Step : การพัฒนา การใช้เครื่องมือ (tools) สมมติ ว่า คือ กระบี่
(1) ใหม่ๆ เราฝึกกระบี่ มันคุมเรา เราเอามันเป็นที่ตั้ง
เอามันทำให้เราดูดีมีชาติตระกูล เราเที่ยวตามหากระบี่วิเศษ (เศษ = เหลือๆ วิ = ดี ดังนั้น วิเศษ เป็น ความดี ส่วนเกิน ไม่ใช่ ความดีหลัก)
ไปไหน ก็พกพากระบี่ อวดคนไปทั่ว เข้าร้านน้ำชา โรงเตี๊ยม ฯลฯ ก็พกพาให้คนทั้งบู๊ลิ้มวิจารณ์ หมั่นไส้ อยากได้ ฯลฯ เขียนหนังสือ ตำรา บทความ บันทึก ลง blog ถึงมัน
แต่ตอนฝึก บ่อยครั้ง กระบี่มันบาดมือเรา มันหล่นไปปักคาขาเรา
พกกระบี่นี้ น่าเบื่อนะ เกะกะ .... ใครๆ เห็นคนพกกระบี่ ก็อยากเข้ามาท้าทาย ทดสอบฝีมือ ....
คนบ้ากระบี่ ขนาดปลอกมะม่วง ปลอกเปลือกองุ่น (องุ่น จากจีน มียาฆ่าเชื้อราเยอะ ต้องล้างนานๆๆๆ และ ปลอกก่อนรับประทาน) ยังใช้กระบี่ยาวสามเชี๊ยะเลย ... มันอิน มันรัก มันหลงกระบี่ ....,มากมายอะไรกันปานนั้น
(2) เราพอจะคุมมันได้ เราพอมีทักษะแล้ว ไม่หลง พลาด ไปโดนร่างกายตนเองแล้ว ....ใช้ ฟาด ฟัน ปัด แทง ควง ฯลฯ ได้ อย่างคล่องแคล่ว ..... มันเป็น tool มันก็ต้องคู่กับ ทักษะ ฝึกทุกวัน ห้ามเว้นวรรค
บ่อยครั้ง กระบี่ดี แต่ เจ้าของมันห่วยเอง ... มีเครื่องมีดี แต่ จิตใจชั่วร้าย เอาไปใช้ผิดประเภท ใช้มากไป ใช้น้อยไป ใช้ผิดวัตถุประสงค์ จะมาโทษกระบี่ไม่ดีไม่ได้ ต้องดูคนใช้กระบี่ด้วยว่า "คู่ควร" หรือไม่
(3) มันกับเราหลอมเป็นหนึ่ง นี่คือ พัฒนาทักษะ ไปถึงขั้นสูงสุด ของ ยอดมือกระบี่แล้ว
(4) โยนกระบี่ ทิ้งไป เพราะ ตอนนี้ เราหยิบฉวยอะไร ก็เป็นกระบี่ .... นี่เป็นขั้นสูงกว่ามือกระบี่อันดับหนึ่งสะอีก
ใช้ใบไม้แทนกระบี่ ใช้หยดน้ำเป็นกระสุน ทำอากาศให้แข็งเป็นกระบี่ทิ่มแทง ...... ว้าว
อุปมาครู ที่ หยิบอะไร ก็เป็น สื่อ "สอน" ได้
(5) ไม่ต้องใช้วัตถุใดๆ .... จิตใจของเรานี่แหละคือ กระบี่ ใช้ จิต เป็นกระบี่ ฟาดฟัน ที่ระยะอนันต์ได้เลย
(6) สุดท้าย ทิ้งตัวเราไปสะ จะสู้กันไปทำไม อุปมา ครู กระบวนกร คุณอำนวย ฯลฯ ชักเฉลียวใจว่า ที่สอนๆไปเนี่ย เป็นอกุศลหรือเปล่าหว่า ที่สอนๆไปเนี่ย ไปทำร้ายสิ่งแวดล้อม ทำลายแม่ธรณี (Mother earth) หรือเปล่าเนี่ย ไปตอบสนองทุนนิยม เจ้านายงกๆเค็มๆหรือเปล่าเนี่ย
มัวแต่สอนคนอื่น ลืมสอนตนเอง
สอนแต่สิ่งภายนอก ลืมย้อนมาดูตน ลืมโอปนยิโก ลืมโยนิโสมนสิการ
ไม่มีคน ไม่มีกระบี่ ...... มีแต่ "สติ" เรียนรู้ ภายในกาย ภายในใจของเรานี่แหละ
รักษาสมดุล ทำสมมติเต็มที่ วิมุตก็ไม่บกพร่อง "ปะปน แต่ไม่ปนเปื้อน" ภายนอกทำงานด้วย แต่ ภายในไม่มีกิเลสมาอยู่ด้วย
จิตว่างโล่ง โปร่งสบาย สติต่อเนื่อง ... มันสุขเกินคำบรรยาย มันสุขอย่างถาวร
สติ นี่แหละ The greatest tool of all time.
