเดียว

        จนสุดท้ายหมดเวลา คุณสมชายต้องกลับห้อง ไปอาบน้ำอาบท่า พาภรรยามาที่คาเฟ่ ระหว่างนั่งกับภรรยา รอเพื่อนภรรยาอยู่นั้น

        สายตาก็พลัน หันไปพบสามสาว สาวผมยาว ผมป๊อบ และผมหยิก สามหล่อนนั่งหัวเราะคิกๆ อยู่โต๊ะข้าง ๆ หูคุณสมชายก็ได้ยินแว่วๆ

"ฮิ ฮิ ร้อยเดียวก็ได้แค่ยายแก่ ละว้า..."

  โถ..สงสารแกเถอะน้อง..กว่าแกจะเม้มได้ร้อยนึงก็ตั้ง ๓ เดือน...อิอิ  

 

เรื่องที่ ๓...จะไปได้สักกี่น้ำ

                                                                                            

 

    ก็พระเอกคนเก่าของเรา พ่อยอดชาย นายสมชายนั่นแหละ
เหตุเกิดเมื่อสมัยที่แกยังเป็นเซลส์แมนขายรองเท้าอยู่
         ก็มีเรื่องเล่ากันที่ว่า ได้มีบริษัทวิจัยส่งทีมงาน ไปสำรวจในทวีปแอฟริกา พบว่า ไม่มีใครสวมรองเท้าเลย บริษัทรองเท้าบริษัทหนึ่ง สรุปหมดหวัง แต่อีกบริษัทกลับเห็นเป็นโอกาสทอง ที่จะได้เปิดตลาดรองเท้าใหม่
         คุณสมชายแกก็ยังติดใจเรื่องแอฟริกาเรื่องนี้อยู่ แล้วมาวันหนึ่ง คุณสมชายก็ไปพบหนังสือเล่มหนึ่ง ที่รวบรวมเรื่องเหลือเชื่อต่างๆไว้
         "โอ้โห..ยอดเยี่ยมกระเทียมดองไปเลย ที่แอฟริกา มีผู้หญิงเผ่าหนึ่ง พอหลับนอนกับผู้ชายเสร็จ ก็จะสมนาคุณให้กับผู้ชายคนนั้น ร้อย บาท โอ้โห ได้กำไรเหนาะๆ ทีละร้อย เชียวนะ เดือนหน้าทางบริษัท จะส่งผมไปแอฟริกา เพื่อไปเปิดตลาดรองเท้าที่นั่น"คุณสมชายบอกภรรยา

         "ชั้นจะไปด้วย ! " ภรรยาบอก
         "ฮ้า..คุณจะไปทำไม ไม่เห็นมีอะไรน่าดูเล้ย..." คุณสมชายทักท้วง

         "ชั้นจะไปดูคุณนั่นแหละ ดูว่าได้กำไร เดือนละ ร้อยบาทเนียะ คุณจะอยู่ได้ยังไง"

                                                              

                                                               สวัสดีครับ

   

[ตันติราพันธ์]

สวัสดีค่ะ

  แหม! มาขำยามดึกอีกแล้ว จะช่วยคุณนายอย่างไรดีนะ ไม่ใช่คนแถวนี้ ตอบไม่ถูก

  ขำขันวันอาทิตย์ ฟังเรื่องเล่า อีกไม่กี่เรื่อง ก็กลับจากอินเดียแล้ว สัปดาห์ละเรื่องนี่นะ

 ขอบคุณที่ซู็ด

[นายช่างใหญ่]

สวัสดีครับคุณตันติราพันธ์

                เดินทางปลอดภัยครับ

                                           สวัสดีครับ

[สิทธิรักษ์]

คลายเครียดดีจัง

คงจะมีอีกนะครับ จะเฝ้าอ่านครับ

[นายช่างใหญ่]

สวัสดีครับคุณสุทธิรักษ์

             มีประจำทุกอาทิตย์ครับ...ถ้า....ยังไหว...คิคิ

                                        ขอบคุณครับ

[ครูนงเมืองคอน]

ถึงบ้านพอดี เปิดอ่าน (มาแต่สงขลาครับ) อะ ๆๆ ขำๆครับ

[นายช่างใหญ่]

สวัสดีครับครูนง

              คงเหนื่อยสักหีดแหละหวางนี้...กว่าจะเข้ารูปเข้ารอยครับ

                                                                 ขอบคุณครับ

[อัยการชาวเกาะ]

ช่วยบอกทีต๊ะพี่บ่าว ว่าร้านไหนแค่เรียก ๘๐๐ ผมถามทีไหนเห็นมี ๑,๕๐๐ ขึ้นเพ...อิอิ

[นายช่างใหญ่]

สวัสดีครับท่านอัยการชาวเกาะ

              อายุเกินแล้วเขาคงลดครึ่งราคามั้งครับ...อิอิ

                                                     ขอบคุณครับ

[ดร. ดิศกุล เกษมสวัสดิ์]

สวัสดีครับนายช่างใหญ่

      วันนี้ยุ่งทั้งวัน แวะมาหาอารมณ์ขันผ่อนคลายซักหน่อย ขอบคุณครับ

[นายช่างใหญ่]

สวัสดีครับท่านผอ.ดิศกุล

                พักผ่อนบ้างนะครับ...ทุนก้อนใหญ่คือตัวเรา...หากล้มเมื่อไรประเทศไทยก็ขาดคนฟูมฟักครับ....

                                                    ขอบคุณครับ

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

มาฮาก๊ากกกกก

• มีความสุขค่ะ..บางทีก็เรียก...ผมลาย
• ร้อยเดียว..น่ากลัว..ครูอ้อย..10 บาทยังไม่ได้มั้ง..เอิกเอิ๊ก

[นายช่างใหญ่]

สวัสดีครับพี่ครูอ้อย

• " อุ...อุ๊ย.!!!...ผมลาย " ฟังคุณนายร้องแล้ว พี่คนขับรถคงงง และคงอุทานเสียงเบา ๆ ว่า "...อุ้บ!!!..คุณนาย รู้ได้ไง...อ่ะครับ "...
• คิดไปโน่นเลย...แฟซ่าใหม่...ฟองใหญ่กว่าเดิมครับ...อิอิ

                                                                 ขอบคุณครับ

                                                              

                                                                           

[small man]

สวัสดีครับ

           อ่านแล้วสบายใจดีครับ

[นายช่างใหญ่]

สวัสดีครับคุณสมอลแมน

               คลายเครียดครับ...ไม่ต้องใช้หวี...อิอิ

                                                    ขอบคุณครับ

                                                

[กัสจัง..]

มาอีกแย้ว...โถๆๆ พ่อคุณอยากได้กำไลก้อไม่บอกภรรยา..เค้าจะได้ซื้อให้..(อ้าวไม่หรอกหรอ..จะอาวกำไรหรอกรึ...ตานี่...อิอิ)มาเพื่อฮาอีกตามเคย...หวังจะแอบหัวเราะก่อนกลับบ้าน..ขอบคุณที่ตามไปขอบคุณ..เอะยังไง..ไม่งง..หุหุ

[นายช่างใหญ่]

สวัสดีครับคุณกัสจัง

               มีให้อ่านคลายเครียด...ก่อนทำงานครับ

                                                           ขอบคุณครับ

[ครูข้างถนน / ขุนเขา ฯ]