บริษัทเอกชนมักจะมีการจ้างงานจากภายนอก (Outsourcing) กันมาก แม้กระทั่งการจ้างทีมงานมาบริหาร ทั้งอาจจะประเมินผลลัพท์ที่ได้และต้นทุน จึงอาจจะเป็นเรื่องธรรมดา แต่สำหรับหน่วยงานของรัฐแล้ว อาจจะมีวัฒนธรรมองค์กรที่เฉพาะเจาะจง มีองค์ความรู้เฉพาะหน่วยงาน หากมีการจ้างงานจากภายนอก อาจจะต้องอาศัยการสีร้างความเข้าใจและประสานงานกันให้ดี เพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์สูงสุดของหน่วยงาน ตัวอย่างการจ้างงาน อาทิ
-การพัฒนาเว็บไซต์
-การจ้างนักวิชาการทางด้านภาษาเพื่อช่วยงานแปลเอกสาร
-การนำเข้าผู้บริหารที่มีประสบการณ์
-การดูแลเครือข่าย
-นักประชาสัมพันธ์ที่ชำนาญด้านสื่อสารมวลชน เป็นต้น
หากหน่วยงานจำเป็นต้องจ้างและมีเงินจ้าง ก็นับว่าเป็นเรื่องที่ดี แต่ส่วนใหย่มักจะได้ยินว่า หน่วยงานมีงบประมาณจำกัด สำหรับอนาคตของหน่วยงานที่ยาวไกล ควรจะหันหน้ามาดูทรัพยากรบุคคลของตนเองในปัจจุบัน...ว่า...สามารถส่งเสริม สนับสนุนให้ศึกษาต่อในระดับที่สูงขึ้น หรือสนับสนุนให้ศึกษาปริญญาที่ 2 ในสาขาที่เกี่ยวข้องกับการปฏิบัติงาน ซึ่งในปัจจุบันองค์ความรู้จะเป็นแบบบบูรณาการมากยิ่งขึ้น เช่น
บรรณารักษ์ สามารถศึกษาต่อ ด้านการจัดการ กฏหหมาย ภาษาศาสตร์ เทคโนโลยีการศึกษา คอมพิวเตอร์ เป็นต้น
เจ้าหน้าที่บุคคลของห้องสมุด สามารถศึกษาต่อ ด้านสารสนเทศ ด้านคอมพิวเตอร์ เป็นต้น
คำว่า สนับสนุนและส่งเสริม ในความหมายของตัวเอง คือ...
-อนุญาตในลาศึกษาต่อได้ ในการศึกษาระดับเดียวกัน แม้ว่าจะเคยลามาแล้ว โดยอาจต้องกำหนดระยะการว่างเว้น หรือพูกง่ายๆ ว่าต้องใช้ทุนก่อน (ระเบียบจะอนุญาตให้ลาศึกษาต่อได้ในระดับที่สูงขึ้นเท่านั้น)
-มีงบประมาณสนับสนุนบางส่วน หรือมีสวัสดิการให้กู้ยืม
-สามารถนำเอาผลการศึกษามาปรับระดับ หรือใช้ประกอบการเลื่อนตำแหน่งที่สูงขึ้นได้
ทั้งนี้ทั้งนั้นเมื่อหน่วยงานสนับสนุนให้ศึกษาต่อแล้ว ในฐานะของผู้รับโอกาส ต้องนำความรู้ที่ได้รับกลับมาพัฒนาหน่วยงานต่อไป
ในอนาคต อาจจะเห็นบรรณารักษ์ที่พูดได้ 4 ภาษา (ภาษาอังกฤษ จีน ฝรั่งเศส เยอรมัน....) สนับสนุนการเป็นมหาวิทยาลัยนานาชาติได้
หรือมีบรรณารักษ์ ที่จบทางด้านสถิติ สามารถให้คำแนะนำและช่วยเหลือนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษา ตอบสนองการเป็นมหาวิทยาลัยวิจัยได้
หรือมีเจ้าหน้าที่ฝ่ายนโยบายและแผน ที่จบสารสนเทศ จะสามารถนำเอาความรู้ด้านการจัดการสารสเนทศมาใช้ประกอบในการปฏิบัติงานได้ดียิ่งขึ้น...
หากหน่วยงานพิจารณาเรื่องนี้อย่างแท้จริง...อาจจะมองเห็นการลงทุนในการพัฒนาบุคคลากร โดยผลที่ได้รับ จะมีบุคลากรที่มีความสามารถหลากหลาย เพิ่มเติมจากความรู้ความสามารถที่หน่วยงานรับเข้ามาในเบื้องต้น
ในทัศนะของตนเอง ไม่ใช้ว่าปิดกั้นโอกาสทางการศึกษาในระดับที่สูงขึ้น เพราะบางหน่วยงานไม่จำเป็นต้องใช้การศึกษาแนวลึก แต่อาจต้องใช้การศึกษาในแนวระนาบ เช่น โรงเรียนบ้านด้อแด้ มีครูอยู่ 4 คน อาจไม่จำเป็นต้องมีอาจารย์ที่จบปริญญาเอก แต่ต้องการอาจารย์ที่สามารถสอนนักเรียนได้เต็มเวลา และมีความรู้ความสามารถด้านการจัดการห้องสมุด ทำแผน ทำเอกสาร
หากแต่หน่วยงานยังไม่ให้ความสำคัญในประเด็นนี้ และยังไม่มีใครในสังคมมองเห็นว่า ปริญญาที่ 2 ที่จะทำให้บุคลากรเป็นผู้เรียนรู้ตลอดเวลานั้นมีความสำคัญ ดังนั้นเมื่อมีโอกาสในการศึกษาต่อ หากเป็นไปได้ เราก็คงต้องเลือกการเรียนในระดับที่สูงขึ้น...โดยที่ไม่รู้ว่าจะนำมาใช้ในเกิดประโยชน์กับหน่วยงานที่สนับสนุนเราเรียนได้มากน้อยเพียงใด...และหน่วยงาน สำหรับปริญญาที่ 2 หากอยากเรียน คงต้องขวนขวายเอา...
ไม่มีความเห็น