พายุอารมณ์
“พายุอารมณ์”
เหมือนพายุคลั่งบ้ามากระหน่ำ
จนบอบช้ำ...ยับเยินเกินแก้ไข
ทุกหนแห่ง...แหว่งวิ่น...หมดสิ้นไป
ทิ้งเอาไว้เพียงปรักซากหักพัง
ปล่อยให้คนสูญเสียได้เศร้าโศก
ราดน้ำตารดโลกลงโลมหลั่ง
ปวดหัวใจเจียนบ้าพะว้าพะวัง
ปล่อยความหวังพับพ่ายตายจากไป
เหมือนความรักถูกเผาเป็นเถ้าถ่าน
เหลือเพียงผงอังคารความหวั่นไหว
ทุกความหวังเลือนพรากไปจากใจ
กลายเป็นแผลเป็นใหม่ไว้จดจำ
เมื่อมิรู้จังหวะของพายุ
ว่าเดือดดุ...โหมกล้ามากระหน่ำ
จึงเจ็บปวดรวดร้าวเศร้าระกำ
ทนบอบช้ำอ่อนล้าแทบบ้าบอ
จงเรียนรู้จังหวะของพายุ
ก่อนประทุ..จงระงับ...ดับการก่อ
ใช้สติครวญใคร่ให้เพียงพอ
ระงับบ่อพายุบ้าแห่งอารมณ์
ความเห็น (3)
- บ่ออารมณ์ ตรมใจ ใครรู้บ้าง
มันอ้างว้าง ห่างหาย ไม่สมหวัง
บ่ออารมณ์ ตรอมตรม ถมประดัง
มันดุจดัง พายุร้าย หลายอารมณ์
****************พักใจไปเลือกตั้ง************
สวัสดีครับ...
ผมอ่านกลอนบทนี้แล้ว ยอมรับว่างดงามทั้งกระบวนความและกระบวนคำ ... มีความเป็นวรรณศิลป์อย่างน่าชื่นชม
ว่าง ๆ จะพยายามหลีกหลบมาฝึกปรือด้วยนะครับ...
และผมเองก็ประทับใจในแนวคิดจากวาทกรรมนี้มาก
จงเรียนรู้จังหวะของพายุ
ก่อนประทุ..จงระงับ...ดับการก่อ
ไพโรจน์ คงเกิด
สวัสดีครับ ครูอ้อย คุณแผ่นดิน
...ขอบคุณในความคิดเห็นครับ..