มาถึงวันนี้...คุณค้นหาตัวเองเจอกันหรือยัง ????
- อยากเรียนต่อคณะอะไร ??
- จบไปแล้วจะทำงานอะไร ??
- ชอบงานที่ทำอยู่หรือไม่ ??
- คิดจะทำอะไรต่อไปในอนาคต ??
- อยากจะทำอะไรเพื่อสังคมบ้างหรือเปล่า ??
หลายปีที่ผ่านมาต้องตอบคำถามเหล่านั้นมาตลอด เลือกเรียนเศรษฐศาสตร์เพราะคิดว่าเราคงเหมาะกับเรื่องการเงิน เคยฝันว่าจะต้องทำงานในบริษัทหลักทรัพย์มีเงินเดือนและโบนัสสูงๆ เนื่องจากเห็นรุ่นพี่และอาจารย์พูดให้ฟังอยู่ตลอด...(เน้นแต่เรื่องทุนนิยม)
จึงสนใจเรียนเฉพาะวิชาเกี่ยวกับการเงิน ส่วนวิชาทางด้านทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมไม่เคยอยู่ในสายตาเลย ตอนนั้นถ้าเรียนก็เชยจะตาย...
เมื่อจบไปแล้วก็เลือกทำงานการเงินที่บริษัทเอกชน ทำธุรกิจส่วนตัว ใช้ชีวิตอย่างที่ใจต้องการ(ฟุ่มเฟือยน่าดู) จนมาเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย เมื่อต้องตอบคำถามเหล่านี้อีกครั้ง... ก็ให้นึกแปลกใจ เพราะคำตอบเริ่มเปลี่ยนไป วิชาที่เลือกสอนคือ วิชาเศรษฐศาสตร์สิ่งแวดล้อม หันมาให้ความสนใจเศรษฐกิจชุมชน น้อมนำปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงมาประยุกต์ใช้
ความคิดหลายอย่างเริ่มพรั่งพรูออกมาตั้งแต่ได้เข้ามารู้จัก g2k เหมือนเพิ่งจะค้นพบตัวเอง เริ่มหาคำตอบให้กับตัวเองได้ว่า...ความสุขที่แท้จริงไม่ใช่สิ่งที่เราพยายามแสวงหามาตลอดคือ เงินทอง ทรัพย์สิน ความมั่นคงในชีวิต
ในวันนี้...วันที่รู้สึกว่าเราพอแล้ว หยุดไขว่คว้า ความรู้สึกแบ่งปันก็เริ่มเกิดมากขึ้น แบ่งปันความสุข เติมเต็มสิ่งที่ขาดให้กับคนอื่น นี่แหล่ะคือ...ความสุขที่แท้จริง
หลายต่อหลายคนต้องใช้เวลากว่าค่อนชีวิตที่จะค้นพบตัวเอง
แล้วคุณหล่ะ...ค้นพบความต้องการที่แท้จริงของตัวคุณแล้วหรือยัง???
ความเห็น (19)
- เคยอยากเป็นคุณครูแล้วก็ได้เป็นจริง
- แม่อยากให้เป็นตำรวจไปเป็นให้แม่สักพักแล้วกลับมาเป็นครูต่อ
- กลัวแม่เสียใจ
- ดีแล้วที่กลับมาเป็นคุณครูที่ได้ทำประโยชน์มากกว่า
- ชอบสอนมากกว่าทำอย่างอื่น
- เมือชาติที่แล้วเป็นพระ
- น้องหว้าก็คงใช่
- แต่
- คงเป็นพระสังกะจาย
- ฮ่าๆๆๆ
สวัสดีค่ะอาจารย์ลูกหว้า
เมื่อคืนแอบปลื้มที่อาจารย์เข้าไปชื่นชมในบล็อกคุณพลเดช วันนี้เลยตามมาเยี่ยมอาจารย์บ้าง เริ่มค้นพบตัวเองแล้วเหมือนกัน ชอบทำอะไรเกี่ยวกับชุมชน ทำกับคนเยอะๆ ชอบทำงานที่ท้าทาย ใช้ความสำเร็จของงานหล่อเลี้ยงหัวใจค่ะ
ขอบคุณความคิดดีๆของอาจารย์ค่ะ
-
คุณพี่... - พี่มาเป็นคนแรกของหนูอีกแย้ว
- ไหนว่างานยุ่งไงหล่ะ
- ไม่วายๆๆ
- เวลาเราเริ่มค้นพบตัวเองได้นี่ รู้สึกดีจริงๆค่ะ
- พี่ขจิต..อย่าเล่นของสูงค่ะ ไม่ดีจ้ะ
-
คุณตันติราพันธ์... - สวัสดีค่ะ...พอดีเมื่อวานเหนื่อยๆค่ะเลย หยุดทำงานมีเวลาไปดูบล็อกอื่น
- เวลาหว้าไปทำงานชุมชน ผลพลอยได้คือน้ำหนักลดค่ะ
- ตอนนี้งานใหม่ล่าสุดคือ การทำสื่อวิทยุชุมชนค่ะ เป็นการให้บริการความรู้สู่ชุมชน เข้าถึงท้องถิ่น
- ขอบคุณค่ะที่แวะมาเยี่ยมเยียนกัน นึกไว้นะคะเวลาทำความดียังมีหว้าเป็นเพื่อนอีกคนนึงค่ะ
- เราอาจเป็นเพียงจุดเล็กๆในสังคม แต่เมื่อรวมกันแล้วก็จะเป็นชุมชนคนดี สร้างสรรค์สิ่งดีๆให้สังคมค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์ลูกหว้าคนสวย
ขยันจังเลยค่ะ ทำโน่นทำนี่ไม่ได้หยุด .. ปิ๊กนอนไม่หลับอ่ะคืนนี้
ไม่มีคำตอบให้อาจารย์ลูกหว้าอ่ะค่ะ ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าชอบที่จะทำอะไร รู้แต่ว่า ก็ทำงานไปเรื่อยๆอ่ะค่ะ (ดูไม่ค่อยมีอนาคตเนอะ อิอิ )
- สวัสดีครับ อ.ลูกหว้า
- ผมค้นพบตัวเองเจอตั้งแต่เรียน ม.ปลาย
- ตนเองเรียนสายวิทย์ แต่รู้ดีว่าชอบอะไรในแนวศิลปะมาก
- พอจบ ม. 6 ก็สมัครสอบเข้ามหาวิทยาลัยในสายศิลป์เลย
- นั่นคือ สิ่งที่ตนเองบอกกับตนเองเสมอมาว่า โชคดีนะที่ค้นหาตัวเองเจอเสียก่อน
- .....
- ขอบคุณครับ
- .....
สวัสดีค่ะ อ.ลูกหว้า
- พยายามค้นหาตัวเองนะคะ
- แต่ไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เป็นอยู่เนี๊ยะ ใช่ตัวเองจริงๆรึเปล่า
- เพราะบางครั้งก็รู้สึกดีกับมันมากๆ แต่บางครั้งก็เป็นอะไรที่ไม่ใช่เลย
- ........
ทุนนิยมหรือ ถามเพื่อ ใครดีเด่นกว่าใคร
หรือว่าสังคมนิยม
ตอนนี้หมูเรียน เศรษฐศาสตร์ทั่วไป คับพี่หว้า
มาติวให้ม่างจิ่ อิอิ
- สวัสดีค่ะ อ.ลูกหว้า ..
คำถามเหล่านั้น ต้อมถามตัวเองอยู่บ่อย ๆ ค่ะ
- อยากเรียนต่อคณะอะไร? ชอบภาษา ชอบการออกแบบ ชอบเขียนกลอน ชอบวาดรูป แต่ด้วยความที่ตัวเองเป็นคนขี้อายและมีดลกส่วนตัวค่อนข้างสูงลิบลิ่วเลยไม่กล้าปรึกษาใคร และที่สำคัญได้โควต้าในสาขาที่เกี่ยวกับภาษาแต่สอบตกเอาตอนสัมภาษณ์ เพราะบอกแล้วเป็นคนขี้อาย ตอนนั้นไม่กล้าคุยกับคนแปลกหน้า แต่ไหงไปเรียนไฟฟ้าได้ก็ไม่รู้ คงเพราะที่เทคนิคฯ คนน้อย ไม่มีสายตาผู้หญิงมองเรามากนัก ดีจัง!!
- จบไปแล้วทำงานอะไร? รับจ๊อบพิเศษ ดร๊าฟแบบ ทำรายงาน ทำอะไรก็ได้ที่ไม่ขึ้นอยู่กับเวลาแบบคนอื่นที่ต้องเข้า 8 โมงเช้า ออก 4 โมงเย็น อ๋อ..ตอนเรียนจบมีโรงงานรับเข้าทำงานแล้ว 2 - 3 แห่ง ด้วยความที่ขี้อายและไม่มีความมั่นใจก็เลยไม่เอา แบบกลัวว่า..เอ ให้ฉันเป็นหัวหน้าแต่ฉันไม่เคยทำมาก่อน จะทำได้ไหม ((วะ)) แบบกลัวว่า..เอ ให้ฉันไปคุมเครื่อง ถ้าเกิดเครื่องเสียขึ้นมา ฉันจะทำไง((วะ)) แบบกลัวว่า..จะส่งฉันไปฝึกงานญี่ปุ่น ฉันพูดไม่เก่ง แล้วฉันจะทำไง ฮือ ๆ ๆ เคยทำงานออฟฟิศแต่ก็ทำได้ไม่ถึง 2 เดือน ทำงานที่ไหนไม่ถึง 2 เดือน เลยเลิกทำ ทำงานของตัวเองและเพื่อนก็พออยู่ได้แต่ไม่นานก็มีปัญหา กลับมาตั้งสติที่บ้านแล้วก็ได้งานที่ทำในปัจจุบันนี้ 3 ปีกว่าแล้วค่ะ
- ชอบงานที่ทำอยู่หรือไม่? ตอนแรก เกลียดมากกกกกกก ไม่ชอบคน ไม่ชอบสถานการณ์ ไม่ชอบไปหมด แต่ก็เกรงใจผู้ใหญ่ เพราะเขาเลือกเราเข้ามาเอง แต่พออยู่ ๆ ไปก็เริ่มปรับตัวได้พอสมควร ตอนนี้ก็เฉย ๆ ค่ะ อยู่ได้สบาย ๆ และที่สำคัญ..ทำงานที่นี่ ทำให้มีเวลาทำงานอดิเรกที่รักได้ไม่จำกัด มีเวลาได้ขีด ๆ เขียน ๆ ได้วาดรูป ได้อ่านหนังสือ ได้ทำกิจกรรมเยอะแยะไปหมด ก็เลยพอหยวน ๆ ไปได้
- คิดจะทำอะไรต่อไปในอนาคต? ก็..อยากมีร้านอาหารเล็ก ๆ ขนาด 2 - 3 โต๊ะ เป็นของตัวเอง ในสไตล์ที่ชอบ ร้านน่ารัก ๆ อาหารอร่อย ๆ วางขายของที่เราได้ทำเองจากมือทุกชิ้น หรือไม่ก็มีสวนเล็ก ๆ ได้ทำงานอยู่ในสวน อยากจะมีความมั่นคงในระดับที่ตัวเองไม่เดือดร้อน ถ้าแม่หรือน้องไม่สบายก็มีเงินพาไปรักษา มีเวลาให้กับคนที่รัก เพราะไม่เคยอยากได้ อยากมี เราถึงได้ละทิ้งโอกาสดี ๆ ในชีวิตไปมากมาย หลายครั้งที่ถูกต่อว่าต่อขานก็รู้สึกแย่ ก็ทำไมล่ะ.. ดีออกจะตาย และรู้สึกดีกับการไม่อยากได้ ไม่อยากมีอะไรของตัวเองชะมัด แต่พอมองในแง่ของความเป็นจริง เฮ้ย!! ต้องคิดถึงวันข้างหน้าบ้าง
- อยากจะทำอะไรเพื่อสังคมบ้างหรือเปล่า? ถ้ามีโอกาสก็จะทำ และงานในตอนนี้ก็เกี่ยวกับสังคมอยู่แล้ว
ความต้องการของชีวิต .. มันก็เปลี่ยนไปตามยุคสมัยและแต่ละปัจจัย ในช่วงชีวิตที่ผ่านมา..ทำให้ได้คิดอะไรมากมาย เกิดคำถามขึ้นในใจเสมอว่า ทำไมเราจึงได้ละทิ้งเงินทอง ละทิ้งโอกาสอันดีในการศึกษา การงาน และชีวิตคู่ ทำไมเราถึงได้เป็นคนที่เรื่อยเปื่อยได้ขนาดนี้ทั้ง ๆ ที่อายุก็ไม่น้อยแล้วนะ คำตอบก็คือ..ก็ทำแบบนั้นแล้วเรามีความสุขไงล่ะ
ถ้าย้อนกลับไปได้ก็คงจะดี จะย้อนกลับไปแก้ไขตั้งแต่ต้น แต่ความจริงก็คือเราย้อนวันเวลากลับไปแก้ไขบริบทใด ๆ ไม่ได้ ที่เป็นอยู่นี้ก็คือต้องดำเนินชีวิตต่อไป และแน่ล่ะ ต้องใช้ความคิดมากกว่าเดิม
- กำลังค้นหาอยู่คะ
- อยากเป็นไปหมดทุกอย่าง
- ทำมาหลายอย่าง
- กำลังตัดออกทีละอย่างคะว่าสิ่งไหนชอบที่สุด
- มนุษย์นี่หนอ...วุ่นวายจริงๆคะ
เข้ามาแลกเปลี่ยนครับ อาจารย์ลูกหว้า...
ยิ่งในยุคนี้ น้องๆ นักศึกษาหลายๆ คนที่เรียนกำลังจะจบแล้วยังตั้งคำถามเหล่านี้อยู่เลย ซึ่งจริงๆ แล้ว คงต้องช่วยกันในทุกๆ ภาคส่วน เพื่อให้เกิดกระบวนการ "คิดเป็น" แล้วตัดสินใจได้ อย่างเมื่อเช้านั่งคุยกับ อาจารย์ท่านหนึ่ง เรื่องละครหลังข่าว ซึ่งเข้าใจว่าน่าจะมีแฟนประจำอยู่ไม่น้อยทีเดียว แต่คำถาม คือ คนดูได้เรียนรู้อะไรมากน้อยขนาดไหน? ถ้านำตรงนี้มาเป็นประโยชน์ได้ก็น่าจะดี....
ส่วนตัวเองแล้ว ก็ยังค้นหาตัวเอง (ที่ชัดเจน) ต่อไปครับ
ด้วยความเคารพรัก
-
น้องปิ๊กคะ... - แสดงว่าน้องมีความสุขในงานที่ทำแล้วสิคะ
- ถึงไม่ได้มองว่าเราต้องการอะไร ดีใจด้วยค่ะ
- แต่ว่างๆก็ลองทบทวนดูบ้างว่า "นี่คือสิ่งที่เราต้องการจริงๆหรือเปล่า"
-
น้องพนัส.. - ความจริงแล้วพี่ก็ค้นพบตัวเองกลายๆตอนจะสอบเข้ามหา'ลัยเช่นกันค่ะ
- ตอนนั้นเรียนสายวิทย์เช่นกัน แต่เลือกเศรษฐศาสตร์ อาจารย์งงๆกันใหญ่
- เราก็บอกว่าถึงเราจะเรียนสายวิทย์ได้ดี แต่เราดูแล้วถึงอาชีพในอนาคต ถ้าสอบคะแนนก็ประมาณเทคนิคการแพทย์ แต่เราไม่อยากทำงานด้านนี้
- เลยเลือกคณะพวกบริหารธุรกิจ เศรษฐศาสตร์ รัฐประศาสนศาสตร์ ก็คิดว่าตัวเองตัดสินใจถูกต้องนะคะ
- เรียกว่า โชคดีมากๆค่ะ ที่สวนกระแสของบรรดาอาจารย์ที่บอกว่า ผลการเรียนของเราต้องสอบเข้าหมอ เภสัช .....
- เลือกในสิ่งที่เราชอบที่สุดดีกว่านะคะ
-
คุณ nokky - ลองค้นหาตัวเองดูนะคะ
- พี่จะถามตัวเองอยู่ตลอด เพราะพี่เป็นคนเบื่อง่าย...
- ยิ่งค้นหาตัวเองได้เร็ว ยิ่งเป็นผลดีกับเราค่ะ
- ขอบคุณค่ะที่แวะมาเยี่ยมกัน
- หวัดดีครับ
- เอ....
- หัวใจอยู่ไหนน้า......
-
น้องหมู... - อยากให้ติวหรือคะ ติดต่อมาสิ
- มาให้ติวที่พิดโลกสิ จะเลี้ยงข้าวมื้อนึง
-
คุณต้อม.. - สมัยก่อนหว้าก็ได้โควต้าเรียนด้านภาษาอังกฤษค่ะ
- แต่พอดีติดเศรษฐศาสตร์ที่ม.ช.ด้วยเลยเลือกเรียนที่ม.ช.
- เลือกทำในสิ่งที่เราทำแล้วมีความสุขค่ะ
- ถึงแม้บางครั้งสิ่งที่เราทำ อาจมีคนมองแปลกๆไปบ้าง แต่หว้าก็จะเลือกทำต่อไป ถ้าเราคิดว่าเป็นสิ่งที่ดีและเราสบายใจค่ะ
- ขอบคุณค่ะ มาให้ความเห็นยาวมากเลย...
- มองจากการตอบของคุณต้อมแต่ละครั้ง รู้เลยว่าเป็นคนใส่ใจในเรื่องละเอียดอ่อน...ชื่นชมค่ะ
-
คุณ naree suwan - ก็แหม...ชีวิตของเรานี่คะ ก็ต้องค้นหากันหน่อย
- ลองดูนะคะ ว่าจริงๆแล้วเราชอบอะไร
- สำหรับหว้านะ เราเกิดมาชีวิตหนึ่งก็ควรจะลองทำในสิ่งที่เราอยากทำให้มากที่สุดค่ะ
- ขอบคุณที่แวะมาเยือนกันค่ะ หว้าอาจจะแวะเวียนไปได้บางครั้งนะคะ เพราะภารกิจเยอะเหลือเกิน
-
คุณ กิตติพงศ์ พลเสน - เห็นด้วยค่ะว่าทุกฝ่ายต้องช่วยกันแนะนำเด็กๆค่ะ
- สมัยก่อนอาจารย์แนะแนวก็ เชียร์แต่ แพทย์ พยาบาล เภสัช แต่พอเราถามถึงบางคณะท่านก็อธิบายไม่ค่อยชัดเจน
- ดีแต่ว่าคุณพ่อเป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัย ท่านเลยแนะนำว่าเป็นอย่างไร ทำให้หว้าฉีกแนวจากเพื่อนๆออกมาได้
- เคยเจอคำพูดหนึ่งจากอาจารย์ฟิสิกส์ ท่านบอกว่า "อุตส่าห์เรียนสายวิทย์แทบตาย แต่ไปเลือกเรียนคณะทางศิลป์"
- ก็แหม...เราก็ใช้สายวิทย์สอบนะ เพียงแต่เรามองข้ามไปถึงการทำงานเลยมากกว่า ว่าถ้าเราเรียนเศรษฐศาสตร์แล้ว เราสามารถนำไปประยุกต์กับงานได้หลากหลายมากกว่า
- สำหรับเรื่องละครหลังข่าว....ไม่อยากบ่นอะไรมากค่ะ เพราะเห็นที่บ้านก็ดูกัน แต่หว้าเองรู้สึกดูมากๆแล้วหงุดหงิดค่ะ คือดูแล้ว มีแต่บทผู้หญิงแย่งผู้ชาย นางเอกโดนกลั่นแกล้งซ้ำแล้วซ้ำอีก
- แต่ก็พูดยากนะคะ พอผู้จัดทำละครสาระมากๆออกมา คนก็ว่าเครียด ไม่อยากดู สุดท้ายก็แย่งกันทำแต่ละครเอาใจตลาด
- หว้าเองก็เลือกดูบางเรื่องค่ะ ถือว่าเป็นการผ่อนคลาย....
- หว้าดูจากประวัติคุณกิตติพงศ์แล้ว ทำงานมาหลากหลาย แสดงว่ายังสนุกกับการค้นหาตัวเองต่อไป ขอให้มีความสุขในการทำงานค่ะ