อุ๊บ! เครื่องแม่ข่ายไม่ตอบสนองภายในเวลาที่กำหนดกรุณารอสักครู่ หรือกดปุ่ม Refresh ผมขอชื่นชมผู้ที่ดูแลระบบของG2K. ในช่วงจราจรข้อมูลมีปัญหา ท่านได้ชวนให้ผู้ใช้บริการมีอารมณ์ขัน แทนที่จะรู้สึกอึดอัดก็เปลี่ยนมาผ่อนคลายเป็นกันเอง ทำให้เกิดความเห็นใจ และเข้าใจระหว่างกันอย่างมาก ลูกเล่นที่มีตัวเลขนับถอยหลัง15-14-10-0ทำยังกะตอนรถติดไฟแดง เป็นการส่งสัญญาณเตือนว่าตอนนี้อุปกรณ์มันแบกภาระหนักจนถึงกับออกอาการแล้วนะ ผมว่านี่แหละเสน่ห์ของการทำงานที่น่าชื่นชมในแบบฉบับ
อุ๊บ! อดใจไม่ไหว เมื่อเห็นภาพฝีมือหลานป้าเจี๊ยบมาแอบถ่ายรอบบ้านเรา ถือว่าเติมความสมบูรณ์ของกรณีการศึกษาเน๊อะ
<p></p><p align="justify">การร้องขอความร่วมมือกันให้ลดทอนสิ่งรุงรังออกไปบ้าง ถือว่าเราได้ผ่านการเรียนรู้มาระดับหนึ่งแล้วว่า เรามีเทคนิคที่จะไปเสริมหน้าตาของBlog.ให้ดูดีมีความสวยงาม เหมือนกับการแต่งห้องรับแขกสวยๆแล้วปลื้มมาอวดมาชมกัน เพื่อให้ผ่อนคลายได้บรรยากาศซึ้งๆก็ใส่เพลงที่ชื่นชอบลงไปเสียหน่อย เพื่อให้แขกที่มาเยือนได้สัมผัสทั้งสายตาและเสียงไพเราะ บางห้องหับยังใส่ไลด์สวยๆให้แขกนั่งเปิดอะลาบั้มชมกิจกรรมเด่นของตน </p><p></p><p align="justify">(เรื่องราวจากภาพของหลานป้าเจี๊ยบนำไปสู่การออกแบบหลักสูตร การนำเสนอสิ่งที่เห็น สิ่งที่คิด สิ่งที่เข้าใจ ด้วยภาพ ทุกคณะที่มาควรติดกล้องถ่ายภาพมาด้วย)</p><p align="justify">วันนี้เราจำเป็นต้องปรับห้องรับแขกอีกครั้งหนึ่ง ตอนนี้อาจจะถูกร้องขอให้จัดห้องใหม่ ขอให้ใช้ศิลปะทางด้านอักษรศาสตร์เป็นหลัก นำเสนอความรู้ ความรัก ความดีงาม ผลงานต่างๆที่เป็นประเด็นความรู้ ปลดภาพ ปลดเสียง ปิดอะลาบั้ม เพื่อให้พื้นที่ห้องรับแขกรองรับเพื่อนๆที่มาเยือนได้มากขึ้น </p><p align="center"></p><p>นี่ไงคะ Animal Farm ของท่านครูบาสุทธินันท์</p>
</span><p align="justify">พวกเราขานรับกันทันที ทุกคนให้ความร่วมมือดีมาก กระวีกระวาดปัดกวาดเรียบร้อย ต่อไปนี้จะใช้ตัวอักษรเป็นเสน่ห์หลักของแต่ละห้อง ใครก็ไม่รู้บอกว่า..การเขียนBlog ไม่ยากเท่าไหร่หรอก แต่การเขียนBlog.ให้มีชีวิตชีวา มีความน่าอ่าน มีอัธยาศัยชวนให้เกิดการเรียนรู้ ต่างหากที่พวกเราควรจะยกระดับให้มากขึ้น </p><p align="center">(เชิญชมภาพบรรยากาศ Go Green ของครอบครัวสุขสันต์นะคะ ) </p>
</span><p align="justify">เรื่องนี้ผมว่าไม่ยากเลย ฝีไม้ลายมือชาวBloggerแต่ละท่านนั้นธรรมดาที่ไหนเล่า เพียงแต่ศิษย์ผู้พี่จะต้องนำทางศิษย์ผู้น้อง แสวงหารูปแบบที่พอดีของแต่ละก๊วนให้เจอ ความอิสระของแต่ละท่านยังมีอยู่ เพียงแต่คำนึงถึงว่าเราจะใช้พื้นที่นำเสนอให้คุ้มค่าได้อย่างไร เพราะปัจจุบันเรามีข้อจำกันในเรื่องการตอบสนองของเครื่องกันแล้ว การเตือนล่วงหน้า..กรุณารอสักครู่ หรือกดปุ่ม Refresh เป็นเหมือนสัญญาณเตือนการบริหารร่วมกันทุกภาคส่วนของผู้ที่ใช้ระบบนี้นั่นเอง อุ๊บ!! ไม่รู้ว่าพูดมากไปรึเปล่า ผิดถูกขออภัย ผู้เขียนหง่อมแล้ว อย่าถือสาเลย ไม่ได้บ่นนอนไม่หลับเสียด้วยสิ อิ อิ .. </p><div style="text-align: center"></div> <div align="justify" style="text-align: center">(ขออนุญาตเอาภาพจากบันทึกป้าเจี๊ยบมา เพราะชอบมาก ในแง่การมอง การเก็บ การเสนอ บทเรียน ของคนชั้นครู เพื่อเป็นตัวอย่างให้ครูท่านอื่น ได้นำไปเพิ่มพูนความเก่งของลูกศิษย์ให้มากขึ้นด้วยเทคโนโลยีที่เรามีกันอยู่แล้ว ขอขอบคุณครูเจี๊ยบและหลานๆที่ลงทุนมาสอนเราด้วยตนเอง บางท่านอาจจะมองว่าขัดกับข้อเขียน ซูซานว่าวันเสาร์-อาทิตย์นี้ เราจะลองประสิทธิภาพเครื่องแม่ข่าย อัดอะไรลงมาได้เต็มที่ ก็เลยออกมาอย่างที่เห็นนี่แหละครับ) </div>
ป๊าด...ใจตรงกันเลยครับท่าน เราเห็น อุ๊บ ก็เท่ากับเห็นอกเห็นใจ และเป็นสัญญาณบอกว่า โอยเราทำงานหนักมากแล้วนะ ช่วยผมด้วย..อะไรทำนองนั้นครับ
การตกแต่งห้องรับแขกใหม่ให้เรียบง่ายแต่เข้มข้นด้วยอักษร เป็นหนทางช่วยกันจริงๆ ผมเห็นด้วยยยย..
ขอบคุณ คนมีห้องทำงานสวย ที่ส่งข่าวให้หายกังวล
นอนดึกจัง อิอิ
Ooops!!! ซาหล้าาาาา
สวัสดีครับท่านพ่อ ครูบา สุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์
ขอให้ท่านนอนหลับฝันดี...ขอบคุณครับ
สวัสดีค่ะพ่อครูขา
อิอิ ลืมไป น้องๆของหนิง (ลูกแม่เหมยซาน) น่ารักจังเลยอ่ะค่ะ
คิดทึ้ง...คิดถึง อิอิ คิดถึงจริงๆ
กราบอรุณสวัสดิ์ค่ะ พ่อครูฯ
ด้วยความเคารพรักและเป็นห่วงค่ะ
ติ๋ว.
สวัสดีครับพ่อครูบา
พี่ ๆ น้อง ๆ ที่รัก
อยู่บ้านพ่อครูคร๊าบบบบบบบบบบบบบบ
พ่อครูคะ
วันนี้มีประชุมครู ได้มาชมบล็อกของพ่อครูบาพร้อมๆกัน คุยกัน เพื่อเพิ่มพูนประสบการณ์ผ่านบล็อก และชวนกันนำเรื่องราวที่ได้เรียนรู้ไปทำงานกับเด็กๆค่ะ
ขอบพระคุณพ่อครูนะคะ และเดี๋ยวคงต้องตามไปขอบคุณป้าเจี๊ยบด้วยค่ะ
กำลังจัดเตรียมของไปเวียดนามพรุ่งนี้ครับ แต่ก็ไม่วายต้องเข้ามาติดตาม กว่าจะกลับก็วันที่ 5 ไม่ได้เข้ามาอาจถึงขั้นลงแดง .. โอกาสมีเหมาะๆอาจได้เคาะข้ามแดนมาทักทายครับ