“พ่อ” ร่มโพธิ์เพียงต้นเดียวและต้นสุดท้ายของลูก

      

      
          ดิฉันยืนทอดสายตา  ปล่อยจินตนาการที่อยู่ลึกที่สุดของหัวใจย้อนวันเวลาไปยังวันหนึ่งในฤดูที่เหน็บหนาวอย่างนี้   สายลมหนาวแผ่ว ๆ ที่พัดผ่านผิวกายทำให้ดิฉันต้องขยับผ้าคลุมไหล่สีสวยกระชับขึ้นอีกนิด   ท้องฟ้ายามนี้ช่างสดใส  ฟ้าสีครามตัดกับปุยเมฆสีขาวดูช่างอ่อนโยน  นกสีขาวสองตัวบินอยู่ไกลลิบ ๆ  นึกอิจฉาความอิสระอยู่ครามครัน
       40 ปีที่ดิฉันได้ก้าวเดินทางบนถนนทางเดินแห่งชีวิต  บ่อยครั้งที่รู้สึกอ้างว้าง หงอยเหงา ขาดกำลังใจ หัวใจอ่อนล้าและมักต้องขอกำลังใจจากหลวงพ่อใหญ่ (พระพุทธชินราช) อยู่เสมอ  ในวิหารอันศักดิ์สิทธิ์แห่งนั้นเป็นที่ที่ซึ่งดิฉันแวะเวียนเข้าไปกราบไหว้นมัสการหลวงพ่อใหญ่  กราบขอกำลังใจจากท่านและหลายครั้งที่หลั่งน้ำตาต่อหน้าท่านทั้ง ๆ ที่ยังอาราธนาศีลไม่จบ และอีกหลายครั้งเช่นกันที่ท่านได้ประทานพร ความสุขสมหวังให้แก่ดิฉันเป็นสิ่งที่ดิฉันได้สัมผัสถึงการอิ่มบุญที่ไม่อาจจะบรรยายได้
 
       ดิฉันยังจำภาพชายสูงวัย  ที่นอนบนที่นอนผืนใหญ่ร่างผอมเกร็ง   ที่จมูกและริมฝีปากมีสายยางเส้นเล็ก ๆ สอดอยู่   ลมหายใจรวยริน หายใจเข้าหายใจออกอย่างช้า ๆ ข้าง ๆ ร่างชายสูงวัยมีหญิงกลางคนกำลังทำความสะอาดกับเรือนร่างนั้นอย่างไม่รังเกียจ  ถึงแม้จะมีกลิ่นอันไม่พึงประสงค์ที่ออกมาจากชายสูงวัยแต่ไม่ทำให้หญิงกลางคนนั้นแสดงท่าทีรังเกียจแม้แต่น้อย   “นกไปเอากระโถนให้พ่อหน่อยซิ แล้วหยิบแป้งให้แม่ด้วยนะ  จะอาบน้ำให้พ่อเราหน่อย  อ้าวแล้วนี่เจ้าเหลียวไปไหนละยังไม่กลับจากทำงานอีกรึ  เออ..เออ นั่นแหละ ๆๆ เอากระโทนมานี่เลย   แล้วไปถามเจ้าเชียรให้แม่หน่อยนะ สงสัยจะแอบไปเล่นกีตาร์กับเพื่อนอีกละ”  ดิฉันส่งกระโถนใบใหญ่ให้แม่แล้วตอบกลับว่า “หนูเพิ่งกลับมาจากทำงานแม่ ยังไม่เจอพี่เหลียวกับพี่เชียรเลย  วันนี้เงินเดือนออกหนูเอามาให้แม่ค่ะ  แล้วพี่เหลียวละให้ยัง”   ดิฉันถามผู้เป็นมารดา  “เจ้าเหลียวให้ตั้งแต่เมื่อวานแล้วละ แม่จะรวบรวมเอาเป็นค่ารถเอาพ่อไปโรงพยายามศิริราชอีกสักครั้ง” แม่ตอบดิฉันไป มือก็สาละวนอยู่กับการทำความสะอาดกับร่างกายของพ่อ  ดิฉันมองตามมือที่หยาบกร้านของแม่และขอตัวออกไปทำกับข้าวที่ครัว....
          .....ถึงแม้จะผ่านไปหลายสิบปีแต่ภาพแห่งความทรงจำไม่เคยลบเลือนไป  ลมหายใจของพ่อ กลิ่นบุหรี่ที่ติดเสื้อ  กางเกงตัวที่พ่อชอบ  เสื้อสีน้ำเงินเข้มที่พ่อมักใส่เวลาขับรถรับจ้าง รอยยิ้มและเสียงหัวเราะของพ่อเมื่อยามรู้ว่า ดิฉันสอบติดราชการ พี่ชายได้ทำงานบริษัทในเครือซีเมนต์ไทย  ถึงวันนี้พ่อจะจากไปนานแล้วแต่ทุกครั้งที่ไปจังหวัดกาญจนบุรี  ไปกราบอัฐิของท่านดิฉันจะเล่าเรื่องราวความทรงจำที่ดีงามผ่านคำพูดที่ร้อยเรียงให้ลูกชายสุดที่รักฟังอยู่เสมอ

            ....ลมหนาวพัดผ่านมาอีกครั้งแล้ว  ดิฉันยกมือขึ้นเก็บปลายผมที่โดนลมหนาวพัด พลันดิฉันเหมือนนิมิตเห็นใบหน้าของพ่อ ท่านกำลังส่งยิ้มมา แววตาอบอุ่นที่คุ้นเคยกำลังจ้องมองดิฉันอยู่ไม่วางตา   ดิฉันคุกเข่าก้มกราบภาพนั้น  น้ำตาแห่งความปิติไหลผ่านร่องแก้ม  เสียงเรียกให้กลับเข้าที่พักของลูกชายดังขึ้นเรื่อย ๆ  ดิฉันก้มลงเก็บดอกหญ้าเล็ก ๆ บนพื้นดินเพื่อไปฝากลูกชาย 

        ดิฉันกลับไปมองท้องฟ้าอีกครั้งพร้อมกับยิ้มและบอกสัญญากับพ่อว่า “ดิฉันจะเป็นคนดีที่สุดและจะดูแลแม่ที่เป็นร่มไทรเพียงต้นเดียวนี้ให้ท่านมีความสุขตลอดไป”.........

[ขจิต ฝอยทอง]

• มายิ้มๆๆ
• มาดูลูกกตัญญู ชวนป๋วยปี่แปกอ
• อิอิอิอิ
• ความสุขในการดูแลพ่อแม่เป็นมงคลครับ
• ขอบคุณครับพี่นก

[เพ็ญศรี(นก)]

• ขอบคุณน้องขจิตค่ะ
• ชีวิตพี่เนี่ยเพื่อบุพการีและครอบครัวค่ะ
• พี่ตั้งใจอย่างนั้น

 

[แผ่นดิน]

• สวัวดีปีใหม่ครับ, พี่นก
• ผมว่า ...
• ชีวิตที่ยังมีที่ยึดเหนี่ยวนั้น  ถือว่าเป็นชีวิตที่ไม่ได้เกิดมาอย่างโดดเดี่ยว - เป็นชีวิตที่มีสติ  และเป็นชีวิตที่พร้อมจะพลิกความอ่อนแอมาสู่การมีพลังชีวิตเสมอ
• .....
• สำหรับผมแล้ว
• ด้วยความสัตย์จริง.... เป็นกำลังใจให้พี่นก นะครับ...

[แดนไท]

สวัสดีค่ะ  อ.นก 

• อ่านบันทึกอ.นกแล้วก็ชวนให้น้ำตาไหล  เพราะที่บ้านก็เสียเสาหลักของบ้านไปประมาณ  2 ปี แล้ว
• การที่เราขาดเสาหลักไปสักคนก็รู้สึกใจหายไม่น้อย  ทั้งที่เราก็ทำใจกันมานานตอนที่ท่านป่วย

         และรู้สึกสลดใจที่สุดในชีวิตนี้คือ (แม่แอบร้องไห้ในห้องน้ำหลังจัดงานให้พ่อเสร็จ    ท่านคงอัดอั้นมานานเพราะตลอดงานท่านไม่มีน้ำตาจะไหลสักหยด)  

       และยิ่งตอนลูก ๆ กลับไปทำงานที่จังหวัดของตนเองอยู่  ท่านวิ่งเข้าไปในบ้านและร้องไห้เป็นรอบที่สอง จะเหลือก็เพียงน้องชายเท่านั้นที่อยู่กับแม่  

• แต่ทุกวันนี้ท่านก็เข้มแข็งขึ้นมากแล้ว
• พวกเราคิดเสมอว่าพ่อยังอยู่กับเราตลอด   ปีใหม่ที่ผ่านมาท่านยังมานั่งข้าง ๆ และสังสรรคส่งท้ายปีเก่าตอนรับปีใหม่กับเราทุกคน
• ทุกวันนี้มีความสุขมากค่ะเพราะพวกเราทำตามเจนตนารมณ์ที่พ่อได้ตั้งไว้เมื่อตอนท่านยังมีชีวิตอยู่ 
• ท้ายนี้ก็ขอให้อ.นกและครอบครัวจงประสบแต่ความสุขตลอดไป
• ขอให้รวยขอให้รวยค่ะ

[เพ็ญศรี(นก)]

•    
• คุณแผ่นดิน กับคุณแดนไทยค่ะ
• ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่ให้เสมอค่ะ
• นกเป็นลูกสาวคนเดียวค่ะ และเป็นลูกสะไภ้หญิงคนเดียวเช่นกันค่ะ
• ปีใหม่นี้ แม่ของนกกับแม่ของสามีป่วยพร้อมกันนกไม่มีโอกาสได้ไปไหนเลย เพราะต้องดูแลท่าน  ขับรถไปทำกับข้าว ถูบ้านให้แม่ตัวเองที่บ้านและต้องรีบกลับมาดูแลแม่สามีที่บ้านตัวเองอีก  ถือว่าเป็นภาระที่เหนื่อยเอามาก ๆ
• แต่เชื่อไหมคะว่า  แปลกที่เรารู้สึกมีความสุข ความสุขที่ได้ปรนนิบัติท่านค่ะ...
  

[อ.ลูกหว้า]

• ชีวิตนี้มอบให้กับครอบครัวเช่นกันค่ะ
• สวัสดีปีใหม่ค่ะ
• 

[เพ็ญศรี(นก)]

•   อาจารย์ลูกหว้าที่รักยิ่ง
• คืนสู่สามัญจริง ๆ ค่ะ หลายวันมานี้นกเหนื่อยกับการดูแลทั้งแม่ตนและแม่สามีที่มาป่วยพร้อม ๆ กันทั้งสองท่าน ต้องดูแลบ้านถึง 3 หลังค่ะที่สุโขทัย 1 หลัง บ้านแม่ตัวเอง 1 หลังและบ้านตัวเอง 1 หลัง ต้องขับรถเพื่อไปทำกับข้าวให้แม่ที่บ้านที่โคกมะตูมและกลับมาทำกับข้าวให้แม่สามีทานที่บ้านตนเองและต้องขับรถไปรถน้ำผักกับต้นไม้ที่บ้านที่สุโขทัย
• นกกับสามีไม่ได้ไปไหนกันเลยค่ะปีใหม่ แต่แปลกนะคะ การที่เราได้ปรนนิบัติท่าน
• ทำให้เรามีความสุข .. ความสุขที่ไม่สามารถบรรยายได้เลยค่ะ...
• สวัสดีปีใหม่เช่นกันค่ะ