สวัสดีครับพี่พิสูจน์
เมืองสุพรรณของเราเป็นเมืองศิลปิน ศิลปินเก่งๆ ยังมีอีกมาก พี่ช่วยบอกเล่าให้บ้านอื่นเมืองอื่นเขาได้ชื่นชมกับเราอีกนะครับ ส่วนตัวพี่ก็ขอยกย่องด้วยที่ได้สืบทอด อนุรักษ์ของพื้นบ้านของเราไปสู่ลูกหลานภายในโรงเรียน ไม่ให้สูญหายไปกับกาลเวลาวัฒนธรรมที่เปลี่ยนไป ขอเป็นกำลังใจครับพี่
ขอขอบคุณมาก
ขอบคุณท่านอาจารย์พิสูจน์ ที่แต่งคำกลอนตอนรับนุ้ย ประทับใจมากค่ะ บางครั้งคนร่นใหม่ไม่รู้เรื่องราวที่สำคัยแบบนี้การที่ได้อ่านจากเรื่องราวที่อาจารย์เขียนนับว่าได้ประโยชน์มาก ในฐานครูคนหนึ่ง ถึงแม้จะสอนแค่เด็กประถมแต่ก็สามารถนำประโยชน์จากการอ่านตรงนี้ไปเล่าให้เด็กได้ฟังได้ ขอบคุณนะค่ะ
แล้วท่านอาจารย์แต่งกลอนเกี่ยวกับการให้กำลังใจได้ไหมค่ะ เขียนให้กำลังใจครูน้อยคนนี้ ที่นี้ ขอบคุณค่ะเพื่อเป็นกำลังใจสู้ต่อ
เสียงเหนื่อยจัง บ่นคุย จากนุ้ยมา
แสนเห็นใจ นักหนา ผู้สร้างสรรค์
มีปัญหา หนักอก กนกวรรณ
ต้องฝ่าฟัน เรียนสอน พักผ่อนน้อย
เหมือนเราปลูก กล้วยไม้ เหนื่อยหน่ายเหลือ
ช่างน่าเบื่อ ดูแล มิใช่ย่อย
ทั้งรดน้ำ ใส่ยา ปุ๋ยทยอย
แล้วก็คอย รอผลงาน การดูแล
แต่พอมัน มีดอก ออกเพียงนิด
ก็ชื่นจิต กระชุ่มกระชวย สวยแน่แน่
พอดอกบาน ทุกยาม งามแท้แท้
สู่กระแส สุขสม อารมณ์ดี
ชีวิตนุ้ย ที่คุย เหมือนกล้วยไม้
อีกไม่นาน คงได้ สบสุขศรี
เมื่อเมฆหมอก ผ่านไป ไร้ราคี
ดวงชีวี กนกวรรณ สุขสันต์เอย