ครูคิตะโนะ โคได

ตอนที่แล้วผมเขียนเล่าเกี่ยวกับการเข้าร่วมประชุมผู้ปกครองที่โรงเรียนนิ บงชนูปถัมภ์ เล่าถึงครูดีๆที่ตั้งใจและทุ่มเทสอนศิษย์ให้ได้ดี

ก็ทำให้นึกถึงละครญี่ปุ่นเรื่องหนึ่ง ซึ่งผมจะแวะอ่านจากหนังสือ พิมพ์ที่ร้านน้ำ้ชาใกล้บ้านหลังกลับจากโรงเรียน (ประถมฯ)ทุกเย็น ผมจำชื่อเรื่องไม่ได้แล้วแต่จำชื่อตัว เอกของเรื่องได้แม่นยำว่าชื่อ "นายคิตะโนะ  โคได"ครับ คิตะโนะเป็นครูในโรงเรียนเล็กๆแห่งหนึ่ง ในประเทศญี่ปุ่น และครูหลายคนในโรงเรียนแห่งนั้นได้พักร่วมกันอยู่ใน บ้านครูใหญ่ ซึ่งแบ่งห้องพักให้ครูโสดเช่าครับ

ที่ผมพอจำได้ว่าทุกเช้าครูใหญ่และครูที่พักอยู่ในบ้านจะร่วมรับประทาน อาหารเช้าร่วมกัน มีการพูดคุย และปรึกษาหารือ ตลอดจนพูดคุย เรื่อง ต่างๆ แม้เป็นการพูดคุยอย่างไม่เป็นทางการแต่ผมคิดว่า หลายเรื่องราว หลายปัญหาคลี่คลายจากที่นั่น

เท่าที่ผมจำได้ครูคิตะโนะ โคได ไม่ได้เป็นครูที่เก่งกาจอะไรมากนัก แต่เขาเป็นครูที่ดีที่สุดในความคิดของผม(ซึ่งเป็นนักเรียนประถมฯ)ในขณะนั้น ครูคิตะโนะ โคได ตั้งใจจริงที่จะสอนเด็กๆซึ่งเป็นลูกศิษย์ของเขา ให้ได้ ้ดีที่สุด เมื่อพบว่าเด็กบางคนขาดเรียน เขาจะแวะไปเยี่ยมถึงบ้านเมื่อ พบว่าเด็กมีปัญหา เขากลุ้มใจและเป็นกังวล และหาแนวทางแก้ปัญหา 

ผมจำสิ่งที่ครูใหญ่ชอบพูดเสมอๆก็คือ "งานธุรการทำให้เราเสียเวลา แทนที่เราจะได้ทำสิ่งที่สำคัญที่สุดนั่นคือ การเรียนของเด็กๆและการ พัฒนาเด็กๆ" และตอนหนึ่งครูใหญ่ให้คำแนะนำแก่ครูคิตะโนะ โคไดว่า "ครูนั้นมีลูกศิษย์หลายคนก็จริง แต่ครูอย่าลืมว่า เด็กๆนั้นมีครูแค่คน เดียว" และฯลฯ

 นี่ถ้าหนังสือพิมพ์.........จะนำเรื่องนี้มาลงอีกครั้งก็จะดีนะครับอยากอ่าน เรื่องนี้อีกครังจังเลยครับ