คนอื่นรู้ว่าเราเก่ง.. ไม่สำคัญเท่าเรารู้ว่าเราเก่ง !!

คนอื่นรู้ว่าเราเก่ง..  ไม่สำคัญเท่าเรารู้ว่าเราเก่ง !!

แปลกแต่จริง …

 ตรงที่... อะไรที่อยู่ใกล้มากๆ  เรามักมองไม่ค่อยเห็น !!

ไม่เว้นแม้กระทั่ง...  ความเก่ง ความสามารถที่มีอยู่ในตัวของเรา

 หลายคนกลับมองไม่เห็นความเก่งของตนเอง

     บางที … ใช่ว่าจะมองไม่เห็นเสียทีเดียว

     เห็นนะเห็นอยู่ … แต่ไม่ยอมรับความสามารถของตนเอง

     อันนี้…กลับน่าเป็นห่วงกว่า

 ความจริง…ที่มักเกิดขึ้นเป็นเรื่องปกติก็คือ

เรามักมองไม่เห็นตัวเองในหลายๆ เรื่อง

ต้องอาศัยคนใกล้ชิดคอยบอก คอยเตือน เป็นกระจก หรือชี้แนะให้

     แต่ปัญหาก็คือ...เราไม่เชื่อเขา..

     และที่สำคัญก็คือ เราไม่เชื่อแม้กระทั่งตัวเอง !!

    อันนี้ละปัญหาที่ใหญ่กว่า

 เพราะฉะนั้น…ก่อนที่เราจะรอให้ใครมาบอกเราว่า ..

เราเก่งกล้าสามารถเรื่องใดบ้าง

เราลองมาพิจารณาตัวเราเองซิว่า

      เรามีความเจ๋ง !!   และเก่งเรื่องอะไรบ้าง ?

      แล้วหยิบมันมาพัฒนา  ปัดฝุ่นให้มันทันยุคทันสมัย

      หาความรู้เพิ่มเติม  ทันสถานการณ์ (ไม่ทำตัวเป็นน้ำเต็มแก้ว)

      แล้วพร้อมใช้อาวุธประจำกาย ที่ใครๆ..

     จะพากันกล่าวขวัญถึงในความต่างที่.. 

     “ หาตัวจับยาก ”

     ไม่เชื่อลองดูซิเอ้า!!

 

[มะปรางเปรี้ยว]

สวัสดีค่ะ อาจารย์พนม

ดิฉันได้อ่านบันทึกนี้ของอาจารย์แล้วโดนใจ

ก่อนหน้านี้จะคิดว่าเรา น่าจะรู้เกี่ยวกับตัวเราเองมากที่สุด แต่ กลายเป็นว่า บางเรื่องที่เรารู้ดีนั้น บางทีเป็นเพราะความโน้มเอียงของตนเองแฝงอยู่

ดิฉันเลยอาศัยให้ผู้มีประสบการณ์มากกว่า มาช่วยสะท้อนความเป็นตัวของดิฉันในบางมุมออกมาบ้าง เผื่อที่จะได้รู้จักตัวเองมากขึ้นคะ