แด่ ความดี ความรัก และความกตัญญู


บันทึกนี้ขอมอบให้แด่น้องชายที่พี่งจากไป

แด่ ความดี ความรัก และความกตัญญู 

คนเราเลือกเกิดไม่ได้ แต่นั่นไม่ใช่สิ่งสำคัญ อยู่ที่ว่าเมื่อเกิดมาแล้ว เราทำตัวอย่างไรมากกว่า ความงามของคนอยู่ที่จิตใจมากกว่ารูปร่างหน้าตา หรือชาติตระกูล  

ความดี ความกตัญญูรู้คุณ ต่อพ่อแม่พี่น้อง ความรักที่มีต่อคนที่รัก ทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำมันไม่ได้สะท้อนให้เห็นถึงพื้นเพ ฐานะครอบครัว รูปร่างหน้าตา นั่นหมายความว่าแม้เกิดมาในครอบครัวที่ฐานะไม่ดี ขัดสน รูปร่างหน้าตาไม่ได้ดีเด่อะไร แต่ความดีที่อยู่ในตัวเป็นความงามเหนือสิ่งอื่นใด ทำให้ทุกคนได้รับรู้ ได้เห็น และรู้ว่านั่นออกมาจากใจ ออกมาจากความเป็นตัวตนไม่ได้เสแสร้งแกล้งทำ ทำทุกอย่างเพื่ออนาคต ไม่อยากทำให้คนที่รักต้องลำบาก สร้างเนื้อสร้างตัว ไม่อยากจนอย่างนี้ไปตลอดชีวิต อยากให้พ่อแม่พี่น้องมีความสุข คนรักสุขสบาย แม่ตัวเองจะเป็นอย่างไรก็ยอม ไม่เคยบ่น 

แต่ชีวิตคนเราช่างแสนสั้นนัก ไม่มีใครหยั่งรู้วันเวลาของตัวเอง ไม่รู้วันไหน แต่มันช่างเร็วเหลือเกิน สำหรับคนดี ๆ อนาคตที่วาดหวังไว้ ยังทำไม่สำเร็จ แต่ก็จำต้องจากไปเสียก่อน ทิ้งพ่อแม่พี่น้อง ทิ้งคนรักที่รักแทบหมดใจ ทุ่มเทให้ทุกอย่าง ทั้งชีวิตและจิตใจ ไว้ข้างหลัง แล้วจะให้ทำใจยอมรับได้อย่างไร  

มีประโยคหนึ่งที่มักจะพูดอยู่เสมอ กับคนที่รักอยู่บ่อย ๆ ว่าชีวิตเหมือนกับขอนไม้ ให้พึ่งพา แต่ก็นั่นแหล่ะ ก็ไม่รู้ว่าจะได้ถึงวันไหนกัน ชอบบอกว่าเพลงขอนไม้กับเรือเข้ากับชีวิต 

จึงขอมอบเพลงนี้ ให้กับน้องชายผู้จากไป

ขอนไม้กับเรือ

โดดเดี่ยวเดียวดายในท้องเล
ลมพัดลมเพลอยมาไกล
เป็นแค่ขอนไม้ไม่มีทิศทาง
ประคองตัวเองไปเหงาๆ
กลางคืนเหน็บหนาวจนใจจะพัง
ไม่เหลือความหวังอะไรเลย

วันหนึ่งน้องสาวลอยคอมา
มือเจ้าไขว่คว้าขอนไม้เอาไว้
เพียงหวังในใจ พยุงให้ลอย
อยากส่งให้เธอไปถึงฝัน
ผืนดินทางนั้นยังรอคอย
แรงเหลืออยู่น้อยจะไปอย่างไร

*
หากมีเรือสักลำแล่นมา
ก็ขอให้เธออย่าช้าขึ้นเรือนั้นไป

**
เปรียบกับพี่เป็นแค่ขอนไม้
ต่อให้รักเจ้ามากเพียงไหน
ผุพังไป พึ่งพาก็ได้ไม่นาน
เปรียบกับพี่เป็นแค่ขอนไม้
เกาะลอยคอให้เพียงข้ามวัน
แต่ฝั่งฝันขอเพียงให้เรือพาเจ้าไป

....
ดนตรีโซโล่......

โดดเดี่ยวเดียวดายในท้องเล
ลมพัดลมเพไปตามกระแส
ขอนไม้อ่อนแอจะไปไหนไกล
ไม่อยากให้จมไปด้วยกัน
ไม่ยอมให้ฝันเจ้าต้องสลาย
เมื่อพี่จมหายให้เจ้ายังมีหวัง

บันทึกนี้ขอมอบให้แด่น้องชายที่พึ่งจากไป

เราจะเก็บสิ่งดี ๆ ความดี ความรักที่มีให้ไว้ในใจเสมอ ขอให้ไปสู่สุขคติ

(ชีวิตคนเราแสนสั้นนัก ทำทุกวันให้เหมือนเป็นวันสุดท้าย แล้วเราจะดำเนินชีวิตอยู่บนความไม่ประมาทประมาท)

หมายเลขบันทึก: 134259เขียนเมื่อ 3 ตุลาคม 2007 00:16 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 20:46 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (4)

มุ่งหวังสิ่งใดในโลกหล้า

เกิดมาก็แต่ตัวเปล่า

ชีวิตใช่นานยาว

ลับโลกทิ้งเรื่องราวใดไว้...

......

 

 

มาเป็นกำลังใจให้ทำความดีต่อไปค่ะ

ชีวิตก็แบบนี้แหล่ะครับ  ต้องเร่งทำความดีกันอย่างประมาณ เวลาของมนุษย์เราสั้นมาก แต่ก็เป็นช่วงเวลาที่เราสารารถไปยังจุดสูงสุดและจุดต่ำสุดได้ ขอเป็นกำลังใจให้ครับ

ขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้นะครับ

คนที่จากไป ก็ขอให้ไปดี

คนที่ยังอยู่ก็ต้องสู้ต่อไป

......

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท