อย่าชิงชังนักกลอนเลยที่รัก ..

ไม่มีอะไรมากครับ
แค่แวะมาอ้อนให้อ่อนใจ .. อิอิ

....................................

       อย่าชิงชัง  นักกลอน  เลยที่รัก
อย่าแช่งชัก  หักกระดูก  อย่างเหี้ยมหาญ
ทั้งเราท่าน  ต่างหลงไหล  ในกลอนกานท์
ต่างกลั่นหยด  หมดวิญญาณ  เหมือนๆ กัน

       อย่ารังเกียจ  นักกลอน  เลยที่รัก
ค่ากวี  สูงนัก  หรือไรนั่น
ต่างแค่คำ  แขก-ไทย  เรารู้กัน
หรือพวกท่าน  เป็นฮินดู  เราลูกไทย

       อย่าหมิ่นหยาม  นักกลอน  เลยที่รัก
ราตรีนี้  สั้นนัก  จักนอนไหน
เราต่างหม่น  มัวหมอง  ห้องหัวใจ
เราต่างร้าง  ต่างไร้  ใต้เดือนแรม

       อย่าดูถูก  นักกลอน  เลยที่รัก
ใจประจักษ์  ซึ้งใจ  อันใสแจ่ม
เราต่างวาด  ต่างหวัง  ดึงวาวแวม
เราต่างแต้ม  ต่างเติม  เสริมตำนาน

       อย่ากีดกัน  นักกลอน  เลยที่รัก
อย่าไสผลัก  บทกลอน  อันอ่อนหวาน
สัมผัสนอก  สำผัสใน  สำผัสวิญญาณ
บนทางผ่าน  เราเคยแพ้  เคยมีชัย

       อย่าแบ่งแยก  นักกลอน  เลยที่รัก
มาร่วมทอ  ร่วมถัก  โลกใบใหม่
ค่านักกลอน  กับกวี  อยู่ที่ใด
คนที่ใจ  สูงย่อม  ไม่เหยียดคน

........................................................

บทกวีบทเก่าจากบันทึกที่หายไป

เขียนกวีทำไม

จากการกลับมาของบันทึกที่หายไป

จากบทกวีไม่มีชื่อ
          

 

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

• ใครว่าเล่า  เจ้าไม่รัก  พักใจก่อน

รักรุมร้อน  อ้าวอบ พบไหวหวั่น

มากมายหน้า  คว้าไขว่ ในใจกัน

พบทุกวัน  ฉันเธอ  เพ้ออาวรณ์

• มาวันนี้  ที่พักใจ  มีให้ไหม

จงแบ่งใจ  ให้รัก  พักใจก่อน

แบ่งออกเป็น  กะเกณฑ์ ให้แน่นอน

แค่นี้ก่อน  ตอนเย็นเย็น  ต่อกลอนกัน

*****จะมาใหม่นะ..รอก่อน..******

 

[ครูบา สุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์]

• นักเลงกลอนอ้อนมาลีลาเหงา

นั่งขัดเกลาหัวใจที่เป็นหิด

เพราะยิ่งเกายิ่งคันฝันเป็นพิษ

ไม่สัมฤทธิ์รึหนุ่มดูรุ่มร้อน

[แผ่นดิน]

คุณสมบัติของกวีคือผู้มี "ความเปลี่ยวเศร้า"  เป็นกัลยาณมิตร

แล้วน้องสายลมละครับ...เป็นเช่นนั้นกี่มากน้อย ...

พี่เขียนกลอนแบบยาว ๆ ... รัก ๆ  ในแบบฉันทลักษณ์ไม่เก่ง ...

แต่รักคนเก่ง ... ไม่แพ้ใคร (รักทุกวัน ...อกหักทุกวัน..)

.....

บทกวีบทหนึ่งที่พี่ไพวรินทร์  ขาวงาม เขียนไว้และพี่ชอบมากเลยท่องจำมาประมาณนี้ นะครับ

รู้จักเธอเท่าที่เธอให้รู้จัก

และรักเธอ  เท่าที่ใจจะกล้าหาญ

มีให้เธอเท่าที่มีในวิญญาณ

ต่อทุกทุกฤดูกาลที่เยี่ยมกราย

....

 

 

[berger0123]

สวัสดีค่ะ คุณสายลม เป็นคนชอบแต่งบทกวีด้วยเหรอค่ะ

[@.rak-na.@]

•      ไม่เคยชัง       นักกลอน       เลยที่รัก
• ยิ่งประจักษ์   ความสุนทรีย์  มีอาจหาญ
• เพราะพี่นั่น    ก็หลงไหล      ในกลอนกานท์
• ต่างกลั่นหยด  หมดวิญญาณ    เหมือน ๆ กัน
• อิอิขออนุญาตลอกในบางส่วน

[thassana wong]

อย่ารังเกียจ นักกลอน เลยที่รัก

อย่าได้หัก หาญน้ำใจ อันสดใส

อย่าตัดพ้อ ต่อว่า พาเศร้าใจ

อย่าห่างไกล ให้ห่วงหา และอาทร

อากาศหนาวแล้ว

ดูแลสุขภาพให้ดีนะ

ด้วยความห่วงใย

rainalone

[นายสายลม อักษรสุนทรีย์]

•   สวัสดีครับแม่ครูอ้อย
• อิอิ
• แวะมาซะเช้าเลยอ่ะครับ  บทกลอนจ๊าบบบมากเลยครับ

[นายสายลม อักษรสุนทรีย์]

• พ่อครับ 
• อิอิ  คือว่าหิดผมน่ะหายตั้งนานแล้วครับ
• รู้ได้ไงนิ
• 5555555

[Ranee]

สวัสดีค่ะน้องสายลม

ใครนะใครกันที่ชิงชังน้องได้ลงคอเนี่ย  แต่รับรองมิตรรักแฟนเพลงอย่างพี่ไม่ชิงชัง แต่จะรักเพิ่มขึ้นนะค่ะ  อิอิ(ต้องไม่ทิ้งคอนเซปชาวเฮฮา ต้องมี อิอิ)

ตามมาขอบคุณค่ะ  ลูกหว้าบอกว่าน้องสายลมส่งกระปุกมาให้หลาน ๆ  ต้องขอขอบคุณแทน หลาน ๆ ๒ คนนะค่ะ  

รักษาสุขภาพนะค่ะ  ด้วยความคิดถึงนะค่ะ

[พิมพ์ดีด]

สวัสดีคะ

มายิ้ม ยิ้ม กับบทกวีด้วยคนคะ

---^.^---

[nokky]

สวัสดีค่ะ

อ่านแล้วอืม.....แต่งได้งัยเนี๊ยะ......เก่งจัง

[นายสายลม อักษรสุนทรีย์]

• สวัสดีครับพี่แผ่นดิน  
• ผมเชื่อเช่นนั้นจริง ๆ ครับ  ความเงียบเหงา คือคุณสมบัติของ กวี
• บทกวีที่พี่ให้มาของ อ.ไพรวรินทร์ ขาวงาม ช่างงดงามมากครับ บ่งบอกได้ถึงความรักในมุมมองของผู้ที่เทิดทูญความรักยิ่งชีวิต .. ผมรู้สึกเช่นนั้น
  

                รู้จักเธอเท่าที่เธอให้รู้จัก

                และรักเธอ  เท่าที่ใจจะกล้าหาญ

                มีให้เธอเท่าที่มีในวิญญาณ

                ต่อทุกทุกฤดูกาลที่เยี่ยมกราย

[คนรุ่นเก่าพัฒนา ว่าที่บัณฑิต]

ยินดีที่ได้รูจัก  คุณไม่ต้องแปลกใจหรอกนะ ทีคุณหาชื่อตัวเองในพจนานุกรมไม่เจอ เพราะมันได้บันทึกเปลี่ยนไปอยู่ในใจใครก็ไม่รู้  แฮ่  แฮ่ ล้อเล่น