งานชุมนุม blogger ใครร้องไห้ตอนไหนกัน
มี blogger หลายท่านเป็นห่วงว่า... ครูอ้อยกับพ่อบ้านเดินทางถึงบ้านหรือยัง ก็ขอตอบในบันทึกนี้เลยนะคะ ถึงบ้านเมื่อเวลา 10.00 น. ขอบคุณที่ทุกท่านเป็นห่วงและส่งใจตามมาถึงบ้าน ครูอ้อยเห็นหลังไวๆ เดินจากไป....
ครูอ้อยไปถึงโรงเรียนเวลา 11.00 น ได้พัก และกินข้าว และมีเพื่อนฝูงมาทักทาย
ครูอ้อยเอาลำไยกระโหลกจากเชียงใหม่ไปวางที่โต๊ะกินข้าว ชักชวนเพื่อนๆกิน
แล้วก็หนีมาทำงานที่ค้าง เน็ตไม่ดีเลยวันนี้ กว่าจะเขียนได้ก็บ่ายแก่ๆ คิดถึงทุกคนเนอะ
อยากจะถามว่า...ใครนะ ร้องไห้..กันตอนไหนบ้าง
ครูอ้อยแอบเห็น..ประมาณว่า..น้ำตาซึม ก็ถือว่า..ร้องไห้นะคะ
บางคนร้องไห้ตอนที่ ครูบาฯ พูด
บางคนร้องไห้ตอนที่ อ.พิชัยพูด
บางคนร้องไห้ตอนที่ คุณเอกพูด....
บางคนร้องไห้ตอนที่ร้องเพลง GotoKnow ....
บางคนร้องไห้ตอนที่จะต้องลาจากกัน...
บางคนร้องไห้ตอนกอดกัน....
สำหรับครูอ้อยนะหรือ.....มานั่งร้องไห้คนเดียว..ตอนที่อยู่คนเดียว ไม่มี blogger ที่นี่เลย
ความเห็น (18)
- ครูอ้อยครับ
- คงไม่มีใครรู้กระมังว่า ...
- หัวใจของผมร้องไห้ด้วยความสุขอยู่อย่างลึกเร้น ... แต่ไม่เปลี่ยวเศร้า
- หว้ามาถึง ห้าทุ่มค่ะ
- มีคนทักทายตลอดเลยไม่เหงา...
- แอบร้องไห้หลายช่วงเหมือนกันค่ะ
- แต่ตอนที่ลาพ่อครูบา พี่ขจิต และท่านอื่นๆ
- เลยกลายเป็นเด็กขี้แยตรงพี่ขจิตนี่แหล่ะ รีบเดินออกมาแล้วไม่หันกลับไปอีก เพราะกลัวใจตัวเอง...
- แต่ก็คิดว่า "เมื่อมีจากกัน...สักวันก็คงได้พบกันอีกค่ะ "
- ขอบคุณมิตรภาพที่แสนดี ขอบคุณความห่วงใยจากพี่อ้อยและคนข้างกายค่ะ
- หนูนั่งปั่นแบบประเมินอาจารย์อยู่ค่ะ ยังไม่เสร็จเลย
- พี่ ๆ คะ ..
ขนาดคนนั่งหน้าจอคอมพิวเตอร์ยังน้ำตาไหลเลยค่ะ แบบว่า หนูอินมาก TT_TT
นี่ก็เช็ดน้ำตาตาม ต้อยๆ อยู่เนี่ย ทำไมไม่ทราบ
สวัสดีค่ะครูอ้อย สิริพร กุ่ยกระโทก
ทำงานหนักมากเลยค่ะ มาถึง 10.00 น. แล้วทำงาน 11.00 น. หวังว่าคงได้พักผ่อนบ้างนะคะ ^ ^
น่าเสียดายที่ไม่ได้อยู่วันสุดท้าย ตอนที่ตัวเองลามา อารมณ์ต่างกันมาก เพราะคิดว่าเดี๋ยวก็ได้เจอกันอีก (อย่างน้อยบนบล๊อก) แต่ถ้าอยู่ถึงวันจบสงกะสัยอารมณ์จะเปลี่ยนเยอะเหมือนกัน ^ ^
แล้วพบกันใหม่ค่ะ ^ ^
สวัสดีค่ะครูอ้อย
ทุกวันนี้ น้องแป๊ด ก็ยังไม่หยุดร้องค่ะ แต่ไม่ใช่การร้องที่เกิดจากการกลั่นออกมาจากบ่อน้ำตานะคะ
แต่เป็นการ (ร่ำ) ร้อง ของหัวใจ ที่กระสันต์รอวันที่จะได้พบเจอ พูดคุย โอบกอด และอื่น ๆ อีกมากมายค่ะ
ต้องมีสักวัน ต้องมีสักวัน ใช่ไหมค่ะครูอ้อย
สวัสดีค่ะพี่อ้อย
เมื่อวานรีบๆ กับการไปขึ้นเครื่องเลยไม่ได้ อ้อยอิงร่ำลา ไม่งั้นนะค่ะ โรงแรมอาจต้องปิดกิจการเพราะน้ำตาท่วมโรงแรมแน่ๆ
แล้วคนที่น้ำตาตกใน จะเรียกว่าร้องไห้ด้วยมั้ยค่ะ
พี่อ้อยพักผ่อนบ้างนะค่ะ ทำงานหนักจังเลย
แล้วพบกันอีกนะค่ะ พี่อ้อยคนสวย...
- หลายช่วงหลายบรรยากาศที่น้ำตาซึม จนมองไม่เห็นมอนิเตอร์ ของกล้องวีดีโอ ขณะเก็บภาพ จนต้องกลั้นน้ำตาเอาไว้ ให้มันฉ่ำอยู่ในเบ้าตา
- ก่อนกลับวิ่งขึ้นรถเมล์ไม่ต้องร่ำลาใคร เพราะไม่อยากให้ใครเห็นน้ำตาของลูกผู้ชาย
- เก็บเอาไว้มานั่งอ่าน และดูภาพ แล้วร้องให้คนเดียวดีกว่า .... ฮือๆๆ
ครูอ้อยครับ ร้องให้ออกมาเถอะ เมื่อมันคือเครื่องหมายของความรักและปิติครับ
สวัสดีค่ะน้องแผ่นดิน...แผ่นดิน
- ครูอ้อยไม่อยากเศร้าเมื่อยามจาก พยายามไม่พูดอะไร เก็บความรู้สึกเอาไว้ แต่กลับมาทำงาน ก็พรั่งพรูออกมาเองค่ะ
ตอนนี้ก็ยังรู้สึกอยู่ ยังรับไม่ได้ค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะน้องลูกหว้า...อ.ลูกหว้า
- ครูอ้อยก็เป็นแบบนี้บ่อยมาก เวลาสะเทือนใจกับอะไร จะเก็บไว้บ้างแบบไม่มองบ้าง เดินเร็วๆหนีออกจากไปบ้าง..และแล้ว ก็ต้องปาดน้ำตาออกจากเบ้าตาค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ครูอ้อยอย่าร้องไห้นะคนดี...เพราะคุณติ๋ว....ฮือๆๆๆๆ
สวัสดีค่ะคุณติ๋ว...นาง กฤษณา สำเร็จ
- ครูอ้อย..ฮือฮือ เหมือนกันค่ะ..ยังมีอะไรที่ต้องฝ่าฟันเยอะแยะค่ะ แต่ตอนนี้ขอ..ฮือฮือ ก่อนค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะน้องต้อม...เนปาลี
- วันนี้ครูอ้อยต้องผจญภัยในการขึ้นรถประจำทางค่ะ
- ครูอ้อยคิดถึงน้องต้อมเสมอนะคะ
- วันนี้คงต้องทำอะไรหลายๆอย่าง
- ส่งใจมาช่วยครูอ้อยด้วยค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะท่านพี่...บางทราย (คนเข็นครก ขึ้นภูเขา)
ครูอ้อยร้องไห้มาหลายโฮแล้วค่ะ
โฮแรกคือความปิติ
โฮที่สองคือความรันทด
โฮที่สามคือความวังเวงค่ะ
ขอบคุณค่ะท่านพี่
สวัสดีค่ะคุณแป๋ว...paew สุดแสนจะน่ารัก
ยังไงก็อย่าให้ปฏิทินเป็นฟันหรอนะคะ..อิอิ...
สวัสดีค่ะน้องแป๊ด...คุณ รัตติยา เขียวแป้น
- สำหรับน้องแป๊ดอาจจะมี...ต้องมีสักวัน แต่สำหรับครูอ้อย...ต้องมีหลายวันค่ะ
เกทับ..อิอิ
ขอบคุณค่ะ