ว่าด้วยหนังสือ

            ช่วงเย็นวันศุกร์นี้ได้พักแบบสบายๆ กับหนังสือเก่าแต่น่าอ่านมากเล่มหนึ่ง  เป็นหนังสือในมูลนิธิโครงการตำราสังคมศาสตร์และมนุษย์ศาสตร์   จัดพิมพ์เมื่อ ปี  พ.ศ. 2527    บวกลบแล้ว หนังสือเล่มนี้  มีอายุ  23   ปี     หากเทียบกับคนก็เป็นวัยเริ่มต้นทำงาน  ความคิดความอ่านกำลังวังชาสมบูรณ์เต็มที่                    

           หนังสือเล่มนี้ ชื่อว่า  น.ม.ส.    โดยมี  สุวรรณา  เกรียงไกรเพ็ชร์   ทำหน้าที่บรรณาธิการ สาระสำคัญกล่าวถึงพระประวัติและงานนิพนธ์  ของพระราชวรวงศ์เธอ  กรมหมื่นพิทยาลงกรณ  ผู้ทรงได้รับคำยกย่องว่า   ทรงเป็นหนึ่งในกวีเอกแห่งยุครัตนโกสินทร์                    

                  มีความตอนหนึ่งน่าสนใจและใคร่ครวญ อย่างยิ่ง                

        “… เนื้อสัตว์บางอย่าง   เสืออร่อยเมื่อกัดกินสดๆ   คนอร่อยเมื่อทำให้สุกแล้ว    กาอร่อยเมื่อเน่า   ถ้าเปรียบต่อไปว่า    หนังสือ  ได้แก่ เนื้อสัตว์   ผู้อ่าน ได้แก่   เสือ    คน    หรือกา   ไซร้   จะเปรียบว่าใครเป็นใคร  ก็ต้องต่างรุ่นต่างเปรียบเทียบ   ไม่มีที่สิ้นสุดลงได้  นอกจากว่ารุ่นใหม่ในอนาคตจะเห็นรุ่นใหม่ในปัจจุบันว่ารุ่มร่าม    อย่างเดียวกับที่รุ่นใหม่ในปัจจุบันเห็นรุ่นใหม่ในอดีตนั้นเอง …”                       

         ในทัศนะผมเห็นว่า   แนวคิดอันทรงคุณค่าเช่นนี้  ได้สะท้อนถึงกระบวนการเรียนรู้ของผู้คนได้อย่างเฉียบคมยิ่ง     ซึ่งผมและทีมงานจะได้น้อมนำไปเป็นแนวทางเสริมสร้างกระบวนการเรียนรู้ในแบบฉบับของห้องเรียนของคนหลายวัย    ต่อไป                    

[ครูราญเมืองคอน คนนอกระบบ]

สวัสดีครับ...อาจารย์เม็กดำ1

• ผมมองบทความที่อาจารย์กรุณาบันทึกมาให้อ่านเปรียบเทียบกับความสุขหรือความพึงพอใจของคนครับว่า...
• บางคนมีความสุขที่ได้กินอิ่มนอนหลับ
• บางคนทีความสุขที่มีเงินทองมากมาย
• บางคนมีความสุขที่มีลูกน้องบริวารมากมาย
• บางคนมีความสุขที่มียศฐาบรรดาศักดิ์

        ซึ่งที่กล่าวมาแล้วเป็นเพียงส่วนหนึ่งเท่านั้นครับ... ยังมีความสุขที่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน  และความสุขที่ได้ช่วยเหลือผู้อื่นอีก แต่หากมองถึงปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง ผมคิดว่าหากทำได้มัจะเป็นความสุขที่แท้จริงครับ...

[เม็กดำ 9]

 กลุ่ม 9 นาดูน  หนังสือเล่มนี้ ชื่อว่า  น.ม.ส.    โดยมี  สุวรรณา  เกรียงไกร คือสนใจเพราะเกี่ยวกับวิชาที่กำลังเรียน

[บัวชูฝัก]

• สวัสดีครับท่านผอ.
• สิ่งที่ท่านผอ.นำมาฝาก คือสัจธรรมแห่งความเป็นจริงครับ
• จะเป็นคนรุ่นใหม่ในอนาคต คนรุ่นใหม่ในอดีต หรือจะเป็นคนรุ่นใหม่ในปัจจุบัน สิ่งที่สำคัญคือการยอมรับซึ่งกันและกันครับ
• ถ้าไม่มีคนรุ่นใหม่ในอดีต ก็จะไม่มีคนรุ่นใหม่ในอนาคตเช่นกันครับ

[คนรุ่นเก่าพัฒนา ว่าที่บัณฑิต]

เสือถ้าได้กินอาหารสด ก็จะมีความอร่อยถูกปาก   กาหรืออีแร้ง  ถ้าได้กินของเน่าๆ ก็จะเป็นอาหารสุดยอดของมัน  แต่คนจะกินอาหารจะต้องมีพิธีรีตอง  เอามาทำให้สุก พร้อมปรุงรส  ซึ่งความเป็นอยู่ ของเสือ  คน อีกา มันมีความต้องการต่างกันอยู่แล้ว คนละความต้องการ และภายใต้ความต้องการนั้นๆ   และถ้าเปรียนเทียบ  หนังสือคืออาหาร  นั่นก็หมายถึงว่า ทุกคน ก็ต้องทานอาหาร  ให้เหมาะสมกับความต้องการของตน แต่ในการกินอาหารนั้น  ท่านจะกินแต่อยู่อย่างเดียวหรือ  ท่านจะต้องพัฒนาอาหารให้มันมีหลายรสชาติ และเหมาะสมกับความเป็นอยู่ และศักยภาพในการับของตนเอง ไปกันได้  อย่างดิฉันจะต้องค่อยๆเรียนรู้ไป เรื่อยๆสะสมไปเรื่อยๆ ถ้าจะไปอ่านเรื่องเกินความรู้ ก็จะเสียเวลาเปล่า เพราะไม่เข้าใจ ต้องค่อยเป็นค่อยไป และค่อยเรียนรู้ไป