การแก้ปัญหาความยากจน (๑๙): เหรียญสองด้านของธุรกิจบันเทิง
อนุสนธิจากเรื่องการดิ้นรนไปหางานทำที่ต่างประเทศของผู้หญิงคนหนึ่ง
ที่ต้องขายที่ดินเอาเงินไปจ้างคนต่างชาติแก่ๆมาแต่งงานแบบ “จัดฉาก” แล้วจะไปทำงาน “บันเทิง” ให้กับคนต่างชาติ แบบ ปีต่อปี และต้องเสียค่าจ้างปีละอย่างน้อย ๑๐๐,๐๐๐ บาท
ทำให้ผมนึกถึงเหตุการณ์ที่เบากว่านั้นหน่อย ก็คือ ธุรกิจบันเทิง ในเมืองไทย
ที่พยายามทำให้แขกรู้สึกว่าเป็นการ “บันเทิง”
.jpg)
แต่หารู้ไม่ว่าเป็น “ความสุข” ที่อยู่ท่ามกลาง “ความทุกข์” ของคนอีกหลายคน
ดังคำกล่าวในหลักพุทธศาสตร์ที่ผมไปพบตอนที่ไปประชุมที่ประเทศศรีลังกา เมื่อหลายปีก่อน ว่า
“Entertainment is illusion”
จากประสบการณ์ตรงของผมในการใช้ชีวิตแบบวัยรุ่นในอดีต ทำให้ผมมีโอกาสได้ศึกษาชีวิตคนในวงการบันเทิงมากมาย หลายรูปแบบ และพบว่า
เด็กผู้หญิงจะเข้าสูวงจรธุรกิจนี้
- ก็มักเริ่มจากการเป็นเด็กเสิร์ฟ
- ไต่อันดับจากร้านเล็กๆไปร้านใหญ่
- จากร้านอาหารธรรมดา สู่ร้านแบบ “มุมมืด”
- ถ้าหน้าตาดีก็จะถูกชักชวนเข้าสู่การขายบริการ ที่รายได้จูงใจมากกว่า
- หรือถ้าเสียงพอไปได้ ใจกล้าหน่อย ก็อาจเดินเข้าสู่การเป็นนักร้อง
- การเป็นนักร้องจะมีค่าใช้จ่ายมาก แต่รายได้ต่ำ ต้องอาศัยเงินทิป และรายได้พิเศษจึงจะอยู่ได้
- การทำอาชีพนักร้องในร้านอาหาร จะถูกบีบให้ดึงแขก ทำคะแนน หาพวงมาลัย และการสั่งเครื่องดื่ม อาหาร
- ถ้าในระบบการทำงานแบบปกติจะอยู่ได้ไม่นาน จึงต้องหา “ผู้อุปการะ” ทั้งแบบชั่วคราว และถาวร
- การทำแบบนี้จะทำได้ระยะหนึ่ง และต้องเปลี่ยนผู้อุปการะบ่อยๆ และอาจเข้าสู่วงจรแห่งการขายบริการเพื่อให้มีของใช้ เครื่องประดับ อย่างมี “ระดับ”
- และผู้หญิงเหล่านี้มีแนวโน้มจะใช้เงินมาก แบบเกินตัว ในทุกเรื่อง แบบ “ฟุ้งเฟ้อ”
- บางคนโชคดีได้ผู้อุปการะ “ต่างประเทศ” ก็ถือว่ารอดตัวไป ไม่ต้องมาเวียนว่ายในการหาผู้อุปการะบ่อยๆ
- โดยเฉพาะเมื่อมีอายุมากขึ้นยิ่งทำได้ยากขึ้น
นี่เป็นหลังฉากของวงการบันเทิงที่ผมเคยเห็นและได้ยินมา ที่สะท้อน บริบท และที่รวมของคนที่จำใจมาทำงานให้คนอื่นได้มีความสุข
แม้ตัวเองเป็นคนจน และมีความทุกข์
แต่ก็พยายามแสดงตัว และพยายามทำให้คนอื่นมองว่าตัวเองมีความสุข
มันขัดกันมากจริงๆ
ตั้งแต่นั้นมา ผมไม่เคยมีความสุข หรือรู้สึกผ่อนคลายในการไปดู หรือฟังการแสดงของคนกลุ่มนี้
ผมไม่สามารถจะมีความสุข สนุกสนานบนความทุกข์ของใครได้ ผมทำใจไม่ได้ครับ
“Entertainment is illusion”
ผมซึ้งแล้วครับ
ความเห็น (4)
อนุโมทนา สาธุ
แม้ว่าประเทศไทยจะแก้ปัญหานี้ไม่ได้ แต่อาจารย์ก็ภูมิใจได้ว่า อย่างน้อยอาจารย์ก็พยายามช่วยลดปัญหานี้แล้ว...
เจริญพร
เพิ่งฉุกใจคิดว่าการแต่งงานกับคนแก่แบบจัดฉากนั้นเป็นการเริ่มเปิดประตูส่งวงจรนี้
เพราะมีคนรู้จักที่เพิ่งจะทำอย่างที่ว่าไป....
สวัสดีครับ ท่านอาจารย์ ดร.แสวง ครับ
- ผมไม่แน่ใจว่า ทัศนคติในลักษณะนี้ เกิดมีและเป็นผลสืบเนื่องมาจากยุคสมัยจีไอไข่ทิ้ง เมื่อสัก 30-40 ปีที่แล้วหรือเปล่า หรือเป็นเพราะ"การศึกษาแบบเอาวิชาเป็นตัวตั้ง" กันแน่
- พูดถึงเรื่องไร่เรื่องนา ไปมาๆชาวนาจะเขี่ยทิ้งเหมือนๆกันทุกที่เสียแล้ว เอ...ถ้าจะอุปมาดั่ง "ลิงได้แก้ว" หรือว่า "ไก่ได้พลอย" จะแรงไปไหมเนี๊ยะ....
- พูดเรื่องนี้แล้ว ห่อเหี่ยวและหดหู่ครับ
- อ้อ....ท่านอาจารย์ ดร.แสวงครับ ผมอยากจะไปเยี่ยมท่านอาจารย์ในวันที่ 10 ต.ค. ที่จะถึงนี้ ไม่ทราบว่าท่านอาจารย์จะสะดวกหรือเปล่า ขอเบอร์โทร.ด้วยก็ดีครับ
- สวัสดีครับ
ขอบคุณครับที่เข้ามาแลกเปลี่ยน
เรื่องเศร้าแบบนี้ใหญ่เกินกว่าที่เราจะคิดแก้ไขอะไรได้
คงต้องใช้เวลาและความพยายาม ที่ไม่ทราบเรามีหรือเปล่าครับ
ครูวุฒิครับ
ด้วยความยินดีครับ
ผมลงตารางไว้แล้ว
มือถือผม
08-9711 -9684
ครับ