"งานบนสำนักงานสาธารณสุขอำเภอ งานที่ไม่มีใครมองเห็น"
หลังจาก ยุ่ง-วุ่นวาย กับการ เตรียมรับนิเทศงาน จากทีมนิเทศงานสสจ.ระนอง ที่มาตรวจสอบเอกสารหลักฐานตามคำรับรองปฏิบัติราชการ ที่คปสอ.กะเปอร์ เมื่อวันที่ 16 สิงหาคม 2550 ต้องยอมรับว่า งานนี้ หนักเอาการ และดูมันจะ ใหญ่ เกินตัว ซะด้วย แถมพ่วงท้าย ด้วย ผู้รับผิดชอบงานตามคำรับรอง และนักวิชาการโรงพยาบาลกะเปอร์ ติดภาระงาน ต้องไปประชุม ต่างจังหวัด จึงทำให้งานต่าง-ต่าง ตกอยู่ที่ผู้เขียนเป็นส่วนใหญ่ ยังจำความโกลาหล วุ่นวาย ของวันนั้นได้อยู่เลย ว่า ....
" น้องเปิ้ล ว่างรึยัง?" "น้องเปิ้ลมานี่หน่อย" "น้องเปิ้ลจะรับนิเทศเรื่องนี้มั้ย" "น้องเปิ้ล น้องเปิ้ล น้องเปิ้ล..." ตกกลางคืน ยังนอนไม่หลับเลยล่ะค๊า!! อิอิ และต้องยอมรับโดยดี เลยคะว่า ยังมีอีกหลายต่อหลายอย่างที่ต้องดำเนินการปรับปรุงในปีงบประมาณหน้า ที่เห็นเด่นชัด คงเป็นงานแผนงานโครงการ งานคปสอ. และระบบสารสนเทศ ที่พิจารณาคะแนน จากรายงาน HCIS คิดไว้ในใจ ว่าข้อผิดพลาดที่เกิดขึ้น เป็นบทเรียน เริ่มต้นของการเรียนรู้ หากเราไม่ปฏิเสธที่จะยอมรับ ก็ เป็นจุดเริ่มต้นที่ดีของการพัฒนา ถึงแม้จะถูกซ้ำเติมจาก ทีมงาน (ที่ไม่ได้พยายามช่วยเหลืออะไรเลย) ถ้าช่วยเหลือกันบ้างจะไม่ว่าสักคำ - -" ยอมรับเลยคะว่า กลุ่มคนประเภทนี้ มีอยู่มากและแฝงตัวอยู่จริงในทุกแห่งหน (อิอิ)
ชัดแจ้ง เห็นจริง คร๊าบพี่-น้อง จ๊ากกกกกกกกก!!!
พยายามบอกกับตัวเองว่า เราได้ทำเต็มที่แล้ว งานบางงาน เราเองก็เพิ่งมารับ เมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมา (เดือนมิถุนายน) ทำได้ แค่นี้ แค่ไหน ก็อยู่ที่ความตั้งใจ ที่จะทำแล้วหล่ะคะ
อีกเรื่องที่ทำให้รู้สึก และเข้าใจ ถึงชีวิตการทำงาน ข้าราชการมากขึ้นอย่างบอกไม่ถูก คงเป็นเหตุการณ์ จากการเข้าร่วมเป็นคณะกรรมในการพิจารณาความดีความชอบ ของข้าราชการในสังกัด มองเห็น และ สัมผัสได้ ถึงการมองเห็นคุณค่า ของการทำงาน หลายครั้งที่พยายามคิดและหาบทบาท ของงานที่รับผิดชอบ ของนักวิชาการ ที่ปฏิบัติงาน ที่สำนักงานสาธารณสุขอำเภอ พยายามมองให้เห็นตัวตน แต่เมื่อผ่านวันนั้นไป คุณค่าที่พยายามค้นหา กลับหมดลงทันที กับ คำว่า "งานในพื้นที่ เป็นงานที่มีภาระที่ต้องรับผิดชอบมากมาย"
อยากทิ้งคำถาม ง่าย-ง่าย ไว้ว่า แล้ว ผู้เขียน เลือกได้หรือมั้ย ? ที่จะทำงาน ที่ไหน ถ้าเลือกได้ก็คงไม่ปฏิเสธอะไรเลย ที่จะลงไป "งานในพื้นที่ ที่เป็นงานที่มีภาระที่ต้องรับผิดชอบมากมาย" อย่างที่ใคร-ใคร ว่ากัน และอีกคำถามที่ค้าง อยู่ในใจ คือพร้อมที่จะแลกเปลี่ยนบทบาท กันมั้ยคะ? (ก็ไม่มีใครแย่งกันมาทำงานบนสำนักงานสาธารณสุขอำเภอสักที)
อันที่จริง ในชีวิตการทำงานทุกวันนี้ "ไม่ต้องการอะไรมากไปกว่า คุณค่า และตัวตนในการทำงาน เท่านั้นเอง ..."
ความเห็น (16)
อำนวย สุดสวาสดิ์
- ผมเองตกอยู่ในภาวะ "ยุ่ง และวุ่นวาย" ที่สุดเหมือนกันครับช่วงนี้
- สิ่งที่เราทำ หากทำเต็มที่ที่ควรจะทำแล้ว ตัวตนของเราก็จะค่อยๆ ปรากฏให้เห็นเป็นที่ประจักษ์เอง--แม้ว่าคนอื่นๆ จะมองไม่เห็นในตอนนี้ แต่เชื่อว่า "ทำดีต้องได้ดี" และในอนาคตเราก็จะได้รับการยอมรับมากขึ้น ครับ
- ผมเองก็อยู่ในฐานะที่ไม่ค่อยต่างกันนักกับน้องเปิ้ล บทบาทนักวิชาการสาธารณสุข บน สสอ. ที่ใครบางคนมองว่าไม่ค่อยมีอะไร-- แต่ก็ยังเชื่อว่าหลายคนมองเห็นคุณค่าและตัวตนของคนบน สสอ. อยู่นะครับ
- เป็นกำลังใจให้เสมอ อย่าท้อ
อย่าถอย กับเรื่องเล็กๆ --ยังมีเรื่องใหญ่รอเราอยู่ครับ สู้+สู้
ครับ
- สวัสดีคะ คุณอำนวย
- จะไม่ให้เข้าใจกันได้อย่างไร ในเมื่อเรา มันหัวอกเดียวกัน อิอิ
- ถึงอย่างไรก็ต้องขอขอบคุณสำหรับกำลังใจ
- อันที่จริงก็บ่น ไปเท่านั้นแหละคะ บ่นเท่าไหร่ ยังไงก็ต้องทำงานอยู่ดี เพราะมันคือหน้าที่
- แต่หากมองย้อนกลับ หาก เปลี่ยนจาก ทำเพราะหน้าที่ เป็นทำเพราะ รักในงาน มันน่าจะมีอะไรดี-ดี เกิดขึ้นมากมายกว่านี้แน่ๆเลย จริงมั้ยคะ ???
อำนวย สุดสวาสดิ์
มีบทเพลงมาแทนกำลังใจ ครับ
เพลง : ทำดีต้องได้ดี
(เพลงประกอบละคร สุดแต่ฟ้ากำหนด)
ศิลปิน : โรส ศิรินทิพย์
ไม่ใช่ที่นามสกุล ไม่ใช่ที่ชาติภาษา
ไม่ใช่อยู่ที่หน้าตา แต่ว่าอยู่ที่หัวใจ
คนมันจะดีจะเลว ต้องดูกันที่ข้างใน
ไม่ว่าจะดีจะร้าย ต้องดูที่การกระทำ
*แม้ทำดีมันยากเหลือเกิน
หนทางเดินจะมีขวากหนาม
แต่ยังไงก็ตาม จะไม่ท้อจะไม่หวั่นไหว
**ทำดีต้องได้ดี
คำคำนี้ยังจำฝังใจ
ไม่ว่าจะนานสักเท่าไหร่ ก็คงจะมีสักวัน
ทำดีต้องได้ดี เชื่อเสมอต้องมีวันนั้น
วันที่ฟ้าสดใส วันที่ดอกไม้บาน…
วันที่เขาเข้าใจ (วันที่ฝันเป็นจริง)
ไม่ว่าจะดำจะขาว
ไม่ว่าจะมีหรือจน
แต่ค่าแห่งความเป็นคนมันอยู่ที่การกระทำ
(*,**)
สวัสดีครับ คุณเปิ้ล
ผมแวะมาให้กำลังใจนะครับ... ทำดีที่สุด คือ คุณค่าของงาน โดยไม่จำเป็นต้องชี้วัดว่าผลแห่งการกระทำนั้นสัมฤทธิ์ผลตามที่ตั้งไว้หรือไม่
ผมขออนุญาตนำกลอนที่แต่งให้กับกัลยาณมิตรท่านหนึ่งมาให้คุณเปิ้ลได้อ่านเติมเต็มบางห้วงยามของชีวิต นะครับ
การงานคือชีวิต
น้อยนิดแต่มีค่า
แต่ละวัน แต่ละเวลา
อาจพรากคุณค่าบางอย่างไป
แต่เพราะการงานคือชีวิต
ที่น้อยนิดจึงยิ่งใหญ่
อ่อนล้าบ้าง, จะเป็นไร
แต่อย่าลืมให้หัวใจได้พักเดิน
- สวัสดีคะ คุณแผ่นดิน
- ขอบคุณ สำหรับกลอน เพราะมากเลยทีเดียว
- แล้วจะนำไปใช้ เวลาท้อ-ท้อ นะคะ "ทำดีที่สุด คือ คุณค่าของงาน"
คุณ
ผมเข้าใจมากๆเลยครับ และขอให้กำลังใจคนทำงาน ครับ ในอดีตผมก็ตกอยู่ในสภาวะเช่นนี้ จนกระทั่งตนเองตัดสินใจเดินออกมาจากตรงนั้น
นับจากวันนี้ก็ได้ปีเศษๆแล้วครับ ..
มันต่างกันมากครับ กับชีวิตผมตอนนี้
ผมอ่านหนังสือ"โจนาธาน ลิฟวิ่ง สตัน" ของริชาร์ด บาร์ก ที่เพื่อนต่างชาติมอบให้อ่านจากอังกฤษ หนังสือเล่มนี้น่ารักมากครับ เริ่มจากคำโปรย หน้าปกเป็นรูปนางนวลสวยๆ ข้างในเป็นภาษาอังกฤษที่อ่านเพลิดเพลินดี ... อ่านซ้ำแล้วซ้ำอีก วันหนึ่งงผมก็โปยบินตามโจนาธานตัวนั้นไป
ที่ผมเขียนอย่างนี้ ไม่ให้ท้อนะครับ ทำหน้าที่ให้ดี และดีที่สุดนะครับ
วิถีนี้ผมเลือกเอง
สวัสดีครับ.บริบทเราอาจต่างกัน แต่สิ่มที่เจอก็ไม่ต่างกันหรอก นักวิชาการสอ.อย่างพี่ก็เจอเหมือนกับน้องเหมือนกัน พี่คิดว่าทั้งน้องและน้องอำนวยทำหน้าที่สมกับตำแหน่งนักวิชาการแล้ว ก็น่าภูมิใจแล้วที่ทั้งสองอำเภอมีน้องทั้งสองคนอยู่ เป็นกำลังใจให้ครับ อย่าแพ้ตัวเองเป็นอันขาด
- สวัสดีคะ.. จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร
- เห็นแล้วน่าสนใจจังเลยคะ ถ้ามีโอกาสต้องหามาอ่านบ้างแล้วหล่ะคะ
- ขอบคุณที่แวะเวียนมาให้กำลังใจ คะ
- ยินดีด้วยนะคะที่ ได้บินไปตาม "วิถีนี้ผมเลือกเอง"
- ขอบคุณ คุณ นาย สิทธิ์ชัย ชูจีน
มากๆ เลยคะที่แวะเวียนมาให้กำลังใจ - และสำคัญจะจำเอาไว้ ว่า "อย่าแพ้ตัวเองเป็นอันขาด"
อำนวย สุดสวาสดิ์
-
ขอบคุณ คุณ
แผ่นดิน สำหรับบทกลอนเสริมกำลังใจ ขออนุญาตมาเติมเต็มกำลังใจด้วยนะครับ
-
ขอบคุณ พี่
จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร
สำหรับ "โจนาธาน ลิฟวิ่ง สตัน"
หวังว่าน้องเปิ้ล จะยังไม่บินตามนกตัวนั้นไปนะครับ -
ขอบคุณพี่
สิทธิ์ชัย ชูจีน
สำหรับกำลังใจดีๆ อย่าแพ้ตัวเองเป็นอันขาด พี่เองก็เช่นกันนะครับ
-
มีกำลังใจจากมวลมิตรใน G2K เยอะแบบนี้ น้องเปิ้ล
สู้สู้ นะครับ
ฟังเสียงน้องเปิ้ลดูเหนื่อยๆ เนอะ.....
แต่ขออนุญาติมองในมุมบวกบ้าง.......
ถ้าไม่มี น้องเปิ้ลว่างยัง.....อาจะไม่ได้ "เรียนรู้" อะไรบางอย่าง ทั้งเรื่องคนเรื่องงาน
ถ้าไม่มี น้องเปิ้ลมานี่หน่อย....อาจจะไม่มีอะไรแปลกๆ ให้ทำ และ "เรียนรู้"
ถ้าไม่มี น้องเปิ้ลจะรับเรื่องนี้ไหม....อาจจะไม่ได้ทำเรื่องอะไรแบบนั้น และได้ "เรียนรู้" เพิ่ม ก็ได้
........
อย่างไรก็ตามแต่ ขอเป็นกำลังใจให้ในการทำงานครับ ถ้าเป้าหมายของเราชัดเจนเชื่อครับว่าทุกงาน ทุกวินาทีของชีวิต มีคำตอบของมันเสมอ และขอนำคำพูดถึงที่ อ.หมอมันทนา (รศ.ดร.พญ.มันทนา ประทีปะเสน, คณะสาธารณสุขศาสตร์ ม.มหิดล) อาจารย์ที่แสนดีของผมคนหนึ่ง เคยให้คาถาในการทำงานไว้ว่า "สิ่งใดก็ตามที่ไม่ได้ทำให้เราตาย มันจะทำให้เข้มแข็งขึ้นเสมอ" ไว้ด้วยก็แล้วกันครับ
ด้วยรัก
- สวัสดีคะ คุณ กิตติพงศ์ พลเสน
- ขอบคุณสำหรับคำแนะนำในมุมบวก (มาก-มาก เลยคะ)
- อ้าว .. อย่าเพิ่งท้อซี่คะ
- ยังไงแล้วเชื่อเสมอคะว่า หากเรา ทำดี สักวันต้องมีคนมองเห็น
- อย่าให้สภาพบรรยากาศการทำงานแบบเดิมๆ กลืนเราไป
- มีจุดยืน ตั้งใจ แค่นั้นพอคะ
เพื่อนร่วมสายงาน
อย่าเพิ่งท้อนะคะ
เชื่อคะว่าสักันต้องมีคนมองเห็น ตัวตน ของการทำงาน
พี่คะ ทำงานตำแหน่งนักวิชาการสาธารณสุข
ต้องมีบทบาทหน้าที่อะไรบ้างค่ะและ
ความสำคัญของนักวิชาการสาธารณสุขมีอะไรบ้างค่ะ
ช่วยตอบหนูหน่อยนะค่ะ
เคยรู้สึกแบบนี้เช่นกัน
แต่ เราก็ทำหน้าที่ของเรา
ให้ดีที่สุด แค่นั้นพอคะ
เอาใจช่วยเสมอคะ ^^