บางที ความสุขก็ไม่ได้มีอะไรมาก...ได้ขึ้นรถโดยสาร ได้นั่งบนหลังคารถ ปะทะกับสายลมที่แท้จริง....เป็นโอกาส 1 ครั้งในชีวิต...
เช้า เมื่อวาน เราพากลุ่มนักเรียนชาวฮ่องกง ไปร่วมแลกเปลี่ยน
กับนักเรียนมัธยม โรงเรียนแสงทรัพย์วิทยาคาร จากที่เมื่อคืน ซ้อมกิจกรรมมาทั้ง ฝึกพูดแนะนำตัวเป็นภาษาไทย ซ้อมนำเกม เลือกเกม
ซ้อมเพลง ท่าเต้น ....ตื่นเต้นที่จะได้พบกับเพื่อนๆเด็กไทย
น้องฮ่องกงที่ใส่แว่นรูปนี้ เธอชื่อ ฟรีบี้ ร้องไห้หลายรอบ ตั้งแต่ไปเที่ยววัด ที่ อยุธยา ขึ้นไปโบสถ์ที่สูงๆ ลงมาก็ไม่ไหว เพื่อนต้องหิ้วปีก
ขี่ช้าง วันก่อน เธอก็กลัวจนร้องไห้ กลัวแมลง และสัตว์ทุกชนิด แต่เธอก็ มีความพยายามที่จะเรียนรู้ กับชีวิตใหม่ๆกับเพื่อนๆ วันนี้เธอมีรอยยิ้ม
ที่ได้มาพบกับน้อง เพื่อนๆ นักเรียนที่นี่
ความสุขเกิดจากการแลกเปลี่ยน พบปะ/ นำเสนอ /รับมา
และปรับปรุง การกลายมาเป็นคุณค่า โดยเฉพาะ สิ่งที่เกิดขึ้นในใจ
ย่อมมีค่ามาก เชื่อว่า ความสุข ที่เกิดจากการพบปะกันวันนี้ จะเป็น
ฐาน และพลัง ให้ แต่ละคนได้เห็น สิ่งที่อยู่ในตน และความงามในผู้อื่น
จับมือกันไว้ เกมทำให้เราได้ใกล้กัน รู้จักกันมากขึ้น ในเวลาอันสั้น ความสุขที่ย้อนมาใหม่อีกไม่ได้ มิตรภาพ ความทรงจำ ให้เป็นทุน
สำหรับดูแลตัวเอง และคนรอบข้าง แม้เราจะมาจากต่างที่กันก็ตาม
สังคมสร้างได้ เราอยู่ในโลกนี้ร่วมกัน
สวัสดีค่ะคุณหน่อย
เป็นอย่างไรบ้างค่ะสบายดีนะค่ะ
เห็นกิจกรรมเด็กๆ แล้วน่าสนุกจังเลยนะค่ะ ยิ่งเป็นกิจกรรมระหว่างเด็กต่างชาติต่างภาษาอย่างนี้นับว่าเป็นโอกาสดีมากๆ ที่จะได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้วัฒนธรรม ทำให้เข้าใจกันมากขึ้น
เด็กๆจากฮ่องกง คงร้องไห้กันในวันกลับแน่ๆ
คิดถึงค่ะ รักษาสุขภาพนะค่ะ
มาอ่านบันทึกพี่หน่อย ดอกแก้ว ทีไร ชื่นใจทุกที
เด็กๆ น่ารักเช่นเคย และภาพที่น่ารักมากอีกภาพหนึ่งคือภาพพ่อลูก
สิงห์ป่าสักนี่แหละค่ะ