กรรมการจำเป็น

ประกวดร้องเพลงลูกทุ่งต่อต้านยาเสพติด

กรรมการจำเป็น

      วันนี้ (26 ก.พ. 51) เป็นวันที่มีการประกวดร้องเพลงลูกทุ่งต้านยาเสพติด สำหรับนิสิต  มมส ณ  ลานวัฒนธรรม  โดยปกติผู้เขียนเองก็เป็นคนที่ชอบเสียงเพลง และชอบร้องเพลงเป็นชีวิตจืตใจ  ถึงจะร้องไม่ค่อยไพเราะก็ตามที่  โดยเฉพาะเพลงลูกทุ่ง 

       ผู้เขียนกลับจากทำภาระกิจ(รับลูก ๆ) ก็กะว่าจะมาดูนิสิตประกวดร้องเพลงที่ลานวัฒนธรรม  พอถึงลานวัฒนธรรม    นั้งได้ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง   ก็มีคนมาทาบทามให้เป็นคณะกรรมการตัดสินการประกวดร้องเพลงลูกทุ่ง  ซึ่งอาจารย์ท่านที่ได้ประสานไว้ลืมว่าวันที่จะมาเป็นคณะกรรมการน่ะมีสอน    อาจารย์ท่านติดสอนที่ไหนสักแห่งผู้เขียนเองก็จำไม่ได้ 

     ผู้เขียนเองก็งงอยู่เหมือนกัน  เป็นกรรมการจำเป็นอีกแล้ว  ด้วยความที่เป็นคนชอบร้องเพลง   คณะผู้ดำเนินงานก็โยนให้ผู้เขียนทันที  (นึกในใจเอาก็เอา)   ยังไงประธานก็มาแล้วหาคนแทนไม่ได้   กองกิจการนิสิตก็ต้องเป็นผู้รับผิดชอบในการดำเนินงานอยู่แล้ว

      มีนิสิตเข้าประกวดทั้งสิ้น  33  คน  แยกประเภทชาย-หญิง   รางวัลมี 4 รางวัล

1.  ชนะเลิศ

2.  รองชนะเลิศอันดับหนึ่ง

3.  ชมเชย 2 รางวัล

      เมื่อท่านประธานเปิดงาน ลำดับที่ 1  ก็เริ่มร้องเพลงไปเรื่อย ๆ จนถึงคนที่  5  ก็มีการประกาศผู้ที่ได้รับรางวัลการประกวดคำขวัญต้านยาเสพติด   และพิธีกรก็เริ่มประกาศ คนที่ 6-10 เรื่อย  ๆ  และมีการทอคโชว์แทรกกับการร้องเพลง  จนถึงลำดับที่  11-20 เพิ่มจำนวนขึ้นเรื่อย  ๆ ผู้เขียนเองก็เริ่มสังเกตุหน้าตาคณะกรรมการด้วยกัน   เคร่งเครียดน่าดู   เพราะนักร้องมีแต่เสียงดี ๆ ทั้งนั้นตัดสินยากมากค่ะ    พอจนถึงคนที่  33 (คนสุดท้าย)   เราก็ยิ่งหนักใจเท่าตัว  คิดอยู่ว่าถ้าไม่ตรงใจกับคนดูจะเป็นอย่างไร และตรงใจจะเป็นอย่างไรบ้าง  

       คณะกรรมการก็เลือกคนที่ดูแล้วฟังแล้วก็น่าจะไม่ผิดจากคนดูสักเท่าไหร่   ผลออกมาก็มีทั้งพอใจและไม่พอใจแต่ก็ไม่มีนิสิตที่ตกรอบกล้าเข้ามาถามว่าร้องดีแล้วทำไมไม่ได้    ก็มีแต่ผู้ที่ได้รางวัลเท่านั้นที่กล้าเข้ามาถามว่าผมร้องเพลงเป็นอย่างไรบ้าง  ผู้เขียนเองก็ให้คำแนะนำเขาไปตามที่ได้ฟัง อาศัยเป็นคนชอบร้องเพลงฟังดูแล้วไพเราะ จังหวะไม่เพี้ยน ลีลาการนำเสนอหน้าเวทีดีไหม๊  และการใช้ภาษาที่ถูกต้อง.......  

      การเป็นคณะกรรมการจำเป็นครั้งนี้เล่นเอาผู้เขียนเองและกรรมการอีก 2 ท่าน  ปวดศีรษะไปตาม ๆ กัน  เนื่องจากผู้เข้าประกวดเป็นจำนวนมาก 

      หลาย ๆ คน  พอเสร็จสิ้นจากการตัดสินก็มีบุคลากรกองกิจเข้ามาคุยด้วย  เขาบอกว่า  "ปวดหัวแทนกรรมเด้"  เด้  ภาษาอีสาน  แปลว่าจัง (ปวดหัวแทนกรรมจังเลย)  อะไรประมาณนั้นค่ะ

      ปวดหัวจริง ๆ ค่ะ  เพราะตัดสินยากมากโดยเฉพาะนักร้องหญิง  ร้องไพเราะมาก   เล่นเอากรรมทั้ง 3 ท่าน   ต้องกินยาแก้ปวดไปตาม ๆ กัน

      ท้ายสุด......แต่ก็สนุกดีค่ะ  มีความสุขที่ได้ฟังเพลง  และทำงานในสิ่งที่ตนเองชอบ  มีความสุขอย่าบอกใครค่ะ  อิอิ

           ประมวลภาพการประกวดร้องเพลงชิงทุนการศึกษาต้านยาเสพติด

 

             

    

         

 

[แผ่นดิน]

ขอบคุณกรรมการจำเป็น มาก (ครับ) .. เชื่อว่าครั้งต่อไปจะมีการต่อยอดกิจกรรมนี้ได้ดีกว่านี้

สำหรับคนริเริ่มบุกเบิกอย่างข้าพเจ้าฯ ก็จะถอยไปซุ่มดูอยู่อย่างเงียบๆ ...และเชื่อว่าครั้งต่อไปคนที่มีความสามารถเยอะ ๆ  จะแห่เข้ามาประกวดอย่างล้นหลาม

[แผ่นดิน]

จริง ๆ  ถ้ากรรมการได้ร้องโชว์บ้างก็น่าจะดี... ว่ามั๊ย

[แดนไท]

•   
• เรื่องโชว์เพลงกรรมการคนนี้ไม่กลัวอยู่แล้ว
• ก็ขอให้การต่อยอดครั้งต่อไปประสบผลสำเร็จให้มากกว่าเดิม
• เป็นกำลังใจเสมอ

 

[Sasinand]

กรรมการจำเป็นคนนี้เก่งจริงๆค่ะ

ลูกๆเห็นตัวอย่างจะได้ชอบเพลงตามไปด้วย การร้องเพลงดนตรีทำให้เด็กอารมณ์ดี ไม่หงุดหงิดง่ายและเพิ่มความคิดสร้างสรรค่ะ

ตอนนี้หลานตัวน้อยของพี่ก็ฮัมเพลงแล้ว และทำตัวโยกๆกระโดดๆไปกับเสียงเพลงด้วย ชอบดูเวลาเขาสนุกๆ

ถ้าเด็กอารมณ์ดี การเรียนรู้จะไวค่ะ

[แดนไท]

  

• สวัสดีค่ะ 
• ขอบคุณค่ะที่ให้กำลังใจ
• มีโอกาสได้อ่านบล็อกของอาจารย์จริงอย่างที่อาจารย์ว่าค่ะ   ลูก ๆ ชอบดนตรี(โดยเฉพาะดนตรีอีสาน) จะชอบคณิตศาสตร์มาก ๆ เลยค่ะเพราะน้องดินจะพูดประจำ      และผลสอบออกมา น้องดินก็ทำคะแนนเต็มอย่างที่พูดไว้ค่ะ