ข้อดีของการเป็นครูเอกชน

ความหนักหนา เหน็ดเหนื่อย ท้อแท้ ทั้งหมดมันคือความสุขลึกที่บางทีเรามองไม่เห็น!!!

สวัสดีค่ะ...สมาชิกชาวโกทูโน

ไม่ได้เข้ามาเสียนานคิดถึงสมาชิกทุกท่านที่เคยได้แลกเปลี่ยนและให้

กำลังใจมิมมาตลอด ไม่รู้เหมือนกันว่ายังจำมะขามอ่อนกันได้หรือ

เปล่าคะ........ 

คิดถึงมากๆๆ ครูอ้อย อ.ยูมิ อ.ขจิต พี่ใบบุญ แม่ใหญ่ คุณแผ่นดิน และ

อีกหลายๆ ท่าน เผลอแป๊บเดียวก็จะสิ้นปีอีกแล้ว ชีวิตของการเป็นครูก็

ดำเนินมาถึงปลายเทอมแล้ว ช่างเร็วเหลือเกิน เร็วมากจนบางครั้งงาน

ทุกอย่างยังดูเหมือนยังค้างคา เป็นดินพอกหางหมูอยู่เลย บางทีคนเรา

ทำอะไรยุ่งมากๆ ก็ดีเหมือนกันนะคะ จะได้ไม่ต้องมีเวลาไปเพ้อฝันกับ

สิ่งไร้สาระ มิมไม่มีเวลาคิดถึงเรื่องอื่นนอกจากเรื่องการเป็นครู ขนาด

บางทีนอนยังฝันเลย แบบว่าตามไปหลอกหลอนแม้กระทั่งในฝัน ข้อดี

ของการเป็นครูเอกชน มีมากมายยากที่จะบรรยายหมด แต่จะขอยกตัว

อย่างบางข้อที่ประสบพบเจอกับตัวเองมาเล่าสู่กันฟังนะคะ

1. อย่างแรกที่เห็นได้ชัดก็คือ ทำให้มิมหุ่นดีขึ้น เมื่อเข้ามาเป็นครูใหม่ๆ

น้ำหนัก 52 กิโลกรัม ค่อนข้างอวบมากๆ แต่ตอนนี้เหลือ 46 แล้วค่ะ

2. ฝึกให้เราทำงานเป็นทุกอย่าง ทั้งแบบใช้แรงงาน ใช้สมองเรียกว่า

ทุกรูปแบบมาเถอะยังงัยก็ไม่กล้ว เป็นได้ตั้งแต่แม่บ้านยันครู

3. ฝึกให้มิมมีความอดทน ต่อสภาวะบีบคั้นต่างๆ ได้ ไม่ว่าจะหนักหนา

สาหัสแค่ไหนก็ตาม

4. ลูกใครไม่สำคัญ ศิษย์ของฉันนั้นคือลูก ทุกคนคือลูกที่เราต้องดูแล

อย่างเต็มความสามารถ

5. ครูเอกชนทำได้ทุกอย่าง ยกเว้นการสอบบรรจุ แต่บางครั้งก็ไม่ได้

หมายถึงว่าครูเอกชนไม่มีคุณภาพ ครูบางท่านอยู่ด้วยใจ บางท่านอยู่

มา 30 ปีแล้วไม่เคยไปสอบบรรจุที่ไหน

6. ได้เรียนรู้ว่าโรงเรียนเอกชนเป็นศาลาพักใจให้ครูใหม่ไฟแรง มาแว๊บ

เดียวเดี๋ยวก็ไป เหลือไว้แต่ครูเก่าๆ ที่ยังคงอยู่ด้วยใจจริงๆ

7. ได้เรียนรู้ว่าความหนักหนา เหน็ดเหนื่อย ท้อแท้ ทั้งหมดมันคือ

ความสุขลึกๆ ที่บางทีมองไม่เห็น

 นี่คือข้อดีบางส่วนที่มิมพอจะนึกออกและนำมาบรรยายได้ แต่ที่จริง

แล้วมันยังมีอะไรอีกมากที่บางทีเราไม่รู้สึกว่านี่แหละมันคือความสุข

อาทิตย์หน้าก็สอบปลายภาคแล้วค่ะ เด็กๆ ก็จะได้พักผ่อนหลังจาก

เรียนหนักกันมาหลายเดือน แต่ชีวิตของคนที่เป็นครูไม่มีวันปิดเทอม

ค่ะ ยังงัยก็คงต้องสู้กันต่อไปค่ะ

สมาชิกท่านใดมีเทคนิคดีๆ ในการสอนวิทยาศาสตร์ช่วงชั้นที่ 2 กรุณา

แนะนำมิมด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ

[กิมเองจ่ะ]

อ่านบันทึกครูมิมแล้วรู้สึกซาบซึ้ง เหมือนกับว่า "อยุธยาไม่สิ้นคนดี" อยากบอกครูมิมจากใจจริงว่า "ขอบคุณมากๆๆๆๆๆๆ ที่สุด"ไม่รู้ว่าจะเปรียบกับอะไรดีว่าในโลกหรือในจักรวาล เพราะรู้สึกว่ามันยังเล็กเกินไป (พูดต่อหน้าแล้วรู้สึกเขินๆ เอาว่าบอกตรงนี้ดีกว่า เพราะ บอกได้ทั้งหมดจากใจ)

แค่ได้รู้จักพี่มิมก็รู้สึกว่าโชคดีแล้ว เป็นพี่ที่น่ารักมาก จริงใจ ตั้งใจ ยิ่งพี่มิมมาสอนอยู่ในโรงเรียนเดียวกันยิ่งโชคดีใหญ่ นักเรียนเรียบร้อยน่ารัก มีระเบียบวินัยขึ้นเยอะจริงๆ

ขอเป็นกำลังใจให้ครูมิมตลอดไป และขอให้ครูมิมเป็นกำลังใจให้กิมด้วยนะ เวลาที่คิดถึงครูที่ทำงานอย่างจริงจังทีไร รู้สึกมีกำลังใจทุกที...

ป.ล. เป็นความรู้สึกดีๆที่ครูมีให้ครูเหมือนกัน อ้อ..ขอให้เป๊ปซี่หายเจ็บไวไวนะคะ 

[mim]

กิม.....

ขอบคุณมากสำหรับความไว้วางใจที่มีให้พี่มาตลอด ตลอดเวลาที่มาอยู่ที่โรงเรียนมันก็มีอะไรหลายๆ อย่างที่ประทับใจ โดยเฉพาะกับเด็กๆ แต่เส้นทางชีวิตของคนเราบางทีเราก็ถูกคนอื่นกำหนดให้เดิน โดยที่เราไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอะไรได้เลย แต่เส้นทางที่เขาเลือกให้มันก็เป็นเส้นทางที่ดีที่สุดแล้ว บางทีเราก็ต้องทำใจยอมรับกับมัน จะได้มีชีวิตอยู่อย่างมีความสุข อย่างกิมเองก็เหมือนกันที่อยากจะมีเส้นทางชีวิตเป็นของตนเองมากกว่าจะมาอยู่ที่โรงเรียนแต่ที่สุดกิมก็เลือกที่จะเป็นลูกที่ดีตอบแทนพระคุณพ่อแม่ พี่ก็เหมือนกันการทำเพื่อครอบครัวมันคือหน้าที่ จะได้ไม่มีใครตราหน้าเราได้ว่าเนรคุณ

ถ้าพี่ทำให้ผิดหวัง ก็ขอโทษด้วยแล้วกัน และพี่เองก็เสียใจเสียความรู้สึกไม่น้อยไปกว่าที่กิมรู้สึก.....พี่มิม 

[Kim T.T]

อยากบอกพี่มิมว่า ไม่ต้องคิดมากนะ ย้ำ ไม่ต้องคิดมาก เสียใจมันก็ต้องเสียใจอยู่แล้วเป็นเรื่องธรรมดา ก็เสียใจทั้งสองฝ่าย (เหมือนคนอกหัก) แต่คิดซะว่า     พี่มิมสอบติด ยังไงพี่มิมก็ต้องไปอยู่ดี (ปลอบใจตัวเอง)   ส่วนเรื่องนักเรียนไม่ต้องเป็นห่วง กิมเองก็รักนักเรียนเหมือนที่ครูมิมรัก อยากให้นักเรียนทุกคนได้ดี เป็นคนดีเหมือนกันหมดทุกคน และทุกวันนี้กิมก็พยายามทำทุกวันให้ดีที่สุดอยู่แล้วไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม 

เข้าใจพี่มิมนะว่ามันยากกับการตัดสินใจอะไรในบางเรื่อง แต่ท้ายที่สุดแล้ว ก็ต้องเลือกสิ่งที่ถูกต้อง ที่ดีที่สุดให้กับตัวเอง ไม่มีใครผิดไม่มีใครถูก

กลัวพี่มิมจะคิดมากจังเลย อยากบอกว่าไม่ต้องคิดมากนะ เจอกันก็ทักทายกันเหมือนเดิม เป็นพี่เป็นน้องกันเหมือนเดิม

ขอบคุณมากสำหรับ 1 เทอมที่ผ่านมา คิดถึงนักเรียนก็แวะมาเยี่ยมได้ตลอด โรงเรียนทรัพย์สถิตย์วิทยาคารยินดีต้อนรับเสมอ

กิม

[ขจิต ฝอยทอง]

• งง งง
• ว่าทำไมพลาดบันทึกนี้
• มาให้กำลังใจ
• คิดว่าเรายังมีโอกาสดีๆๆได้ดูแลแม่นะครับ

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

มาเป็นกำลังใจให้แล้วค่ะลูกรัก

• เมื่อปี 2522 ครูอ้อยก็เคยเป็นครูโรงเรียนราษฎร์ค่ะ  ที่โรงเรียนแห่งนี้  ไม่แตกต่างจากโรงเรียนที่น้องมิมสอนอยู่หรอกค่ะ  ครูอ้อยทำทุกอย่าง  และเป็นทุกอย่างก็ที่นี่ค่ะ  และได้แฟนด้วยค่ะ
• ครูอ้อยต้องยืนคุมรถของโรงเรียนที่ประตูค่ะ  ต้องตามไปส่งนักเรียนถึงบ้านทุกคน  และจับรถกลับมาโรงเรียน  จึงกลับบ้านตัวเองได้ค่ะ
• พอสิ้นเดือน  ก็ให้มารับเงินเดือนกับผู้อำนวยการโรงเรียน  ท่านก็เอาแหวนเพ็ชรมาวางไว้ล่อตาล่อใจ  แล้วก็บอกว่า  ไม่แพง  หักเงินเดือน กี่เดือน แบบผ่อนส่ง
• ครูอ้อยตอบว่า...ไม่ซื้อค่ะ  คุณแม่กับคุณยายมีเยอะแยะแล้วค่ะ  เท่านั้นล่ะค่ะ  เดือนหน้าไปหาโรงเรียนสอนใหม่ได้เลย...ครูอ้อยก็เลยไปสอบบรรจุได้ด้วยค่ะ
• ยังนึกของคุณท่าน  หากไม่เชิญครูอ้อยออกจากโรงเรียนนั้น ครูอ้อยก็คงไม่พยายามอ่านหนังสือ สอบบรรจุจนได้หรอกค่ะ
• แล้วจะปลอบใจอีกนะคะ  อดทนนะลูก...จงต่อต้านความโกรธด้วยความอดทน .....คุณยายพาถัดขั้นบันไดทำไมคะ

คิดถึงมากๆค่ะ  มีอะไรก็คุยกันนะคะ..หรือจะโทรศัพท์มาคุย  ก็ถาม..อาจารย์ขจิตนะคะ..อิอิ..หนุ่มเชียร์เบอร์ค่ะ

 

[สุดทางบูรพา]

• สวัสดีครับ
• ไม่ว่าจะเป็นครูอยู่ที่ไหน ครูก็คือคนที่สร้างคนให้เป็นคน ครับ
• ส่วนตัวผมแล้วชอบคำว่าครู มากกว่าคำว่าอาจารย์ครับ

 

[mim]

ขอบคุณแม่อ้อยค่ะ สำหรับกำลังใจที่ให้ลูกคนนี้มาตลอด

[mim]

ขอบคุณคุณ สุดทางบูรพาค่ะที่แวะเวียนมาทักทายกัน

คำว่า ครู ฟังแล้วรู้สึกดีค่ะ มันขลังดีว่าไหมค่ะ...ขอบคุณค่ะ

 

[opol]

จบปริญญาตรีจิตวิทยาคลินิกแต่รักที่จะเป็นครูได้ไหมคะช่วยแนะนำด้วยค่ะ