ปลา่ยปีที่แล้ว วันที่ 30 ธันวาคม 2550 ... คุณพ่อคุณแม่ผมมาเที่ยวที่เชียงใหม่ ผมได้มีโอกาสพาพ่อแม่ไปเที่ยวที่ "สถานีเกษตรหลวงดอยอ่างขาง" แบบไปเช้า-เย็นกลับนะครับ
ผมเลือกเส้นทางที่เลยอำเภอไชยปราการ ไปแล้วมีทางเลี้ยวซ้ายขึ้นสู่ดอยอ่างขาง ซึ่งเส้นทางนี้ ถ้าใครเลยไปจะพบว่า เป็นถนนลาดยางที่โหดมาก ครับ
โหดอย่างไรครับ ทางขึ้นจะค่อนข้างคดเคี้ยวมาก ทางหักศอกสนุกสนาน เมื่อถึงโค้งหักศอกก็ต้องขึ้นทางชันไปอีก 2 กิโลเมตร แล้วก็หักศอกอีก ทางชันไปอีก 2 กิโลเมตร สลับฟันปลาแบบนี้ไปเรื่อย ๆ ครับ
ใครไม่ชำนาญทาง หรือ รถไม่ดี ... ผมไม่แนะนำให้ขึ้นเส้นนี้ครับ อันตรายเกินไป เพราะทุก ๆ ปีจะมีคนขับรถที่ไม่ชำนาญทางตกเหวตายกันนักต่อนักแล้วนะครับ
คันที่ท่านเห็นในภาพ .... ขับรถจากดอยอ่างขางมาแล้วก็ลงข้างทาง ไม่ทราบว่ามีใครเจ็บบ้างหรือเปล่า
ป้ายทางขึ้นเขียนว่า 25 กิโลเมตรถึง แต่กิโลเมตรแม้วครับ :)
ทางขึ้นดอยอ่างขางมีอีกเส้นทางหนึ่งครับ คือ อยู่ก่อนถึงทางเส้นแรก ตรงแยกอำเภอเชียงดาว กับ อำเภอพร้าว .. เลี้ยวซ้ายไปทางตำบลเมืองนะ (จำไม่แม่่น) ตรงไปเรื่อย ๆ ผ่านหมู่บ้านใหญ่ ๆ เช่น บ้านอรุโณทัย (ผมมีลูกศิษย์สอนอยู่ที่โรงเรียนบ้านอรุโณทัย) ซึ่งชาวบ้านจะเป็นจีนฮ่อ กองพล 93 อพยพมา หมู่บ้านเจริญมากกว่าตัวอำเภอบางอำเภอเสียอีก .. ผ่านหมู่บ้านจีนฮ่อ ชาวเขาไปตลอดทาง ผ่านด่านทหารที่รักษาชายแดนแถวนี้อยู่ 2 ด่าน เพราะถนนเส้นนี้ขนานไปกับพรหมแดนพม่า
ถ้าไม่ชำนาญทา่งให้ใช้เส้นนี้ เพราะว่าความชันและโค้งหักศอกน้อยกว่า ถึงดอยอ่างขางเหมือนกัน แต่อาจจะเปลี่ยวกว่าเส้นแรกครับ แต่รับรองบรรยากาศครับ ท่านจะเห็นต้นบ้วย นางพญาเสือโคร่งตามทาง เห็นภูเขาสูงตะหง่านอยู่อีกด้าน ซึ่งอยู่ใกล้ถนนมาก (จะว่าไปเหมือนกุ้ยหลินเหมือนกันนะ)
ระหว่างทางจะมีจุดชมวิว และมีชาวเขาชาวดอยนำสินค้ามาขายด้วย ซึ่งเป็นโครงการส่งเสริมของโครงการหลวงบ้านปางแดง อิ อิ ผมน่ะ ได้ "กีวีแช่อิ่ม" มา 1 กิโลกรัม เพราะไม่นึกว่า ประเทศไทยปลูกได้ครับ ผมไม่ได้ถ่ายรูปมาให้ชมกันนะครับ ขอไปใหม่อีกรอบจะเอามาฝากครับ
แต่เอาจุดชมวิว กับ เด็ก ๆ มาฝากก่อนครับ
เล่าไปซะนาน ยังไม่ถึง "สถานีเกษตรหลวงอ่างขาง" สักที เอ้า ถึงกันเลยดีกว่า ครับ
ขอบอกว่า เทศกาลปีใหม่ .. ท่านไม่ควรมาอย่างยิ่งครับ คนเป็นมด รถติดเป็นแพ ที่กางเตนท์เต็มไปหมด ผมเห็นทะเบียนสารพัดจังหวัด โดยเฉพาะคนเมืองหลวงมาเยอะที่ซู้ด อิ อิ
ในฐานะคนพื้นที่ก็เห็นใจ คนที่อาศัยอยู่ในเมืองปูน เมืองตึก ครับ
สถานีเกษตรหลวงอ่างขาง เป็นสถานีเกษตรหลวงแห่งแรกของโครงการพระราชดำริของในหลวงของเรานะครับ มีสัณฐานเป็นแอ่งกระทะ คนเหนือเรียกว่า อ่าง ครับ
ประทานโทษ เวลาอยากรู้ว่า อากาศหนาวจัดเป็นยังไง ให้มาที่นี้ครับ
กรมอุตุนิยมวิทยา หรือ ไม่นิยมวิทยา ก็แล้วแต่ เวลาอากาศหนาวมาก ๆ จะต้องแวะมาบอกอุณหภูมิที่นี่เสมอ 0 องศาเซลเซียสบ้าง ติดลบบ้าง เป็นเรื่องปกติ ครับ
เอาภาพมาฝากครับ ... กล้องของคุณพ่อผมเอง ใกล้ได้ซื้อใหม่แล้วครับ แบตเสื่อม กล้องเสื่อม หุ หุ แต่ภาพที่ออกมาพอเข้าใจเรื่องราวก็เลยนำขึ้นให้ชมนะครับ
อิ อิ แวะไปฉิ่งฉ่อง แต่ดันถือกล้องไปด้วย ก็ต้องกดครับ ... ภาพไล่โทนเทาดีครับ
ภาพนี้ คือ ดอกฝิ่นสีขาว ของจริงครับ ... ปลูกในแปลงโชว์กันท้าทายตำรวจ (คือไม่จับหรอกครับ) จริงมีที่เป็นดอกตูม ๆ กับฝิ่นสีแดง ไม่ได้เอาขึ้นมาให้เห็นครับ ถ่ายแบบ OUT OF FOCUS คนถ่ายรับไม่ได้ครับ
นางพญาเสือโคร่ง สีชมพู นี้ มีให้เห็นตั้งแต่ทางขึ้นดอยแล้วครับ ปลูกกันตลอดทาง .. ถือเป็นไฮไลท์ของเทศกาลปีใหม่ที่นี่เลยครับ เดินไปก็ต้องเจอ โรแมนติ๊ก โรแมนติก
ผมเห็นสมควรให้คำแนะนำว่า ... อย่ามาคนเดียวครับ คุณควรต้องพาหวานใจ เปรี้ยวใจ หรือ เค็มใจ มาด้วยครับ... OK ไหมครับ
อิ อิ ขอถ่ายภาพจารึกประวัติศาสตร์ไว้ครับว่าผมมาวันที่ 30 ธ.ค.50 จริง ๆ แถมให้ดูรายการอาหารเพื่อให้ตัดสินใจว่า ท่านจะทานอะไรดีน้า เมื่อขึ้นมาถึง เป็นร้านค้าสวัสดิการของโครงการหลวงนะครับ แนะนำท่านควรอุดหนุนครับ ช่วยชาติ
ดอกไม้ไม่ทราบชื่อ (รอผู้รู้มาบอกครับ) ... เหมือนลำโพงใบน้อยที่ห้อยลงมาหาพื้นดิน ปลูกทั่ว ๆ ไป ครับ โดยเฉพาะแถว ๆ สวน ๘๐ พรรษา สมเด็จย่า ครับ
มีสวนไผ่ไว้โรแม้นติกกันครับ .. ฝั่งตรงข้ามกับ สวน ๘๐ พรรษา สมเด็จย่า เหมือนไผ่จีนครับ ร่มรื่นมาก ๆ ครับ จนมีคนขอเข้าไปถ่ายรูปและนั่งจู๋ ... จี๋ กันครับ (แหม ก็ปีใหม่ทั้งทีนี่นะ)
อ้าว ! เล่ามาตั้งนาน ... ภาพหมดแล้วครับ ... เสียใจด้วยนะครับ
ถ้าอยากไปเห็นกะตา ... เตรียมแผนการไปสิครับ ... ขอบอกว่า ท่านจะประทับใจมาก ๆ เชื่อผ๊ม เชื่อผม ครับ อิ อิ
ผมเคยมาที่นี่เป็นครั้งที่ ๓ แล้วครับ (ขนาดอยู่เชียงใหม่มานับ 10 ปี อ่ะนะ)
ครั้งแรก ... ผมขี่รถเครื่องมากับเพื่อนครับ 2 คน ... ใช้เส้นทางแรกครับ เกือบตาย จำได้ว่า มีอยู่ช่วงหนึ่งต้องกระโดดจากรถมาแล้วช่วยกันเข็นขึ้น อิ อิ โหดซะไม่มี แล้วกลางเตนท์นอนหน้าโรงเรียน (คือจะมีโรงเีรียนประถมฯ ที่สถานีฯ ครับ จำชื่อไม่ได้) นอนแทบไม่ได้ ต้องนั่งก่อไฟทั้งคืน
ครั้งที่สอง ... มากับเพื่อนของเืพื่อนที่มาจากเมืองหลวงครับ อันนี้มาสบายหน่อย เพราะเขาจอง Guesthouse ไว้แล้ว แต่ผมดันเอาเตนท์ไปกางนอน ไม่ยอมนอน Guesthouse น่ะสิ (ฉลาดหรือเปล่าหว่า)
ครั้งที่สาม ... ก็ครั้งนี้ไงครับ ไม่ได้ค้าง แต่ดีใจที่ได้พาพ่อกับแม่มา อยากให้ท่านได้เห็น
เอาขอบคุณกันเลย ... ขอบคุณที่เพื่อน ๆ กัลยาณมิตรทุกท่าน ทนอ่านทนดูมาจนจบครับ
ถือว่า คั่นรายการย้อนรอยมหกรรมพืชสวนโลกนะครับ เพราะทำไม่ทันอ่ะ 555
บุญรักษา ทุกท่าน และขอให้ความสุขกันนัก ๆ ครับ :)
ป.ล. ขอบคุณมาอย่างสูงมาก ... ที่ "คุณซูซาน" ที่ได้แนะนำโปรแกรมตกแต่งภาพเจ๋ง ๆ Photoscape 3.0 ... ผมได้เลือกเอาปลาสเตอร์มาปิด ... ชอบ ๆ (เหมืิอนของคุณซูซานเลยอ่ะ ไม่ได้เลียนแบบน้า แต่ชอบเหมือนกันครับ) :)
*เหมือนได้ไปเที่ยวกับอาจารย์เลยค่ะ ถ่ายภาพได้บรรยากาศดีค่ะ ชอบภาพดอกไม้ที่มีรูปร่างคล้ายๆแตร และมีจุดแต้มแปลกดีค่ะ
*ว่างๆอาจารย์มาเที่ยวถ่ายรูป งานร่มบ่อสร้าง อ.สันกำแพง ที่นี่มีสาวสวยๆให้ถ่ายด้วยค่ะ ดูเหมือนเพิ่งเริ่มวันนี้ค่ะ 18 มกราคม 2551 มีถึงวันที่ 20 มกราคม 2551 นี้ค่ะ เผื่อได้ชมภาพสวยๆฝีมืออาจารย์ ..อิอิ ..
สวัสดีครับ ครูเอ
ยิ้ม ๆ ครับ :)
สวัสดีครับ คุณครู จุฑารัตน์
ขอบคุณนะครับ แวะมาชมภาพ ;)
สวัสดีครับ อาจารย์ขจิต
ขอบคุณครับ :)
ย้อนอดีตมาชมปัจจุบันของเสน่ห์อ่างขาง คิดถึงความหลังสมัยเรียนมช.มากๆ
มนต์เมืองเหนือยังอมตะเหมือนเดิม
ท่องเที่ยวหน้าเทศกาลไม่เห็นด้วยครับ ไปช่วงวันธรรมดา เหมือนราชาเลย ร้านอาหาร โรงแรม เอาใจดีจัง ขอขอบคุณครับที่นำภาพสวยๆสบายตามาให้ชมกัน
ขอบพระคุณครับ อาจารย์ โต ... อิ อิ อยากเป็นราชาต้องวันธรรมดาเท่านั้น ใช่ไหมครับ :) """ ต้องคนรักภูเขาครับ บางคนเขารักทะเล เขาว่าธรรมดานะครับ อาจารย์
ขอบคุณนะคะที่มาเยี่ยมชม Blog เลยขอแวะมาอ่านเรื่องอ่างขางบ้าง เพราะอยากไปเหมือนกันแต่ยังหาพวกผองไปยังไม่ได้เพราะภาระกิจฟิชโช่ยังเยอะกันอยู่ แวะมาชมภาพสวยๆไปก่อน แถมพ่วงไปด้วยว่าได้ใช้โปรแกรม Photoscape 3.0 อยากลองใช้ดูบ้างค่ะ ไม่ทราบว่ามีไรแนะนำโปรแกรมนี้ไหมคะ
ขอบคุณ คุณ D@5^^ ที่แวะมาเยี่ยมเช่นกันครับ
ถ้าอยากทราบ Photoscape ให้ไปเยี่ยมบันทึก Little Corner » แจกฟรี สุดยอดโปรแกรมแต่งรูปแห่งจักรวาล นะครับ
สวัสดีครับ คุณซูซาน Little Jazz \(^o^)/
ขอบคุณครับ ลองหาเวลาไปเที่ยวนะคร้าบ :)
เห็นรถเกิดอุบัติเหตุผมคิดถึงเหตุการณ์วันนี้
ผมขับรถถูกเลน อย่างระมัดระวังไต่ดอย ขึ้นมา (ฮัมเพลงเบาๆด้วย) จู่ๆรถตู้ก็โผล่พรวดมาแซงรถเมล์ส้มปาย มากะทันหัน ผมตกใจมาก แต่ด้วยความเร็วของรถทำให้ผ่านกันไปหวุดหวิด แค่ศอกครับ
ไม่งั้นผมคงไม่ได้มานั่งเขียน blog แบบนี้ครับ
สวัสดีครับ คุณเอก
ขอบคุณครับ :)
อ.เสือ :) แยะ
* สบายดีบ่เจ๊า ... มารำลึกความหลังค่ะ
* คิดถึงอ่างขาง ... ดอกไม้งาม ค่ะ
* เห็นภาพนี้ แล้วจำได้เลยค่ะ .. ย่ารหัสเคยเป็นหมูแพนด้าซ่อนตัวในดงไผ่นี้แล ... น่ารักมากๆ ค่ะ ...
* ... คิดถึง ป๋าอี๋ ด้วยเหมือนกันค่ะ ... เอ วันแม่นี้ ได้ฤกษ์ดี
* อีกแล้ว จะพาท่านไปไหนดีหนา ... คะ ...
*
มาแทะ ชวนไป ไต่โค้ง ณ หุบเขาแม่แจ่ม ค่ะ
* อร่อยมื้อเย็นอะไร ที่ไหน ... คะ ? ... ขอบคุณค่ะ ...
ขอบคุณครับ คุณ poo ที่มาช่วยพรวนบันทึก คิดนึกถึงเรื่องเก่า สถานที่เก่า ๆ ในอดีต
มื้อเย็นวันนี้ก็ .... โลตัส ครับ อิ อิ
ขอบคุณครับ
เวอร์ไปรึเปล่าตรงข้อความที่ว่า "ใครไม่ชำนาญทาง หรือ รถไม่ดี ... ผมไม่แนะนำให้ขึ้นเส้นนี้ครับ อันตรายเกินไป เพราะทุก ๆ ปีจะมีคนขับรถที่ไม่ชำนาญทางตกเหวตายกันนักต่อนักแล้วนะครับ" ไม่ถึงกับตายทุกๆปีนะค่ะ นานๆทีเปนสิบๆจะมีอุบัติขนาดนั้นทีค่ะ ไม่ได้บ่อยขนาดที่คุณบอก
ขอบคุณความเห็นที่แตกต่างครับ ;)...