ความสำคัญของการอ่านและปฏิสัมพันธ์ทางภาษาที่มีผลต่อพัฒนาการเด็ก

                   การอ่านเป็นสิ่งแวดล้อมที่สำคัญของเด็กในการเรียนรู้ภาษาในระยะเริ่มแรก การศึกษาของ  G-J  Whitehurst  และคณะในปี 1988  โดยฝึกให้พ่อแม่อ่านหนังสือที่มีรูปภาพให้ลูกที่อยู่ในวัยเตาะแตะฟัง  และมีปฎิสัมพันธ์กับลูกในระหว่างการอ่าน  โดยการถามคำถามที่เด็กไม่สามารถตอบได้โดยการใช้เพียงนิ้วชี้  เช่น แม่ที่อ่านวินนี่เดอะพูห์  อาจถามว่า นั่นไงอียอ  (Geyore) อะไรเกิดขึ้นกับเขา หรือพ่อแม่อาจถาม  โดยชี้ไปที่รูปภาพในหนังสือ  แล้วถามว่า  นั่นชื่ออะไร  (นี้คืออะไร)  หรือถามว่าเรื่องราวในหนังสือ เช่น ลูกคิดว่าลูกแมวจะเดือดร้อนมั้ย               

              ผู้วิจัยกระตุ้น (ส่งเสริม) ให้พ่อแม่ในกลุ่มควบคุมอ่านหนังสือให้ลูกฟังด้วย  แต่ไม่ต้องสอนเป็นพิเศษ  หลังจาก 1 ชั่วโมงผ่านไป  เด็กในกลุ่มทดลองได้แสดงให้เห็นว่ารู้คำศัพท์มากกว่าเด็กในกลุ่มเปรียบเทียบ               

                 Whitehurst  ศึกษาทดลองซ้ำอีกในประเทศเม็กซิโก  (Valders – Menchaca &   Whitehurst)  ในปี 1992  โดยให้ครูคนหนึ่งในศูนย์เลี้ยงเด็กกลางวัน ที่ผ่านการอบรมในด้านการอ่าน  เธอใช้เวลาวันละ 10 นาที  กับเด็กอายุ  2 ขวบ  จำนวน 10 คน  ซึ่งมาจากครอบครัวชนชั้นกลาง  (working – class)  เป็นเวลานาน  6-7  สัปดาห์                กลุ่มเปรียบเทียบคือเด็กที่อยู่ในศูนย์เลี้ยงเด็กกลางวัน  ที่ใช้เวลาเท่ากันในแต่ละวันกับครูคนเดียวกันแต่  แทนที่จะอ่านหนังสือ กลับให้ทำงานศิลปะ การฝีมือแทน  เมื่อสิ้นสุดการศึกษาพบว่าเด็กในกลุ่มการอ่านมีคะแนนจากแบบทดสอบมาตรฐานต่าง ๆ ในด้านคำศัพท์สูงกว่า  และใช้ไวยากรณ์ที่ซับซ้อนมากกว่าในการทดสอบการสนทนากับผู้ใหญ่  เมื่อเทียบกับเด็กในกลุ่มที่ได้รับการสอนศิลปะและการฝีมือ    ข้อเท็จจริง คือ  Whitehurst  พบผลอย่างเดียวกันในวัฒนธรรมที่แตกต่างกัน 2 แห่ง  โดยมีภาษาที่ต่างกัน 2 ภาษา  ทำให้เห็นชัดเจนว่าการอ่านและปฏิสัมพันธ์ทางภาษาระหว่างพ่อแม่และลูกเป็นสิ่งที่มีความสำคัญต่อพัฒนาการของเด็ก

                    เรียบเรียงจาก....The   growing  child  หน้า  20  Helen  Bcc  1995.  Harpercollins   Publishers  New  york  USA