ในวันแรกเริ่มของปีใหม่หลานชายตัวน้อยถูกปลุกขึ้นมาด้วยอาการงัวเงีย
รีบล้างหน้า แปรงฟัน แต่งตัวด้วยเสื้อสีชมพูเนื่องจากเป็นวันอังคาร เพื่อมารอตักบาตรข้าวสาร อาหารแห้งกันที่หน้าบ้านหลังเก่าอยู่หลังวัดใหญ่
ที่หน้าบ้านหลังนี้ จำได้ว่าสมัยเด็กๆ ถูกคุณยายปลุกขึ้นมาตักบาตรตอนตีสี่กว่าๆ สมัยนั้นก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องมาทรมานกันแต่เช้ามืดด้วย แต่ลูกหลานทุกรุ่นก็จะถูกปลุกมาแบบนี้ทั้งนั้น
มาวันนี้รับรู้แล้วว่า....ผู้ใหญ่ท่านได้ปลูกฝังเมล็ดพันธุ์แห่งความดีขึ้นในใจของเรา เมล็ดพันธุ์เหล่านี้จะค่อยเจริญงอกงามผลิดอกอย่างงดงามเป็นแสงสว่างติดตามเราไปทุกที่
<p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">แสงแห่งความสุภาพอ่อนน้อม</p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">แสงแห่งความขวนขวายรับใช้บำเพ็ญประโยชน์</p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">แสงแห่งการให้ผู้อื่นได้มีส่วนร่วมในการทำความดี</p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">แสงแห่งความยินดีในความดีของผู้อื่น</p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">แสงสว่างจากการศึกษาหาความรู้จริงที่มีคุณค่า</p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">แสงแห่งการได้ให้ความรู้ที่เป็นประโยชน์ต่อผู้อื่น</p><p> แสงสว่างเหล่านี้จะเป็นมรดกติดตามเราไปตลอดเวลา </p><p> </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> หลานตัวน้อยตอนนี้ยังไม่ค่อยเข้าใจ ตอนแรกก็โยนของที่ตักบาตรเข้าไป ต้องค่อยๆบอกหลานว่าให้ค่อยๆใส่ของไปในบาตร</p><p align="center"> </p><div style="text-align: center"></div> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> เก็บภาพในวันแรกของปีใหม่กับญาติๆด้วยใจที่เป็นสุข </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal" align="center"> </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ขอส่งผ่านความสุขมาฝากทุกท่านในวันพระนะคะ เพราะนานๆจะได้เข้ามาบันทึกสักครั้งนึง</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"><div style="text-align: center"></div></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> ครอบครัวสีชมพู ว่าแต่....ทายได้มั้ยคะว่าคนไหนคุณแม่จริงๆ ที่เหลือก็เป็นคุณแม่ที่เลี้ยงมาทั้งหมดค่ะ</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>ธรรมสวัสดีค่ะทุกท่าน….
สาธุด้วยมากๆค่ะ
บุญรักษาค่ะ
หวัดดีจ๊ะหว้า
สวัสดีค่ะ อ.ลูกหว้า
ตื่นแต่เช้า แวะเวียนมาเก็บเกี่ยว แลกเปลี่ยนเรียนรู้ในบล็อก
อย่าลืมเล่านิทานให้หลานฟังด้วยนะคะ เป็นการฝึกการอ่านด้วยค่ะ
เพราะจำได้ว่า พี่เล่านิทานให้ลูกฟัง เล่าทุกวัน จนลูกเล่าให้เราฟังเหมือนที่เราเลยค่ะ มาวันนี้เขาหาหนังสืออ่านเอง
ธุ..ครับอาจารย์..ลูกหว้า..
ครอบครัวอบอุ่น..ส่งแผ่ออกไปถึงสมาชิก G2K ทุกที่เลยนะครับ..ฝึกลูก..ฝึกหลานได้ดี...
แต่ลูกคุณหมอแถวบ้านผม "พูดยาก" คืออายุจะ 4 ขวบแล้วยังไม่ยอมพูด
หมอเด็กบอกว่าเพราะพ่อแม่เลี้ยงแต่ในบ้าน ไม่มีสังคมให้ลูก ฟังแต่ทีวีพูด ดูแต่เกม เลยไม่รู้ว่าต้องพูด เลย"พูดยาก"
สมัยผมเด้ก ๆ ก็พูดยากครับ พ่อแม่บอกกี่ทีก็ไม่ยอมฟัง เถียงตลอด ฮิ...ฮิ..
วันนี้เข้ามาทันได้ข้อคิดดี ๆ ในวันพระ...
ครอบครัวเป็นสถาบันแรกที่มีบทบาทในการหล่อหลอมความเป็นตัวตนของแค่ละคน ยิ่งเป็นครอบครัวแบบไทยซึ่งเป็นครอบครัวใหญ่ มีบทบาทสำคัญมาก ๆ ครับ...
ขอบคุณสำหรับข้อคิดดี ๆ ในวันพระครับ...
พี่หว้าเห้นบันทึกพี่แล้วคิดถึงครอบครัวจังคะ
น่ารักทั้งครอบครัวเลย
ธรรมรักษาค่ะ ^ ^
สวัสดีครับ
น่าสงสารหลานนะครับ...ต้องโดนปลุกมาทำบุญ...เสร็จแล้วกลับไปนอนต่อหรือเปล่าครับ...ไม่มีบอก...อิอิ
ขอบคุณครับ