หน้าแรก
สมาชิก
นาย ศราวุธ จ้อน อ...
สมุด
เรื่องเล่า ประจำวัน
จะดีใจหรือเสียใจดี
นาย ศราวุธ จ้อน อยู่เกษม
สมุด
บันทึก
อนุทิน
ความเห็น
ติดต่อ
จะดีใจหรือเสียใจดี
เมื่อเธอยอมกินข้าวกับผมครั้งแรกในรอบ 1 เดือนที่ผ่านมา
วันนี้ผมได้ออกเดินทางไปหาเธอที่ที่ทำงานของเธอ เดินทางโดยรถเมย์สาย 95 ก นั่งจากรังสิตไปลงที่ตลาดบางกะปิ ลงตรงแฮปปี้แลนด์ ใช้เวลาเดินทางประมาณ 2 ชั่วโมง นั่งออกมาจากรังสิต13.30 น.ไปถึงที่หมายเวลา15.30 น.โดยประมาณ
ลงที่ตลาดแฮปปี้แลนดืได้ซื้อมะขาม 3 ประปุก ราคา 100 บาท และเดินไปหาซื้อดอกกุหลาบจัดช่อเล็กๆ ใส่ดอกกุหลาบ 3 ดอก หมดไป 100 บาท
และก็เดินออกมาข้างตลาดแฮปปี้แลนด์ มารอรถเทกซี่ เพื่อที่จะไปหาสุดที่รักของผม นั่งรถเทกซี่ไปลงที่โรงพยาบาลสมิติเวช ศรีนครินทร์ เสียค่ารถไป 50 บาท
ผมก็เดินเข้าไปในโรงพยาบาล กดลิฟขึ้นไปชั้น 9 ไปรอพบเธอที่หน้าตึก ICU รอจนกว่าเธอจะลงเวร เพราะรู้มาว่า วันนี้เธออยู่เวรเช้า
ผมก้เดินไปเดินมาที่หน้าตึกเธอ เข้าไปนั่งที่ห้องรับรองคนไข้บ้าง รอจนเวลาผ่านไปเกือบ 1 ชั่วโมง เธอก็ลงเวรมา
ผมก็รีบวิ่งมาดักพบเธอพร้อมยื่นช่อดอกไม้ให้เธอ พร้อมทั้งของกินที่ผมซื้อไปฝากเธอ
เธอ...ก็บอกผมว่า.........มาทำไม คุยกันไม่รู้เรื่องหรือไง น่ารำคาญ น่าเบื่อ เธอมองหน้าผม เหมือนกับเห็นผี มาหลอกหลอนเธอ
ก็ก็ลงลิฟไปพร้อมกับเธอและชวนเธอกินข้าวด้วยกัน เธอปฏิเสธผมทุกอย่างช่วงที่อยู่ในลิฟ เธอบอกว่าซื้อข้าวมาแล้ว และจะรีบไปนอน ไม่ต้องกวน ผมก็บอกเธอว่าถ้าเธอไม่ไปผมจะคุกเข่าต่อหน้าเธอพร้อมช่อดอกไม้ เธอบอกผมว่าไม่โตเป็นผู้ใหญ่เลยนะ น่าเบื่อจริงๆ
หลังจากนั้นเธอก็พาผมไปที่ห้องรับแขก คุยกับเธอ ผมก็ชวนและง้อเธอไปกินข้าวกันซักมื้อนะ ในระหว่างนี้เธอก็คุยโทรศัพท์กับเพื่อนเธอ ไม่รู้ว่าคุยเรื่องอะไรกัน แต่ที่ได้ยิน เธอว่าเราเป็นผีและมาหลอกหลอนเธออยู่ได้ หลังจากที่เธอคุยโทรศัพทืเสร็จ เธอก็ยอมไปกินข้าวกับผม
เธอพาผมไปที่ห้องอาหารของโรงพยาบาล เธอสั่งข้าวเปล่า 2 จาน กับข้าว 2 อย่าง หมดไป 50 บาท และผมกับเธอก็นั่งกินข้าวกันระหว่างกินข้าวผมก็ได้แต่นั่งมองเธอ ดูเธอ และเธอก็คุยกับผม ว่าที่ทำไปไม่รู้จักคิดหรือไง ทำไมทำตัวแบบนี้เป็นผู้ใหญ่ได้ไหม แล้วนี่ถ้าเธอแต่งงานไป ผมจะเป็นอย่างไร เธอบอกว่าสมมตินะ แต่สิ่งที่เธอสมมติมันเหมือนจริงมาก ผมทำตัวแทบไม่ถูก และเธอบอกผมว่า ผมโง่มากๆที่ไม่คิดก่อนทำและไม่รู้จักคิด
เธอบอกผมครั้งสุดท้ายก่อนกลับว่า มันไม่มีโอกาสที่จะกลับไปเหมือนเดิมแล้ว ถึงเธอไม่มีใคร ก็ไม่มีวันที่จะมาอยู่กับผมอีก
ผมกลับมาแบบเศร้าสร้อย เสียใจ หมดหวัง หมดกำลังใจ ชีวิตท้อแท้และสิ้นหวัง ไร้อนาคต เหมือนคนหมดเรี่ยวแรงที่จะทำอะไรต่อไป
เขียนใน
GotoKnow
โดย
นาย ศราวุธ จ้อน อยู่เกษม
ใน
เรื่องเล่า ประจำวัน
คำสำคัญ (Tags):
#รอบหนึ่งเดือน
#ศราวุธ อยู่เกษม
หมายเลขบันทึก: 124119
เขียนเมื่อ 1 กันยายน 2007 20:19 น. (
)
แก้ไขเมื่อ 3 มิถุนายน 2013 13:25 น. (
)
สัญญาอนุญาต:
จำนวนที่อ่าน
จำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (4)
pa_daeng
เขียนเมื่อ 1 กันยายน 2007 20:25 น. (
)
สวัสดีค่ะ มิสเตอร์จ๊อด
ถอยหลังมาหนึ่งก้าวแล้วทบทวนอีกซักครั้งจะเอายังไงดี
อย่าเพิ่งหมดเรี่ยวแรงจ่ะ ทุกปัญหามีทางออก
เชียร์ๆๆๆจ่ะ
นาย ศราวุธ จ้อน อยู่เกษม
เขียนเมื่อ 1 กันยายน 2007 20:34 น. (
)
ขอบคุณ
pa_daeng
มากครับ
ผมยังไม่ท้อถอยหลอกครับ
ตราบใดที่เธอ คนที่ผมรักยังไม่มีใครหรือยังไม่แต่งงาน ผมก็จะรักเธอต่อไป และไปตามตื้อเธอต่อไป
อนาคตผมอาจจะเข้าวัดตลอดชีวิตก็เป็นได้ เพราะเธอคือคนแรกของผม เธอสอนผมให้ผมรู้จักความรัก ความผิดหวัง และความทุกข์
nokky
เขียนเมื่อ 2 กันยายน 2007 08:28 น. (
)
สวัสดีค่ะ
สู้...สู้
ตื้อเท่านั้นที่จะครองโลก
นาย ศราวุธ จ้อน อยู่เกษม
เขียนเมื่อ 2 กันยายน 2007 12:37 น. (
)
สวัสดีครับ
nokky
ผมใช้วิธีตื้อเธอทุกรูปแบบแล้วครับ ใช้ตั้งแต่ โทรศัพท์ จดหมาย ไปรอเธอที่ที่ทำงานของเธอ เอาดอกไม้ไปให้ ทำสิ่งที่ดีๆไปให้เธอ
แต่เธอมองว่า....ผมสร้างความรำคาญให้กับเธอ
ผมทำให้เธอ....อับอาย ไม่กล้าสู้หน้าใคร ที่ทำงานของเธอ
ผมทำผิดมากไปใช่ไหม
ชื่อ
อีเมล
เนื้อหา
จัดเก็บข้อมูล
หน้าแรก
สมาชิก
นาย ศราวุธ จ้อน อ...
สมุด
เรื่องเล่า ประจำวัน
จะดีใจหรือเสียใจดี
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID
@gotoknow
สงวนลิขสิทธิ์ © 2005-2023 บจก. ปิยะวัฒนา
และผู้เขียนเนื้อหาทุกท่าน
นโยบายความเป็นส่วนตัว (Privacy Policy)
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท