วันนี้ขณะเดินๆ เพื่อจัดอุปกรณ์การทดลองไปให้นักเรียนชุมนุมนักเคมีรุ่นเยาว์…ปรากฏว่ามีหนุ่มน้อย (นร.ที่ครูไม่เคยสอนมาก่อน) เดินตรงมาหาเราพร้อมบอกว่า "ครูครับ โรงเรียนเรามีโซเดียมมั่ยครับ" ตนเองก็ตอบไปว่า "มีค่ะ" เจ้าหนุ่มน้อยก็ถามต่อว่า "ผมขอได้มั่ยครู" ก็ต้องสอบถามต่อกันว่า "เอาไปทำอะไรค่ะ" เขาก็รีบให้ข้อมูลเลยว่า "ผมทำโครงงานวิทยาศาสตร์ครับ...เมื่อวันเสาร์ก็ทำไปแล้ว.....แต่ผมใช้หมดแล้ว อยากได้โซเดียมไปทดลองอีกสักครั้ง" เราได้ฟังก็ตกใจ…นร.ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 กับโลหะโซเดียม…และทำที่บ้าน เลยรีบถามกลับไปว่า "ลูกทดลองเมื่อวันเสาร์ ลูกทำอย่างไร…โซเดียมอันตรายนะ…ทราบข้อมูลหรือเปล่า" เขามองหน้าเราแบบงง "อันตรายยังไงครับ" เราก็บอกว่า "โซเดียมทำปฏิกิริยากับน้ำรุนแรงนะถึงขั้นระเบิดเลยนะ…แล้วการทดลองของลูกใช้น้ำหรือเปล่า" คราวนี้เขาก็เล่าว่า เขาทำโครงการโดยใช้โซเดียมทำปฏิกิริยากับน้ำมัน เพื่อทำสบู่….คราวนี้ครูตาสว่างเลย…."โอเค….ลูกอยากได้โซเดียมไฮดรอกไซด์…สารที่ลูกต้องใช้เขาเรียกโซเดียมไฮดรอกไซด์ ถ้าบอกครูว่าใช้ โซเดียมนี้..เรื่องใหญ่เลยนะค่ะ" ตนเองก็เลยแนะนำให้เขาไปปรึกษาครูที่สอนวิชาโครงงานเพื่อทำบันทึกขอสารเคมีจากห้องปฏิบัติการของโรงเรียนไป….จริงๆ แล้วอยากให้ครูสอน และที่ปรึกษาโครงงานเขาได้รับทราบว่า นักเรียนกำลังทำอะไร จะได้เน้นย้ำในจุดที่ควร และไม่ควร….เพราะสารเคมีมีประโยชน์อนันต์ แต่ก็มีโทษมหันต์ขึ้นกับวิธีการใช้นะค่ะ….ส่วนเจ้าหนุ่มน้อยเราก็แนะนำไปว่า ลูกต้องพยายามเรียกชื่อสารให้ถูกนะค่ะ..ไม่ใช่นั่นอยากได้สารอีกชนิดแต่อาจได้กลับไปอีกชนิด หรืออาจเจอกระบวนการซักฟอกแบบครูว่าจะได้สารเคมีไป….เจ้าหนุ่มก็รีบรับคำ "ครับๆ"
หวาดเสียว.....
แถวบ้านกระผมไม่มี
ไม่เคยรู้จัก
ทำไม่เป็นครับ
อยากทราบคำจำกัดความ "ชีวิตมูลค่าเพิ่ม"จังเลย
ขอบคุณที่แวะมาอ่าน...แม้นจะออกตัวว่า ทำไมเป็น...
คำว่า "ชีวิตมูลค่าเพิ่ม" ในมุมมองของตนเองคือ...การทำตนเองให้เป็นประโยชน์ต่อผู้อื่น คิดในเชิงบวก ทำตัวในเชิงสร้างสรรค์...ชีวิตเราก็มีความสุข มีคุณค่าค่ะ....
ดีครับที่คอยใส่ใจและให้คำแนะนำเรื่องการใช้สารเคมีกับเด็ก สารเคมีกับยาไม่แตกต่างกัน ยาอาจจะเป็นยารักษาโรคก็ได้หรือเป็นยาพิษก็ได้ถ้าใช้ไม่ถูกโรค ถูกขนาด