ดวงตาของพ่อธรรมดาๆคนหนึ่ง
วันที่ 20 ธ.ค. ที่ผ่านมา เราจัดกิจกรรม 1 วัน กับ เด็กจากศูนย์การศึกษาพิเศษจังหวัดสุรินทร์ ที่นี่ จะมีเด็ก จำนวน 50 กว่าคน เรียนแบบไปกลับ
มาฝึกพัฒนาการ การเรียนรู้ ในด้านต่างๆ เพื่อเพิ่มศักยภาพในการดูแลตนเอง พัฒนาทักษะในด้านต่างๆ เมื่อพัฒนาระดับหนึ่งและพร้อม ก็เข้าไปสู่ระบบโรงเรียน เพื่ออยู่ในสังคม และเรียนรู้กับเพื่อนร่วมวัย
เราพบกับพ่อแสวง พ่อมีลูกแฝด ที่กำลังเป็นวัยรุ่น และอยู่ในสภาพเดียวกัน มาฝึกที่
ศูนย์การศึกษาพิเศษที่นี่
พ่อกล่าวภูมิใจในลูกๆ กับเราว่า
" ลูกผมสองคน ช่วยงานได้หมดครับ ทำนา เกี่ยวข้าว ขับรถไถนาได้
ให้ทำงานอะไร ในบ้านไม่เกี่ยงเลยครับ เครื่องเล่นซีดี เครื่องยนต์ต่างๆ
เขาสนใจมาก บางครั้งรู้มากกว่าผมอีก " พ่อเล่าแล้วก็ยิ้ม หัวเราะ
" แต่เสียอย่างเดียว อ่าน เขียน ไม่ได้เลยครับ...."
ดวงตาของพ่อธรรมดาๆคนหนึ่ง พ่อจับมือลูก พาลอกลายไม้
เราเห็นความแตกต่างของลายไม้แต่ละต้น เมื่อเรามองอีกครั้ง เราก็พบความอ่อนโยน
ที่พ่อให้ และหนุนช่วยทั้งใจและกาย
ดีใจ จะได้ กระเป๋ามัดย้อมกลับบ้าน
พ่อก็เป็นนักเรียนที่ดี อาจจะทำไปฝากแม่ที่บ้านก็ได้
แม่จะได้ดีใจ
ในป่า ที่เรากำลังลงมือวาดรูปลงเฟรมผ้าใบ ต่อหน้าของทุกคน กิจกรรมศิลปะนับว่าใหม่ สำหรับพ่อ อย่างมาก
แต่สายตาของพ่อ ก็ตั้งใจ เหมือนกับจะเป็นตัวอย่างแก่ลูกในใจ ว่า
" ทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับเราในชีวิต
ขอให้เราเรียนรู้
และตั้งใจ รับเอามา "
ขอบคุณดวงตา และดวงใจแห่งพ่อ
ความเห็น (16)
- น้องหน่อยค่ะ
อดไม่ได้เลยนะค่ะ ที่จะไม่รู้สึกว่าตัวเองยืนอยู่ในที่แห่งนี้ด้วย เห็นดวงตาและรอยยิ้มส่งผ่านดวงใจไปถึงลูก พี่คงร้องไห้ไปก่อนแน่ ๆ เพราะซาบซึ้งใจในสิ่งที่ได้เห็นได้รับสัมผัสนั้น
คิดถึงนะค่ะ
- พี่หน่อย คะ..
พี่หมูเธอจะร้องไห้เมื่อได้ซึมซับอยู่ในบรรยากาศแบบนั้น แต่ต้อมจะแอบร้องโฮค่ะ ต้อมมักจะอ่อนไหวกับบรรยากาศของความรักและการเอาใจใส่ ไม่ว่าจะระหว่างใคร
สวัสดีครับ.....หน่อยครับ....พี่เคยเห็นภาพเหล่านี้อยู่บ้างแต่ไม่เป็นค่ายศึกษาพิเศษ แต่เป็นภาพของพ่อที่ดูแลลูกที่โตแล้วแต่ต้องเป็นอัมพาต เพราะตกต้นไม้ เพราะต้องการตัดกิ่งไม้พลาด พลัดตกลงมา หัวกระแทกพื้น หลับไปหลายวัน ฟื้นขึ้นมาเป็นอัมพาต ขยับตัวได้เพียง มือเล็กน้อย นอกนั้นช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ พ่อต้องเป็นคนอุ้มลูกชายขึ้นลงบ้านวันละ ๒ ครั้ง ทรมานมากสำหรับผู้เป็นพ่อ แต่ไม่เคยบ่น แถมยังให้กำลังใจลูกมาตลอด ..........จนจบชีวิต กรรมเป็นตัวกำหนดให้เป็น ......เมื่อวันหนึ่งกรรมเหล่านี้ถ้าเกิดกับเรา เราก็ต้องทำอย่างที่พ่อแสวงทำ อย่างหน้าชื่น ตาเคล้าสุขและทุกข์เข้าด้วยกัน....ไม่เรียกร้องจากใคร? แต่ทำจิตใจให้ได้เพื่อดำเนินหน้าที่ "พ่อ"ต่อไป
สวัสดีค่ะพี่หน่อย
ขอบคุณสำหรับบันทึกที่ทำให้เห็นหัวใจพ่อคนหนึ่ง และเห็นสายใยมั่นคงของความรักนะคะพี่หน่อย ภาพพ่อ-ลูกที่พี่หน่อยเอามาฝาก เห็นแล้วชื่นใจจัง....
พี่หน่อยบรรยายสั้นๆก็จริง
......แต่ก็ทำให้ "ซึ้ง" ได้นะคะ......
- อบอุ่นและสุขใจค่ะ
- น้ำตาซึมๆ อยากเห็นตอนที่พ่อจับมือลูกคลำลายต้นไม้จัง
- ไม่ขี้แยเหมือนแม่หมู หรอก อิอิ
- พ่อครูดีใจมากที่ได้มีโอกาสไปเยี่ยมพี่หน่อย บ่นเป็นห่วงบ่อยๆ
- คิดถึงพี่หน่อย มั่กๆ วันก่อนหรอกให้เราร้องไห้ ฮือๆๆ
มาเป็นกำลังใจให้สำหรับกิจกรรมดี ๆ และที่สำคัญเป็นกำลังใจให้คนทำกิจกรรมดี ๆ ครับ...
อ่านแล้วประทับใจครับ...
ขอบคุณมากครับ...
- น้องมาเยี่ยม มาพร้อมกับน้ำตาใสๆ ไม่รู้ไหลมาจากไหน
- มันสะท้อน สะอื้นในอกจริงๆค่ะำี่พี่หน่อย
- พิมพ์ไปน้ำเต็มตาแล้วเนี่ย
- คิดถึงพี่หน่อยเสมอนะคะ
ซึ้งจริงๆ..
เป็นเรื่องที่จรรโลงใจจังค่ะ..
ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ..ระลึกถึงเสมอ..ค่ะ
อบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก
พ่อ.. คำนี้ยิ่งใหญ่และซึบซับในหัวใจเสมอ
สิ่งที่พ่อทำ พ่อให้...
ยิ่งใหญ่..ออกจากใจที่ใส่บริสุทธิ์เสมอ
คิด คิดเสมอ..สิ่งที่เราทำให้พ่อทั้งชีวิตนี้
จะเท่ากับที่พ่อทำให้เรา...หรือเปล่าหนอ
แต่..อย่างน้อยถ้าเราได้เห็นรอยยิ้มของพ่อที่
ให้กับเรา...สิ่งนั้นแหละน่าจะทำให้พ่อได้เป็นสุข
วันนี้....เราทำอะไรเพื่อพ่อแล้วหรือยัง
