เมื่อได้พบ bloggers ที่เชียงใหม่...
หลังจากนัดหมายกันมานาน...ในที่สุดก็ได้ไปเชียงใหม่และได้พบ blogger ที่อยากจะพบมานาน.. หลายท่านที่อ่านพบกันตี๋เจียงใหม่ ก็คงจะรู้ว่าดิฉันนัดที่จะพบกับอาจารย์พิชัย กรรณกุลสุนทร 
เมื่อเสาร์ที่ 7 ก.ค. ที่ผ่านมา
ในที่สุดก็ได้เจอ.... ^ ^ ดีใจ ดีใจ
นอกจากนั้นอาจารย์พิชัยยังได้กรุณาประสานงานกับ blogger ที่เชียงใหม่ ทำให้ได้เจอ....คุณเอก 
จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร ที่พาน้องเก่ง 
นาย ปริวัตร เขื่อนแก้ว blogger ชาวพะเยาแต่มาอยู่เชียงใหม่มาพบกันด้วย งานนี้มีเสียงอู้คำเมืองกันอย่างสนุกสนานน่ารักเต็มไปหมด ลองดูซิว่าใครหล่อที่สุด หรือว่าคนเหนือหล่อทุกคน ^ ^
แต่น่าเสียดายที่คุณอึ่งอ๊อบ 
Miss somporn poungpratoom มาด้วยไม่ได้ แต่ก็ยังดีที่ได้คุยด้วยทางโทรศัพท์ของคุณเอก ^ ^ ที่ช่วยกรุณาต่อสายให้ได้คุย และก็ยังได้คุยกับคุณหมอสุพัฒน์ kmsabai 
จากเมืองปายอีกท่านหนึ่งด้วย... คุณเอกอุตส่าห์หาเหตุโทรไปถามว่าชุดยาแก้หวัดที่ดิฉันได้จากอนามัยเป็นยาอะไรให้ ^ ^
เล่าย้อนนิดหนึ่งค่ะ ตอนเย็นอาจารย์พิชัยไปรับดิฉันมาจากโรงแรมที่พัก ดิฉันลงมาที่ Lobby โรงแรมพอดีกับที่อาจารย์เพิ่งมาถึง เจอกันครั้งแรกก็ไม่รู้สึกเหมือนคนแปลกหน้าเลย คงเป็นเพราะรู้จักกันผ่านการเขียนใน Gotoknow นี่แหละ
อาจารย์ขับรถพามาที่ร้านอาหาร "เพลิน" ซึ่งอยู่ในละแวกเดียวกัน 10 นาทีก็ถึง อาจารย์พิชัยบอกว่าการเดินทางในเชียงใหม่ยังไงๆ ก็ไม่เกินครึ่งชั่วโมง (น่าอิจฉาจริงๆ)
เราเป็นลูกค้ารายแรกของร้าน แต่อาจารย์เป็นลูกค้าประจำที่ร้าน อาจารย์บอกว่ารุ่นพี่เป็นเจ้าของร้าน เราก็เลยสั่งอาหารง่ายๆ มาทานระหว่างรอคุณเอกมาถึง แต่อีกสักแป๊บหนึ่งคุณเอกก็มาถึงพร้อมกับน้องเก่ง คราวนี้ก็เริ่มมีเสียงอู้คำเมืองมาให้ดิฉันได้ฟังและเดากันบ้าง ^ ^ น่าเสียดายที่คุณอึ่งอ๊อบมาไม่ได้ ไม่งั้นดิฉันคงจะได้ยินสำเนียงอู้คำเมืองหวานๆ บ้าง
เราคุยกันหลากหลายค่ะ ส่วนมากนินทา blogger ที่เรารู้จักกัน 55555 พูดเล่นน่ะค่ะ เราพูดกันถึงประโยชน์ของ gotoknow เรื่องพฤติกรรมการเขียนการอ่านใน gotoknow โดยรวมแล้วดิฉันคิดว่าทุกคนเห็นด้วยเหมือนกันหมดว่า gotoknow มีส่วนช่วยสร้างสังคมการเรียนรู้จริงๆ พวกเราได้เรียนรู้ และได้ช่วยกันให้ความรู้ใน gotoknow ด้วยกันทั้งนั้น และเป็นเหตุที่ทำให้ดิฉันได้กินเลี้ยงฟรีในวันนั้นด้วย 5555
อาจารย์พิชัยได้เสนอว่าน่าจะจัดโครงการจัดสัมมนาเพื่อสร้างเครือข่ายความรู้ในภาคเหนือในช่วงต้นสิงหาคมที่จะถึงนี้ คุณเอกก็เล่าประสพการณ์การจัดสัมมนาที่ราชภัฎกำแพงเพชร ซึ่งประสบความสำเร็จเป็นอย่างดี งานนี้ blogger หลายๆ ท่านจากหลายภาคส่วน อาจจะได้โคจรมาเจอกันอีก แต่ไว้จะให้อาจารย์เล่าถึงโครงการนี้เองน่าจะดีกว่าค่ะ
นอกจากนั้นเราก็คุยกันเรื่องวิปัสสนากรรมฐานเป็นส่วนใหญ่ อาจารย์เล่าประสบการณ์การทำวิปัสสนาระหว่างที่อาจารย์บวช ๔ เดือนให้ฟัง เล่าถึงสำนักวิปัสสนาที่เชียงใหม่ กับประสบการณ์เผยแพร่ธรรม (การเจริญสติ) ที่ Mexico City ให้ฟัง ทำให้ดิฉันสนใจมาก สักวันจะต้องจัดเวลาไปวิปัสสนาที่เชียงใหม่สัก 7-10 วันตามที่อาจารย์ชวนไว้แน่ๆ ค่ะ
อย่างที่เล่าไว้ตอนต้นว่าอาจารย์เป็นลูกค้าประจำของร้านอาหาร ตอนท้ายถึงรู้ว่าอาจารย์คุ้นเคยจริงๆ เพราะนักดนตรีก็เริ่มเชิญอาจารย์ออกไปร้องเพลง ^ ^ อาจารย์บอกว่าเป็นอดีตลูกศิษย์ลูกหาในวงตรีมหาวิทยาลัยทั้งนั้น... ลองดูมาดร้องเพลงสักหน่อยดีไหม... ^ ^
รูปนี้อย่่านึกว่าอาจารย์กำลังจะกินไมค์ จริงๆ แล้วกำลังร้องคำว่า will you be mine... อยู่ค่ะ ^ ^
ดิฉันนั่งคุยกับอาจารย์ตั้งแต่ ๖ โมงเย็น คุยกันอย่างสนุกสนาน (จนกินน้อยไปหน่อย 555) เวลาผ่านไป ๓ ชั่วโมงกว่าอย่างรวดเร็ว น่าเสียดายที่ดิฉันต้องรีบกลับเพราะตอนเช้าจะต้องทำงานต่อ ไม่งั้นคงได้ร้องเพลงแข่งกับอาจารย์ด้วยเป็นแน่ อิอิ..
สรุปแล้วทริปนี้อิ่มอกอิ่มใจในน้ำใจไมตรีของ blogger ชาวเหนือที่ได้พบและได้พูดคุยทางโทรศัพท์ทุกท่านค่ะ นั่งเขียนไปยังอมยิ้มไปไม่หุบเลยค่ะ ^ ^ เลยเอารูปที่ถ่ายจากห้องพักที่โรงแรมมาให้ดูบรรยากาศเชียงใหม่ยามเช้ามาฝากกันด้วยค่ะ
ความเห็น (32)
สวัสดีครับพี่ดร.กมลวัลย์ ยังไงก็พักผ่อนเยอะๆนะครับ
สวัสดีครับ อาจารย์
ดูแลสุขภาพด้วยครับ
ผมเอาลิงค์น้องเก่งมาฝากครับ
น่าเสียดายที่ไม่ตัดสินใจไปด้วย เพราะตกลงลูกค้าก็เบี้ยว เลื่อนนัดไป เซ็งเลย เห็นบอกว่าเดือนสิงหาคม อ.พิชัยจะนัดรวมบล็อกเกอร์อีกที น่าจะไปได้ค่ะ ต้องรีบๆ แจ้งวัน จะได้ล็อกไว้
สวัสดีค่ะ
แล้วคอยดูรูปตอนมา update บันทึกอีกทีนะคะ
แล้วจะคอยค่ะ
แวะเยี่ยม
เชียงใหม่ เปลี่ยนไปมากจากเมื่อก่อน ทันสมัยขึ้นมากทีเดียว รักษาสุขภาพ และ ดูแลตัวเองให้ดีนะ อย่าทำงานหักโหมมากเกินไป พักผ่อนให้มาก ๆ มีความสุขมาก ๆ ด้วย
สุข สงบ เย็น
เดียวดายกลางสายฝน
อิจฉาสุดสุด...
ฝากไว้ก่อนค่ะ
อีกไม่นานจะไปพบท่านอาจารย์บ้างค่ะ
อืมมมม
น่ารักจังค่ะ
อาจารย์คะ
ต้องกราบขอโทษอาจารย์ด้วยนะคะ ที่บอกว่าจะไป แต่ติดภารกิจบางประการ อาจารย์มาเชียงใหม่บ่อย คงได้มีโอกาสกราบสวัสดีอาจารย์แน่นอนค่ะ
.....
ช่วงนี้ภาวะจิตใจค่อนข้างแย่ค่ะ
พยามสร้างความเข็มแข็งให้จิตใจอยู่ทุกวัน ทุกเวลา ทุกนาทีค่ะ
.....
ด้วยความเคารพ
ขอบคุณคุณเอก จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร เรื่อง link ของน้องเก่งนะคะ เมื่อคืนไม่มีเวลาหาค่ะ ตอนนี้แก้ไขบันทึกเพิ่มไปเรียบร้อยค่ะ ^ ^
ขอบคุณน้อง ข้ามสีทันดร มากเลยนะคะที่เป็นห่วง ตอนนี้อาการดีขึ้นมาก ยังไออยู่บ้าง ก็คงค่อยๆ หายไปตามสภาพค่ะ
รักษาสุขภาพเช่นกันนะคะ เห็นในบันทึกแว่บๆ ว่าอยู่ต่างจังหวัด ชายทะเลเสียด้วย ดีจังค่ะ พี่ไม่มีเวลาเขียนข้อคิดเห็นเลยค่ะ ฝากบอกตรงนี้ก็แล้วกันนะคะ ^ ^
สวัสดีค่ะ คุณLittle Jazz \(^o^)/ ^ ^
น่าเสียดายที่มาไม่ได้จริงๆ สิงหานี้ห้ามพลาดนะคะ ^ ^
ได้แวบไปอ่านของคุณเอกแล้วค่ะ หายไปสองวันมีบันทึกที่น่าอ่านแล้วยังไม่ได้อ่านเพียบเลย แล้วจะแวะไปหาที่สมุดนะคะ ตอนนี้เดี๋ยวต้องไปประชุมอีกแล้วล่ะค่ะ
อ้อ..ตอนนี้อาการป่วยดีขึ้นมากจนเกือบหายแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะที่เป็นห่วง ^ ^
สวัสดีค่ะคุณพี่ศศินันท์ sasinanda 
เพิ่มรูปกับเล่าเรื่องเพิ่มแล้วนะคะ เขียนเล่าระหว่างวันสลับกับการทำงานค่ะ กลับมาวันจันทร์นักศึกษามาพบเต็มไปหมด มีประชุมด้วย เพิ่งกลับมาถึง office ค่ะ
ขอบคุณที่แวะเข้ามาเยี่ยมนะคะ ^ ^
สวัสดีค่ะคุณ thassana wong
ใช่ค่ะ เชียงใหม่เปลี่ยนไปมากจริงๆ เพราะดิฉันไปทุกปี ยังเห็นการเปลี่ยนแปลงที่ชัดเจนเลยค่ะ
ขอบคุณที่เป็นห่วงนะคะ และขอบคุณที่แวะเข้ามาให้ข้อคิดเห็นค่ะ
สวัสดีค่ะครูอ้อย สิริพร กุ่ยกระโทก
น่าจะมาด้วยกันและได้เจอกันค่ะ
ที่ฝากไว้ก่อนน่ะ ไม่รับฝากได้ไหม... อิอิ ^ ^ จะได้เจอกันเร็วๆ ไงคะ รับรองว่าน่าจะสนุกพอๆ กันเลยค่ะ
คิดถึงนะคะ...
สวัสดีค่ะคุณอึ่งอ๊อบ Miss somporn poungpratoom
ไม่ต้องขอโทษอะไรเลยค่ะ เกรงใจมากๆ เลยค่ะ เพราะเป็นผู้ไปเยือน ยังไงๆ ก็คงจะมีโอกาสได้เจอกันอีกค่ะ แค่ได้คุยก็รู้สึกถึงน้ำใจแล้วล่ะค่ะ ^ ^
สำหรับเรื่องจิตใจที่อยู่ในภาวะย่ำแย่เนื่องจากความสูญเสียนะคะ ก็คงต้องใช้เวลาน่ะค่ะ ต้องคิดว่าคุณแม่ไปดี ไปสบายค่ะ ถ้าเราเศร้าหรือเป็นทุกข์ ท่านก็คงเป็นห่วงเราเหมือนกันใช่ไหมคะ เพราะฉะนั้นทำใจให้สบายนะคะ อย่าไปยึดกับอดีตหรืออนาคต อยู่กับปัจจุบันไว้เยอะๆ นะคะ
ไม่รู้ว่าเขียนเยอะไปหรือเปล่า แต่ด้วยความเป็นห่วงจากใจจริงๆ ค่ะ
แล้วยังไงถ้ามีโอกาสคงได้พบกันแน่ๆ ค่ะ ^ ^
ขอบคุณคุณ กัมปนาท อาชา (แจ๊ค) ที่แวะเข้ามาแสดงความยินดีนะคะ ^ ^
สักวันคงจะได้ไปเยี่ยมที่ มมส. บ้าง ^ ^ ที่โน่นน่าจะมีสมาชิกมากมายเลยนะคะ คงจะอบอุ่นไม่แพ้เชียงใหม่แน่ๆ เลย...
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
ทิ้งรอยอิจฉา ไว้ที่ blog น้องเอกแล้วค่ะ
แจ่มาอ่าน blog นี้อีก ก็ อิจฉาอีกค่ะอาจารย์
สวัสดีค่ะคุณหนิง DSS "work with disability" ( หนิง )
เสียดายอยู่ไกลกันไปหน่อยนะคะ อยากเจอหลายๆ คนเหมือนกันค่ะ ตอนนี้รู้สึกเหมือนมีเพื่อนใหม่อยู่ทุกสารทิศเลยค่ะ ดีใจจริงๆ
ถ้ามีโอกาสก็อยากพบคุณหนิงด้วยเช่นกันค่ะ ^ ^
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมนะคะ
สวัสดีครับพี่กมลวัลย์
สบายดีไหมครับ
เห็นแล้วพลอยมีความสุขแล้วจินตนาการไปด้วยตามตัวอักษรครับผม
ขอบคุณมากๆ นะครับ สำหรับสิ่งดีๆ มิตรไมตรีที่มอบให้กันนะครับ แม้ว่าผมจะแค่เพียงมอง แต่เหมือนว่าสัมผัสได้ครับ
ขอบคุณมากๆ นะครับ
อิจฉาจังเลย
อ่านแล้วจินตการได้ถึงมิตรภาพ แปลกแต่จริงนะคะ ที่การสื่อสารผ่าน G2K ทำให้คุ้นเคยกันได้
^___^
แล้วไว้คงได้เจอกันบ้างสักวันนะคะ
...
ว่าแต่...คุณเม้งข้างบน กลายเป็นรูปอื่นที่ไม่ใช่หน้าตัวเองซะแล้ว อิอิ (แอบแซวข้ามทวีป ผ่านบันทึกคนอื่นอีกตะหาก :P)
สวัสดีครับอาจารย์
- ดีใจและรู้สึกตื่นเต้นมากๆๆๆ ครับที่ได้คุยกับอาจารย์ แม้ว่าไม่เห็นหน้ากันก็ตามครับ
- รู้สึกว่าต้องขอโทษอาจารย์นะครับ...ที่เอาแต่พยามจะแย่งอาจารย์พูด ก่อน คือความคิดมันพรั่งพรูมากๆครับ อยากคุย อยากถาม อยากรู้เหมือนกับว่าคนที่รู้จักกันจริง หรือเห็นกันมาก่อน
- ผมเคยอ่านความเห็น ความรู้สึกแบบนี้จากพี่ โอ๋ อโณ... ครับ ว่าคนที่เขียนบันทึก เวลาเจอกันก็จะคุยกันเหมือนสนิทกันทันที..
- แต่ตอนนี้ผมก็ได้ความรู้สึกนั่นแล้วละครับ แม้จะเพียงพูดคุยทางโทรศัพท์เท่านั้น
- อาจารย์ใจดีจังครับ ได้ยินเสียงก็รู้ถึงความดี ความจริงและความงามของท่านครับ(รู้สึกจริงๆ ไม่ได้ใส่น้ำตาลนะครับ...)
สวัสดีค่ะน้องเม้ง สมพร ช่วยอารีย์ ---------> http://www.somporn.net
พี่สบายดีค่ะ
การพบกันในวันนั้นไม่เหมือนการพบกันของคนที่ไม่คุ้นเคยกันเลยค่ะ แต่เหมือนกับรู้จักกันมานาน พี่ว่าถ้าเราพบกันก็คงได้ความรู้สึกเหมือนกันแบบนี้แหละค่ะ ^ ^
ได้ข่าวจากคุณเอกว่าน้องเม้งก็กำลังจะจบการศึกษากลับมาเมืองไทยในเร็วๆ นี้ พี่ว่าถ้าเราได้พบกัน ก็คงมีความรู้สึกไม่ต่างกับที่พี่มีในวันนั้นหรอกค่ะ ^ ^
ขอบคุณที่แวะเข้ามาเยี่ยมนะคะ
สวัสดีค่ะคุณหมอสุพัฒน์ kmsabai
ดีใจมากๆ เหมือนกันค่ะ ที่ได้คุยด้วยในวันนั้น ตื่นเต้นเหมือนกันค่ะ
ตอนนี้ก็คงพิสูจน์ได้ระดับหนึ่งแล้วล่ะค่ะว่าคนที่เขียนบันทึก และได้สนทนากันผ่านบันทึกจะเหมือนกับรู้จักกันมาแล้ว พอคุยกันก็เหมือนจะสนิทกันทันที ^ ^
ขอบคุณที่ชมนะคะ พี่ว่าคุณหมอก็มีคุณสมบัติใจดี มีน้ำใจ ช่วยเหลือผู้คน มีพรหมวิหาร ๔ สูงค่ะ (คุณเอกแอบชมไว้เยอะค่ะ) อันนี้ก็ไม่ได้ใส่น้ำตาลเหมือนกันนะคะ ^ ^
แล้วคงได้มีโอกาสพบกันสักวันค่ะ... ^ ^
- มิตรภาพ ผ่านบล็อก บอกกันได้
- ต่างจริงใจ ไมตรี มีเสมอ
- ถึงแม้อยู่ ห่างไกล ไม่เคยเจอ
- แปลกจริงเออ เหมือนรู้จัก สักห้าปี
- วิสาสา ปรมา ญาติ
- สิ่งนี้สิ เกี่ยวข้อง เหมือนน้องพี่
- โกทูโนว์ ทูดู ทูทำดี
- สร้างคุณค่า ชีวี มีน้ำใจ
สวัสดีครับอาจารย์กมลวัลย์
อ่านบันทึกแล้วคิดถึงเชียงใหม่ ปีนี้ยังไม่ไม่ได้ขึ้นมาเลย ต้องมาทุกปี กะเอาไว้ช่วงฤดูหนาว จัดพบ Blogger ช่วงฤดูหนาวที่เชียงใหม่เป็นไงน่าจะดีนะครับ
ไม่สบายหรือครับ ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ
สวัสดีค่ะอ.พิสูจน์
อาจารย์เขียนกลอนได้เพราะและได้ใจความดีมากเช่นเคยค่ะ
ถ้าเราได้พบกันคงสนุกสนานและคุ้นเคยกันไม่แพ้ที่ไปพบมาที่เชียงใหม่แน่นอนค่ะ
อย่างที่อาจารย์ว่าค่ะ "วิสาสา ปรมา ญาติ" ^ ^
ขอบคุณอาจารย์ที่แวะมาเยี่ยมนะคะ
สวัสดีค่ะคุณบางทราย (คนเข็นครก ขึ้นภูเขา)
ทั้งปีก็มีช่วงนี้แหละค่ะที่ไปเชียงใหม่เหมือนกัน เพราะได้มีโอกาสไปสอนที่ ม.ช. ไม่งั้นก็คงไม่ได้ไป ^ ^ วันที่ไปวันนั้นอากาศดีเพราะวันก่อนหน้าฝนเพิ่งตก และไปตรงกับเทศกาลรับน้องของ ม.ช.ที่เขาเอาน้องใหม่เดินขึ้นดอยพอดี ที่มหาวิทยาลัยคึกคักมาก คุณบางทรายถ้าจำไม่ผิดเป็นศิษย์เก่า น่าจะทำให้นึกถึงบรรยากาศได้ดี ^ ^
ตอนนี้ที่อาจารย์พิชัยเตรียมโครงการไว้คือช่วงสิงหา ซึ่งยังไม่หนาวค่ะ แต่ยังไงถ้าใครมีโครงการตอนหน้าหนาวก็สนใจเหมือนกัน ถ้าไม่ติดงานก็อยากจะไปมากเลยค่ะ ที่พูดเพราะช่วงนี้ไม่ได้แวะไปเยี่ยมบันทึกของใครเท่าไหร่เลยค่ะ ไม่ว่างเลย เข้ามาอ่านได้ตอนกลางวันแป๊บเดียว ยังไม่ได้ไปเยี่ยมคุณบางทรายที่บันทึกเลยค่ะ เห็นมีหลายบันทึกแล้ว... T_T แล้วจะค่อยๆ ไล่ตามอ่านอีกครั้งค่ะ
อ้อ วันนั้นไม่สบายเพราะสอนเยอะไปหน่อย แต่การได้พบอ.พิชัยและน้องๆ ก็ทำให้ใจสดชื่นขึ้นมาก ตอนนี้หายดีแล้วค่ะ ^ ^
ขอบคุณที่แวะเข้ามาเยี่ยมเยียนนะคะ
อิจฉาจังเลยค่ะ..แต่แฝงความดีใจด้วยจริงๆค่ะ..ที่เหล่าบล็อกเกอร์ได้เจอตัวเป็นๆกันซะที..เป็นตัวเองก็ดีใจสุดๆเหมือนกันค่ะ..
- เข้ามาอ่านช้าครับ
- แต่ได้คุยกับอาจารย์แล้ว
- ดีจังเลยได้พบกันแบบตัวเป็นๆๆ
สวัสดีค่ะคุณครูแอ๊ว
จริงค่ะที่เวลาเจอ blogger ตัวจริงแล้วจะรู้สึกดีใจ เหมือนเจอเพื่อนเก่าเลยค่ะ ^ ^ Gotoknow เป็นเวทีที่เปิดโอกาสให้พวกเราได้มาเจอกันจริงๆ ได้พันธมิตรใหม่ๆ กัลยาณมิตรใหม่ๆ น่ารักๆ ทั้งนั้นเลยค่ะ
ขอบคุณคุณครูแอ๊ว ที่แวะเข้ามาเยี่ยมนะคะ
สวัสดีค่ะ อ.ขจิต ฝอยทอง
เราคุยกันสองรอบแล้ว ^ ^ ก็เหมือนรู้จักกันมานานเลยค่ะ ตอนนี้จำเสียงอาจารย์ได้แล้ว อิอิ... รวมถึงรับความรู้สึกถึงนิสัยโอบอ้อมอารีของอาจารย์ผ่านการสนทนาใน Gotoknow ได้เป็นอย่างดี
น่าเสียดายที่ 19 ก.ค. ไม่ว่าง ยังไงก็พบกันที่บ้านครูบานะคะ ^ ^
ขอบคุณที่แวะเข้ามาเยี่ยมค่ะ...