ในโลกนี้ยังคงต้องเยียวยากันด้วยการให้เสมอครับ... การให้ในบันทึกนี้ มิใช่การให้ "วัตถุ" อย่างแน่นอน แต่หมายถึงการให้คำแนะนำที่มีคุณค่าต่อชีวิต ...
.....
ขอบคุณเรื่องราวดี ๆ ....นะครับ
ขอบคุณค่ะ อ.ขจิต
รู้ได้อย่างไรค่ะ ว่าต้องการความช่วยเหลือ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ ถ้ามีจะลงไปรบกวนนะค่ะ ชิชิ
ขอบคุณ อ. แผ่นดิน
ที่อ่านและแสดงความคิดเห็นค่ะ ครูเอว่าเขาน่าสงสารนะ หากเลือกได้เขาคงไม่ทำแบบนี้หรอ
ขอบคุณ คุณsuksom
จำเป็นบทเรียนเลยค่ะ เพราะตั้งแต่นั้นมาไม่เคย ทำแบบนี้อีก นานก็จะซื้อพวงมาลัยซักพวง ขอบคุณค่ะที่ร่วมกันแสดงความคิดเห็น
ใจเอเมตต์ก่อนให้ |
เขาไป |
เหรียญหนึ่งหรือใดใด |
ก่อนนั้น |
บังเกิดอิ่มเอิบใจ |
สมใฝ่ ฝันนา |
บุญช่วยหนุนปลูกปั้น |
เอนั้น สุขสม |
ขอบคุณค่ะ อ.ขจิต ก็รักษาสุขภาพด้วยละกันนะค่ะ
สวัสดีค่ะ..ครูเอคนงาม
เพิ่งเข้ามาเยี่ยมชมและอ่านบันทึกของครูเอ..เป็นครั้งแรกค่ะ
ตั้งใจไว้ตั้งแต่ ๓ วันก่อนแล้วค่ะ..
วันนี้เพิ่งกลับจากราชการ..จึงทำตามความตั้งใจที่กำหนดไว้
"ศิลปะการดำรงชีวิต" ชื่อหัวบันทึกเป็นคำง่าย ๆ เก๋..โดนใจ..ครูเอ..เชื่อไหมคะว่าการปฏิบัติบางครั้งยากลำบากสุดแสนเชียวค่ะ..
เห็นด้วยกับความคิดเห็นของเพื่อน ๆ ที่ให้กำลังใจครูเอ..ค่ะ
ชอบคำตอบของครูเอ..ที่ตอบ อ.แผ่นดินค่ะ..
"การให้" ที่ยิ่งใหญ่คือ "การให้อภัย" เชื่อว่าครูเอให้เด็กคนนั้นแล้ว..
ด้วยรักค่ะ..วัชราภรณ์
ขอบคุณค่ะ ศน.วันหลังแวะมาเยี่ยมบ่อยๆนะค่ะ
คนเป็นครูมีความหวัง แค่ได้สอนให้คนเรา คิดได้ แค่ 1 ในร้อยก็พอใจแล้ว