สมการ “เงิน” (Money Equation)

 

เมื่อทุกย่างก้าวในสังคมมีจุดมุ่งหมายไปที่สิ่ง ๆ เดียวนั้นคือ “เงิน”
ทำให้ในทุก ๆ อณูของลมหายใจต้องทำทุกวิถีทางโดยเอาทุกอย่างเข้าแลกมาด้วยสิ่งสมมติที่ตนนั้นเทิดทูนและบูชา

ต้องยอมทิ้งพ่อ จากแม่ ลูกเต้า ญาติพี่น้อง และคนทั้งผองที่รัก
ต้องยอมลดเกียรติ เจียนศักดิ์ศรี
บางครั้งต้องแลกทั้งชีวี
ทำทุกอย่าง ได้ทุกที่เพื่อ “.......”

การดำเนินชีวิตภายใต้ “สมการเงิน (Money Equation)” เขาบอกว่าผลลัพธ์สุดท้ายของทุกอย่างในชีวิตนั่นคือ “เงิน” ต้องมีเงินเท่านั้นถึงจะ “มีความสุข”
 
 

ชีวิต + ร่างกาย + จิตใจ  = เงิน
และ
เงิน + เงิน + เงิน  =  ความสุข

ชีวิตที่ต้องยอมอาบเหงื่อต่างน้ำ ทนทุกข์ ทนยาก ฝืนลำบาก ทำงาน ตากแดด อาบลม จนหลังขด หลังแข็ง แถมด้วยโรคภัยต่าง ๆ นานา
ชีวิตที่ต้องถูกด่า ถูกว่า กดขี่ บังคับ ข่มเหง ทั้งร่างกาย จิตใจ
ชีวิตที่ต้องแลกศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์พลีกาย พลีใจ

เปรียบหนึ่งคนผู้อดอยากและหิวโซ ที่พยายามใช้มือทั้งสองวิดน้ำออกจากสระอันกว้างใหญ่ วิดไป วิดไปจนน้ำแห้งเพื่อให้ได้มาซึ่งมาน้อย ๆ เพียงตัวเดียว เพื่อนำมาประทังชีวิต
ฉันใดก็ฉันนั้น
ชีวิตที่ต้องยอมทนลำบาก ทำงานอย่างทุกข์ยาก ทุกย่างก้าวที่ใช้ทั้งชีวิต ร่างกาย และจิตใจยอมใน “ทุกข์” ในวันทำงาน ทน “ทุกข์” ลำบากอย่างแสนสาหัสก็ขอเพียงให้ได้มาซึ่ง “เงิน”

มิหนำซ้ำปัจจุบันยังหนักกว่า
การวิดน้ำออกจากสระให้ได้มาซึ่งปลาตัวน้อย ๆ นั้น แทนที่จะได้นำไปทำอาหารเพื่อทดแทนแรงงานและประทังชีวิต
แต่สมการเงินกลับลิขิตให้นำปลาน้อยตัวนั้นไปขายให้ได้มาซึ่ง “เงิน”

ทำงานได้อาหาร แล้วนำอาหารไปขายให้ได้เงิน แล้วนำเงินมาซื้ออาหาร
ทำงานสร้างที่อยู่อาศัย แล้วนำที่อยู่อาศัยไปขายให้ได้เงิน แล้วนำเงินมาซื้อและสร้างที่อยู่อาศัย
ทำงานตัดเย็บเสื้อผ้าเก่งเกินใคร แล้วนำเสื้อผ้าอันสวยเลิศไปขายให้ได้เงิน แล้วนำเงินมาซื้อเสื้อผ้าเพื่อนุ่งห่ม
ทำงานปลูกยา แล้วนำยาไปขายให้ได้เงิน แล้วนำเงินมาซื้อยาเพื่อรักษาโรคไซร้ นี่คือวิถีแห่ง “สมการเงิน”

นำความสุขในชีวิตของตนไปขาย แล้วให้ได้มาซึ่งเงิน เพื่อที่จะนำเงินไปซื้อความสุข
ความสุขสุดท้ายที่ต้องแลกมาด้วยความสุข (ทุกข์) ในเบื้องหน้าและท่ามกลาง
ต้องสูญเสียกำลัง พลัง แรงงาน ความทรุดโทรม และโรคภัย
สิ่งต่าง ๆ นานา ในชีวิตอีกมากไซร้เพื่อได้มาถึงซึ่ง “เงิน”

“เงิน” สิ่งสมมติที่มนุษย์สมมติให้เป็นตัวแทนแห่งความสุขนั้นหาใช่สุขแท้ในกระแสแห่งสัทธรรม
ความสุขแท้ที่หาได้เพียงแค่รู้เท่าทันกิเลส
ความสุขแท้นั้นหาได้เพียงแค่ก้าวเดินนำตัวตัณหา
ความสุขแท้จากสติและปัญญา
จะช่วยหนุน คอยนำพา ให้ชีวิตสุขศานต์ ทกถ้วนหน้า นิจนิรันดร์

[ร่มไม้ใหญ่ใกล้ทาง]

เคยอ่านนิทานเรื่องหนึ่งเล่าว่า...

ชายชราชาวประมงออกเรือเล็กในตอนเช้าหาปลาทุกวัน พอได้ปลาก็เอามาขายตอนบ่ายนอนขาไขว่ห้างใต้ร่มไม้สบายใจ

ชายหนุ่มผู้หนึ่งมาเจอชายชรานอนขาไขว่ห้างตอนบ่ายจึงถามชายชราว่าทำไมมานอนขาไขว่ห้างอยู่ล่ะ ทำไมไม่ออกไปหาปลาอีก

ชายชราถามว่าออกไปหาปลาทำไม?

ชายหนุ่มตอบว่า ก็หาปลาเพื่อที่จะเอามาขายอีก

ชายชราถามว่าขายได้เงินแล้วจะเอาเงินมาทำอะไร?

ชายหนุ่มตอบว่า ก็เอามาซื้อเรือประมงลำใหญ่ๆเพื่อที่จะออกเรือได้หลายวันและจะได้จับปลาเยอะๆ

ชายชราถามว่าถ้าจับปลาได้เยอะๆจะเอาไปทำอะไร?

ชายหนุ่มตอบว่า ก็เอาไปขายได้เงินมาก็เก็บไว้เพื่อที่จะนำไปใช้จ่ายให้ตัวเองมีความสุขไงล่ะ

ชายชราก็เลยบอกว่า เดี๋ยวนี้เราก็นอนขาไขว่ห้างใต้ร่มไม้มีความสุขดีแล้วนี่ ทำไมจะต้องออกเรือลำใหญ่จับปลาหลายวันให้เหนื่อยทำไมกันเล่า

 ชายหนุ่ม.......................!!!!!