Lost: โชคชะตาหรือฟ้ากำหนด

 บางครั้งการที่ได้มีชีวิตรอดมาจาก สถานการณ์วิกฤตใดๆก็ตาม เมื่อได้สติ และเป็นผู้ได้รับเลือกให้รอด จะเกิดความรู้สึก 2  อย่าง คือ ดีใจสุดขีด และเสียใจสุดขีด นั่นก็แล้วแต่ว่า รอดแล้วเราได้ประโยชน์อะไร หรือรอดแล้วสูญเสียอะไรมากกว่า

  ในขณะที่หมอแจ๊ค ได้รวบรวมพละกำลังอีกครั้ง หลังจากเลือดหยุดไหล เขาก็กลายเป็นผู้รับบทบาทหน้าที่ผู้นำ ในภาวะฉุกเฉินอีกครั้ง แล้วเขาก็ได้เครท เป็นบัดดี้ ในการปฏิบัติงานช่วยเหลือผู้รอดชีวิตนั้น พวกเขาทำงานราวกับว่า สิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้านี้ เขาเป็นผู้รับผิดชอบทั้งหมด รับผิดชอบต่อทุกชีวิต ที่จะเหลือต่อไปนี้ ทั้งๆที่ ไม่เคยแม้จะรู้จักมักคุ้นกันมาก่อน แม้ว่าได้โดยสารเครื่องบินลำเดียวกันมา แต่นั่น ก็เพียงระยะเวลาแค่ไม่กี่ชั่วโมง ก็ต้องแยกย้ายกันแล้ว แต่เมื่อเหตุการณ์มาแปรเปลี่ยนไป คุณธรรมของแจ๊คและเครท ความเมตตาทีฝังลึก อยู่ในห้วงสำนึก ได้แสดงออกมา อย่างไม่มีเงื่อนไข ในขณะนี้

    อีกมุมหนึ่งของซากเครื่องบิน กล้องได้โพสไปที่ชายสูงอายุคนหนึ่ง พึ่งจะลืมตา รู้สึกตัว และสับสน เขาคือ ล็อค แต่สักครู่เขาก็เริ่มลำดับ เหตุการณ์ได้ สิ่งที่เห็นและนำความประหลาดใจ แก่ผู้ชมคือ ล็อค ยังไม่ยอมลุกขึ้นทันที แต่เฝ้ากระดิกเท้าไปมา พร้อม กับรอยยิ้ม ราวกับเขาได้รับโชค จากเครื่องบินตก เมื่อเสียงร้องระงม ของผู้บาดเจ็บ เข้ามาทำลายสมาธิ เขาจึงได้รีบลุกขึ้น รอยยิ้มยิ่งทับทวีบนใบหน้า แจ๊ค มองผ่านมา ด้วยความฉงนนิดๆ แต่เขาไม่มีเวลา ล็อค ลงมือช่วยเหลือผู้คนเท่าที่จะทำได้ ดูทะมัดทะแมง จะเป็นการผูก การตัด ล็อคสามารถดัดแปลง วัสดุรอบตัว ได้อย่างน่าทึ่ง

    จนเวลาแห่งการช่วยเหลือผ่านพ้นไป ต่างก็เหนื่อยอ่อน บางคนก็เอาแต่ร้องไห้ บางคนก็ช่วยกันค้นหาอาหาร เสื้อผ้า  ฯฯลฯ เมื่อรู้ว่า คงต้องดำรงชีพ อยู่ที่นี่อีก นาน และไม่รู้ว่าจะเป็นโชคดีหรือโชคร้าย แต่ขณะนี้ ทุกคน ก็ยินดีที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป

  เวลาผ่านไป 3 วัน ซากศพเริ่มส่งกลิ่นเหม็นเน่า จึงลงความเห็นว่า ต้องช่วยกันเผาศพทั้งหมด ในขณะที่ไฟกำลังแผดเผาสิ่งปฏิกูลทั้งสิ้น ล็อค กำลังยืนมองสิ่งหนึ่ง ที่เขาเสือกไสมันเข้ากองไฟเอง นั่นคือ รถเข็นคนพิการ เขายืนยิ้ม ให้กับรถเข็น เหมือนจะประกาศก้องในใจว่า ลาก่อนเจ้ารถเข็น สื่อความหมายของคนพิการ สิ่งผูกมัดให้เจ้าของ ต้องกลายเป็นผู้ไร้ค่า เหมาะควรแก่การเป็นผู้ได้รับการสงเคราะห์เท่านั้น ลาก่อนสัญลักษณ์แห่งความอัปยศที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ตลอดมา จะไม่ให้ล็อคยืนยิ้มยินดีมากมายได้อย่างไร ก็เพราะรถเข็นคันนั้น เขาเป็นเจ้าของ และการทีเครื่องบินตกครั้งนี้ เขาถือว่าเป็นโชคอย่างมหาศาล ที่จู่ๆ เมื่อลืมตาขึ้นมา เขาก็พบอัตภาพใหม่ของตน เขาเดินได้ เขาทดสอบวิ่งเข้าไปช่วยเหลือผู้คนมากมาย เขาทำได้ เขาคิดว่าเขาเกิดใหม่หรือไร นี่คือโชคดี คือรางวัลชีวิตที่พิเศษสุดสำหรับเขาในชาตินี้

  ซึ่งต่อไปชายผู้หายพิการนี้ จะมาแสดงให้เราได้เห็นถึงชีวิตจิตใจ ของผู้ได้รับพรสวรรคืคืออิสระภาพทางกายและใจ แต่ในขณะเดียวกัน เราก็จะได้เรียนรู้ว่า ปมด้อยของคนๆหนึ่ง ที่ฝังลึกตลอดมา จะทำให้เกิดพฤติกรรมที่แปลกประหลาดสุดคาดเดา

  โปรดติดตาม Lost ตอนต่อไป ในสัปดาห์หน้า ที่น่าสนใจยิ่งขึ้น แทบจะอยากจะให้Lost มาฉายให้ดูทุกวัน เหมือนที่ผู้เขียน เคยคิดเลย.

[ขจิต ฝอยทอง]

• ขอบคุณครับ
• ชอบอ่านครับ
• แต่รออ่านตอนที่สองเลยครับ

[ตันติราพันธ์]

สวัสดีค่ะ

  ขอบคุณค่ะท่านอาจารย์ขจิต เวลาเห็นอาจารย์เข้ามาแล้วรู้สึก ดีค่ะ เหมือนมาช่วยการันตี บทความ เรื่องราวอาจไม่ลึกซึ้ง แต่จะนำมุมมองที่ได้ มาเผยแผ่กันค่ะ

ไปตอบคำถามพี่ยาวหรือยัง?

[นาย ศราวุธ จ้อน อยู่เกษม]

• สวัสดีครับ
• ชอบอ่านเหมื่อนพี่ขจิตเลยครับ
• จะรออ่านตอนที่สองเหมือนกัน
• ขอบคุณครับ

[konphet]

สวัสดีครับ คุณตันติราพันธ์

           แวะมาเยี่ยมทักทายครับ

           เรื่องน่าติดตามครับ จะอ่านต่อไปครับ

[ตันติราพันธ์]

สวัสดีค่ะ

คุณ

  ได้อ่านตอนแรกหรือยัง ดิฉันตั้งใจจะเขียนสักสัปดาห์ละครั้ง กลัวผู้อ่านจะเบื่อค่ะ แต่หนังเรื่องนี้ ดิฉันได้ข้อคิดมาก ในการเข้าใจคนค่ะ ขอบคุณค่ะ

[ตันติราพันธ์]

สวัสดัค่ะ

ขอบคุณที่สนใจติดตามอ่าน คงต้องรอสัปดาห์ต่อไปนะคะ อย่าลืม กลับไปอ่านตอนแรกก่อนแล้วจะได้ศึกษาชีวิตคนแต่ละคนตั้งแต่แรกค่ะ  ขอบคุณมาก

[เกษตรยะลา]

  สวัสดีจ๋า...น้องหมอ

•  ไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าใด จำชื่อไม่ได้ แต่ที่เริ่มอ่านรู้สึกจะมีสาระและให้ข้อคิดในแง่มุมที่คล้ายๆปฏิหารย์อะไรอย่างนั้นหรือเปล่า
• วันนี้ไม่พูดเรื่องลองกองสักวันนะ

[ตันติราพันธ์]

สวัสดีค่ะพี่เกษตรยะลา

  เรื่องราวแรกๆอาจดูไม่ค่อยรู้เรื่อง (คนเขียนก็คงสื่อไม่ได้เรื่องด้วย) แต่จะพยายามสี่อว่า ตัวละครแต่ละคน มีพฤติกรรมที่ออกมานั้น มีพื้นฐานจิตใจอย่างไร บางคนเป็นอย่างนั้น อย่างนี้ เพราะเขามีประสบการณ์ที่ดี เลว กันมา เหมือนพี่เกษตรยะลา ที่มีความผูกพันที่จะช่วยชาวบ้าน ทั้งๆ ที่เขาคงไม่ใช่ญาติพี่ทั้งหมด ทำไมพี่คิดได้ยิ่งใหญ่ขนาดนั้น สิ่งที่พี่เขียนแทนความรู้สึกที่เป็นจริง เหมือนเมื่อวาน อ่านเรื่องขนลองกองแล้วนึกขำ ทันใด ความรู้สึกหนึ่งก็เข้ามา น้องหมอเกือบ น้ำตาซึม เมื่อคิดถึงว่าพี่ กำลังเล่าความบากบั่น มานะให้ฟัง ไม่ใช่เรื่องตลก เลยทำให้วันนี้ ต้องซื้อลองกองมากินอีก ก็ช่วยกันไป จนกว่า....

[เกษตรยะลา]

  สวัสดี..อีกรอบ น้องหมอ

•  เรื่องนี้โดยสรุปว่าเป็นนิยายที่สอนแง่คิดเรื่องของคน(สันดานมนุษย์ มีครบเครื่อง ชั่ว ดีเลว เห็นแก่ตัว ดี บริสุทธิ์ อ่อนแอ หยาบคายฯลฯ)
• จริงแล้วไม่ถึงขั้นนั้น
• เพืยงแต่อยากจะบอกว่าเป็นข้าราชการนั้นดีแล้ว
• นอนหลับก็ได้เงินเดือน  ไม่มาทำงาน 10-20 วันเงินเดือนก็เข้าบัญชีตรงตามเวลา
• เป็นข้าราชการดีก็ดีไป  แต่ข้าราชการแอบแฝงสงสารชาติบ้านเมืองและพระเจ้าอยู่หัว
• ขอบคุณมาก

[thassana wong]

สวัสดีครับ

น่าสนุกนะครับ อ่านแล้วชวนให้อ่านตอนต่อไป

สุข สงบ เย็น

 

[ตันติราพันธ์]

สวัสดีค่ ขอบคุณมากค่ะ

 ดิฉันก็ติดตามผลงานคุณนะคะ แตไม่ได้เข้าไปแสดงความคิดเห็นทุกกระทู้ เพราะถือว่า ดีแล้วค่ะ

[ชาญวิทย์-นครศรีฯ]

สวัสดีครับ คุณตันติราพันธ์

ขอบคุณนะครับที่บันทึกมาแบ่งปัน

[ตันติราพันธ์]

สวัสดีค่ะ

 ยินดีค่ะ จะแวะไปเยี่ยมนะคะ ขอบคุณค่ะ

[Sasinand]

สวัสดีค่ะ

รออ่านตอนต่อไปค่ะ สนุกและได้ความรู้ค่ะ

[ตันติราพันธ์]

สวัสดีค่ะพี่

    เก็บเกี่ยวสาระมานาน เป็นปีๆ และอยากจะถ่ายทอด เพราะเนื้อหา เรื่องราว ไม่ผิดจากเรื่องจริงเลย บางครั้ง คิดว่าคนแต่ง คนสร้าง ช่างละเอียด ละออ เข้าใจคนจริงค่ะ