สร้างแรงเสริม...เพิ่มเจตคติ ตอน 2
เฮ้อ! เสร็จสิ้นกิจกรรมกีฬาซะที เด็กๆ จะได้เริ่มตั้งหน้าตั้งตาเรียนกันแล้ว.......
ครูหลายๆ ท่านก็มักจะเปรยออกมาลักษณะนี้...เมื่อกิจกรรมกีฬาเสร็จลง เพราะเมื่อถึงหน้ากิจกรรมกีฬา ทั้งครูและเด็กก็ลุยกันอยู่กลางสนามล่ะค่ะ
และแล้วก็เข้ามาในห้องเรียน.....ห้องที่น่าสงสารเป็นที่สุด....(ในความคิดของคุณครูหลายๆท่าน โดยเฉพาะอย่างยิ่งคุณครูวิชาภาษาอังกฤษ และห้องนี้ก็ถูกจัดเป็นโจทย์ที่หินที่สุดของผู้เขียนเลยก็ว่าได้) พวกเค้าเรียนอ่อนกันมากๆ ในวิชาภาษาอังกฤษ แถมยังไม่ยอมเข้าห้องเรียนอีกด้วยความคิดที่ว่าภาษาอังกฤษยากมากๆ สำหรับชีวิต
ตั้งแต่เปิดเทอมเป็นต้นมา....ผู้เขียนแทบจะต้องสอนกันใหม่หมด.....ชนิดถอนรากถอนโคน วางพื้นฐานกันใหม่หมดราวกับว่าสอนในระดับชั้นประถมฯ เลยทีเดียว (ทั้งที่เด็กอยู่ชั้นมัธยมแล้ว) ผู้เขียนจะไม่โทษว่าเป็นเพราะความ.....ในระบบการศึกษา หรือเพราะเหตุใดก็ตาม ในเมื่อเด็กเข้ามาอยู่ในตรงหน้าแล้วก็คือหน้าที่ที่ต้องทำให้สำเร็จให้มากที่สุด......
อาจจะเป็นเพราะการตกลงร่วมกันระหว่างครูและเด็กถึงเป้าหมายในการเรียนการสอน หรืออาจจะเป็นเพราะ....เค้าคงสงสารผู้เขียนก็ไม่ทราบ หรือไม่ก็อาจจะเพราะความบู๊ในแบบฉบับของครูภาษาอังกฤษกับเด็กที่ไม่ยอมเรียนก็อาจจะเป็นได้ ทั้งขู่ ทั้งปลอบกันอึกทึก
แต่สุดท้ายเค้าก็พยายาม....พยายามที่จะเรียน พยายามที่จะทำความเข้าใจในเรื่องที่เรียน แม้จะต้องใช้เวลาในการเรียนรู้ที่ยาวนานกว่าคนอื่นๆ ประกอบกับวัยวุฒิที่สูงขึ้นของเค้า จึงทำให้มีวันนี้ ......วันที่ผู้เขียนยิ้มออกมาอย่างชื่นใจกับลูกศิษย์ตัวโข่งที่เพิ่งจะเริ่มต้นตั้งใจเรียนวิชาภาษาอังกฤษ (วิชาที่พวกเค้าคิดว่ามันยาก และไม่เคยคิดว่าจะเรียนแล้วเข้าใจได้เหมือนในวันนี้.....)
มันเป็นภาพประทับใจมาก.....เมื่อเห็นเด็กเกเรที่ไม่ยอมเรียน มานั่งเรียน นั่งทำกิจกรรม แบบฝึกทักษะ แถมยังแย่งกันยกมือตอบคำถามโน่นนี่ สายตาที่เค้าส่งมาคือ ณ วันนี้เค้าเรียนรู้เรื่องแล้วล่ะ เริ่มสนุกแล้วล่ะ และภาษาอังกฤษมันไม่ได้ยากอย่างที่เค้าคิดเลย
คงต้องให้เวลา.....กับการเรียนรู้ของเค้าสำหรับเด็กเรียนอ่อน
คงต้องมุ่งมั่น.....สำหรับการรอคอยวันแห่งความสำเร็จร่วมกัน
คงต้องอดทน.......กับเจ้าตัวโข่งที่ไม่ยอมเรียน
คงต้องหาวิธีการ / เทคนิคต่างๆ.......ที่จะไปให้ถึงที่จุดหมายที่ปักธงไว้
เป็นกำลังใจให้คุณครูทุกท่านที่เจอ.....โจทย์ที่หินที่สุดนะคะ
ความเห็น (12)
- รู้สึกเสียใจที่พลาดบันทึกนี้ไปหายวัน
- ช่วงนั้นยุ่งๆๆอยู่ที่รุงเทพฯเพิ่งกลับมาด้วย
- มาให้กำลังใจพี่แอน
- สอนเด็กๆๆที่ไม่รู้ให้รู้นี่ได้บุญมากนะครับ
- คิดถึงพี่แอนมากๆๆ
- พี่ก็คิดถึงน้องนะครับผม ความจริงแล้วอยากเจอตัวเป็นๆ ที่ไม่ใช่ภาพหลอนๆ (ฮาๆๆๆๆ)
- รู้มั๊ยพี่ต้องอดทนขนาดไหน ขนาดที่เจอเค้าเขียนผิดๆ ถูกๆ ในคำศัพท์คำนึง ก็ไม่ปล่อยให้เค้าสะกดผิดนะ ดันคัดให้เค้าเหมือนเป็นเด็กอนุบาล (ทั้งๆที่อยู่มัธยมแล้วน่ะ) หัดคัดคำไทยเป็นแถวๆ ลงมาทั้งหน้ากระดาษน่ะ แบบนั้นเลยครับผม พี่ถึงบอกว่า ต้องอาศัยเวลาและความอดทนไงจ๊ะ แต่ตอนหลังหลายๆ คนเค้าก็ปรับตัวมากขึ้น พยายามมากขึ้นในการเขียนคำศัพท์ไม่ให้ผิดไป
- แล้วปากนี่บ่นตลอด "ลูกผิดซักตัวอักษรเดียวบางทีเปลี่ยนคำ/เปลี่ยนความหมายไปเลยนะลูก" เหนื่อยซะมากกว่าน่ะ
- แล้วกำลงจะโทษในระดับชั้นช่วงชั้นที่1 - 2 แล้วล่ะ ด้วยความที่เหนื่อยมากๆ เข้า แล้วมันหลายๆ คนไงเกือบยกห้อง
- พี่คงได้บุญไปแยะแล้วล่ะ ก็ส่วนใหญ่เด็กที่พี่สอนอ่อนทั้งนั้นเลยล่ะน้อง
- ว่าแต่ผมเถอะ เตรียมเอกสารอะไรไปถึงไหนแล้ว เรียบร้อยแล้วยัง ลุ้นนะครับผม
- เป็นห่วงน้องนะ
- ขอเป็นกำลังเอาใจช่วยคุณครูนะที่มีความวิริยะอุตสาหะ
- มีเจตนาที่ดีที่จะไม่โยนความผิดให้แก่ฝ่ายใดในการทำงานแสดงถึงความเอาใจใส่และรับผิดชอบได้ดีมาก
- เป็นบุคคลที่ทุกท่านที่เข้ามาอ่านตรงส่วนนี้น่าเอาเป็นแบบอย่าง อย่างยิ่ง
- ขอเสนอแนะนะ ก่อนสอนครูอาจจะฝึกให้เด็กเดินจงกรมแบบใช้ภาษาอังกฤษไปด้วยจะดีมาก ดีจะรู้สึกว่าอยากเรียนรู้ในสิ่งที่แปลกใหม่ แถมเป็นสื่อหนึ่งที่จะทำให้เข้าถึงใจด้วยนะ.......(ในฐานะอดีตครูสอนศีลธรรมในโรงเรียนหลายที่)
อาตมาจะติดตามงานเขียนของครูไปเลยๆนะ ขอให้ครูจงประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน ด้วยบารมีขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้อำนวยอวยชัยแก่โยมคุณครูให้ได้รับความสุขในธรรมะ(บารีสามสิบทัศ)ตลอดไป
เฮ้อ! เสร็จสิ้นกิจกรรมกีฬาซะที เด็กๆ จะได้เริ่มตั้งหน้าตั้งตาเรียนกันแล้ว.......
เมื่อก่อนเคยพูดประโยคนี้เหมือนกัน แต่เดี๋ยวนี้ได้พบว่า
การเรียนที่มีประสิทธิภาพคือการที่พวกเขาเรียนอย่างมีความสุข ที่ไหนก็ได้ กำลังทำกิจกรรมอะไรก็ได้ ไม่เฉพาะในห้องเรียน
กราบนมัสการท่านเหยี่ยวอินเดียค่ะ
- ขอบพระคุณท่านค่ะที่ส่งกำลังใจช่วยครูแอน ปีหน้าครูแอนก็สอนเด็กกลุ่มเดิมนี่ล่ะค่ะ แต่เค้าเลื่อนชั้นขึ้นเป็น ม.3 ค่ะ ก็เหมือนจะเบากว่าปีที่ผ่านมา เพราะต่างฝ่ายต่างทราบความตั้งใจของกันและกันแล้ว คงง่ายกว่าปีที่ผ่านมาแน่นอนค่ะ แอบลุ้นตัวเองอยู่เหมือนกันค่ะ
- คือให้เค้ามีสมาธินิ่งกับสิ่งที่จะเรียนรู้ใหม่ใช่มั๊ยคะ เด็กๆ ส่วนใหญ่เค้าจะเป็นมุสลิมค่ะ คงปรับบางกระบวนท่ามาใช้ได้เล็กๆ มังคะ
- กราบขอบพระคุณอีกครั้งค่ะ สำหรับพรที่ท่านให้ครูแอนมา ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะท่าน ผ.อ.ใจดี
- วันนี้ครูแอน "ยิ้ม" แล้วค่ะ ยิ้มทู๊กวันเลยยยยย
- ตามประสาครูแอนน่ะค่ะ...บางครั้งก็แอบมีบ่นเหมือนกันล่ะค่ะ คิคิๆๆ
- การเรียนที่มีประสิทธิภาพคือการที่พวกเขาเรียนอย่างมีความสุข ใช่เลยค่ะท่าน ผ.อ เพราะถ้าคิดย้อนไปตอนครูแอนเป็นเด็กๆ ครูแอนก็เรียนภาษาอังกฤษด้วยความสุข เลยทำให้ครูแอนชอบมันและดันกลายมาเป็นครูภาษาอังกฤษนี่ล่ะค่ะ
- ทีนี้ครูแอนเลยพยายามให้เด็กๆ ชอบภาษาอังกฤษด้วยวิธีการต่างๆ (เพราะตระหนักว่าหากเค้าได้ภาษานี้ติดตัวไปบ้าง มันจะช่วยในการเรียนในระดับที่สูงขึ้นได้ดีกว่าน่ะค่ะ)
- แต่อย่างว่าล่ะค่ะ ความแตกต่างในความถนัดหรือศักยภาพของแต่ละบุคคลก็เป็นส่วนหนึ่งที่ครูต้องคำนึงถึงด้วย มิฉะนั้น ความหวังดีจะกลายเป็นหวังร้ายไปใช่มั๊ยคะ
- ขอบคุณค่ะท่าน ผ.อ.คนเก่งของบางลี่ฯ
สวัสดีครับ คุณครู Lioness_ann
- ความยากทำให้เด็กหนี .. อันเป็นปกติวิสัย
- ครูจึงตั้งโจทย์ว่า ทำอย่างไรจึงจะไม่ให้เด็กหนีและตั้งใจเรียน
- ลอง หรือ ทดลอง หรือ ปรับปรุง
- เทคนิควิธีการสอน เทคนิควิธีการนำเสนอ หรือ
- สร้าง ปรับปรุง เทคโนโลยีและนวัตกรรมใหม่ ๆ ดูไหมครับ เพื่อเร้าความสนใจให้กับเด็ก
- งานวิจัยมักพบว่า เด็ก ๆ ชอบอะไรที่แปลกใหม่เสมอ
- ไม่แปลกใจ ทำไมเด็กถึงติดเกม
- สื่อนวัตกรรม ถ้าเร้าความสนใจได้เท่ากับเกม ไยเด็กจะไม่เข้าเรียน
- ยกเว้นมีปัญญาทางบ้าน ครอบครัว หรือ เป็นโรค LD ไปเลย
ขอบคุณครับ :)
สวัสดีค่ะอาจารย์Wasawat Deemarn
- ค่ะอาจารย์....ครูแอนเลยพยายามทำเรื่องยากในความคิดของเด็กๆ ..ให้กลายเป็นเรื่องง่ายค่ะ...แต่ก็ไม่ง่ายสำหรับครูเลยค่ะ แต่ก็ต้องพยายามปรับ/สร้าง/ทดลองสื่อต่างๆ แบบที่อาจารย์นำเสนอมาน่ะค่ะ
- แม้เค้าจะมีปัญญาทางบ้านมาในระดับที่ดันไม่ขึ้นอย่างไรก็ตาม ....การศึกษาภาคบังคับน่ะค่ะ และเด็กทุกคนต้องได้เรียน.....ครูก็เลยต้องสอนล่ะค่ะ....ต้องรับทุกสถานการณ์แม้จะเป็นเด็กพิเศษน่ะค่ะ เพราะพ่อแม่เค้าเอามาฝากเราสอนแล้ว เราก็ต้องช่วยล่ะค่ะ
- ดีใจจังค่ะ....อาจารย์แวะมาเยี่ยมและนำสิ่งดีๆ มาให้ จะรออีกนะคะ
- ขอบคุณอาจารย์มากๆ ค่ะ
สวัสดีครับครูแอน
- ก่อนอื่นครูสุต้องขอบคุณครูแอน ที่ไม่โทษครูประถมอย่างเรา ๆ ครับ(ความจริงมีส่วนนะ)
- ทุกวันนี้ ครู ถูกบังคับให้สอนตามหลักสูตรให้ได้มาก ๆ ตามตัวบ่งชี้ แต่ไม่ได้สอนตามความสามารถของเด็กแต่ละคน
- ถึงจะบอกว่า ครูต้องซ่อมเสริมให้ทัน ก็ตาม แต่ของอย่างนี้มันใช้เวลาในการ เรียนรู้ภาษา ที่ไม่เท่ากัน
- แม้แต่ครูสุ ยังยอมรับว่า ตนเองไม่ได้เก่งภาษาอังกฤษเลย
- มาร่วม Share Pair Think กับครูแอนครับ
- แล้วก็อยากได้เทคนิคดี ๆจากครูแอนด้วยครับ
- ขอบคุณครับ
หวัดดีค่ะครูสุ
- อย่าว่าแต่ครูสุเลยค่ะ ครูแอนเองก็ยอมรับว่าไม่ได้เก่งภาษาอังกฤษหรอกค่ะครูสุ หรือแม้บางครั้งครูแอนยังคิดว่าตัวเองอาจจะสอนภาษาอังกฤษได้ไม่ดีเท่าที่ควรด้วยซ้ำ อาศัยว่าความตั้งใจเข้าแลกมากกว่าค่ะ กับเทคนิคการสอนที่ร่ำเรียนมาเข้าช่วย
- แต่ครูแอนว่าบางทีถ้าลงลึกสู่ห้องเรียนและสภาพของเด็กเราแล้ว แผนการสอนที่เราเขียนเตรียมมาในบางครั้งก็ไม่สามารถใช้ได้เนาะครูสุเนาะ เพราะจะยังไงครูเราก็ต้องปรับ และก็ปรับ ปรับเพื่อให้เด็กเราเรียนรู้ให้ได้ดีที่สุดน่ะค่ะ ฉะนั้นจึงไม่สามารถคัดลอกแผนที่เค้าเขียนไว้อย่างสวยหรูมาใช้กับเด็กทุกพื้นที่ในประเทศไทยได้หรอกค่ะ ว่ามั๊ยคะครูสุ
- แลกเปลี่ยนเรียนรู้ซึ่งกันและกันดีกว่าค่ะ ขอบคุณค่ะครูสุ
