บันทึกเมื่อวันที่ 4 มาเสร็จ วันที่ 6 อิอิอิอิ
อีกครั้งกับ การเดินทางที่เหน็ดเหนื่อย ..เนิ่นนาน... วานนี้ หลังจากที่เสร็จธุระ ที่เชียงใหม่ ..ก็ต้องเดินทางกลับ ..แบบไม่ตั้งตัวเตรียมใจนัก..น้องสาวอยากกลับบ้าน และได้ออกปากชวนเพื่อน ๆ ไปด้วย อีก 2 คน ..เลยเป็นอันต้องได้กลับ โดยการตีรถยาวเข้าแม่ฮ่องสอน
ช่วงนี้ไม่ได้ติดตามข่าวสาร เลยไม่รู้ว่าพายุอะไรมันเขามาสั่งลา หน้าฝน ฝนตกหนัก และต่อเนื่องตลอด ..ผู้เขียนเลยรู้สึกไม่ค่อยเสบย ตัวรุม ๆ แถมปวดหัวหนึบ ๆ ดื่มกาแฟเข้าไปนี่ไม่ได้ช่วยเลย .. พยายามอัดยา อย่างหนัก เพื่อให้ประคองร่างกาย ขับรถ ได้ ( เป็นการใช้ความรู้ ในทางที่ผิด กรุณาอย่าเอาเยี่ยงค่ะ ไม่ดี ไม่เอา ) ..
กว่าคนจะพร้อม กว่าล้อจะหมุน ก็บ่ายสองกว่า ๆ ก็อยากจะออกให้เร็วกว่านี้ก็จนใจ เพราะ ต้องรอผู้โดยสารธุระเยอะ ต้องไปซื้อของให้พ่อ ..ไปเจอ...รถติด ติดนานกลางสายฝนเพราะกำลังทำถนนอยู่ มีป้ายติดปลอบใจว่า "ลำบากวันนี้ เพื่อความสบายในวันหน้า " ขอบใจจริง ๆ ช่วยได้เยอะเลย (เหมือนกับ จะรู้ว่าโดนบ่นแน่ ๆ).. ซื้อของเสร็จ ก็ปาเข้าไป สี่โมง ยายกาแฟก็เริ่มคิ้วผูกโบล่ะค่ะ ..อะไร อะไร ก็ดู ผิดคาด และไม่สบอารมณ์ไปซะหมด ..
คำนวณ เวลาออกจากเชียงใหม่ถึงบ้านไม่น่าจะทำเวลาได้ก่อน สามทุ่ม แค่คิดก็เหนื่อยไปถึงก้นบึ้งของหัวใจเลย ..ถ้าเป็นวันอื่น ๆ คงไม่ได้รู้สึกอะไร แต่เป็นวันปวดหัวแห่งชาติ นี่ก็รู้สึกแย่ ๆ เพราะดูเหมือน จะต้องขับรถคนเดียว บนทางไกล ที่มีแต่ฝนตกอย่างหนัก
หนักใจ แต่ก็ต้องไปต่อไป ..ขับรถฝ่าสายฝนที่หนักหน่วงไม่ได้ลำบากเท่าไหร่หรอกค่ะ ...แต่ผู้โดยสารเริ่มเกิดอาการ Car sick กันเป็นทิวแถวสิที่แย่ ..ใครที่เคยเดินทางมาทางแม่ฮ่องสอนโดยเฉพาะ ทางรถนะคะ (ไม่ใช่นั่งเครื่องเหมือน อ.ขจิต) คงรู้ซึ้งดี ผู้โดยสารเริ่มขอยาแก้เมาไปทาน ..เสียงพูดคุยอย่างสนุกสนานที่ดังมาตั้งแต่เริ่มต้นเดินทางก็เงียบหายไป ..อากาศเริ่มเย็นเยียบ ..
รถขาเข้ามีไม่เยอะ ...ขับ ๆ แซงกันไป แซงกันมาอยู่ไม่กี่คัน..ไปแวะให้สาว ๆ เข้าห้องน้ำ และพักผ่อน ให้คลายอาการ car sick ที่บ้านแม่แสะ จากจุดไปถึงอำเภอปายก็ประมาณ ชั่วโมงละค่ะ ที่แม่แสะ จะมีร้านหนึ่งชื่อร้าน "แม่แสะ minimart" เจ้าของร้านเป็นคุณลุงหน้าตาใจดี มีมุขอมตะนิรันดร์กาล ของแก เวลาคุณไปซื้อ ขนมซัก ยี่สิบบาท เจ้าของร้าน ผู้อารมณ์ดี จะบอกราคา ที่ฟังแล้วสะดุ้งอย่างหน้าตาเฉย
"สองแสนครับ" อิอิอิอิ สองแสนจริงๆค่ะ ได้ยินไม่ผิด .. พอคุณจ่ายแกไปร้อย แกก็จะพูดพลาง นับเงินทอนไปพลาง
"รับมาล้านหนึ่ง ทอนไปแปดแสน ขอบคุณนะครับ ขอให้รวยเป็นล้านนะครับ" ลุงแกจะมีประโยคเด็ดปิดท้ายว่า
“ลุงขอรวยแค่แสนแต่ขอให้ลูกค้ารวยเป็นล้านนะครับ” เป็นไงคะ น่ารักไหม ใครขับรถผ่านมาถึงแม่แสะ อย่าลืมแวะร้านนี้นะคะ ..ไปซื้อขนมลุงแกซักแสน สองแสน นะคะ รับรองขนหน้าแข้งไม่ร่วงหรอกค่ะ
ออกจากแม่แสะไปก็เริ่มจะมืด ปกติเวลาเข้าหน้าหนาว แถวนี้จะมืดเร็วอยู่แล้ว แต่มาเจอฝนฟ้าแบบนี้ก็ยิ่งมืดเร็วไปใหญ่ .. ไปถึงปายก็ทุ่มกว่า แวะทานมื้อเย็นที่ร้าน “ผัดไทยหน้าวิน” เจ้าอร่อย พลางรอ สาว ๆ ไปเดินเล่น ที่ถนนคนเดินเมืองปายที่แสนจะคึกคัก... กว่าจะออกจากปายได้ก็อ้อยอิ่งกันชั่วโมงกว่า .. พออิ่มหนำสำราญ และสาว ๆ คลายอาการวิงเวียน เราก็เดินทางกันต่อ .. ยายกาแฟภาวนาให้ผู้โดยสารหลับจะได้ขับรถได้เร็วขึ้น .. ฟ้าดินไม่เป็นใจค่ะ..พวกเธอตื่นขึ้นมาวิงเวียนเป็นพัก ๆ ..ทำให้ขับรถได้ช้าลง และต้องปิดแอร์เปิดหน้าต่าง .. ขาออกจากปายไปปางมะผ้าขับรถลำบากขึ้นเพราะหมอกลงจัดมาก มองเห็นไม่ถึง 3 เมตร ต้องขับตามเส้นเหลืองอย่างเดียว ..สาว ๆ ตื่นขึ้นมาตื่นเต้น สลับกับนอนต่อด้วยความวิงเวียน.. ขับรถท่ามกลางหมอกหนาหนักอย่างนี้ ถ้าไม่ชินทาง คงจะขอจอดรถนอนอย่างเดียว แต่ด้วยความชินทาง ก็พอไปได้ ใช้เวลาเกือบชั่วโมงก็ถึงปางมะผ้า ..จากปางมะผ้าไป ฝนก็ตกหนักมาก.. จนความทรงจำที่โดนพายุฝน วาบขึ้นมา นี่ถ้าไม่ติดว่ามีผู้โดยสารมาด้วย คงแวะนอนที่ปางมะผ้าเป็นแน่แท้
พอรถเลี้ยวลงโค้งบ้านนาประจาด ก็รู้สึกอบอุ่นวาบขึ้นมาในใจ ..ถึงที่นี่ก็เหมือนถึงประตูบ้าน ภารกิจที่หนักหน่วงและยาวนาน กำลังจะจบลงแล้ว..และปลอดภัยด้วย..และแล้วในที่สุดก็ถึงบ้าน .. สามทุ่มกว่า ดังคำทำนาย เฮ่อ .. ไอ้ลูกชายหอยโข่ง แบ๊ก ๆ บ๊อก ๆ และ เฉาก๊วย ออกมาต้อนรับ อย่างลิงโลด เจอเจ้าหอยโข่งกระโดดใส่เล่นเอาจุก นี่มันคงนึกว่าเป็นลูกหมาตัวน้อย ..เลยใส่น้ำหนักมาซะเต็มที่ ..เฮ่อออ..
กลับถึงบ้านอย่างปลอดภัยก็ไม่ขออะไรแล้วค่ะ .. ขอนอน ให้สาสมกับการเดินทางที่เหนื่อยอ่อน ..ตลอดทั้งวันนี้ซะที ...ลาล่ะค่ะ ..จะไปนอน
หมายเหตุ : สาระของบันทึก นี้ไม่ได้มีอะไร มากไปกว่าการบ่น เพื่อนพ้อง ชาว G2K ที่รู้สึกรำคาญใจ ก็ขออภัยด้วยนะคะ
สวัสดีครับ
เพิ่งกลับจากเชียงใหม่เหมือนกันค่ะ อยู่สี่วัน ๑-๔ พ.ย. ฝนตกทุกวัน ดีที่เป็นการไปเยี่ยมคุรแม่และธุระเล็กน้อย หากคิดไปเที่ยวบันเทิงคงหมดสนุกไปเยอะ
เก่งมากนะคะที่ขับรถไป-กลับเชียงใหม่ แม่ฮ่องสอนได้ เคยไปแบบนั่งรถหนึ่งครั้ง ขนาดพักไปเรื่อยๆ เพราะไปกันเอง พอดีตัวเองเป็นคนไม่ค่อยเมาโค้ง แต่คนอื่นๆหน้าเขียวหน้าเหลืองค่ะ
หายป่วยเร็วๆนะคะ
สวัสดีครับ
มัวแต่แต่งบันทึก เลยเข้ามาช้า อิๆ
น่าจะชวนขับแรลลี่นะครับ แบบนี้ พาเอาเนฯ เมารถแอ๋ไปตามๆ กัน
แต่ว่าทีมผมคงไม่แพ้ เพราะขึ้นเขาลงห้วยกันมามาก แต่ไม่ถึงกับหัวหกก้นขวิด
วันหลังพาอ.ขจิตไปเขย่าบ้างสิครับ สนุกแน่เลย
เพิ่งรู้นะเนี่ยว่ามีวันปวดหัวแห่งชาติ น้องเราช่างคิดจริงๆ
ต้องขอลองขับรถไปแม่ฮ่องสอนจั๊กเตื้อ
ชอบงานท้าทาย น่าจะมัน
5555
แต่ผู้โดยสารคนนึงมะอ๊วกนะคะ
แค่มึนนิดๆ แต่จะบอกว่า ความตื่นเต้น ตื่นตา ตื่นใจ มีมากกว่า แต่พี่ก็ขับรถแบบว่า อื่อ เจ๋งอ่ะ .... อิ อิ วันนี้ยังมีคนชวนกลับไปแม่ฮ่องสอนเลย ก็เลย เหวอ ! ... เอาไว้คราวหลังได้มั๊ย!
เสวัสดีเจ้า อิน้องคำหล้า
โอ๊ย ๆ ตามมาเที่ยวถึงนี่ เลยหรอ
แต่ก็ดีใจนะ
พี่ขออภัย ที่วันก่อนไม่ค่อยได้ ดูแลอย่างดีเท่าไหร่
ไม่เกรน มันกินหัว
จะระเบิดระเบ้อ
ภูมิใจมากสิ ที่ไม่แจกโจ๊ก 555
แสดงว่าพี่ฝีมือตก