KM.เข้มข้นของคนเมืองสารคราม

(ลูกชายกลุ่มเฮฮาศาสตร์รุ่นหนุ่มหล่อเฟี๊ยว)

ดวงคนจร..ก็ต้องจรลีไปตามลายแทงชีวิต บ่ายวานนี้ผมเดินทางไปถึงตักสิลา โรงแรมที่จัดงานUKM11

เรานัดเจอกันบ่ายสองโมง ผมขับรถไปทันเวลาพอดี ดร.ศักดิ์พงศ์ หอมหวน อ.ขจิต คุณแผ่นดิน อ.เสือ ออตเล้าข้าว สายลม ย่ามแดง และเอก ทั้งหมดนี้เป็นกลุ่มลูกชายพันธุ์Blogสายอีสาน ทางโรงแรมเห็นท่าไม่ดีจึงจัดมุมลอบบี้ให้เจี๊ยวจ๊าวกัน สักพักหนูหนิงมาถึงก็ได้เรื่องสิครับ เธอเป็นเสมือนเจ้าของพื้นที่ เจอหน้าไม่พูดพร่ำทำเพลงขอกอดพ่อตุนคะแนนแข่งกับลูกหว้าไว้ก่อน หลังจากนั้นมหกรรมกอดก็ระเบิดขึ้นระหว่างblogชาวอีสานกับชาวใต้ ดูภาพเอาเถิดว่าครอบครัวนี้อบอุ่นขนาดไหน เป็นการตั้งต้นที่มิตรกระจิตมิตรกระใจที่ใครอยู่วงนอกยากที่จะเข้าใจ

ภาพนี้อภินันทนาการจากอาจารย์แพนด้า

คงจะเป็นวัฒนธรรมของชาวBloggerไปแล้วคุณเมตตาลูกสาวชาวใต้แห่งมหาวิทยาลัยสงขลานัครินทร์ คนที่เขียนเรื่องลูกสาวเธอที่ใครอ่านไม่ยิ้มถือว่าอารมณ์ขันชำรุด แต่ละมุขที่สรรมเล่าล้วนเด็ดสะระตี่ไม่มีซ้ำใคร เป็นแง่มุมฮาระหว่างคุณแม่กับคุณลูกที่ชวนให้อมยิ้มและปล่อยก๊ากส์เสมอ เราเจอกันที่ลอบบี้ เธอโผมากอดตามธรรมเนียมชาวเฮฮาศาสตร์ ตามมาด้วยของฝากลองกองจากตันหยงมัสของแท้กล่องใหญ่ แจกจ่ายให้ชิมกันถ้วนหน้าในบรรยากาศของครอบครัวเรา ผมเป็นพ่อใหญ่ที่มีลูกหลานล้อมหน้าล้อมหลังเป็นโขยง มันก็อึกกะทึกแบบมีชีวิตชีวาอย่างนี้ละครับ

เราประชุมวางแผนงานกับคณะอาจารย์ของมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม ที่วันนี้มาเตรียมงานกันอย่างคึกคัก เดินชมนิทรรศการที่เด็กๆโรงเรียนเม็กดำเตรียมมานำเสนอ ให้เห็นกระบวนการจัดการความรู้ในภาพรวม โดยเอาโรงเรียนเป็นฐานดำเนินการ เชื่อมไปหาชุมชน แล้วเดินออกไปเกี่ยวก้อยกับมหาชีวาลัยอีสาน ผมจับไปเช็คแฮนด์กับนักวิชาการนักวิจัยและนักธุรกิจภาคเอกชน เป็นการเชื่อมวงจรให้เห็นว่าวิชาการที่จะเข้าไปสู่สังคมแห่งการเรียนระดับหางแถวนั้นเป็นอย่างไร

เจ้าภาพชวนเราทั้งหมดไปเลี้ยงมื้อเย็นที่ร้านอาหารริมฝังแม่น้ำชี มีการแนะนำตัวกันเล็กน้อยแล้วก็หม่ำสิครับท่านผู้ชม เป็นอาหารปลาสูตรสารคามที่อร่อยไม่เบา เมื่อท้องอิ่มตาก็ชักจะหย่อน กลับมาถึงโรงแรม หลังจากดูความเรียบร้อยและตกลงรายละเอียดปลีกย่อยแล้วก็แยกย้ายกันเข้าห้อง ผมพักกับกามนิตหนุ่ม แต่ก็มีลูกชายตามมาคุยต่อเป็นพรวน อ.เสือ สังเกตเห็นผมนั่งตาปรือจึงจับขึ้นเตียง แล้วลงมือนวดพร้อมกับคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้ให้ฟัง ม่อยหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ ผมตื่นมาอีกทีตีสองกว่าเห็นกามนิตหนุ่มนั่งรายงานง่วนอยู่คนเดียว บอกว่าอาจารย์บีแมนมาคุยด้วยตั้งนานในระหว่างที่ผมท่องไปในโลกแห่งความฝันถึงคนดีที่อยู่ไกลโพ้น

สรุปว่าถ้าคนเราเข้าใจและเห็นความสำคัญของความรู้อย่างแท้จริงแล้ว กระบวนการต่อยอดความรู้จะดำเนินการไปบนฐานความเข้าใจและตั้งใจ ผมเห็นเป็นความงดงามของการเก็บเกี่ยวความรู้อย่างมีความสุข ที่เริ่มจะเป็นรูปเป็นร่างเป็นกระบวนการ ไม่แน่นะครับ ในอนาคตถ้ากลุ่มเฮฮาศาสตร์ขยายพลังออกไปเป็นกลุ่มใหญ่ขึ้นๆ อานุภาพของชาวเรานี้แหละจะสร้างสังคมฐานความรู้ และฐานสังคมแห่งการเรียนรู้เชิงประจักษ์ และเรื่องเหล่านี้ก็จะไม่ได้เป็นเพียงคำพูด ความฝัน หรือทฤษฎีลมๆแล้งๆอีกต่อไป

อีกไม่กี่ชั่วโมงมหกรรมUKM.11ก็คงจะเริ่มแล้ว หลังจากที่ประธานกล่าวเปิดงานโดย ดร.ทองม้วน นาเสงี่ยม รองอธิการบดีฝ่ายวางแผน วิจัยและเทคโนโลยีสารสนเทศ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม ตามด้วยขบวนแห่กันหลอน ที่มาช่วยเปิดการประชุมด้วยบรรยากาศของประเพณีชาวอีสาน ของนักศึกษามหาวิทยาลัยเจ้าภาพตามด้วย

ปาฐกถาเรื่อง “การจัดการความรู้สู่ชุมชน :วิจัยเป็นสื่อ” โดย ดร.อมรวิชช์ นาครทรรพ

บรรยายพิเศษ “การจัดการความรู้สู่สุขภาพ:ชีวิตในชุมชน” โดย พ.ญ.ทานทิพย์ ธำรงวรางกูร

เสียดายว่าช่วงครึ่งเช้าผมไม่ได้อยู่รวมงาน ต้องไปพบหมอที่โรงพยาบาลศรีนัครินทร์ขอนแก่น โดยเพื่อนบุญธรรมอาจารย์จุ๋มและแม่บ้านจะเป็นคนอาสาพาไปจ๊ะจ๋ากับหมอ นี่ยังดีนะที่ไม่มีรายการผ่าตัด ไม่ยังงั้นไปเจออาจารย์ติ๋ว ทำหน้าที่ดมยาสลบ มีหวังก๊ากส์กันก่อนคร๊อกฟี๊แน่ๆ ช่วงบ่ายผมจะย้อนมาที่ตักสิลาครั้งหนึ่ง เพื่อทำหน้าที่เสนอ

เรื่อง “KM.เพื่อชีวิต” ร่วมกับ ดร.ศักดิ์พงศ์ หอมหวน มีลูกชายเจ้าสายลมหนุ่มหล่ออารมณ์ดี เป็นผู้ดำเนินรายการ โดยมีกิจกรรมเด็กๆลูกหลานชาวเม็กดำเป็นตัวเดินเรื่อง ส่วนบรรยากาศต่างๆในงาน ทีมBloggers คงรายงานข่าวกันอย่างสนุก ขอเชิญชาวBlog อ่านได้ตามอัธยาศัย อยากต่อเติมเสริมความคิดอะไรก็เชิญเลยนะครับ วันนี้ระบบการเชื่อมโยงความรู้อยู่ที่ปลายนิ้วของท่านแล้ว

เขียนใน GotoKnow โดย ครูบา สุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์
ใน KM ในมหาชีวาลัยอีสาน

คำสำคัญ (Tags): #km สารคาม#มหาชีวาลัยอีสาน

หมายเลขบันทึก: 121433เขียนเมื่อ 23 สิงหาคม 2007 04:51 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 18:16 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (9)

สิงห์ ป่าสัก

เขียนเมื่อ 23 สิงหาคม 2007 05:02 น. ()

สวัสดียามเช้าครับพ่อครูบา
คนคอเดียวกันพบกันและได้ทำงานร่วมกันแม้จะอยู่คนละทิศทาง บรรยากาศล้วนแต่มีความสุขนะครับ
จะคอยติดตามการรายงานทางบล็อกนะครับ
ผมก็ตื่นมาเตรียมงานตั้งแต่ตี 3 แล้วครับ ช่วง 1 เดือนข้างหน้านี้มีเวทีที่จะไปแลกเปลี่ยนนับ 10 เวที และมีความหลากหลายมากๆ
ขอบพระคุณพ่อครูบามากครับที่นำบรรยากาศของเฮฮาศาสตร์มาแบ่งปัน(ความสุขผ่านบล็อก)

ครูบา สุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์

เขียนเมื่อ 23 สิงหาคม 2007 05:12 น. ()

คิดถึง สิงห์ป่าสักเสมอ นึกว่าจะเจอที่เชียงใหม่ แต่มาเจอกันในบล็อกก็ยังดี โอ้โฮ หน้าที่นะหน้าที่ ทำไมมันมากอย่างนี้ ขอให้ทำงานอย่างมีความสุข จะติดตามอ่าน ฝากกอดเจ้าหนูไผ่ ด้วย