พรวนบทความตัวเอง หมวด "บริหารกราม"
สุขภาพดี เริ่มจากกราม
ไม่ต้องรอใครว่า ผมว่าซะเองเลย
คุณเบิร์ด เคยเสนอนอกรอบว่า ให้ผมลองจัดหมวดหมู่ย่อยด้วย
ถ้าเป็นหัวข้ออื่น มีเรื่องเยอะ ผมจัดไม่ไหว
เรื่องนี้ มีไม่มาก พอไหว พอไหว (เอ๊ะ ประโยคนี้ทำไมคุ้น ๆ อ่า ?)
ขอจัดหมวดหมู่ย่อย โดยเรียงตามลำดับอวัยวะนะครับ
หมวดย่อย: ปาก
แหลงอังกฤษสำเนียงสงขลาตอนละคำ (1)
แหลงอังกฤษสำเนียงสงขลาตอนละคำ (2)
แหลงอังกฤษสำเนียงสงขลาตอนละคำ (3)
แหลงอังกฤษสำเนียงสงขลาตอนละคำ (4)
แหลงอังกฤษสำเนียงสงขลาตอนละคำ (5)
จะเห็นได้ว่า หมวดย่อย: ปาก ผมจะถือหลัก "กินน้อย พูดมาก"
ทำไมต้องภาษาอังกฤษสำเนียงสงขลา
ส่วนหนึ่ง น่าจะเป็นเพราะแถวที่ผมอยู่ เขาชูประเด็นเรื่อง เราต้องอนุรักษ์วัฒนธรรมพื้นถิ่น และขณะเดียวกัน เค้าก็มุ่ง โก อินเตอร์ ด้วย
ผมก็เลยพยายามเอาใจ ด้วยการสังเคราะห์วิสัยทัศน์ มองไปข้างหน้าว่า สักวันหนึ่ง คนจังหวัดสงขลา ติดต่อกับอินเตอร์เยอะ ๆ โดยรักษาอัตลักษณ์ตนเองไว้ได้ มีแต่หนทางนี้ ไม่มีหนทางอื่นอีก คือ พูดอังกฤษ สำเนียงสงขลา
ต่อไป เกิดเปลี่ยนนิยาม โก อินเตอร์ เป็นภาษาอื่น เราก็ขยับตาม
คนจังหวัดอื่น อยากทำตาม ก็ไม่หวงเคล็ดวิชานะครับ จะได้โก อินเตอร์กันพร้อม ๆ ทั้งประเทศ อย่าปล่อยให้อังกฤษสำเนียงกรุงเทพ ผูกขาด มีอำนาจครอบงำเหนือตลาด จะทำให้ขาดความหลากหลายทางพันธุกรรมไป
นี่น่ะ เสียว ๆ อยู่ว่า วันเสาร์เช้า ๆ ตื่นมา เดี๋ยวต้องถูกยัดเยียดฟังอังกฤษเหน่อกรุงเทพอีกรึเปล่า... เซี้ยว..เสียว..อ่ะนะ
หมวดย่อย: สมอง
หมวดย่อย: หู
ที่ว่าบริหารกราม ทั้งที่เป็นหมวดหู เพราะต้องขยับกรามเยอะ เวลาต้องตะโกนว่า
"ว่าอะไรนะ พูดใหม่ดัง ๆ ซิ - ไม่ได้ยิน !"
หมวดย่อย: ตา
ปรากฎการณ์ "เมื่อไม่มอง ก็ไม่มี"
กรณีศึกษาของการใช้ชีวิตแบบ "หลับหูหลับตา" อยู่...
หมวดย่อย: หัว เอ๊ย ศรีษะ (หัวข้อนี้ ไปเปียวงแชร์มา)
หมวดย่อย: บูรณาการแบบองค์รวม
...เอ้อ...พูดให้เข้าใจง่าย ก็คือ จับฉ่ายน่ะแหละ -_-!
Unnatural selection กับ ชาลส์ ดาร์วิน
ความเห็น (6)
สวัสดีค่ะ อ.วิบุล
เบิร์ดเพิ่งเห็นว่าเบิร์ดเดินเอ้อระเหยตาม อ.ธวัชชัยมา เพราะเห็นด้วยว่าสุขภาพดีต้องเริ่มที่กราม
และขอเรียนว่าเบิร์ดฮากลิ้ง ( เป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วไม่ทราบ ) กับคอร์สภาษาอังกฤษสำเนียงสงขลาของอาจารย์มากเลยค่ะ ชื่นชมจนต้องบอกว่า..ไอ๋ อัป ปรี๋ ฉิ เอท แด่ด ( I appreciate that.) ..555 ^ ^ เอ..แล้วคำหวานๆ โรมันกะติกล่ะคะ จะออกแนวมธุรสวาจาแบบนี้มั้ย ?
อืม..แต่มีข้อกังขานิดๆค่ะอาจารย์ใน คำคุ้นเคย เอ๊ย บันทึกแหลงใต้คำไม่คุ้นชินของอาจารย์น่ะค่ะ ..ตรงประโยคตัวอย่าง.."แชมพูของเรา ทาแล้วผมนุ่มกว่าที่เคย" ...แชมพูเค้าใช้สระไม่ใช่เหรอคะ หรือว่าเมื่อใช้ทาจะให้ประสิทธิภาพดีกว่าจนผมนุ่มกว่าที่เคย ?
^ ^ ยิ้มกว้าง ตาปิดให้ ก่อนจะเผ่นแน่บเลยค่ะ
อาจารย์ ดร. ธวัชชัย ปิยะวัฒน์ ครับ
- เกาหลี สำเนียงสงขลา ผมคิดว่า พอจะมีตุนอยู่บ้าง
- โชคร้าย (เอ..หรือโชคดีอ่า ?) ... ที่มีตุนแค่ประโยคเดียว
- เวลาสวัสดีตอนเช้า ก็ทักว่า
"อันยง อัสเซยง"
- แขก(เกาหลี)สอนผมตอนสิบปีก่อนว่ายังงี้
- สำเนียงสงขลา ก็จะเป็น
"อั๋น ย่ง - อัส* เส ย่ง" (อัส* อ่านว่า อา แล้วกุดคำให้สั้นเป็นลงท้าย ส. เสือ)
- เย้ !
- "ซ้งคล้า โก๋อิ๋นเต๋อร์ !"
คุณ เบิร์ด
- เย็นวันหนึ่ง ผมไปซื้อผลไม้ที่ตลาดค่ำ ใน มอ.
- เห็นพริกขี้หนูสวนใส่จาน สีสวยสด แต่ละดอก เล็กกระจิดริด แต่ไม่มีกลิ่น ซึ่งแปลก ไม่น่าไว้ใจ
- จึงถามแม่ค้าว่า "เผ็ดมั้ย"
- แม่ค้าตอบว่า "เผ็ดมั้ย"
- ถามแม่ค้าว่า "ชิมหน่อยได้มั้ย"
- แม่ค้าตอบว่า "ได้"
- ผมก็หยิบมาลองเคี้ยว ๆ ดู
- เอ๊ะ เผ็ดต่ำกว่าระดับมาตรฐาน
- ก็เลยขอบาย ไม่ซื้อ แม่ค้าก็ไม่ได้ว่าอะไร
- เรื่องคำหวาน ๆ จึงไม่ต้องพูดถึง เพราะผิดแนว
แชมพู...
- จริงด้วยแหละ กิน ไม่ใช่ทา
- เอ๊ย สระ ไม่ใช่ทา
- มิน่า...
อาจารย์คะ ไม่ใช่บริหารกรามอย่างเดียวนะคะ บริหารพุงด้วยค่ะ อ่านแค่บันทึก 2 บันทึกก็หัวเราะจนปวดท้อง ต้องพักก่อน แล้วจะกลับมาเก็บอีกอย่างแน่นอนค่ะ โอ๊ย...เมื่อยแก้ม...เจ็บพุง
คุณ โอ๋-อโณ
- ผมฟังแล้วเป็นห่วงครับ
- "...โปรดถนอมพุง..."
- แน๊..สำนวนจีน