ความซวยของคนกลัวตุ๊กแก
เรื่องนี้ไม่มี KM คะ อยากบ่น อยากเล่าความซวยของตัวเองอย่างเดียวเลย ก็วันก่อนที่ไปอบรมนพลักษณ์ ที่สวนปฏิบัติธรรมแห่งหนึ่งในนครสวรรค์ มีกิจกรรมตั้งแต่เช้ากว่าจะเสร็จสิ้นกิจกรรมในวันแรกก็เกือบสี่ทุ่ม ทุกคนก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำ แปรงฟันเตรียมนอนเพื่อที่ตอนเช้าต้องตื่นตั้งแต่ตีสี่เพราะต้องลุกมาสวดมนต์ตอนเช้า เราก็ไปเข้าคิวอาบน้ำต่อจากพี่เป๋งโดยไม่คิดระแวดระวังอะไรเลย เพราะไม่คิดว่าจะเกิดอะไรขึ้น ปิดประตูห้องน้ำเรียบร้อยก็ถอดเสื้อผ้าเก่า เตรียมแขวนเสื้อผ้าใหม่ไว้ที่ประตูห้องน้ำพร้อมผ้าเช็ดตัว (ไม่ได้สร้างภาพให้คิดเรต X นะคะ) แล้วหันไปเตรียมเปิดก็อกจะอาบน้ำ อือหือ! เต็มตา ตัวเต็มๆเลย ตุ๊กแกตัวเบ้อเริ่ม เกาะอยู่แถวกลอนประตูห้องน้ำเลย แถมหันมามองหน้าเราอีก บอกอารมณ์ไม่ถูกเลยคะ สำหรับคนที่ถูกปลูกฝังเรื่องการกลัวตุ๊กแกมาตลอดชีวิตแล้วมาอยู๋ในห้องน้ำขนาดประมาณ 1x1.5 เมตรสองต่อสอง แบบตามองตา จะร้องดังก็ไม่ได้เพราะเป็นสถานปฏิบัติธรรม ไม่ร้องก็ไม่ไหวแล้ว เลยต้องร้องแบบครางหงิงๆ เรียกเพื่อนข้างนอก ก็โชคดีที่พี่เป๋งยังอยู่ข้างนอกห้องแถวๆนั้นอยู่ พี่ก็ถามว่า"จะให้พี่ช่วยอย่างไง" "ไม่รู้ แต่พี่อย่าโดนประตูนะ เดี๋ยวมันกระโดดมาเกาะกบ" พี่เป๋งก็พยายามแสดงความคิดเห็นช่วยเหลือตลอด "กบลองใช้เท้าเตะๆฝาสิเดี๋ยวมันก็หนีไปเอง" "ทำไม่ได้ ว๊าย! ฮือๆมันเดินแล้วพี่ พี่เป๋งอย่าเพิ่งไปไหนนะ" ร้องไป กรี๊ดไป ขอร้องคุณตุ๊กแกไป จนมันตัดใจเดินหนีออกจากห้องน้ำไป เราก็เลยวันนั้นเป็นวันอาบน้ำเร็วมากทีสุดในชีวิตไม่ถึงหนึ่งนาทีเพราะกลัวมันหันหลังกลับมาอีก แล้วต้องบอกเลยฟันก็ไม่สามารถแปรงได้เลย อาศัยน้ำยาดับกลิ่นปากอย่างเดียวเลย
พอมาเข้าห้องนอนแบบรวม ซวยเด้งสองต่ออีก มีเขียดอยู่ในห้อง ก็ไม่ได้กลัวเท่าไหร่หรอกคะ แต่หยะแหยงเฉยๆ ก็ตัดใจปิดไฟหลับกัน พอหลับไปได้ซักพัก เสียงอะไรตกพื้นดังตุ๊บ เราก็เงียบไว้เพราะแม่สอนมาว่าถ้าเจออะไรกลางคืนอย่าไปทัก ยิ่งวันนี้มาในที่แบบนี้ด้วยก็ไม่ทัก หลับตาต่อ อีกซักไม่เกิน 10 นาทีมีอีก ตั๊บ!! ครั้งนี้ดังกว่าเดิมเลยไม่ดังตุ๊บ แล้ว ตอนนี้เองอารมณ์สำรวมแตกแล้ว เลยถามมาว่า" เสียงอะไรน่ะ " เพราะเริ่มนึกแล้วว่าใช้เสียงเขียดรึเปล่าเอ๋ย .....แล้วพี่มลก็เลยชวนเปิดไฟดูกันเถอะ ผลไม่พบอะไรนอกจากเขียดตัวเดิม เพื่อความสงบสุขพี่มลก็เลยช่วยพาคุณเขียดออกไปอยู่นอกห้องไป หลังจากนั้นก็ปิดไฟหลับกันต่อ แต่เรานอนไม่หลับเลยคะ ทั้งที่ทุกทีหลับง่ายมากๆ ก็นึกว่าไม่หลับอยู่คนเดียว
แต่พอเช้ามาคุยกันทุกคนนอนไม่หลับกันทั้งห้องเลยคะ เราเลยหอบผ้าอพยพไปนอนบ้านหลังอื่นที่ห้องน้ำห้องนอนมิดชิด ไม่ไหวแล้วจริงๆเลยเพราะยังต้องอยู่ต่อกันอีก2 วัน 1 คืน ไม่ไหวแล้วสวดมนต์แผ่ส่วนกุศลไปให้แล้วนะ...คุณตุ๊ก...แล้วไม่ต้องมาขอบคุณด้วย แย่มากจริงๆเลย ...ประสบการณ์นี้เลยขอบ่นอย่างเดียวคะ ไม่รู้ว่ามีกรรมเก่าอะไรร่วมกันมาแต่ชาติไหน
ความเห็น (4)
อ่านประโยคเด่นของบันทึกแล้วเชื่อเลยว่า เธอกลัวมาก สงสารเชียว วันที่เธอกรี๊ดก็สงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น โชคดีที่เรือนพักพระอาจารย์อยู่ไกล คงได้ยินเบาหน่อย ถ้าเป็นวัดไม่ใช่สถานปฏิบัติธรรม สงสัยหลวงพ่อหลวงพี่ได้แตกตื่นออกมาช่วยไล่ผีตุ๊กแกทั้งวัด คืนถัดมานอนด้วยกัน ฟังน้องเล่าก็ยังไม่รู้สึกว่าเธอกลัวขนาดนี้
ต้องถามน้องกบว่าเป็นปัญหารุนแรงแค่ไหน อยากหายรึเปล่า ถ้ากลัวมาก อยากหายต้องใช้ฝึกปรับวิธีคิดและความรู้สึกทีละน้อย หรือ Cognitive Therapy และการฝึกเผชิญ Exposure Therapy
ถ้าสนใจมาแวะคุยกันที่ห้องได้เลย นักจิตฯ จบใหม่จะใช้ปัญญาเท่าที่มีช่วยกันค่ะ และจะหาหนังสือให้อ่าน ตอนนี้พออ่านบันทึกปุ๊บก็ search จาก google ปั๊บ ได้ของดีเลยค่ะ http://www.medicine.cmu.ac.th/dept/psychiatry/Document/psyc501/NeuroticDisorders.pptttp://www.medicine.cmu.ac.th/dept/psychiatry/Document/psyc501/NeuroticDisorders.ppt#317,50,การรักษาด้วยยา
เป็น Power point ยาวเหยียด 154 สไลด์ของมช. ถิ่นเก่าหนูนั่นแหละ ลองอ่าน Specific Phobia สไลด์ที่ 35 ดูนะว่าใช่เรารึเปล่า ถ้าพร้อมก็หายใจเข้าลึก ๆ แล้วอ่านเลย เป็นกำลังใจให้จ้ะ
DAENG...D
สวัสดีครับ ....... ผมเคยบวชเป็นพระมาครับ...การที่เราจะต้องปฏิบัติธรรม ตามสถานที่ต่าง ๆ (ของพระครับ) เช่น ป่าช้า ...ปักกลดดูก่อนสัก ๑ คืน (เป็นการฝึกหัดธุดงถ์) หรืออะไรอีกยาก ๆ หลายอย่าง ......พระอาจารย์มักจะถามก่อนว่า .......พร้อมมั้ย.........ถ้าพระรูปใดไม่พร้อมก็ไม่เคี่ยวเข็ญให้ทำ ครับ........
แล้วการที่เรามาปฏิบัติธรรมที่วัด เหมือนกัน ถ้าเราไม่พร้อม บุญกิริยา(อาการของบุญ)ไม่เกิดครับ เสียเวลาเปล่าที่จะไปปฏิบัติธรรม ไปออกรายการช๊อค...หรือวาไรตี้ผีหลอกปลอม ๆ ดีกว่าครับ ถ้าเราไม่พร้อมอย่าไปครับ เสียสติได้ครับ
นาย สมพงศ์ ตันติวงศ์ไพศาล และพี่แดง ที่เป็นห่วง ก็ตอนนี้กลับสู่สิ่งแวดล้อมปกติก็ดีแล้วค่ะ เพียงแต่ครั้งหน้าถ้าไปอีกขอทำใจและเลือกบ้านพักก่อนนะตัวเอง...เผื่อช่วยกรรมเก่าได้บ้าง คงไม่ถึงกับเสียสติหรอกคะ...จิตแข็งอยู่จ้ะ..
สวัสดีค่ะ
ตุ๊กแกก็ไม่ชอบค่ะ แต่เขาก็ขี้กลัวคนนะคะ เอาอะไรไปโบกๆ วิ่งแจ้นเลยค่ะ
ตอนนี้ปฏิบัติธรรมที่บ้านค่ะ แต่ก่อนไปที่วัดบ่อยค่ะ
ไปทำบุญมาและให้ทุนการศึกษาเด็กด้วย