เรื่องราว ที่นำมาเขียนบันทึก ในวันนี้ก็คง เป็นการ บ่น-บ่น หน่ะคะ เป็นเรื่อง ที่ ถ้าไม่ได้เจอกับตัวเองก็ ยังไม่อึ้ง ทึ่ง ขนาดนี้ เรื่องของเรื่องก็คือ วันนี้ ลองเปิดบัญชี หางว่าว ที่จดบันทึก ทำบัญชี ไว้ทุกวี่ทุกวัน เกี่ยวกับรายรับรายจ่าย เพื่อสรุปรวมเป็นรายเดือน ของตัวเอง ดูไปดูมา จึงได้มานั่งวิตกกังวลอยู่ คนเดียว ว่า อะไรกันเนี๊ยะ !! การทำงาน หากขาดซึ่งสภาพคล้อง การเดินเรื่อง หรือ การขับเคลื่อนมันก็คงดู ติด-ติด ขัด ไปหมด
อันที่จริง มันเป็นเรื่อง และความยุ่งยาก ของระบบ รวมถึง การมองว่า เรื่องของตัวเองก็ไม่ใช่ เลยต้องมานั่ง ปวดหัวสมองอยู่แบบนี้ อีกทั้งช่วงปลายปีงบประมาณ จะเป็นช่วงที่มีภาวะเครียด และกดดัน นั้นคือ ต้องมานั่งทำงานที่ตนไม่ถนัด เอาซะเลย งานที่ว่า นั้นคือ การเงิน ต้องเบิกจ่าย งบประมาณ โอ้ยยยยย ปวดหัวจริงๆ นะคะ แทนที่ นักวิชาการ จะได้ไปนั่งวิเคราะห์ และ ประเมินกระบวนการดำเนินงาน แต่ทางตรงข้าม กลับต้องมานั่ง เคลียร์ เอกสารการเงิน และไม่ได้การ สนับสนุนช่วยเหลือ ใด-ใด จากผู้ชำนาญการเลย จำได้ว่ามีสองโครงการที่ทำหลักฐานเบิกจ่าย เสร็จสิ้นแต่อาจไม่เรียบร้อย ตั้งแต่ เดือนที่แล้ว แต่ จนถึงวันนี้ก็ยังไมเรียบร้อยอยู่ดี บางทีมานั่งเครียด เครียด เครียด จน นึกขึ้นได้ว่า อะไรกัน วันนี้นั่งทำเบิกการเงินทั้งวันเลยเหรอ ----> แล้วข่าวร้ายยิ่งไปกว่านั้น ก็คือยังมีอีก สองโครงการที่ยังไม่ได้มีการดำเนินการใด-ใด เลย ที่ (รับช่วงต่อ) จากคุณอำนาจ แล้วทั้งสองโครงการงบประมาณก็ลงสถานีอนามัย แต่ ก็ต้องเบิกจ่ายและดำเนินการเองทั้งหมด แค่คิดก็กลุ้มแสนกลุ้ม
โครงการเมื่อถึงกำหนดบางครั้งยังไม่ได้มีการขออนุมัติเสร็จสิ้น ก็เลยต้อง สำรองจ่าย ไปก่อน เพื่อ ให้การดำเนินงานลุล่วงไปได้ด้วยดี แต่ถ้าถามถึงตอนนี้ ต้องลังเลและคิดหนัก ชักท้อ และล้า เพราะ บางครั้งบางทีเราก็สำรองจ่ายไป แต่ได้กลับมาช้า มากมาย ช้ามาก ทั้งโครงการที่มาจากงานประจำ อย่างงาน พัฒนามาตรฐาน PCU ในการออกประเมินงาน งานที่มีแผนการดำเนินงานล่วงหน้า และงานโครงการ กระทันหันแบบไม่มีเวลาเตรียมตัว (โครงการยาเสพติด) ซึ่งโครงการนี่ ไม่น่าจะ เนินนาน จนทำให้เกิดอาการ ขุ่นข้องใจขนาดนี้ เพราะเป็นงบจากทางที่ว่าการอำเภอ แต่ก็นั้นแหละ งานก็เสร็จ หลักฐานก็ได้ ไม่ใช่เรื่องที่จะต้องเร่ง อะไร เพราะสั่งการแต่งาน และต้องได้ ส่วนงบประมาณ อย่างเรา-เรา ก็ต้องสำรองไปก่อน ฮือๆ ซ้ำใจจริง-จริง ทั้งหมดทั้งสิ้น ที่สำรองจ่ายไป มากกว่า เงินทั้งเดือนซะอีก ปาดเหงื่อ ยิก-ยิก (ข้าราชการชั้นผู้น้อยอย่างเรา) อันที่จริงก็ไม่ถึงกับลำบากอะไร แต่ คิดแล้ว ทำไมต้องนั่งรอ!! เท่านั้นเอง เพราะคิดว่าเราตั้งใจ และเต็มที่กับงาน แต่ก็ดันมีเรื่องติดขัดบางประการ เกิดขึ้นอยู่เสมอ
ว่าไปแล้ว ผู้เขียน มีแต่เรื่อง ท้อ-ท้อ ที่นำมาเล่า สู่กันฟัง แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ก็เผื่อไว้ว่า ท่านใด จะช่วยแนะนำ ชี้ทางสว่าง ให้สองข้างทาง โรยไปด้วยกลีบดอกไม้ และสร้างความสดใจ ให้ชีวิตการทำงานบ้าง -----> เท่านั้นเอง
ตกที่นั่งเดียวกันเลย กำลังอยู่ในภาวะกลุ้มเหมือนกัน เรื่องการทำโครงการต่าง ๆนานานี่แหละ จะปิดงบอยู่แล้ว แต่ก็ยังไม่ได้เบิกจ่ายเลย เพราะมันไม่ทันจริง ๆอ่ะ จน-เครียด-กินข้าว
ฟังแล้วก็ได้แต่ปลงจริงๆ เอาว่าใจเย็นสู้เสือดีมั้ย สู้ๆ
สวัสดีครับ คุณเปิ้ล
เป็นกำลังใจนะคะ น้องสาว ท้อแท้ได้บ่นได้แต่ต้องอย่านานนะเพราะเราต้องเป็นสาวนักทำงานต่อไป สำหรับสำรองเงินจ่ายในโครงการต่างๆของพี่ทำเรื่องขอยืมเงินออกมาใช้ก่อนได้เลยค่ะ ไม่ต้องควักกระเป๋าออกไปก่อน ที่อื่นก็น่าจะได้เหมือนกันนะน้องเปิ้ล ไม่งั้นกระเป๋าแห้งแน่ๆเลยจ้ะ อิอิอิ......
ไม่ได้หายไปไหนหรอกนะคะ ติดตามอ่านทุกบันทึกเลยค่ะ แต่พอดีช่วงนี้ติดลมไปหน่อย (ไม่รู้ลมอะไรเหมือนกัน....อ่ะอ่ะอ่ะ)
ยินดีที่จะได้เจอกันนะคะ ถ้ามาก็มาแวะทักทายกันด้วยนะคะที่บู๊ทพิษณุโลก เบาหวาน ความดัน จิตอาสา จะเจอพี่กับน้องๆ จะรอนะคะ ขอบคุณที่ห่วงใยและคิดถึงจ้ะ