นี่แหละ...คนไทยหัวใจลูกทุ่ง!!


ความมีน้ำใจของคนไทยมีอยู่ทั่วประเทศไทย โดยเฉพาะคนชนบทที่มักจะช่วยเหลือผู้ตกทุกข์ได้ยากโดยไม่หวังผลใดตอบแทน

         ภายในช่วงเวลาหนึ่งสัปดาห์  ชีวิตผู้เขียนเจออะไรต่อมิอะไรแยะเชียวค่ะ  เมื่อวันศุกร์ที่แล้วนี่เองก็เพิ่งไปงานฌาปนกิจศพมาหยกๆ  วันนี้สุดโต่งค่ะ  ผู้เขียนเพิ่งไปงานแต่งงานมา!

       เอ....ใครๆ เค้าก็ไปงานแต่งงานกันตั้งแยะ  แล้วจะมีอะไรแปลกใหม่เหรอ  ชีวิตของผู้เขียนมีค่ะ....แปลกใหม่ตลอด....ตรงที่ "เราหลงทางกันค่ะ"

      วันนี้...นี่เอง...ผู้เขียนพร้อมเพื่อนครูอีก 3  ท่านต้องเดินทางไปงานแต่งงานของน้องครูจ้างรายเดือนที่ จ.พัทลุง  และงานที่เราไปกันก็จัดขึ้นที่ จ. พัทลุง  แน่นอนที่สุดว่านี่เป็นครั้งแรกที่พวกเราไปบ้านของน้อง  เราได้รับแผนที่ที่ชัดเจนพอสมควร  เลยเริ่มออกเดินทางกันตั้งแต่เช้าเชียว  (ยังกับจะรู้ตัวว่า....ต้องหลงทางกันเป็นแน่....เลยต้องเผื่อเวลาเอาไว้)  แต่ปัญหามันอยู่ที่  งานแต่งงานที่หมู่บ้านนี้บังเอิญมี  2  งาน  หนำซ้ำชื่อพ่อของเจ้าของงานทั้งสองดันเหมือนกันอีก  เอาล่ะสิ....ปัยหามันเกิดแล้วค่ะ   เราก็เลยต้องเข้าไปถามทางชาวบ้านในละแวกนั้น  เมื่อเรามีปัญหาเกี่ยวกับเส้นทางในแผนที่ที่น้องเค้าแนบมาให้ในการ์ดเชิญ 

      แค่แวะเข้าไปถามทางจากชาวบ้านเพียงคนเดียวจากบ้านหลังหนึ่ง    แต่ที่ไหนได้...เรากลับได้รับคำแนะนำเรื่องเส้นทางพร้อมด้วยมิตรภาพมากมายจากชาวบ้านละแวกนั้น...ที่หวังเพียงเพื่อช่วยเหลือผู้ผ่านมา....และ....ผ่านไป....อย่างเราๆ ให้ได้พบจุดหมายปลายทาง  จากการเข้าไปถามคนแรกที่หน้าบ้านของเค้า    คนที่สองที่ขับมอเตอร์ไซค์ผ่านมาพร้อมกับลูกหลานนั่งกันมาเต็มทั้งข้างหน้าและหลังผู้ขับและบังเอิญผ่านมาเห็นเหตุการณ์คนแปลกถิ่นอย่างเราๆ ก็เข้ามาช่วยอธิบายกัน  ยังค่ะ...ยังไม่หมด  ลุงคนที่อยู่บ้านข้างๆ  แกก็เดินอาดๆ เข้ามาร่วมด้วยช่วยอธิบายด้วยมิตรจิตมิตรใจ  มอเตอร์ไซค์ของหญิงวัยกลางคนขับผ่านมาอีกคันยังอุตส่าห์แวะเข้ามาร่วมช่วยเหลือเมื่อได้ยินแว่วๆ ว่าเราจะไปงานน้องครูที่เธอเองก็รู้จักด้วยเช่นกัน  และเราก็ตอบแทนเขาเหล่านั้นด้วยรอยยิ้มและคำขอบคุณจากใจจริงของผู้ผ่านมา...และ....ผ่านไป...อย่างเราๆ  แต่ความทรงจำดีๆ เหล่านี้ไม่อาจผ่านไปจากใจพวกเราได้เลย 

      เป็นภาพประทับใจเหลือเกินค่ะ  เมื่อใครก็ตามที่นั่งมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในช่วงเวลานั้น  ....อมยิ้ม...กันไปตามๆ กันเลยล่ะค่ะ 

       นี่แหละหนา....คนไทย..หัวใจลูกทุ่ง!!

คำสำคัญ (Tags): #น้ำเอย...น้ำใจ....
หมายเลขบันทึก: 120850เขียนเมื่อ 20 สิงหาคม 2007 22:01 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 19:59 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (5)
  • เป็นน้ำใจของชาวชนบทครับพี่แอน
  • ผมเคยไปสำสวจคล้ายที่สะบ้าย้อยคนเดียว
  • ลุยไปในสวนยางไม่หลงเพราะชาวบ้านใจดีบอกส้นทางตลอดเพราะเห็นเราเป็นนิสิต
  • มาอวยพรวันเกิดอีกรอบ
  • ดีใจที่มีคนเกิดวันเดียวและเดือนเดียวกัน
  • ขอให้พี่แอนมีความปลอดภัยและมีความสุขกับการทำงานครับผม
  • ขอบคุณมากๆ ครับน้อง  ขอน้อมรับหมดเลยค่ะสำหรับคำอวยพรจากน้องชายคนเก่งเนี่ย
  • ขอบคุณอีกที...ที่บังเอิญมี surprise! ในวันนี้  เป็น surprise! ที่เจ๋งมากเลยครับน้อง
  • ขอพรดีๆ ย้อนกลับไปหาน้องด้วยนะครับผม

ครูค่ะติดต่อครูไม่ได้เลยครูเปลี่ยนเบอร์ใช่ไหมค่ะ ครูยิงมาเบอร์หนูน่ะค่ะ

เดี๋ยวหนูโทรกลับ 0842156920/0878375268

สวัสดีค่ะ

  • ผ่านหน้าบ้าน
  • ต้องแวะทักทายกันหน่อยนะคะ
  • คิดถึงน้องแอนค่ะ
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท