ไห้วครู

บทกลอนที่ผมแต่ให้กับ คุณครู ผู้ให้กำเหนิด วิศกร ทรัพยากรน้ำบางมด มาหลายรุ่น

ธารศรัทธา   ไหลมา   รวมเป็นสาย
ทั้งใจกาย   น้องพี่  สื่อผสาน
สำนึกใน   เมฆฝน   หล่นเจือจาน
เกิดเป็นธาร   ทรัพยากร   สู่สังคม

ปีสามหก   ธารแรก   เริ่มยอดผา
ไหลหลั่งมา   สิบสามปี   ที่เมฆฝน
ให้กำเนิด   สายธาร   ด้วยอดทน
บัดนี้ฝน   คงถึงครา  ลาฤดู...

ลุ่มพระจอมฯ  อย่างไร   ไม่เหือดแห้ง
แม้นฝนแห่ง  ตำนาน   มาเกษียณ
ธารที่ก่อ   เริ่มทอไอ   ในวงเวียน
หลายธารเปลี่ยน   เป็นเมฆฝน   ตามอาจารย์

ลำน้ำใหญ่   เกิดจากธาร   อาจารย์ปั้น
ออกจากสัน   ปันบางมด   สู่สาขา
จากสายธาร   หลากหลาย  กลายธารา
ไหลหลากมา   ก่อประโยชน์   แก่สังคม

เหนื่อยมานาน   สายฝนใหญ่   คงได้พัก
สายธารจัก   สานต่อ   ก่อประสาน
ขอสายฝน   ภูมิใจ   ในผลงาน
ที่อาจารย์   ได้สร้าง   เป็นพวกเรา
 

ความภูมิใจ   ของพวกเรา   ในชีวิต
ได้เป็นศิษย์   ของอาจารย์   คือความหมาย
ศิษย์ขอกราบ   ขอบพระคุณ   ด้วยใจกาย
มิเลือนหาย   ตลอดกาล  ศิษย์ของครู

โดยนายเกษม ปิ่นทอง

ทรัพยากรน้ำรุ่น 2   

18-กย-49