คำถามจากคุณครู: ช่วยคุณครูด้วยครับ
อันนี้ไม่ใช่คุณครูแต่เป็นผู้ปกครอง
1.หัวเรื่อง:โครงงานภาษาอังกฤษ
ข้อความ:
ถึงอาจารย์ขจิต ผมมีเรื่องขอความกรุณาจากอาจารย์ คือหลานผมเรียนที่ กศน. ม.ปลาย จะจบเทอมนี้ อาจารย์ผู้สอนได้สั่งให้ทำโครงงานภาษาอังกฤษ หลานบอกว่าปวดหัวมาก ผมสงสารจัง เนื่องจากหลานเคยถูกรถชนได้รับความกระทบกระเทือนทางสมอง รักษาตัวประมาณ 1 ปี จึงจำความได้แต่ไม่เต็ม 100% หากอาจารย์จะกรุณาทำให้เรื่องอะไรก็ได้ เนื้อเรื่องเป็นภาษาอังกฤษและแปลเป็นภาษาไทย ส่วนคำนำ สารบัญ บรรณานุกรม เป็นภาษาไทย ประมาณ 5-6 หน้ากระดาษเอ4
หวังว่าอาจารย์คงให้ความกรุณา
ขอบพระคุณเป็นอย่างสูง
ลงชื่อ +เบอร์โทรศัพท์
2.หัวเรื่อง:ขอคำปรึกษาเรื่องหัวข้องานวิจัย
ข้อความ:
ดิฉันเป็นครูคศ.2อยู่จ…..สอนภาษาอ.ชั้นม.3ยื่นเรื่องทำคศ.3จะส่งผลงานทางวิชาการ 1 ชิ้นแต่ยังหาข้อสรุปไม่ได้ว่าจะทำเรื่องอะไรดี มีคนแนะนำให้ทำเรื่องการใช้คำบุพบท (Prepositions)โดยใช้แบบฝึกทักษะ ไม่ทราบว่าอาจารย์เห็นด้วยหรือไม่ หรือมีข้อเสนอแนะอื่นที่ดีกว่านี้ กรุณาให้คำแนะนำด้วย โรงเรียนที่ดิฉันสอนเป็นร.ร.มัธยมขนาดเล็กมีเด็กม.3 48คนตอนนี้เครียดมากค่ะ เพราะไม่มีความรู้ในการเขียนผลงานเลย ไม่ทราบจะปรึกษาใครดี หวังว่าอาจารย์คงมีคำแนะนำดี ๆให้ขอบคุณล่วงหน้า (นร.อ่อนภาษาอังกฤษมากค่ะ)
ในทุกๆๆวันเมื่อผู้เขียนตรวจดูข้อความเข้าจากe-mail มักได้รับ mail แบบนี้เสมอๆๆ
ข้อความอันที่ 1 ไม่สามารถช่วยได้ ถ้าให้แนะนำนะทำได้เสมอ แถมมีตัวอย่างดีๆๆให้ด้วย เริ่มงง ตัวเองว่า ผู้ส่งมาเห็นผู้เขียนเป็นอะไร ระบบการศึกษาบ้านเรามีอะไรผิดพลาดหรือเปล่า เริ่มสงสัยทั้งคนสอน ผู้เรียน และผู้ปกครอง เลยรู้สึกผิดหวัง ถ้าเป็นท่านผู้อ่านจะทำอย่างไร (ใจจริงแล้วสงสาร นะเนี่ย แต่ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร)
ข้อความอันที่ 2 ผู้เขียนไม่รั้งรอที่จะช่วยเหลือและแนะนำ เข้าใจว่าระบบการศึกษา ระบบการประเมินคุณครู ทำให้คุณครูเครียดมากๆๆ คุณครูไม่ทราบว่าจะไปพึ่งใคร ถ้าระบบการประเมินคุณครูและการเลื่อนขั้นของคุณครูเป็นแบบนี้ อย่าหวังว่านักเรียนของเราจะมีความสุขกับการเรียน
ขนาดคุณครูยังไม่มีความสุขกับการสอนเลย ถ้าถามว่าคุณครูทุกท่านสามารถบอกได้ไหมว่าคุณครูควรทำอย่างไร ถ้าให้คุณครูเล่า ท่านสามารถเล่าได้เป็นฉากๆๆ แถมดีด้วย (สนใจเรื่องนี้ถามน้องออต เล้าข้าวศึกษานะครับ) แต่คุณครูบอกว่าเขียนออกมาไม่ได้ เป็นไปได้ไหมว่าระบบการประเมิน ตามไปประเมินจากห้องของคุณครูเลย ไม่ต้องประเมินจากเอกสารให้วุ่นวาย (ถ้าจะประเมินจากเอกสาร ควรมีการอบรมเชิงปฏิบัติการให้คุณครูก่อน ว่าควรเขียนอย่างไร )
ที่น่าเป็นห่วงคุณครูอีกอย่างหนึ่งคือ คุณครูที่โรงเรียนไม่ได้มีเฉพาะงานสอน มีทั้งงาน สารบรรณ งานการเงิน การดูแลนักเรียน งานกิจกรรม งานแนะแนวฯลฯ ที่คุณครู ต้องทำในแต่ละวัน ผู้เขียนเคยได้ยินว่า คุณครูที่ทำผลงานบางท่านทิ้งห้องเรียนไปเลย น่าสงสารนักเรียน (แต่คุณครูส่วนใหญ่ไม่ได้เป็นนะครับ)
จากข้อความที่ 2 ท่านคิดว่าน่าจะช่วยเหลือคุณครูอย่างไรบ้างครับผม ท่านคิดว่า การประเมินคุณครู ควรทำอย่างไร ขอไปทำงานก่อนนะครับ แล้วจะรีบเข้ามาอ่านความคิดเห็น ขอบคุณล่วงหน้าครับผม…
ความเห็น (26)
บล็อกอาจารย์วันนี้เศร้าจังครับ ผมอ่านแล้วหดหู่เหลือเกิน ... ผมคงไม่กล้าออกความเห็น เพียงแต่ขอบ่นนิดหน่อยครับ
กาลครั้งหนึ่ง สมัยยังนุ่งขาสั้น ... ในวิชาหลักวิชาหนึ่ง ได้อาจารย์ผู้สอนเป็นฝ่ายบริหารของโรงเรียน ในแต่ละวันอาจารย์ท่านก็วุ่นวายอยู่กับการทำผลงาน หรือไม่ก็ว่ิงรอกประชุม จนเวลาสอนนักเรียนไม่มี ท่านจึงใช้วิธี ควาย เอ้ย!! ไชลด์เซ็นเตอร์ โดยโยนใบงานให้ไปศึกษาเอง เวลาออกข้อสอบก็ออกง่ายๆ ... คงจะดีไม่น้อย ถ้าความรู้นี้ผมใช้สอบเอนทรานซ์ได้
ต่อมา จึงมีคนขนานพวกผมว่า ... "คุณคือผลผลิตที่สมบูรณ์ของระบบการศึกษาที่ล้มเหลว"
- ขอบคุณน้องต้นกล้ามากครับผม
- ดีใจที่ศิษย์เก่า มทส มีคุณภาพ
- ระบบการศึกษาบ้านเราคงพัฒนายากมากๆๆถ้ายังมีระบบการประเมินและระบบการบริหารที่เป็นอย่างในปัจจุบัน
- มีคนหนึ่งกล่าวว่าถ้าเปลี่ยนแปลงผู้บริหารโรงเรียนใหม่โดยใช้ระบบสอบที่มีคุณภาพ
- รับรองว่าระบบการพัฒนาการศึกษาบ้านเราไปได้ดีแน่ๆๆ
- ขอบคุณมากครับ
- ขอบคุณกลุ่ม
- มากครับ
- นึกว่าจะมาชวนไปเที่ยวโรงเรียนบ้านเม็กดำ
- ผิดหวังๆๆๆ
- คห. ที่1 คุณต้นกล้า ครับ แม้ว่าจะมีใครบอกคุณว่า "คุณคือผลผลิตที่สมบูรณ์ของระบบการศึกษาที่ล้มเหลว" แต่ก็หวังว่าคุณคงจะไม่ใช่บุคคลที่ล้มเหลวอย่างเช่นระบบที่เป็นก็แล้วกัน เพราะระบบก็เป็นแค่สภาวะแวดล้อมเท่านั้น คนเราจะดีหรือชั่ว ก็อยู่ที่ตัวเองนะครับไม่ใช่ระบบ
- อ. ขจิต ครับ ขอเอาใจช่วย สิ่งที่ อ. ทำไปก็ถูกแล้ว คงไม่ต้องร้อนรนหรือรู้สึกผิดอะไร ตัวผู้ปกครองของเด็กเอง อาจจะรู้สึกสงสารหลานของตัวเอง แต่ถ้าผู้ปกครองท่านนั้นไม่ฝึกให้หลานทำอะไรได้ด้วยตนเอง คอยแต่จะช่วยแบบมักง่ายเช่นนี้ ก็คงต้องช่วยกันไปจนใครสักคนตายไปก่อนพอดี อย่างนี้ไม่รู้ว่าผู้ปกครองท่านนั้นจะช่วยหลานหรือทำร้ายหลานกันแน่นะครับ
- ขอบคุณคุณเมจิก
- มากครับ
- อยากทราบว่าอยู่ที่ไหน
- จะได้ตามไปขอบคุณถูกครับผม
- ขอบพระคุณมากๆๆสำหรับกำลังใจที่คิดว่าคิดไม่ผิดที่ได้อ่านความคิดเห็นของคุณ
- ธุท่านพี่..
มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ แฮ่ะ ๆ ๆ ให้ได้แต่กำลังใจ เพราะวิชาการหนูไม่ถนัด ^_^
ครูอ้อยมาร้องเพลง..ขิจตสู้สู้...ขจิตสู้ตาย..ขจิตไว้ลาย..ขจิตสู้สู้
ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังที่มีให้กันเสมอค่ะ
- โถๆๆน้องต้อม
- เห็นภาพใหม่คิดถึงเรื่อง Home alone
- อิอิอิๆๆ
- แค่กำลังใจก็พอแล้วครับ
- ขอบคุณพี่อ้อย
- มาเชียร์เชียว
- งานยังยุ่งๆๆเหมือนเดิมใช่ไหมครับ
- ศิษย์น้อยแวะมาทักทายท่านอาจารย์
- ไม่ได้เข้ามาคุยนานศิษย์คิดถึงท่านอาจารย์จังเลยเจ้าค่ะ
- สบายดีมั๊ยเจ้าค่ะ
- ว่างๆทักทายกันได้นะเจ้าคะ
- มาเชียร์และให้กำลังใจอาจารย์ขจิตทำดีที่สุดแล้วค่ะ อย่าพึ่งท้อและผิดหวังเลยนะคะ ถ้าอึดอัดก็เขียนระบายออกมาให้เพื่อน ๆ ได้ช่วยคิดช่วยตัดสินใจ และยังช่วยสกัดกั้นเมลลักษณะนี้ให้หยุดคิดได้ด้วย ส่วนด้านผู้ปกครองก็เข้าใจแต่ถ้าเรามัวแต่จะป้อนข้าวป้อนน้ำไม่สอนวิธีการกินแล้วเมื่อไหร่จะกินเองได้ เรามาช่วยกันดีกว่าไหม อย่าให้ต้องเป็นลักษณะพ่อแม่รังแกฉันเลย
- ขอบคุณอาจารย์ที่เห็นใจและเข้าใจคุณครู คงไม่ขอออกความคิดเห็นเรื่องการประเมินคุณครู แต่จะบอกว่ามีการอบรมเชิงปฏิบัติการ เกี่ยวกับการเขียนขอผลงานมีเหมือนกันแต่เป็นภาพรวม และอาจจะไม่ทั่วถึง
- อะอะอยากช่วยแต่ช่วยใครก่อนดีคะ
- นี่เลยช่วยพ่อแม่พี่น้อง..ประชาชนตาดำๆที่ฝากลูกหลานไว้กับ การศึกษาที่ล้มเหลว(ยืมคำพูดคนแรกมา)
- พ่อ..แม่สมัยนี้น่าสงสารคะ...เคยรับโทรศัพท์พี่สาวกลางดึกให้ทำเลขให้ลูกเขาหน่อย..แหมคุณ...จะทำได้ไง...โอ้พระเจ้าช่วย
- เคยเจอในร้านหนังสือคะ...คนขี่มอเตอร์ไซด์รับจ้าง ก็เขาใส่เสื้อวินเข้ามา หาหนังสือ บอกลูกจะทำรายงาน..ถามคนขายก็ไม่ได้เรื่อง
- ฉันเลยเข้าไปถามว่าลูกเรียนชั้นไหน...การบ้านเป็นไง...เฮ้อคุณ...ทำการบ้านสมัยนี้นะเดือดร้อนไปหมดทั้งบ้านเลยละ...น่าสงสารลูกชาวบ้านคะ...ช่องว่างทางการเรียนยิ่งห่างกันไกล
- ขอบคุณ
- เด็กหญิงน้อยมาก
- ท่านอาจารย์กลับมาแล้วใช่ไหม
- ดีใจด้วยไปทักทายแล้ว
- ขอบคุณท่านอาจารย์
- มากครับ
- น่าสงสารคุณครูและน่าสงสารผู้ปกครองด้วย
- ขอบคุณคุณ
- มากครับ
- ที่ให้ความคิดเห็นดีๆๆ
- การบ้านสมัยนี้น่ากลัวจังเลย
- กลายเป็นว่าผู้ปกครองทำการบ้านให้นักเรียนหรือนี่
- พระเจ้าช่วย
- กล้วยย่าง
- สวัสดีค่ะ อ.ขจิตและท่านอื่นๆด้วย
- ข้อ 1 ตอบเหมือน เจ้าของบันทึก
- ข้อ 2 เสนอว่า แนะนำให้ไปปรึกษา พี่ครูอ้อยในเรื่องการเขียน
- ----
- การเขียนเป็นเรื่องยาก ส่วนการพูดเป็นเรื่องง่าย จึงมีวลีที่คุ้นๆว่า ดีแต่พูด
- ป้าแดง ก็มีปัญหาเรื่องการเขียนแต่พูดมาก เลยมาใช้ที่แห่งนี้ฝึกเขียน
- ส่งกำลังใจค่ะ เป็นคนของประชาชน ก็ลำบากนิดนึงค่ะ
สวัสดีค่ะ
พาราเซ็ตตามอล สัก 2 เม็ดไหมคะ เดี๋ยวอ่านจบก็คงต้องสัก 2 เม็ดเหมือนกัน ดีแล้วค่ะ เอาเรื่องแบบนี้มาลงกันบ้าง ให้ใครต่อใคร เขารับรู้ ถึงสิ่งที่เขาทำกับพวกเรา สาธารรสุขก็ไม่แพ้กันเท่าไหร่ ตัวชี้วัดเป็นร้อย สงสารคนคิด เพราะเรามีหน้าที่ทำ ตัวชี้วัดเดียว คือความสำเร็จที่มีความสุข นอกนั้นก็ลืมๆเสียบ้าง ไม่ถึงกับประหารชีวิตก็แล้วกัน( สงสัยต้องอีก 2 เม็ด)
- ขอบคุณป้าแดงมากครับ
- จัดการทั้งสองหัวข้อแล้วครับ
- หัวข้อที่สองช่วยได้มากเพราะมีงานวิจัยให้ดู
- จะส่งต่อพี่ครูอ้อยเหมือนกันครับ
- ขอบคุณพี่
- มากครับ
- เผื่อผมด้วยครับ
- ขอเป็นพาราเซตาม่งได้ไหมครับ
- อิอิอิๆ
- ไม่เครียดครับ
- พบประจำ
- แต่ช่วงนี้มาบ่อยเกือบทุกวันครับ
- สงสัยนึกว่าผมเป็น Super man
- จะได้เอากางเกงข้างในมาไว้ข้างนอกเสียเลย
- ฮ่าๆๆๆ
- เห็นใจคุณครู..รู้ว่าปัจจุบันการศึกษาเป็นอย่างไร..ไม่อยากพูดถึงระบบบริหารการศึกษาของคนที่เกี่ยวข้อง...ไม่เคยมาดูแล...ปฏิรูป....ปฏิรูป ...สุดท้าย...ก็ส่งผลกระทบที่นักเรียน
- การประเมินครูปัจจุบัน ใครมีผลงานมาก ใครอบรมมาก ใครมีชิ้นงาน มีคำสั่งไปโน่นไปนี่มาก...คนนั้นแหละจะได้ความดีความชอบ
- ยอมรับว่านอกหนือจากงานสอนแต่ละวันแล้ว...คุณครูยังต้องใช้เวลาไปกับงานพิเศษ มากกว่าเวลาสอนด้วยซ้ำ
- ยอมรับว่าเหนื่อย...บ่นประสาครูน้อย...แต่ก็ทนน่ะ....กลางวันสอนหนังสือ...กลางคืนเตรียมการสอน ตรวจการบ้าน ทำงานพิเศษ(งานธุรการ การเงิน พัสดุ โครงการต่างๆ )
- แต่ครูบางคนที่มีครอบครัวกลับบ้านเขาก็ต้องดูแลครอบครัว...ดังนั้นก็ต้องมาทำงานพิเศษในเวลาสอน
- น่าสงสารการศึกษาไทย
- ได้แต่บ่น....บ่นไป...บ่นๆๆๆๆๆๆตามประสา
- ต้องทำใจค่ะ
- ครูแอนเป็นกำลังใจให้คุณครูทุกคน
- พี่ชายเป็น Handy Man ดีกว่ามั๊งค่ะ
- กะว่าจะมาเขียนข้อคิดเห็น
- เจอ...
- สงสัยนึกว่าผมเป็น Super man
- จะได้เอากางเกงข้างในมาไว้ข้างนอกเสียเลย
- ว้ายยยย
- ตกใจจนลืมที่จะเขียนหมดเลย..
- 555...555
- ขอบคุณครูแอนน้องสาวที่น่ารักมาก
- ปัญหาน่าจะอยู่ที่ระบบการประเมิน
- บางครั้งคนที่ประเมินไม่เคยทราบสภาพที่แท้จริงของคนเป็นครู
- ขอบคุณสำหรับกลังใจให้คุณครูทุกท่านครับน้องแอน
- ไม่สามารถเป็น Handy man ได้เนื่องจากท่านอาจารย์ handy พี่ชายพี่ได้แย่งไปแล้ว
- คนนี้
- ประวัติ - Handy
- ขอบคุณท่านอาจารย์
- มากครับที่มาให้กำลังใจ
- เปลี่ยนรูปใหม่ใช่ไหมครับ
- ขอบคุณพี่คุณครู
- ตกใจหรือครับ
- จริงๆต้องเป็นสีแดงด้วยครับ
- ฮ่าๆๆๆ
- พี่ขอแสดงความคิดเห็นในฐานะที่มีลูก ม.1 ป.5 เรื่องโครงงานนะคะ เรื่องโครงงานลูกจะปรึกษา ก็คือเจ้าตัวเล็ก ก็มีบ้างที่จุดประกายให้กับลูก มองสิ่งที่ใกล้ตัว ให้ลูกมองเห็นว่าลูกควรจะทำอะไร ก็คือวิธีการสอนของครู ฝึกให้เด็กนร. รู้จักคิด รู้จักแก้ปัญหา ความที่เค้ายังเล็ก ผู้ปกครองต้องมีส่วนช่วยบ้าง ก็ได้ความใกล้ชิดแม่ลูก ร่วมด้วยช่วยกัน ส่วนคนโต ก็จะรอดแล้ว มองอะไรๆๆออกได้บ้าง เพราะแม่พูดมามาก อ.ขจิตรีบหาคู่เลย และเร่งผลิตทายาท จะได้ไม่ต้องบ่น ชาวบ้าน มันก็จริงนะ ผู้ปกครองเค้าช่วยไม่ได้นิจ้ะ อิอิ
- ส่วนคุณครูทำผลงานทั้งหลาย พบเห็นมากในหอสมุด วันศุกร์ หรือเสาร์-อาทิตย์ ใช้บริการงานวิจัย เพียบ ก็ยินดีนะคะ
- แวะมาเยี่ยมค่ะ
- ไทลีนอลสัก 2 เม็ดนะคะ เอามาฝาก อย่าเพิ่งมึนค่ะ
- ขอบคุณพี่
- มากครับ
- บางทีเหมือนผู้ปกครองบางท่านทำการบ้านแทนลูกเลยครับ
- ดีที่พี่ๆค่อยๆๆสอนหลานๆๆ
- ขอบคุณคุณหมีเชอร์รี่
- ขอเป็นพาราเซตตาม่อง เอาพาราเซตตามอลดีกว่าครับ
- ไทลีนอลน่ะดีแล้วล่ะค่ะ คุณโกโบริ..อิอิ
อ.กิรณา (พัทลุง)
เรียน อาจารย์ขจิต ฝอยทอง
ดิฉันเป็นครูสอนภาษาอังกฤษค่ะและตอนนี้สอนวิชาโครงงานภาษาอังกฤษ ซึ่งสอนเป็นครั้งแรก ข้อมูลส่วนมากก็ค้นจากNet แต่ก็ยังขาดความเข้าใจ และรูปแบบที่ถูกต้องของโครงงานภาษาอังกฤษอยู่ ให้นักเรียนเลือกหัวข้อการทำโครงงานแล้วแต่ว่ามันไม่เคลียร์ว่าเป็นโครงงานประเภทไหน ใช่โครงงานที่ถูกต้องหรือเปล่า ซึ่งมัมเหมือนกับโครงงานวิทยาศาสตร์ไหม และจำเป็นไหมที่จะต้องเขียน 5บททุกครั้งของการทำโครงงานแต่ละโครงงาน อาจารย์พอมีตัวอย่างบ้างไหมค่ะ ดิฉันจะได้นำไปเป็นแนวสอนให้กับนักเรียนได้ถูกต้อง และมีแนวทางที่ชัดเจนขึ้น เพราะตอนนี้ให้นักเรียนเลือกหัวข้อโครงงานภาษาอังกฤษที่เกี่ยวข้องกับชุมชนของนักเรียนเองค่ะ
ขอบคุณมา ณ โอกาสนี้ด้วยค่ะ
อ.กิรณา สุวรรณจินดา
E-mail : [email protected]
สวัสดีครับ อาจารย์ขจิต
- ตั้งแต่อาจารย์ "เว้นวรรค" ไม่ได้คุยกันเลยนะครับ
- เมล์ฉบับแรก ... ความสงสารไม่ได้ทำให้เกิดการเรียนรู้ ครับ
- เมล์ฉบับที่สอง ... การที่รัฐให้คุณครูได้ทำผลงานวิชาการ มีเป้าหมายหลัก ๆ สองข้อใหญ่ ครับ คือ 1.... เพื่อให้ความรู้ของครูไม่หยุดนิ่ง เกิดพัฒนาตนเอง ความรู้ไม่หยุดนิ่ง ตามโลกให้ทัน ส่วนข้อ 2 ...... เพื่อให้สตางค์ค่าตำแหน่งแก่ครูไว้ใช้ตามความสามารถครับ เพื่อให้ครูไม่เป็นหนี้สินมากนัก จะได้ตั้งใจถ่ายทอดความรู้ให้กับศิษย์ได้อย่างดีและเพียงพอ ไม่ต้องกังวลเรื่องหนี้สิน
- ดังนั้น เมล์ฉบับที่สอง นอกจากอาจารย์ขจิตจะเสนอแนะเรื่องราวใด ๆ ไปแล้ว ต้องเสนอตัวอย่าง แนวความคิดที่น่าสนใจให้อาจารย์ท่านนั้นได้ลองไปศึกษาด้วย แต่ห้ามมีการคัดลอก เปลี่ยนแค่ตัวแปร แล้วบอกว่าเป็นผลงานตน อันนี้ผิดจรรยาบรรณ ไม่สนับสนุน ครับพี่น้อง
- หมดความคิดอันน้อยคิด ครับ
ขอบคุณครับ :)