จดหมายถึง… GotoKnow…เพื่อนรัก
น้องๆที่พบฉันในงานประชุมวิชาการวิสัญญีฯบอกว่าฉันดูเด็ก...อาจเป็นเพราะทรงผมที่ฉันซอยซะสั้น...ด้วยความรำคาญที่มันยาวทิ่มคอ....
จริงเหรอ....เด็กๆพวกนี้ชอบใส่ปุ๋ยให้ผู้อาวุโส.....
พอฉันได้โอกาสจึงกลับมามองตัวเองในกระจก......ทรงผมทำให้แลดูเด็กจริง(มั้ง)เพราะเป็นผมซอย....แต่หน้าตามันไม่ใช่แล้ว....
กาลเวลาที่เปลี่ยนไป...สังขารที่เริ่มร่วงโรย...ก็เป็นไปตามธรรมชาติมิอาจหยุดยั้งได้.....แต่หัวใจที่พองโต ความคิด และความเชื่อมั่นในตัวของฉันต่างหากที่ดูจะเพิ่มขึ้น(ในความรู้สึกของฉัน)
ฉันกลับรู้สึกว่า ....แม้กาลเวลาเปลี่ยนไป....แต่หัวใจฉันยังเกินร้อย.....
ฉันได้อะไรๆจากการบันทึกใน GotoKnow….มากมาย......
… GotoKnow…เปลี่ยนแปลงฉัน.....
....จากไม่ค่อยคิด ไม่ค่อยเขียน ไม่ค่อยอ่าน มาเป็นหัดคิดเป็น หัดเขียนบันทึกบ่อยๆ และหัดอ่าน ค้นคว้า เพิ่มเติมในเรื่องที่ไม่รู้มากขึ้น
....ฉันไม่หวือหวาในการทำงานเหมือนก่อน...ฉันสุขุม รอบคอบ ละเอียดละออ ตลอดจนขยันและนิ่มนวลในพฤติกรรมบริการมากขึ้น ....เป็นผู้ฟังมากขึ้น ....อารมณ์ “คิดก่อนวิพากษ์วิจารณ์”มีมากขึ้น เพราะความละอายที่จะเล่าว่าฉันทำอะไรได้ดี หากไม่ได้ทำดีจริง
...ฉันไม่ปล่อยเวลาให้ผ่านไปกับการจับกลุ่มซุบซิบนินทา....แต่เดินหนีหรือเป็นแค่เพียงพยายามฟังเขาพูดคุยกันออกความเห็นน้อยลง....แล้วแอบสอดแทรกความคิดเป็นบวกเชิงสร้างสรรค์เข้าไปมากขึ้น ให้เขารู้สึกดีขึ้น จากนั้นเก็บประเด็นไปหัดคิด หัดเขียน
....ฉันพยายามค้นหาแต่สิ่งที่ดี มีสาระในแต่ละวัน เพื่อจะนำมาเล่าให้เพื่อนๆฟัง
....ฉันไม่ปล่อยเวลาให้ผ่านไปกับการนั่งดมยาเฉยๆ...ไปวันๆ....แต่กลับมาสังเกตมากขึ้น คิดวิเคราะห์มากขึ้นว่ามีอะไรที่ฉันควรปรับปรุงหรือพัฒนา โดยการค้นคว้า หาความรู้จากการอ่านเพิ่มเติม ให้ทำงานได้ดีมากขึ้น
....ฉันไม่ลงทำงานมือเปล่า.... แต่ไปพร้อมกับสมุดบันทึก ที่ด้านหลังเก็บมิตรภาพจากเพื่อนไว้....ลงไปทำงานพร้อมกล้อง....ที่หลายครั้งก็ยังลืม….แล้วก็มานั่งเสียดายว่าไม่ได้บันทึกภาพดีๆเอาไว้
....บางครั้งฉันได้ความคิดดีๆมันปิ๊งแวบทันที....แล้วหายไปหากไม่บันทึกเดี๋ยวนั้น(ซึ่งหลายครั้งทำไม่ได้ด้วยหัตถการที่ต้องดำเนินการด่วน)
....ดังนั้น เดี๋ยวนี้ฉันมักจะรีบจดๆๆๆๆ หากเป็นไปได้....เพราะมีความจำช่วงสั้น....ไม่งั้นลืมหมด...
....ฉันยอมรับว่า ฉันยังไม่สามารถคิดเป็นบวกได้หมดทุกเรื่อง แต่ลดความคิดเป็นลบให้น้อยลง ....ยอมรับว่าบางครั้งยังเอาความคิดเป็นลบมาใช้บ้างเพื่อหาโอกาสพัฒนา...
.....ขอขอบคุณ GotoKnow….ที่ให้อะไรต่างๆมากมายในเวลาไม่กี่เดือน...ไม่ใช่แค่มีเพียงเพื่อนคุยเล่นไปวันๆเท่านั้น......
......ผลของการได้พูดคุย(เชิงบวก)อยู่เสมอ......การคิด(เชิงบวก)อยู่เสมอ....แลกเปลี่ยนความรู้ ความคิดเห็นเป็นประจำกับเพื่อนๆ ...สอนให้เป็นคนขยันไปอย่างไม่รู้ตัว.....
.....จึงอยากชักชวนให้นักบันทึกใหม่ๆ...ขยันคิด ขยันเขียน ขยันทำจริง แล้วบันทึกอย่างสม่ำเสมอ แล้วท่านจะได้อะไรๆที่มากกว่า สนุกสุขใจไปวันๆค่ะ......
.........ด้วยรัก GotoKnow…….
ความเห็น (15)
- สวัสดีค่ะ คุณพี่...
- หว้าก็ไม่ได้แวะมาทักทายนานแย้ว
- รู้สึกได้ค่ะว่าตัวเองเปลี่ยนไป รู้อะไรที่ทันสมัยก่อนคนอื่น
- มีความคิดความอ่านดีขึ้น กล้าแสดงออกมากกว่าเก่า
- ที่นี่เปลี่ยนแปลงหว้ามากเลย...อย่างน้อยจากคุณครูต่างจังหวัด ก็มีคนเข้ามาทักทายมากขึ้น จากการ search ข้อมูล...
- ขอบคุณ g2k อีกครั้งค่ะ
สวัสดีค่ะ อ.ลูกหว้า
- ภาระกิจเป็นอย่างไรบ้างคะ...งานหนักมากไหมคะ...ส่งกำลังใจมาช่วยค่ะ...
- และเชื่อมั่นว่า...แนวคิดจากเพื่อนๆใน GotoKnow...จะส่งผลให้เราประสบผลสำเร็จค่ะ
- รักและคิดถึงเสมอค่ะ
สวัสดีค่ะคุณกฤษณา
เห็นด้วยอย่างมากที่คุณแนะนำมาค่ะ
ปกตินิสัยและธรรมชาติตัวเองจะเป็นคนชอบอ่าน ชอบสังเกต ชอบศึกษาอยู่แล้ว เคยเขียนบล็อกก่อนหน้านี้ มาบ้างทั้งอังกฤษและไทย
ตอนนี้ทำงานสบายๆ พอมีเวลาว่าง ก็จะสามารถอ่านบันทึกคนอื่นและเขียนได้บ้าง ส่วนมากที่เขียนก็เป็นประสบการณ์ทำงานของตัวเองซึ่งมีหลายแบบมาก สังคมรอบตัว และเรื่องการอบรมเลี้ยงดูเด็ก
จริงๆดิฉันเป็นคนวัดนะคะ เข้าวัมา 30 ปี เอาลูกเข้าวัดตั้งแต่ 8 ขวบ คิดว่า ตัวเองมีประสบการณ์พอควรเลย แต่ไม่เคยเขียนลงเลยค่ะ อาจจะเขียนบ้างโดยไม่เอ่ยชื่อวัด
อย่าง วิธีการอบรมลูก ก็ได้มาจากวัดน่ะค่ะ ผสมผสานกับวิชาการสมัยใหม่ ก็ได้ผลดีค่ะ เลยอยากจะเผยแพร่
ขอบคุณสำหรับข้อเขียนที่ดีมากค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณsasinanda
- ดิฉันอ่านบันทึกของคุณบ่อยครั้งและเห็นเพื่อนๆเข้ามาแลกเปลี่ยนข้อคิดเห็นเป็นจำนวนมาก...ทำให้ได้ข้อคิดอะไรๆที่เป็นประโยชน์มากมายค่ะ....
- ขอขอบคุณ....ที่สิ่งที่คุณให้ในบันทึกมากกว่าข้อบรรยายธรรมดา แต่เป็นความตั้งใจที่สอดแทรกข้อคิดที่มีประโยชน์อย่างยิ่งค่ะ ตลอดรวมถึงการเข้าไปร่วมแสดงข้อคิดเห็นในบันทึกต่างๆอันเป็นมุมมองที่มีประโยชน์ค่ะ
- ขอขอบพระคุณอย่างสูงค่ะ
สวัสดีค่ะคุณติ๋ว..
- ใบไม้แบบนี้ สีนี้ ของครูอ้อยก็มีค่ะ ...
- และยังมีอีกใบหนึ่ง..โป๊สเตอร์อาบมันใบใหญ่
- ซองสีน้ำตาล..ถึงครูสิริพร.....ก็ยังอยู่
- ใบไม้นี้ อยู่ในกรอบรูปจากมิตรรักอีกท่านหนึ่ง...จาก G2K เช่นกัน
ขอบคุณค่ะ
แหมอยากเห็นรูปคนผมซอยจังค่ะ สังขารเป็นเรื่องที่เป็นไปเช่นนั้นเอง ตัวเองชอบปัจจุบันวัยนี้มาก เพราะสิ่งที่มาทดแทนความสดสวยของวัยสาว คือความสุขุม ลุ่มลึก นุ่มนวล แบบ wisdom อย่างที่คุณกฤษณาเขียนถึงความเปลี่ยนแปลงในตนเองทุกวันนี้
G2Kนำสิ่งดีๆจากกัลยาณมิตรมาให้เราได้รู้และรู้จัก รวมทั้งนำสิ่งดีๆในตัวเราที่เราอาจไม่ตระหนักว่ามีอยู่ให้นำออกมาแบ่งปันประสบการณ์กันอีกด้วย
- สวัสดีครับ
- คนอารมณ์ดี ดูยังเด็กเสมอ
- ผิดกับผม, ร่องรอยความชราภาพบนใบหน้าวิ่งแซงอายุไปไกลแล้ว
- ....
- ที่นี่ ซึ่งหมายถึงโลกแห่งการบันทึก ไม่เคยเงียบเหงาในทางมิตรภาพ
- และไม่เคยไร้ซึ่งความคิดและปัญญาของการแบ่งปัน
- ผมชอบคำนี้มากครับ ..จริงเหรอ....เด็กๆพวกนี้ชอบใส่ปุ๋ยให้ผู้อาวุโส.....
- ...
- (เพื่อให้ผู้อาวุโส ยืนหยัดเป็นที่พึ่งพิงสืบไป ...)
- ....
- ระลึกถึงเสมอครับ -
ดิฉันต้องขอโทษทุกท่านด้วยค่ะ ที่เข้ามาตอบบันทึกช้า
สวัสดีค่ะ ครูอ้อย
- ลักษณะใบไม้สีนี้... แบบนี้... หลายท่านในG2Kได้รับจากเพื่อน....ด้วยมิตรภาพยิ่งใหญ่ที่มีให้กันค่ะ.....และแม้ใครไม่ได้ไว้...ก็เชื่อใจได้ว่าสิ่งที่ได้มอบให้กันตลอดมาคือคุณค่าที่ยิ่งใหญ่เหมือนกัน...
- ขอยืมใบเมเปิ้ลของคุณไมโตใบนี้...เป็นสื่อกลางมอบมิตรภาพแด่เพื่อนๆในG2K...ด้วยอีกคนค่ะ
- ขอบคุณครูอ้อยสำหรับมิตรภาพที่มีให้กันอย่างอบอุ่นเสมอ...ตลอดมาค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณนายดอกเตอร์
- ลองพยายามถ่ายภาพตนเองแล้วจะลงให้เพื่อนๆเห็น...แต่มันก็ไม่เห็นว่าเราจะเด็กลงเลยอย่างที่น้องว่าค่ะ...ก็เลยไม่ลง..จะดูดีกว่า...(ให้เพื่อนๆจินตนาการเอาเอง)
- G2K สอนให้เราหัดมองตนเอง...เป็นบวกด้วยค่ะ...นั่นหมายถึงให้ค้นหาสิ่งดีๆในตัวเราซึ่งคนไทย...โบราณ..มักไม่ค่อยกล้าชื่นชมตัวเอง...(เหมือนยกยอตัวเอง...ออกจะเขินๆกัน)เลยทำให้การค้นหาข้อดีมาแลกเปลี่ยนกันมีน้อย....แต่เชื่อว่าไม่นานคงได้เห็นมากขึ้นๆค่ะ
- ขอบคุณค่ะสำหรับภาพพจน์ของวัยกลางคนที่ดูดีมากๆเลยค่ะ....จะพยายามเป็นอย่างที่คุณกล่าว....ซักครึ่งนึงก่อนนะคะ...ความสุขุม ลุ่มลึก นุ่มนวล แบบ wisdom
- ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณแผ่นดิน
- ชีวิตเรามีคุณค่า....เมื่อทำประโยชน์ต่อผู้อื่น....
- ถ้าทำแล้วจะย่นอีกสัก 10 รอย คุณแผ่นดินก็คงยอมนะคะ....(บุคลากรผู้ทุ่มเทและเสียสละ)
- ขอบคุณค่ะที่แวะมาให้กำลังใจอยู่เสมอค่ะ
สวัสดีค่ะ พี่กฤษณา
บันทึกที่พี่เขียน ใช่เลยค่ะ ตั้งแต่มารับการอบรมเกี่ยวกับเรื่องการแลกเปลี่ยน เรียนรู้ การเป็นคุณอำนวย และการมาท่องเที่ยวใน G2K ทำให้เราเปลี่ยนไปจริงๆ ดูสุขุมขึ้น มีสติมากขึ้น ช่างสังเกต และจดบันทึกมากขึ้น ตอนนี้ต้องหาสมุดจดเล็กๆ ติดกระเป๋า 1 เล่มเพื่อคอยจดสิ่งที่เห็น และอยากนำมาบอกต่อค่ะ
- ดีจังเลยค่ะที่มีเพื่อนทำอะไรคล้ายๆกัน...มองหาสิ่งดีๆมาเล่าสู่เพื่อนๆฟัง.....แล้วจะคอยอ่านค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะพี่ติ๋ว
หนิงก็ได้ฝึก "ฟัง" ให้มากขึ้นค่ะ พยายาม"คิด"ในเชิงบวกมากขึ้น
ที่สำคัญ เหล่านี้ล้วนได้กัลยาณมิตร ชี้นำค่ะ
......สวัสดีค่ะ คุณหนิง....ไม่ได้พบกันนานเลย สบายดีนะคะ
- พี่เองก็ใจเย็นขึ้นค่ะ ยับยั้งชั่งใจมากขึ้น...มันเป็นการฝึกให้มีสติไปในตัวเลย....
- ขอบคุณกัลยาณมิตรในG2Kเช่นกันค่ะ