ชีวิตนี้เป็นของเราฤๅ 1
| สิบเดือนอันแม่ท้อง | ปองครรภ์ แม่เฮย | |
| รสจัดหวานเค็มมัน | แม่เว้น | |
| หน่วงหนักเพิ่มทุกวัน | เดินป่าย เปะนา | |
| ผิดกลิ่นใจหวิวเต้น | มืดหน้า ตาลาย | |
| . | . | |
| หลายเดือนคอยผ่านพ้น | รายวัน นานเฮย | |
| ลูกใหญ่ดิ้นในครรภ์ | ถีบท้อง | |
| สายรกสื่อสัมพันธ์ | ชีพแม่ ลูกรา | |
| ลูกแม่ชีพเดียวต้อง | เกี่ยวข้อง ผูกพัน |
ความเห็น (18)
สวัสดีค่ะอาจารย์
ดูภาพนี้แล้ว คิดถึงตัวเองเหมือนกัน ตอนท้องลูกนี้ ไม่เคยนึกถึงตัวเอง กินไข่ทุกัน นมทุกวัน เพื่อลูก ช่วงให้นมก็ไม่เคยกินของรสจัดกลัวลูกท้องเสีย อะไรหลายๆอย่าง เพื่อชีวิตที่อาศัยเราเกิดค่ะ แต่รักจังเลย
ขอบคุณมากที่แวะเข้ามาเยี่ยมขอให้โชคดีตลอดไปนะครับคุณตันติราพันธ์
ยามเรามีหนึ่งน้อง......ในครรภ์
คุณแม่เราเหมือนกัน...นั่นแท้
ระวังอยู่ทุกวัน...........เพียงเพื่อ ลูกนอ
คุณพ่อก็ไม่แพ้..........เปี่ยมแล้ สองรา
- อาจารย์ขา
- เห็นแล้วซาบซึ้งความรักของแม่นะคะ
- อีก 2 วันก็เป็นวันแห่งความรักของคนหนุ่มสาว
- ที่ไม่ว่า ดอกกุหลาบจะแพงแค่ไหนก็ซื้อ
- จะมีใครบ้างไหมหนอ มอบดอกกุหลาบให้คุณแม่ในวันนี้
ขอบคุณมากที่แวะเข้ามาทักทาย
คุณแม่เท่านั้นที่จะรู้จริงในความรู้สึกนี้และซาบซึ้งด้วยใจ
คุณพ่อ(อย่างผม)รึ ก็เพียงรับรู้เท่านั้นกระมังหนอ
กุมภาสิบสี่นั้น |
วาเลนไทน์ |
เริงร่ารักหวานใจ |
ใฝ่เฝ้า |
วอนลูกอย่าลืมใคร |
รออยู่ สองรา |
คุณแม่ยังคอยเจ้า |
พ่อเฝ้า คอยหา |
เกิดมาชีวิตนี้ บ่ไจ้ ของเฮาเนอ
กั๋มม์มีนั้นไซร้ แต่งสร้าง
หื้ออายุยืนได้ ชั่วหนึ่ง ชีพนา
จิตละศพกระด้าง เน่าแล้วลงดิน
แม่พ่อก่อชีพหื้อ เฮาได้ เกิดนอ
เกิดแล้วมีกายใจ อยู่ไซร้
ร้อนหนาวทุกข์สุขใด ได้พบ ผ่านเอ่
บุญแม่พ่อก่อไว้ เกิดได้เป็นคน
ด้วยความปรารถนาดีจากลุงหนาน ......พรหมมา
มามอบดอกกุหลาบให้อาจารย์ค่ะ Sasinanda 
ขอบคุณจ้าดนักครับที่เข้ามาแอ่วหาฝากกะโลงอันมีความหมายไว้แหมโตย นับถือครับนับถือ
โจคดีสุดเจ้นเน้อครับ.
ขอบคุณมากครับที่แวะมาเยี่ยมเยียน
ขอบคุณอีกครั้งสำหรับดอกไม้สวย ๆ ครับ
ขอให้โชคดีครับคุณ sasinanda
อาจารย์คะ มาอีกทีค่ะ
ตอบอาจารย์ที่บันทึกแล้วนะคะ และพอจิตใจเราสดชื่นขึ้นมามั่ง เราก็จะอายุยืนขึ้นนะคะ ปกติเคร่งศาสนาค่ะ แต่ ก้อยากให้การค้าขายในภาพรวมดีขึ้นด้วยค่ะ
ขอบคุณมากที่สละเวลามาเยี่ยมเยียนถึงบล็อกนี้
พร้อมกับฝากข้อคิดความเห็นไว้น่าชื่นใจ จักติดตามตามที่แนะนำไว้ครับ
ขอให้โชคดีตลอดไปครับ
ยามเราจิตนิ่งแล้ว |
สุขศานต์ ยิ่งเฮย |
ยามขุ่นทรมาน |
ใช่น้อย |
จำเราเร่งประสาน |
กายร่าง จิตนา |
เป็นหนึ่งภายในข้อย |
ร่างช้อย จิตเกษม |
- อ่านแล้ว..คิดถึงเพลง..ค่าน้ำนม
- เพราะหลังจากทแม่ประคบประงมในท้องแล้ว ต้องตามมาดูแลลูกจนเติบใหญ่
- ขนาดเราโตแล้ว แก่แล้ว แต่ก็ยังเหมือนเป็นลูกน้อยๆของแม่เสมอค่ะ
ขอบคุณมากที่แวะมาเยี่ยม
ตอนเขียนบันทึกก็นึกถึงเพลงเดียวกันครับ
ขอให้โชคดีตลอดไปนะครับ
คุณแม่หนาหนักเพี้ยง |
พสุธา |
คุณบิดรดุจอา |
กาศกว้าง |
คุณพี่พ่างศิขรา |
เมรุมาศ |
คุณพระอาจารย์อ้าง |
อาจสู้ สาคร |
- สวัสดีค่ะท่านผอ.ทนัน ภิวงศ์งาม
- คิดถึงค่ะ..แวะมาเยี่ยมเยือน
- เห็นภาพซ้ายมือ...ตื่นเต้น..ตื่นเต้น
- มีรอยเท้าน้อย ๆ ที่หน้าท้อง...น่าส่งประกวด..
- ส่วนตัว...ชอบถ่ายภาพมากค่ะ
- อ่านบันทึกนี้แล้ว เหมือนได้ฟังผู้ใหญ่คุยกัน...
- แล้วได้คติเตือนใจ...
- ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณมากที่แวะเข้ามาเยี่ยมและให้กำลังใจ
"อ่านบันทึกนี้แล้ว เหมือนได้ฟังผู้ใหญ่คุยกัน" ได้คิด...
ผมลองกลับไปอ่านอีกครั้ง ได้ความรู้สึกเช่นนั้นจริง ๆ
- เราดูเราอ่านได้ ในความ หมายเฮย
- ลูกอ่านลูกนิยาม อย่างนั้น
- พ่อและแม่ทุกนาม สุดชื่น ใจนา
- เราท่านต่างสองชั้น หนึ่งขึ้น หนึ่งลง
จิตที่ระลึกนึกถึงคุณของพระในบ้านซึ่งเป็นพระอรหันต์นั้นประเสริฐยิ่ง
กรรมนี้เป็นกรรมดี
ลูกที่มีจิตระลึกถึงคุณพ่อ คุณแม่อยู่ตลอดเวลา ย่อมไม่เดินไปในทางต่ำ...
นมัสการพระคุณท่านสุญฺญตา ที่เคารพ
กราบขอบพระคุณเป็นอย่างสูงที่แวะมาเยี่ยม ขอเจริญในธรรมยิ่ง ๆ ขึ้นไปด้วยขอรับ
- อรหันต์พระคู่บ้าน สองรา
มาตุและปิตา แน่แท้
ระลึกอยู่ทุกครา คุณท่าน
ตอบท่านสมบูรณ์แล้ เที่ยงแท้ลุสวรรค์
- บันทึกนี้ของอาจารย์ ยังไม่ได้มาเยี่ยม ขอแวะเข้าเยี่ยมหน่อยนะคะ
- เที่ยวลาวครบ 4 วัน กลับถึงไทยแล้ว เชิญแวะดูได้ค่ะ
สวัสดีคุณพยาบาลกัญญา
ขอบคุณมากที่แวะมาเยี่ยม ขอให้โชคดีมีความสุขนะครับ
- กลับจากไปเที่ยวแล้ว รึกัญญา
แวะแอ่วจำนรรจา บล็อกนี้
ขอให้แม่กัญญา หายป่วย
พุทธช่วยธรรมนำชี้ ไก่ให้สุขสม