หลังจากได้กราบพระที่ดอยสุเทพแล้ว...ถัดไปคือเที่ยวพระตำหนักภูพิงค์ฯ เหมือนฝันจริงๆค่ะ..สวนดอกไม้...แว้บแรกที่คิด...คิดถึงแม่...มาก แม่เป็นคนชอบดอกไม้...ชอบทุกกระบวนการของการเป็นดอกไม้ที่เขียนเช่นนั้นเพราะดิฉั้นจะชอบแต่การเชยชมที่เห็นเป็นดอกออกมาแล้ว..แต่แม่จะเริ่มต้นตั้งแต่ อ่านหนังสือหาความรู้ชมดอกไม้เลือกพันธ์ที่ถูกใจ สืบเสาะหาพันธ์ ไปหามาเลี้ยงดู....ตัดยอด ต่อตา...ดัดแปลงสารพัด...ที่จะลงมือเอาใจใส่....ใช่จะชมอย่างเดียวแม่เลี้ยงกล้วยไม้แบบอดทน...หลายปีไม่เห็นดอกสักดอกก็ยังบำรุงดูแล...ยามที่เห็นใบอ่อนงอกออกมาใบเดียวท่านก็ดีใจ...เรียกให้ดูกันทั่วบ้าน...ด้วยใบหน้าที่อาบสุข...ไม่แปลกที่ไปไหนใครๆจะมีของฝากแม่เป็นต้นไม้...สำหรับดิฉั้นกลับได้แต่ภาพดอกไม้...หรือหนังสือที่มีภาพดอกสวยๆ คนที่ซื้อมาฝาก
ได้เห็น "ดอกกุหลาบสีม่วง"....ดอกเท่าหน้าคน....โอกาสนี้เองได้ต่อสายถึง อ.แป๋ว ม.ขอนแก่นกัลยาณมิตร...ครูสอนถ่ายภาพดอกไม้เล่าให้ฟังด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นว่า..."กำลังอยู่สวิชเซอร์แลนด์"....แล้วก็หัวเราะคิดถึงค่ะ...เห็นดอกไม้เยอะๆคิดถึงคุณครู...อ.แป๋ว เธอสวมมาดคุณครูสอน...ถ่ายใหญ่เลย...กำชับว่าให้ส่งให้ครูตรวจด้วยนะคะ...เก็บเอาภาพที่ชอบมาฝากกันค่ะ
อีกภาพที่ประทับใจ
<p align="justify">
ใช้เวลาอยู่บนนั้น 4 ชั่วโมงเต็ม…ผลคือปวดเมื่อยน่องไปหมด…</p>
รอดูรูปค่ะ คงสวยน่าดู
ฮา....
ขอบคุณค่ะ...คุณขจิต คุณสมพร...คุณ อ.แป๋ว....ถ้าให้ดีต้องได้ถ่ายด้วยกัน...เดือนกรฏาคมดีมั้ยคะ ที่เขาพนมรุ้ง โอเค!