สวัสดีงับ ผมหอยโข่งหนุ่มเนื้อหอม ประจำปางมะผ้าเองงับ หลัง ๆ มานี่โข่งไม่ค่อยได้มา วน ๆ เวียนๆ แถวนี้เท่าไหร่ ก็ช่วงนี้กำลังวุ่นวายอยู่กับการสำรวจโลก คับ ... โลกในบ้านเงียบ ๆ เหงา ๆ และ เย็น ๆ เวลาโข่งอยู่บ้านก็ทำหน้ามู่ทู่ ทั้งวัน ก็มันเหงานี่นะ
นาน ๆ จะมีใครมาเดินลับ ๆล่อๆให้โข่งได้เห่าซะที เพราะงั้นก็ไม่เห็นจะแปลกที่โข่ง จะลิงโลดสุดฤทธิ์ เวลาได้ออกบ้าน ช่วงหลัง ๆ โลกของโข่งกว้างขึ้นงับ ตอนแรกโข่งก็คิดว่าโลกของโข่ง คงหมดแค่ตรงรั้วและสนามหญ้า จะเดินออกไปก็กลัวจะตกโลก คับ ... และแล้วโข่งก็มารู้ในวันที่แม่พาออกไปเดินเล่นนะแหล่ะ ..โอ้ ..โลกข้างนอกช่างตื่นตา ตื่นใจ...
โข่งก็หนีแม่ไปเที่ยวเรื่อยแหล่ะ แม่รู้บ้าง ไม่รู้บ้าง เกิดเป็นโข่งนี่ก็ลำบากเหมือนกัน ใคร ๆ ก็รู้จัก ใคร ๆ ก็จำได้ เวลาโข่งไปไหน ใครก็จะเห็นและจำได้หมด วันก่อนแม่เคยมาตามหาโข่งกับ พี่คนสวน ซึ่งโข่งกับแม่ไม่เคยเห็น น่าจะเป็นคนสวนใหม่
"ปี้ ๆ เห็นหมา สีเหลืองๆ ตัวใหญ่ ๆ ใส่ปลอกคอ มาเล่นตังเพ้พ่องก่อ"
"อ๋อออ ...ไอ้หอยกา บ่อเห็น"
แป่ววววววววว รู้จักกันด้วย อ่ะ อุตส่าห์สาธยาย กลัวเขาไม่รู้จัก
วันก่อน แม่อยู่เวรเฝ้าฟิตเนส ปล่อยโข่งแกร่วไป แกร่วมา ตั้งนานไม่สนใจโข่งซักที โข่งเลยออกไปเล่น กับ พี่ ๆ หน้าโรงพยาบาล เล่นไปเล่นมา โข่งไปอยู่บ้านป้าป่วนได้ไงไม่รู้ โข่งเลยดีใจใหญ่สิ ได้เล่นมีเพื่อนเยอะเลย ... ตกมืดแม่ก็มารับกลับ ...สงสัยป้าน้ำจะรายงานแม่ นะ..ขากลับโข่งเลยเจอไป 1 ดอก แป่ววว...แม่ นะแม่ ..จะตื่นเต้นอะไรกันนักกันหนา ..กะอีแค่หนีเที่ยว..นิด ๆ หน่อย ๆ เอง หลังจากวันนั้น แม่ก็ระวังมากขึ้น ..คลาดสายตานิดเดียว ก็จะเรียกหาแล้ว
วันนี้แม่พลาดงับ ... แม่ปล่อยโข่ง ออกบ้านมาปลดปล่อย ตอนเช้า ๆ คงนึกว่าโข่งจะไปไม่ได้ไกล ..โข่งก็แกร่วไป แกร่วมา เดินมันไปเรื่อย อ้าว มาโผล่บ้านป้าป่วนอีกแล้ว ดีจังเจอเพื่อน ๆ แต่ครานี้ถูกจับขังไว้ด้วย ว้า เริ่มจะไม่สนุก ละ โข่งเล่นจนเบื่อเลยวันนี้ แม่มารับอีกที ก็เที่ยง
โอ้โห่ แม่ไม่เห็นจะเท่ห์ ออกมารับคุณชายทั้งที เอาจักรยานมา โข่งก็เลยลีลาไม่ยอมกลับแต่โดยดีงับ ...วันนี้ เลยกลายเป็นแม่ยอมทิ้ง เจ้าไต้ฝุ่น ไว้บ้านป้าน้ำ..มาจูงโข่งเดินกลับบ้าน..1 คน กับ 1 ตัว ..ใครเห็นก็คงอมยิ้ม..เห็นแม่เดินจูงหมา(ความจริงเป็นหมาจูงแม่) ตอนเที่ยงแสก ๆ ..ใครเห็นก็ตะโกนถาม .."ลูกชายหนีเที่ยว หรือพี่ อิอิ ติดสาวแล้วม้างง"...
งิงิงิ สะจายยยยย
วันนี้ ยายกาแฟ ไปตามเอาลูกชายกลับบ้าน ..เพราะเจ้าตัวดีโดนจับไปเรียก ค่าไถ่..จะพูดให้ถูกคือ มันเดินไปให้เค้าจับ...เฮ้อ ..กรรมของเวร ..ไปรับกลับ ก็ยังไม่ยอมกลับโดยสันติ ..ในที่สุดแม่มันก็ต้องยอมสละ ยาน..เพราะต้องใช้พลังงานในการลากคอ ใครบางตัวกลับบ้าน ..ฮือ ๆๆ ตอนเที่ยง เศษ ๆ เนี่ยนะ
สวัสดีครับ
มาอ่านมหากาพย์หอยโข่ง
รอพิมพ์รวมเล่มนะเนี่ย
ฮ่ะๆๆ ตามมาหัวเราะกับมหากาพย์หอยโข่งของ อ.ธ วั ช ชั ย
โข่งเป็นหนุ่มแล้ว แล้วแม่โข่งล่ะ.....คิดสิ คิดสิ...
แต่เขาว่า ดื่มกาแฟแล้วไม่แก่เร็วจริงไหม...
สวัสดีงับ อ. ขจิต ฝอยทอง